Ik weet niet wie dit gaat lezen maar iedereen heeft toegang dus verwelkom ik jullie graag in mijn gedachten en dromen, mijn ervaringen en meningen, eigenlijk zowat in mijn hersenen. Iedereen heeft een uitlaat nodig en een dagboek is zo saai, daarom is hier mijn eerste blog.
Maar wie ben ik? Dat vraag je je misschien wel af. Wel ik ben Charlotte Peeters. Geboren en getogen in Antwerpen en een kersverse nieuwe leerling in Boom. Die eerste schooldag was best stressvol. Wanneer je van school moet veranderen door “persoonlijke redenen” lijkt het altijd alsof iedereen al je geheimen al kent, ze kijken je aan met een blik vol verachting en nieuwsgierigheid en je voelt je als een dier in de dierentuin. Je kan ze bijna horen denken: “Wie is dat? Wat doet ze hier?” en duizenden andere vragen waar ik liefst geen antwoord op geef. Dan kom je in je klas en voel je je als een eenzaat. Iedereen kent elkaar en jij zit er maar gewoon bij tot de leerkracht opmerkt dat je nieuw bent en iedereen je weer aanstaart. Best ongemakkelijk als je het mij vraagt.
Maar desondanks dat alles ben ik wel blij met de nieuwe start. Mijn klas lijkt me ook wel best oké. Al was er wel dat ene meisje met bruin haar die me vies aankeek, haar naam ben ik vergeten. Dan is er nog “de slimme” van de klas, zij lijkt me nogal een nerd. Zo iemand die alles volgens de regeltjes doet, nooit haar mond opendoet en altijd betweterig reageert. Toch ben ik ervan overtuigd dat zij en ik goede vrienden gaan worden, dat zal in elk geval mijn punten ten goede komen. Op mijn vorige school leerde ik dat je op de middelbare school vooral vrienden moet maken die iets kunnen betekenen voor je resultaten of je imago. Estella, zo heet de slimme, kan ervoor zorgen dat ik met glans afstudeer en daar doen we het toch allemaal voor.
Zolang ik hier maar na een jaar weg ben, wat ik ook moet doen ik blijf hier geen dag langer dan nodig. Mijn imago kan me dan ook niet veel schelen, ik moet gewoon dit ene jaartje doorkomen en dan is er vrijheid. Waarschijnlijk denkt iedereen er zo wel over. Mijn ouders in elk geval wel, die willen me zo snel mogelijk buiten. Maar volgende keer meer daarover, ik moet gaan.
|