Ik ben Carine
Ik ben een vrouw en woon in Ruisbroek () en mijn beroep is Invalide.
Ik ben geboren op 05/07/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: p.c , Vrijwillegerswerk in de school.
Ga zeker ook een kijkje nemen op de website van onze zaak!
www.bloggen.be/develder
11 Februari, op zich een zware dag aangezien het de overlijdensdatum van mijn " MA " is.
Reeds vele maanden had ik helse pijnen in de rug, kreeg verlammingsverschijnselen in het linker been......voor mij hoefde het op bepaalde momenten niet meer. Je hebt echter een man, een zoon, een zaak....willen of niet je moet vooruit wat ik dan ook altijd deed. Ik denk niet dat er ooit iemand het besef gehad heeft met wat pijnen ik mijn dagen doorbracht, je zou voor minder domme dingen doen vrees ik. Ergens in Januari moest ik een EMG laten doen van het linkerbeen aangezien het altijd maar slechter ging. Dat EMG toonde enkel oude letsels dus moest er iets anders aan de hand zijn want die verlamming moest van ergens komen. De dokter had voor 18 Februari een Myelografie voorzien aangezien ik met de neurostimulater die ingepland is niet alle onderzoeken mag laten doen was dit het best. Ik moest daar normaal een nachtje voor in het ziekenhuis blijven omdat je 24 u moet plat liggen om geen hoofdpijn te krijgen. Zover ben ik dus niet geraakt!
Donderdag 11Februari had ik van de avond voordien al helse pijnen, echt niet meer uiot te houden. Ik had dan ook de huisarts al gebeld aangezien het echt op zijn hoogte punt zat. Toen ik mij met veel moeite naar het toilet had begeven en terug wou rechtstaan, zakte ik gewoon door de benen, gedaan, niks meer! Gelukkig was mijn man door de slechte weersomstandigheden, thuis. Ik denk dat ik alles bij elkaar heb gebruld van onmacht en pijn. Mijn man heeft me dan van het toilet naar de zetel gesleurd en hebben we gewacht tot de dokter er was. De diagnose was vlug gesteld, het enige wat de dokter kon doen was een inspuiting voor de pijn geven en dan de ambulance bellen. Ik denk toen ze mij in de ambulance hebben gedaan dat ik gans de straat heb bij mekaar gebruld van de pijn! Ze hebben me dan naar St Niklaas gevoerd aangezien ik daar in behandeling ben in de pijnkliniek.
Na een tussenstop in Bornem wat normaal was aangezien een ambulance maar 14 km mag vervoeren, moest Bornem de goedkeuring geven om me door te voeren naar St Niklaas. Daar toegekomen hebben ze mij een flinke dosis morfine gegeven om de pijn te verzachten. Na op een kamer te zijn beland hebben ze met de nodige pijnstilling alle pijn onder controle kunnen houden. De vrijdag hebben ze een CT SCAN genomen waar de blijkbaar al genoeg op konden zien. Ze hebben alles nog een beetje rustig gehouden maar zaterdag zijn ze dan komen zeggen dat ze de Myelografie van 18 Februari niet gingen afwachten en mij op maandag 15/2 met spoed zouden opereren aangezien er een zware hernia zat en ik zo goed als lam was.
De operatie was volgens de chirurg zeer zwaar, hij vertelde mij dat hij gevloekt heeft maar dat het voor een goed doel was namelijk mij uit een rolstoel houden. Het bleek dat er 2 zenuwen vergroeid zaten in een wervel wat volgens de chirurg veel " kapwerk " met zich mee had gebracht. Terwijl ik dit alles hier neer type is de operatie al 2 weken voorbij. Ik zit niet in een rolstoel maar moet wel terug de kracht krijgen om te stappen. De aanvraag is ingediend voor naar een revalidatiecentrum te worden overgebracht. Ik sta nu voor de grootste uitdaging van mijn leven, terug deftig stappen want dat is iets wat de artsen niet weten, ze hebben geen glazen bol en kunnen niet zeggen in hoever de zenuwen zich terug gaanh herstellen.
Ik ben 14 dagen door een hel gegaan, geloof me. Geen dag dat ik niet huilde van woede en onmacht. Dat is ondertussen gelukkig iets beter. Aan de dokters heb ik gezegd dat ik tot het uiterste zal gaan om terug deftig te lopen, lukt het niet dan moet ik mij daar bij neer leggen maar dan weet ik voor mijn eigen dat ik er alles voor gedaan heb! Ik bundel nu al mijn krachten voor de revalidatie die gaat komen met maar één doel, stappen als vroeger!!
11-01-2010
Het nieuwe jaar
Het nieuwe jaar is van start gegaan. Voor ons is het in alle rust verlopen. Voor mij persoonlijk was de pijn mijn metgezel zodat van feesten niet al te vel in huis is gekomen. Het is spijtig regelmatig " pijn " te moeten vermelden maar dat is ook een stuk van mijn leven geworden. Je kan de pijn een beetje onderdrukken maar dan loop je de ganse dag misselijk en als een zombie rond en dat is iets wat ik niet wil. De pijnstillers zijn dan ook ( weeral ) aan de kant gelegd. Ik blijf dan ook hopen op een middel waar die bijwerkingen niet van toepassing zijn. Daarom dat ik zo blij ben dat alles voorbij is, de gewone gang van zaken, zo heb ik het liefst van allemaal.
Voor mijn man is het nieuwe jaar niet zo goed van start gegaan. Door de weersomstandigheden is het niet mogelijk om te werken. Een massa werk hebben en niet kunnen werken is dan ook helemaal niet fijn. Hopelijk word het volgende week beter dat we aan de slag kunnen zodat we niet te ver achterop geraken. Sneeuw is leuk voor de kinderen maar niet zo direkt voor iemand die zijn job dan niet kan uitoefenen.
13-12-2009
Daar komen de feestdagen
Met de laatste week van school in het vooruitzicht tellen we echt af naar de feestdagen. Als we nu terug kijken dan is het wel een jaar geweest met veel spanningen, teleurstellinge, veranderingen, verdriet..... Gelukkig gaan ook die momenten voorbij zodat we nu in alle rust kunnen toe leven naar 2010.
De grootste gebeurtenis dit jaar was toch wel denk ik het opstarten van mijn man zijn zaak. Het werk dat erbij kwam kijken, alles in orde brengen, iets afsluiten...... Na 3 maanden kunnen we met trots zeggen dat we goed van start zijn gegaan en hopen dan ook dat de komende jaren zo mogen blijven.
Onze portie verdriet hebben we ook gehad met het overlijden van 2 van onze buurmannen. Met een verschil van 3 weken tijd mensen zien gaan waar je toch een band mee hebt, de één wat meer dan de ander maar het zijn en blijven onze buren. Onze Kim heeft het daar ook zeer zwaar mee gehad. Hoe gevoelig dat ventje toch is.... De gedachten gaan dan ook in deze periode naar de weduwen die nu hun feestdagen alleen moeten doorbrengen met hun kinderen terwijl die stoel aan tafel leeg blijft.
Teleurstelling in mensen die je zo graag ziet, waar je een beeld van hebt en dan merk je plots dat het een gans ander beeld is dan dat jij altijd voor ogen hebt gehouden.......
Verdriet omdat je plots op 46 jaar te oud bent om een mooie rol te spelen in het leven van een kind....... Dan denk je na over dit alles en denk je plots, word ik dan echt oud dat ik zo gevoelig voor dit alles ben?
De kerstperiode blijkt een tijd van mijmeren en terug denken aan alles en ieder dat een rol in het voorbije jaar gespeelt heeft en met de gedachte dat het volgende jaar beter mag worden. Aan die gedachte houd ik mij dan ook vast en sluit dit jaar af in alles rust met mijn gezin.
29-11-2009
Verdriet bij onze buren
Hoe zwaar het leven soms is hebben wij deze maand ervaren bij onze buren. Op 3 weken tijd zijn er 2 buurmannen overleden die zeker nog geen leeftijd hadden. Onze buurman " Paul " is plots overleden op 71 jarige leeftijd, even ervoor zie je hem nog wandelen in de tuin en 2 uur erna is hij overleden. Als grote mens is zoiets moeilijk te vatten laat staan voor kinderen. Onze Kim was dan ook weer ferm geschrokken. Je moet dan gaan uitleggen dat Paul ook pijn aan zijn hartje had gelijk ons Moeke en onze Bompa die op dezelfde leeftijd ons verlaten hebben.
Wij wisten dat onze andere buurman " Florreke " kanker had maar dat het zo een vaard zou nemen had niemand verwacht! Maandag vernam zijn familie dat er niets meer aan te doen was en woensdagavond is hij ingeslapen, omringd van zijn vrouw en kinderen. Je hebt het één nog niet echt verteerd of daar krijg je weer een opdoffer van formaat. Nu is er met onze Kim echt geen huis meer te houden, hij had het overlijden van Paul nog niet echt verwerkt vertelde hij me of nu was Florreke weg. Onze Kim vind het allemaal niet eerlijk zegt hij en dat is ook zo maar het is ook het leven en dat probeer ik hem uit te leggen. Persoonlijk kan ik zijn verdriet best begrijpen. Florreke hoorde al bijna bij onze dag. Als wij naar school gingen dan zat Florreke buiten onder zijn afdak, vaak was onze andere Buurman Paul er ook bij aangezien ze naast mekaar wonen. Onze Kim kon dan altijd iets zeggen en nu vraagt hij zich af " WIE " er nu iets gaat zeggen tegen hem?
Ik begrijp dat ventje zijn verdriet perfect. We stonden ook zeer kort bij de Flor en leefde zo mee met hem. Op 11 December zou zijn drink voor zijn pensioen plaats vinden want op 22 December zou hij 60 Jaar worden. Als dat nog allemaal eerlijk is in het leven.........
03-11-2009
Ons weekend was super!
Na al de drukte was ons weekendje weg een welverdiende rust. Die rust hebben we zeker en vast gevonden in Hotel Preston Palace in Nederland, echt een aanrader! Het hotel was voorzien van een cinema, bowling, minigolf, poolbiljart, ping-pong...... Voor een lekkere duik kon je beroep doen op een super zwemparadijs met alles erop en eraan. Sauna, turks stoombad, zonnehemels,bubbelbaden......en na dit alles kon je aan een gezellige bar een frisdrank, koffie of stukje fruit nemen. Het gezellige was de " barstraat " de naam zegt het zelf, allemaal leuke drankplaatsjes. Een bruine cafe, een scheepsbar, een skihut..... Van s'morgens tot s'avonds kon je in de "koffiecorner" je lekker verwennen met een heerlijk gebak en koffie of thee. Voor onze Kim was de binnenkermis een echte topper, het was ook wel ongelooflijk hoe oudere mensen konden genieten op de botsauto's Vanaf 15u tot 18 u kon je gezellig je maagje vullen in een leuke ruimte waar ze soep en lekkere salades serveerde. Het eten was super! Zoveel variatie in een hotel zal je niet gauw meer vinden. Aan dit alles was een groot voordeel, zo goed als alles zat in je prijs inbegrepen zodat ze zeker niet nog een rekening gepresenteerd kreeg. De centrale bar ging open om 10u en van dan af kon je drinken wat je wou. Wij hebben ons geen minuut verveeld!
13-10-2009
De rust komt weer.....
De drukte is zo goed als voorbij. Ondertussen zijn we al een dikke week van start gegaan en is alles zo goed als rond. Nog enkele kleine dingen die moeten geregeld worden maar dat is deze week ook in orde. Zo rest ons dan enkel nog de wekelijks/maandelijkse zaken die moeten gebeuren en zal de routine vlug een feit zijn.
Verleden week hebben mijn man en ik, dankzij JOE FM, kunnen genieten van een concert van Natalia. Wat is dat een klasse dame! We hebben genoten van de eerste tot de laatste minuut. Bij het begin van haar carriére hebben we ze ook eens gezien maar wat is ze ondertussen nog beter geworden! Ze moet zeker niet onderdoen voor Tina Turner hoor. Er is geen enkel hoekje van het podium dat ze niet benut. Bij pijnlijke voeten doet ze gewoon haar laarzen uit om zo dan maar de show verder te zetten. Niet verwonderlijk dat de Lotto Arena volledig uit de bol ging zeker?
01-10-2009
De Geboorte
We zijn zover. Met toch wel enige trots melden wij de geboorte van Bouwonderneming De Velder Eric BVBA. Het hebben niet de gemakkelijkste maanden geweest. Er komt zoveel bij kijken om alles in orde te maken. Neem dan ook nog de andere kant. Vaak waren er ook wel van die emo mommenten want tenslotte is het toch, en vooral voor mijn man, afscheid nemen van iets waar je jaren voor geleefd hebt. Als het dan, door omstandigheden, toch gebeurd dan gaat er wel wat door je heen. Onze gedachten deze morgen gingen ook uit naar mijn schoonouders. Mijn schoonvader is er niet meer maar toch gingen de gedachte ook naar hem EN naar mijn schoonmoeder. Zij waren de oprichters van de NV De Velder en die stopt dan ook vandaag. Met grote respect zeggen wij dan ook, bedankt voor alles! Zo stappen wij vandaag een nieuw leven in, wees maar zeker dat ik trots ben op mijn man! Mijn steun heeft hij 200%!!
22-09-2009
We tellen af.....
Eindelijk ben ik nog eens op mijn blog geraakt. Het is dan ook al druk geweest om alles een beetje in orde te krijgen voor de zaak van mijn man die op 1 Oktober van start gaat. Er komt veel bij kijken om alles toch een beetje deftig in orde te hebben om acheraf niet met miserie te zitten door zaken die niet correct zijn. Vaak zijn er dan ook nog onverwachte zaken die in orde moeten gemaakt worden. Ons hoor je niet klagen hoor omdat we weten dat de drukte afneemt na 1 Oktober en het dan enkel nog maar de normale gang van zaken is. Als er personeel aan te pas komt moet je ook zien dat daar alles voor in orde is. Je moet zaken verkopen, nieuwe aankopen........ je bent echt wel even bezig.
Ondertussen hebben we ook wel enkele leuke zaken om naar uit te kijken. Zaterdag hebben we een verjaardagfeesten. Vrijdag heb ik, via Joe FM, 2 tickets gewonnen voor het concert van Natalia in de Lotto Arena in Antwerpen en de dag erna moeten we naar een verjaardagsfuif van 4 vrienden van mijn man. We weten al dat die fuif een ferm bedoening zal worden, voor ons niet gelaten, wij kijken er echt naar uit!
05-09-2009
De eerste schooldag
Zo is Kim al bijna met een week weg in het 3 de leerjaar. Wat gaat de tijd toch snel he. Het lijkt net of het nog maar juist was dat hij in de 1 ste kleuterklas zat. Gelukkig gaat Kim heel graag naar school, wij hopen dan ook dat deze nieuwe klas ook voor hem geen problemen geeft. Alle vriendjes zijn mee over gegaan en dat is ook altijd leuk he. Als je Kim vraagt wat hij van Juf Melissa vind dan is dan best in orde. Persoonlijk heb ik de indruk dat het een strenge maar wel een correcte is en dat vind ik prima! Denk dat het bij die mannen in de klas wel nodig is om wat streng te zijn, het komt hun alleen maar ten goede. Het ritme van school/werken ben je vlug terug gewoon. De dagelijkse routine is eigenlijk nog de beste.
Nu begint het aftellen naar de start van: De Velder Eric B.V.B.A. dat van start gaat op 1 Oktober 2009 Zo hebben mijn mannen alle twee een nieuwe uitdaging in hun leven. En mama? die gaat ervoor zorgen dat beide mannen alles tot een goed einde brengen want daar zijn mama's toch voor niet?
27-08-2009
Vakantie is voorbij
De laatste dagen van de vakantie zijn in zicht. Kim en ik zijn gisteravond naar huis gekomen van de zee. Het was voor Kim een heel toffe vakantie geweest. Aan zee heeft hij zijn hartje meer dan kunnen ophalen. Ook zijn er dit jaar weer heel leuke nieuwe vriendjes bijgekomen. Het zoontje van de Taverne waar we regelmatig komen is een leuke jongen waar Kim veel mee gespeeld heeft en dan was er nog Jarne en Myrthe, broer en zus maar zo verschillend. Met de mama van deze twee rakkers heb ik fijne gesprekken gehad tussen de papierenbloemen maken door, niet alleen voor de kinderen was het leuk, ook de mama's genoten met volle teugen. Mocht je Kim laten doen waren we nog niet thuis maar het school komt in zicht en ook wil hij zaterdag nog op de rommelmarkt staan dus nog werk genoeg voor de boeg. Alles bij mekaar kunnen we zeker en vast terug kijken op een fijne zomer, alleen spijtig dat mijn man zo weinig van zijn verlof heeft gehad.
Zo komen we terug in ons normaaal patroon. Eens de was en strijk achter de rug is kan de rest beginnen. Nog veel in orde maken voor de zaak van mijn man want dat komt nu echt wel kort bij. 1 Oktober is de start van mijn man zijn zaak dus nog enkele telefoontjes doen die moeten gebeuren staat als eerste op het program. Benieuwd naar onze zaak? Neem gerust eens een kijken op onze website:www.bloggen.be/develder
31-07-2009
Terug Thuis!!
Met veel spijt zijn Kim en ik Dinsdagavond laat thuis gekomen van onze Belgische Kust. De vakantie was echt goed. Het weer zat mee en Kim heeft weeral nieuwe vriendjes bij.
Moest je Kim laten doen waren we nog niet thuis geweest! Dat ventje heeft zich reuze geamuseerd. Het fijne aan de kust is dat je er altijd nieuwe mensen leerd kennen. Vaak zijn het ook vakantiegangers en zie je hen niet meer terug. Andere kom je nog wel eens tegen, zo zien we elk jaar een lieve Mevrouw met haar kinderen die we steeds weer tegen het lijf lopen aangezien ze ondertussen het huurappartement gekocht hebben.
De nieuwe vriendjes die Kim gemaakt heeft zijn al " vaste", één kapoen is de zoon van een zalige Taverne op de dijk en twee handen op één buik met Kim, de andere, broer en zus, hebben we op het strand leren kennen. Niet moeilijk dat Kim niet naar huis wou he.
Onze rakker was dan ook de eerste om te zeggen van onze Chalet te verkopen en aan Zee iets te kopen, daar geniet hij tenminste en heeft hij vriendjes. Nu, ergens kan ik Kim wel begrijpen, onze Chalet is een oase van rust, gelegen is de bossen, enkel zie je er niets. kim kan wel in de tuin spelen maar dan wel alleen met als resultaat dat hij daar altijd TV kijkt. Ik zou het ook wel zien zitten, een appartementje aan Zee, een wandeling met de hond, mensen die een paartje maken op de dijk...... eigelijk moeten we niet ver lopen om het vakantiegevoel te hebben.
De was en strijk zijn achter de rug en zo komen we stilaan terug in het dagelijks ritme hoewel ik probeer om in de maand Augustus de vakantie nog een beetje op punt te houden hoor.
22-07-2009
Vakantie te Wenduine
Wij genieten volop van onze vakantie aan Zee. Het weer is hier zeker wel al meegevallen. Kim en mama hebben al veel daagjes aan het strand kunnen doorbrengen. Kim heeft mij aan een nieuwe hobby gezet, aan het strand verkopen de kinderen bloemen, gemaakt van crepe papier, en die verkopen de kinderen dan voor schelpjes. Ik vind het echt een plezier om te doen, zo verveel ik me nooit aan het strand. Wij hebben ook al kennis gemaakt met lieve mensen, afkomstig van het leuvense. Daar zitten we dan ook altijd bij op het strand. De kinderen, een jongen en meisje, zijn echte schatten.
Bij minder goed weer doen we hier allerhanden klusjes. Vrijdag heb ik alles grondig gepoets, zetels, kast....alles verzet zodat het weer een tijdje verder kan. Ook de ramen hebben mijn man en ik een flinke opknap beurt gegeven, zo is alles weer proper. Zoals jullie merken hebben wij ons nog geen minuut verveelt aan Zee.
12-07-2009
Daar is de verlof.
Oef, eindelijk verlof! Wat heeft het lang geduurd. Spijtig genoeg kunnen mijn man en ik niet samen vertrekken. Mijn man moet eerst nog een project afwerken en zal zich later bij ons voegen. Kim en ik vertrekken morgen naar zee, alles is zo goed als ingepakt. Wat kijk ik er naar uit! Even weg van alles. Spijtig genoeg maar alleen met Kim maar ja, dat kan even niet anders. Kim is erop uit om naar zee te vertrekken, geef hem maar zand en water en je hebt er geen last meer mee. Aan vriendjes heeft Kim ook nooit geen gebrek, die legt snel contact en is nooit alleen. Als het weer mee zit hoef je eigenlijk niet verder te gaan dan onze belgische kust. In Blankenberge zit ook Kim zijn goede vriend en daar zullen we dan ook weer eens mee afspreken. Hopelijk speelt de rug me niet te veel parten zodat ook ik met Kim kan genieten van onze tijd aan zee.
30-06-2009
Kim zijn rapport
Wat zijn wij trots en fier op onze zoon. Kim is naar huis gekomen met een SUPER rapport. In het 2 de leerjaar gaat het nog niet echt met procent maar gewoon alle vakken op 10 punten. Bij elk rapport rekenden wij altijd zelf het rapport uit, nu dus ook weer en zo komen we op een mooi getal van 92 op 100! Wij zij echt blij dat Kim zo goed zijn best heeft gedaan op school. Nu kan hij genieten van een welverdiende vakantie.
Vandaag was ook de laatste dag dat ik mijn kindjes veilig over de straat mocht brengen. Van drie lieve zusjes heb ik een heel toepasselijk kado gekregen, wat doet het toch deugd te weten dat de mensen het waarderen wat je doet. Verschillende mensen zeiden ook een welgemeende " Dank u " en dat doet zeker zo'n deugd dan een mooi boeket bloemen. Zo gaan we dan nu de vakantie in, hopelijk met mooie zomerdagen.
28-06-2009
Einde van het schooljaar
Wat gaat de tijd toch snel, nog 2 dagen en het schooljaar is weer voorbij. Dinsdag moeten ze dan maar een halve dag gaan want om 12u05 gaat de bel voor het laatst en mogen alle rakkers naar huis. Ik kan het vaak echt niet vatten dat Kim dan al naar het 3 de leerjaar gaat. Als de buren Kim hier zien dan zeggen ze ook " wat is die toch groot he " en inderdaad, als je hem tussen zijn klasgenootjes ziet staan dan is het echt wel een grote jongen.
Het einde van het schooljaar is ook altijd wat emocioneel vind ik. Vrijdag had ik persoonlijk al prijs toen mijn lieve kapoenen van de 1 ste kleuterklas mij beloonde met een prachtige kado is de vorm van een vierkante spiegel als bedanking dat ik bij hun in het klasje kom om te puzzelen, kleuren leren enz..... De dikke knuffel en zoen van elke kapoen was weer zo iets waar je echt even bij stil blijft staan. Wat heb ik toch al veel vriendschap van al die kapoenen gehad, zowel van de 1 ste, 2 de als de 3 de kleuterklas.
Morgen is het voor Kim de grote dag, zijn rapport! Mijn man en ik hebben er alle vertrouwen in dat het goed zal zijn. Kim zelf is altijd nog een beetje zenuwachtig en dan laten we hem maar, wij weten wel beter.
18-06-2009
Die verdomde pijn
Zo, hier zitten we dan weer. De pijn heeft weer eens de bovenhand gekregen en houd me weer eens uit mijn slaap. Blijkbaar zijn de inspuitingen van Maart al uitgewerkt en dat is toch wel weer redelijk vlug. De symptonen zijn zo mooi herkenbaar he, ijskoude voeten, verkleurde benen en dan natuurlijk de pijn dat ik direkt weet, daar gaan we weer. De afspraak in de pijnkliniek is gemaakt voor 4 Augustus! Ja, inderdaad, nog erg lang. Als de pijn zo blijft aanhouden dan bel ik terug of zal het, in het slechtste geval, via spoed zijn. De pijn op zich is al zoiets en daar dan nog de gevoelens bij die je parten spelen maakt het allemaal niet gemakkelijk. Als je bedenkt wat je op een mooie dag kan doen in de tuin en je lichaam laat het niet toe? Wel, daar had ik gisteren weer het meetste last van. Je wil maar het gaat niet. Ik snap echt niet hoe sommige mensen zeuren dat ze moeten gaan werken, ze beseffen niet hoe gelukkig ze zijn dat ze het kunnen!
14-06-2009
Een speciaal verjaardagsfeestje
Gisteren moest Kim naar een verjaardagsfeestje. Niets bijzonder zou je denken maar het was niet even in de buurt. De papa van een klasgenootje van hem woont in Wuustwezel en wou ook zijn dochter eens verwennen. Aangezien ze haar Communie ook gedaan heeft en jarig was geweest kon de dag niet meer stuk. We zijn met enkele mama's en kinderen naar daar gereden. Een GPS is een mooi ding maar de mijne stond op binnenwegen dus hebben we in de buurt zeer mooie villa's kunnen bewonderen. Bij aankomst was het direkt feest voor de kids, springkasteel, trampoline, glijbaan en schattige geitjes waar ze dan nog bij konden ook. De mama's hebben even iets gedronken en zijn dan naar Brasschaat getrokken waar we het direkt eens waren, een goed terrasje en meer moet het niet zijn! Gezellig wel zo een echte mama namiddag, serieuze gesprekken over alles en nog wat. Rond 17u zijn we dan terug afgezakt naar de feestzaal waar onze kids bij aankomst nog aan het smullen waren van een zalig buffet. Ze hadden het geluk een echte Communiefeest te hebben aangezien gans de familie daar aanwezig was. Uiteindelijk zijn we daar dan toch rond 18u kunnen vertrekken voor gelukkige kinderen in de auto's. Moe maar voldaan waren onze kinderen van deze prachtige dag.
07-06-2009
Even geleden
Eindelijk is het me gelukt om op mijn blog te schrijven. Nu de drukte voor de Communie voorbij is komt de rust weer terug. Ondertussen is er wel weer veel gebeurd. De week na de Communie moesten we naar de 21 ste verjaardag van een nichtje. Aangezien ze een echt frietmaniak is hadden ze een heuse frietmobiel gehuurd en dat was wel super tof vond ik. De dag erna moesten we naar de Communie van de zoon van mijn vriendin. Dat was op de golf te doen, een prachtige locatie moet ik zeggen en ook zéér lekker eten. Onze Kim heeft zich daar reuze geamuseerd en wij ook! Nu tellen we stilletjes af naar de grote vakantie. Voor mijn man is de drukte zeker niet voorbij want daar zijn wel enkele veranderingen op til.
Op vraag van zijn broer word de zaak, die volgend jaar 50 jaar zou bestaan , door hun ouders uit de grond werd gestampt, uit mekaar gedaan. Eric zal alleen verder gaan. Bang zijn we er zeker niet voor want het werk komt nog langs alle kanten binnen. Enkel het geloop dat je met dit alles hebt om de papieren in orde te brengen voor het opstarten van de zaak is even druk. Op dit moment werkt Eric de lopende contracten af zodat hij binnen enkelen maanden voor zijn eigen zal beginnen. Zo beginnen we aan een nieuw hoofdstuk in ons leven.
22-05-2009
Kim's eerste communie
Gisteren was het dan zover, Kim deed zijn eerste communie. Wat een mooie maar wel zware dag was het. Tegen 9u30 werd Kim in t'school verwacht waar een fotograaf een gezinsfoto nam en de ouders naar de kerk mochten vertrekken. Even voor 10u kwamen onze kapoenen dan de kerk binnen. Een dikke pluim voor Juf Freya, die had echt een prachtige viering in mekaar gestoken samen met de kinderen. Even werd het mij echt te veel toen onze kinderen met een mooi geschenk met een bloem in ieder naar zijn mama en papa gingen. Bij het buiten komen van de kerk lieten onze kinderen ieder nog een ballon in de lucht met de hoop dat die ergens terecht gaat komen. Zo was het ondertussen al bijna 11u30 en moesten wij ons haasten naar het restaurant voor een heerlijke namiddag. Om 12u was de receptie voorzien van de nodige hapjes en drank. Een goed uur later zijn we aan tafel gegaan voor het eten. Mmmmmm.......wat was het zalig, iedereen heeft zijn buik meer dan vol gegeten en met de nodige drank erbij was de feest meer dan geslaagd. Kim vond het zalig dat hij een ijslam kreeg, toen hij het hoofd sneed kwam de grenadine tevoorschijn en dat vond hij maar een raar bedoening. Die rakker isweer verwent tot en met. Kim had vooral euro' tjes gevraagd zodat hij zelf iets kon kopen. Van zijn meter heeft hij een mooi uurwerk gekregen waar hij superblij mee was. Zo was Kim zijn eerste communie een feit en konden wij terugblikken op een zeer mooie dag.
05-05-2009
Ben er even niet goed van...
Stilaan komt de 1 ste Communie van Kim dichter bij. Kim heeft al zijn kleding, enkel de foto's moeten nog getrokken worden maar dat gebeurd vrijdag. Hopelijk is het goed weer, dat maakt de dag voor de kinderen nog mooier.
Verleden week ben ik héél erg geschrokken. Naast onze deur staan er appartementen. Op de gelijkvloers woont een tof koppel, heel lieve rustige mensen. De vrouw was zwanger, hun baby' tje was voorzien voor augustus. Eigenlijk vond ik het wel super, elk nieuw leven vind ik ongelooflijk tof. Blijkbaar heeft de natuur een lelijke rol gespeeld want mijn lieve buurvrouw heeft verleden week haar kindje ( ik schat dat ze ongeveer 24 weken was ) moeten afgeven. Een jongetje dat van zijn mama en papa de prachtige naam " Lysho " meekreeg. Dat zijn van die zaken die me raken tot in het diepst van mijn ziel. Een kindje dat de kans niet kreeg om op de wereld te komen, de onschuld zelve...........daar kan ik echt ziek van zijn ook al is het van mijn buurvrouw. Het is niet dat wij vrienden zijn maar een goededag is er altijd! Die mensen werken ook de ganse dag en hebben dan ook niet zoveel tijd. Iemand afgeven doet altijd pijn maar als het dan om kinderen gaat die de kans niet krijgen om de wereld te leren kennen? Ja, dan raakt het mij tot in het diepste van mijn ziel. Woorden kom ik tekort om te zeggen hoe ik mee leef met onze buren. Verleden jaar heb ik in de vriendenkring naar een crematie geweest van een voldragen baby van 9 maand die door een dom geval om het leven was gekomen de dag van de geboorte, weken ben ik er niet goed van geweest. Die mensen hebben het geluk gehad dat ze samen goed konden praten en zijn er, met vallen en opstaan, stilletjes door gekomen. Ondertussen zijn ze opnieuw zwanger en leven stilletjes maand per maand naar de bevalling toe. Ik hoop, uit de grond van mijn hart, dat mijn lieve buren de kracht hebben om dit met de tijd een plaatsje te geven in hun leven en dat ze er samen door komen. Ook voor hun zal de zon weer schijnen, daar ben ik zeker van maar eerst zullen ze door een zware bewolking moeten gaan.
