Once upon a time in a city called Castellón de la Plana the Erasmus story
Universitat Jaume I
UJI, Universitat Jaume I, heeft een vrij grote campus dat
zich iets buiten het centrum van Castellón bevindt. Je neemt de ecologische bus
(de enige in de stad) dat de hele dag door op en af rijdt. Als je opstapt aan
de eerste halte, duurt het ongeveer vijf minuten om op de campus te geraken. De
campus heeft een omgekeerde u-vorm. De u wordt gevormd door alle departementen zoals: Ciènces de la
Comunicacíon, Ciènces Jurídiques y Económiques, Technologia, enzovoort. Tussen
deze departementen rijdt de tram langs een langwerpig park met twee openlucht
barretjes waar je als student iets gaat drinken en eten als je pauze hebt. Achteraan
bevindt zich de Agora, dit is een groot plein met blauwe tegels. Daarrond heb
je allerhande faciliteiten zoals een kapper, brillenwinkel, reisbureau,
infopunt, bibliotheek, cafés, eetmogelijkheden enzovoort. Ook het departement
Ciències Humanes y Socials en de sportfaciliteiten zijn hier gelegen. Alle
lessen die passen binnen het cluster van marketing en communicatie worden hier
in het Spaans of Valenciaans gegeven. Opletten dus want Valenciaans begrijp je
niet. UJI heeft een relatief groot aanbod aan marketing en communicatie
gerelateerde vakken. Je kan ofwel vakken volgen uit eenzelfde richting zoals
Administración de Empresas of uit verschillende. Ik heb vakken gekozen uit
zowel Administración de Empresas als uit Publicidad y Relaciones Públicas. De
vakkenkeuze was een echt puzzelwerk. Maar als je goed puzzelt kan je jezelf belonen
met minstens één dag vrijaf per week. Alle vakken, behalve de keuzevakken,
hebben hier 6 studiepunten. Dit betekent dat je vier uur les hebt per vak
waarvan twee uren theorie en twee uren praktijk. Als je je vakken kiest, kan je
ook verschillende groepen kiezen die op andere uren en dagen les hebben. Je
hebt hier dus geen vaste klasgroep. Wij behalen onze bachelor in drie jaar,
hier in vier jaar. De professoren behandelen de leerstof veel trager. Het is dus
niet vreemd dat je in een derde of vierde jaar leerstof voorgeschoteld krijgt van
iets dat wij al in het eerste of tweede jaar gezien hebben. De professoren zijn
ook redelijk praatziek. Sommige doen er twee uur over om zes slides te
overlopen. Je spreekt ze trouwens niet aan met mevrouw of mijnheer maar met hun
voornaam. Ieder vak heeft groepswerken. Als erasmusser een groep zoeken is niet
altijd evident omdat wij niet zo goed Spaans praten zoals zij, al hebben de
meesten hier wel begrip voor. De eerste weken zijn zwaar doordat je je erg moet
focussen op wat er uitgelegd wordt. Ik heb gemerkt dat je na vier weken les een
mentaal dipje krijgt doordat je zo uitgeput bent. Maar zoals alles heeft ook
dit tijd nodig en wen je er uiteindelijk aan.
Mañana
Mañana, mañana tijd in Castellón is maar een indicatie. De
lessen starten nooit op tijd en eindigen altijd te vroeg. Spreek je met iemand
af, komt die gegarandeerd te laat. Zelfs wij komen ondertussen overal te laat
maar niemand maakt er een probleem van. De siëstas zijn natuurlijk ook een
groot verschil met België. Van twee tot vijf in de namiddag is alles gesloten
en zie je ook bijna niemand meer op straat. De winkels zijn dan wel weer langer
open s avonds. Etenstijd verschilt hier ook. De meesten eten tot vier keer per
dag: ontbijt rond 11 uur, middageten (bocadillos of broodjes vertaald) rond 15
uur, een tussendoortje rond 17 à 18 uur en avondeten rond 21 uur. Alles start
dus later wat ook wil zeggen dat je pas gaat slapen rond middernacht of 1 uur. Dit
kan ook wel een oorzaak zijn dat je hier na een aantal weken wel eens uitgeput
geraakt. In Spanje geef je trouwens steeds twee zoenen op de wang om iemand te
begroeten. Doordat we een grote groep erasmussers zijn uit verschillende landen
met verschillende gewoontes en dus verschillende manieren van begroeten, zorgde
dit soms voor grappige situaties. Gelukkig weet iedereen ondertussen wat te
doen. Waar je ook binnen komt, op de bus, in de winkel, in de apotheek, je zegt
overal buenos días. Respect is enorm belangrijk. Toch uit zich dit helemaal
anders dan in België. Een ander voorbeeld hiervan is dat wanneer je naar toilet
moet tijdens de les, je simpelweg opstaat en het lokaal verlaat. Iets wat bij
ons niet door de beugel zou kunnen.
Vivir en Castellón
Als je kiest voor Castellón de la Plana, weet dan dat je
niet voor een grootstad gekozen hebt zoals Valencia. Verwacht dus geen massa
toeristen of discotheken op elke hoek van de straat. Castellón de la Plana is
een stad maar is absoluut niet toeristisch. Wij, zon honderdtal erasmussers,
zijn de enige buitenlanders die je zal tegenkomen. De stad is er dan ook niet op
gericht om 7 dagen op 7 uitgaansmogelijkheden te voorzien. Je moet weten waar
je moet zijn. Maar geen paniek, dat gaat snel. Er zijn namelijk een aantal
lokale personen die ervoor zorgen dat alle erasmussers elkaar ontmoeten en die
je in het begin vertellen waar je naartoe kan. Ondertussen, na een maand en
half kent iedereen elkaar en moeten we onszelf dwingen niet elke dag uit te
gaan! Goed, genoeg over het nachtleven. Het strand. Het strand in Castellón de
la Plana is echt mooi. Enorm breed en lang. Je neemt best de bus vanuit het
centrum. Te voet ben je ongeveer een uur en half onderweg. Het strand is
ingedeeld in drie verschillende delen die er wel hetzelfde uitzien maar alleen
een andere naam hebben. Wij gaan steeds naar Playa Gúrugu. De reden? Hier heb
je op het strand tot het einde van de maand september een reggaebar met
heerlijke cocktails en reggaemuziek. Echt een aanrader! Als je voor Castellón
kiest heb ik nog een belangrijke tip: woon in het centrum en niet in de
residentie van UJI. Deze is te ver buiten het centrum gelegen en s nachts heb
je geen bus terug. Te voet duurt het ongeveer 50 minuten om er te geraken. De
meeste erasmusstudenten, waaronder ikzelf, wonen in de omgeving van Parque
Ribalta. Het mooiste park van Castellón. Dit is de perfecte ligging omdat je
vlakbij de bushalte bent om naar de universiteit te gaan en er in de omgeving
alles is wat je nodig hebt. De uitgangsbuurt is misschien net iets verder
stappen dan wanneer je echt in het midden van het centrum woont maar dit geraak
je zo gewoon. Zie zo, een blad en half. Ik kan blijven vertellen maar het
belangrijkste dat ik nog wil meegeven is: ga op erasmus! Je kan alleen maar
spijt hebben van die kans niet te grijpen. Eender waar je gaat, sta open voor
alles en maak er het beste van.
