Ik ben Lycops Johnny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De grijze wolf.
Ik ben een man en woon in Tongeren (Belgie) en mijn beroep is Chauffeurke.
Ik ben geboren op 29/03/1958 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen en ......
De eerste 36 uur van het leven van een puppy zijn vanuit het oogpunt van voeding van levensbelang. Als fokker weet u dat de geboorte en de plotselinge veranderingen in hun omgeving die pas geboren puppies ervaren erg veel stress teweegbrengen. U creëert een rustige, warme kraamkamer door, in de eerste paar dagen, voor zo weinig mogelijk stress en veranderingen in de omgeving te zorgen. En hoewel er mensen zijn die erg nieuwsgierig zijn naar uw nieuwe nestje, wilt u beslist niet dat ze de kraamkamer onmiddellijk bezoeken. Direct na de geboorte produceert het teefje een speciaal soort melk, die "colostrum" genoemd wordt. Colostrum is van levensbelang, want dit geeft pasgeboren puppies passieve immuniteit. Ze krijgen die passieve immuniteit in de vorm van antilichamen die hen beschermen tegen een aantal besmettelijke ziekten. Bij oudere puppies en volwassen dieren zouden deze verbindingen in het normale spijsverteringsproces volledig afgebroken worden, waardoor ze niet beschikbaar komen als immuniteit mediatoren voor het lichaam. De darmcellen van pasgeboren puppies zijn echter in staat de in colostrum aanwezige antilichamen in hun geheel op te nemen. Omdat puppies in de eerste zes dagen van hun leven geen reflex hebben die maakt dat ze kunnen rillen, hebben ze een externe warmtebron nodig. Het teefje is de beste bron van warmte. Hoewel de puppies na zes dagen kunnen rillen, zijn ze dan nog zeer vatbaar voor afkoeling. Het is dan ook van het grootste belang tijdens de eerste weken van hun leven de omgeving warm en tochtvrij te houden om hypothermie te voorkomen. Puppies moeten tijdens de eerste twee weken dagelijks gewogen worden en daarna iedere drie tot vier dagen tot de speentijd. Een nuttige richtlijn is dat het gewicht van puppies in de eerste drie tot vier weken van hun leven met 2 tot 4 gram per dag moet toenemen voor iedere kilo van hun verwachte gewicht als volwassen hond.Bijvoorbeeld, wanneer hun verwachte gewicht als volwassen hond 12 kilo is, moet het gewicht van de puppy met 25 tot 50 g/dag toenemen. Bij gezonde puppies ondersteunt de melk van het teefje hun normale groei tot dat ze ongeveer vier weken oud zijn. Op die leeftijd krijgen puppies steeds meer belangstelling voor hun omgeving en beginnen ze langer wakker te blijven en met elkaar te spelen. Het tijdstip waarop de melk van het teefje alleen niet meer voldoende is om in de voedingsbehoeften van haar jongen te voorzien,dit valt samen met het tijdstip waarop puppies belangstelling beginnen te krijgen voor het uitproberen van nieuwe soorten voedsel.
Bij puppies zijn de eerste 13 weken van levensbelang voor de gezondheid in hun verdere leven. Tot aan de vierde week heeft de moeder meestal genoeg melk voor haar pups. Maar in het geval dat er niet voldoende is, kunt u kunstmelk bijvoeren in de vorm van puppymelk, te verkrijgen bij de betere dierenspeciaalzaak. U kunt de pups ook na vier weken wat vast voedsel geven in de vorm van diepvries vleesvoeder. Zowel de moedermelk, kunstmelk als het compleet vleesvoeder zorgen ervoor dat een goede productie wordt verkregen van verschillende enzymen, hormonen en bacteriën
Vanaf de zesde week kunnen de pups droogvoeder eten. Geef ze tot de zesde maand 1 dag per week een verse vleesvoeding. Geen blikvoeder want dat is bijna steriel, waardoor de pups een aantal enzymen en bacteriën missen die voor een volledige stofwisseling noodzakelijk zijn. Tijdens zo'n vleesdag mag u geen droogvoeder of andere lekkernijen bijvoeren. Tussen de zevende en de tiende week na de geboorte gaan de pups meestal van de fokker naar de nieuwe eigenaar. Als de pup net bij de nieuwe eigenaar is gearriveerd, is het moeilijk weerstand te bieden aan de verleiding om het diertje te verwennen met extraatjes zoals koekjes, stukjes kaas, worst of andere snacks om hem gehoorzaam te maken. Dit is sterk af te raden daar de natuurlijke balans in het lichaam wordt verstoord. Met strelen bereikt men hetzelfde effect, zoniet beter
Fokken van honden is heel iets anders dan het produceren van hondjes. Er moet bijvoorbeeld bij de keuze van de ouderdieren gelet worden op het voorkomen van erfelijke aandoeningen, op de karakters van die ouderdieren en zelfs of ze qua uiterlijk voldoen aan hetbeeld dat past bij het ras. De pups moeten goed "gesocialiseerd worden", ze moeten de juiste medische (voor)zorg krijgen en ze moeten op een verantwoorde wijze gevoed worden. Een verantwoorde fokker is dagelijks, gedurende zeven tot negen weken, heel intensief bezig met de pups
Honden in de mode, het wordt steeds gekker. Het nemen van een hond als je huismaatje is kennelijk niet meer van deze tijd. Het moet óf een gevaarlijke waakhond zijn óf een handtas op 4 pootjes, waar gaat het toch heen in deze wereld. Je kunt tegenwoordig ook honden ¨huren¨ als je naar een party gaat, dan moet het diertje natuurlijk wel bij je schoenen passen, anders flatteert het niet.
Nu zijn honden vaker een mode artikel geweest maar dan in een andere betekenis dan in deze dagen. Films bepaalde welke hond men in huis nam en men verwachtte ook nog dat ze direct hetzelfde konden als in de film. Destijds was ik vrijwilligster bij de hondenbescherming en maakte mee dat mensen hun Dalmatiër ¨weg deden¨ want hij kon echt niet de kraan opendraaien zoals in de film. Of men veranderde van bankstel en daar paste opeens die Labrador niet meer bij. Het is te gek voor woorden en of ze het werkelijk zo meende weet ik niet maar het klonk zeer bizar.
Er zijn tegenwoordig ook veel modewinkels voor honden. Eerst vond ik dat best grappig omdat het om mooiere halsbanden of lijnen ging. Modejasjes voor honden die weinig of geen ondervacht hebben kan ik ook nog plaatsen. Alles is over de top, veel bling bling en uitgebouwde eierwarmers wat dient als truitje of jasje. Sokjes, schoentjes, dasjes, petjes, zonnebrillen en het nieuwste, een regenjasje met een mutsje met oortjes. De zintuigen van het dier wordt gehalveerd door deze klederdracht, ze moeten het juist hebben van hun zicht, reuk en gehoor.
Couperen is verboden want dat hoort allemaal niet, een hond moet een staart hebben en als het geboren wordt met flaporen dan mag je daar ook niet aankomen. Een hond moet vooral zichzelf blijven maar hoe voelt de hond zich met een pet en een zonnebril op? Of met een muts met oortjes? Bedenkt dan niemand dat zo'n dier dat enorm vervelend vindt? Ziet niemand dat de oren bij hun ¨taal¨ hoort en dat ze er veel mee bewegen? Bewegen om geluiden op te vangen maar ook om hun stemming te laten zien.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat Miller in de winter zeker een jasje aan krijgt omdat ook zij weinig ondervacht heeft en te weinig lichaamsvet. Als een echte Senorita mist zij Hollands wintervet op haar lijfje. Cooper heeft gecoupeerde oortjes omdat we een nieuw drama wilden voorkomen van een chronische oorontsteking. Ze komt uit een gebied waar het nog kon waardoor de beslissing wat makkelijker viel. Zielig was zij absoluut niet, ze heeft er zelfs niets van geweten gezien het spelen direct na ontwaken. In totaal (met een week ertussen) heeft ze 17 dagen ingetapet gezeten, zonder enkel probleem.
De dierenarts vertelde nog een verhaal over een Riessenschnauzer die nogal agressief was, zelfs naar zijn baasjes. Het dier had al jaren last van een zeer pijnlijke oorontsteking waarna besloten werd de oren alsnog te couperen. Het dier knapte op en hij werd een vrolijke jongen, helaas bleven de mensen na het couperen meer op een afstand want hij leek opeens zo eng. Hiermee wil ik zeggen dat het soms een ¨must¨ is voor je dier om een besluit te nemen. Cooper heeft nog steeds een slap oortje wat gaat hangen als ze niet lekker is. We zijn blij nu een oordrama te hebben voorkomen, onze vorige hond heeft continu pijn gehad en dat was vreselijk om te zien.
Net zo vreselijk als de hondjes die ingeschakeld worden als een soort bedeltje aan een armband. Als we zo nodig moeten opvallen met onze huisdieren, doe het dan middels een goede opvoeding. Moet er iets speciaals komen voor onze huisdieren, geef dan een mooie mand waar ze heerlijk in liggen of een speciaal dik kussen waar ze op genieten. Als u uw Chihuahua mee wilt nemen en ook in het rose kleed zoals uw eigen robe is het geen probleem omdat het diertje aan u en eventuele truitjes gewend is. Maar een hondje uitlenen of verhuren als een soort handtas die vervolgens met bange oogjes om zich heen kijkt wie dat vreemde baasje is en waar al het lawaai vandaan komt wordt een kwalijker zaak.
Veel mensen spreken over 'back to basic' maar leven vaak in extremiteiten. Mensen doe gewoon en hou het simpel, dan zijn we duidelijk voor elkaar, laten elkaar makkelijker in de waarde en maken van onze huisdieren geen hypes.
Ik herinner me niets van de plaats waar ik geboren ben. Het was er duf en donker en we kwamen nooit in contact met mensen. Ik herinner me nog wel mijn moeder en haar zachte pels, maar ze was zo dikwijls ziek en ze was heel mager. Ze had bijna geen melk voor mij en al mijn broertjes en zusjes. Ik herinner me dat vele van hen stierven, en ik miste hen zo.
De dag dat ik van mijn moeder werd weggehaald herinner ik me nog als de dag van gisteren. Ik was zo triestig en bang, mijn melktandjes waren nog maar pas doorgekomen. Ik had feitelijk nog bij mijn mammie moeten blijfen, maar ze was zo ziek. Bovendien bleven de mensen zeggen dat ze geld nodig hadden en dat ze de vuiligheid die mijn zusje en ik maakten beu waren. Dus werden we gekooid en werden we naar een vreemde plaats gebracht. Enkel wij beiden. We kropen dicht tegen elkaar en we waren bang. Er was niemand om ons te knuffelen of te aaien.
Zo veel te zien, en zo veel geluiden, zoveel geuren! We werden naar een winkel gebracht met heel veel verschillende dieren! Sommigen kwaakten!......sommigen miauwden.........sommigen piepten..... Mijn zuster en ik werden in een klein kooitje gesmeten. Ik kon er andere puppies horen. Ik zag mensen naar me kijken. Ik hield wel van kleine mensjes, die leken wel lief en leuk. Ze wilden zelfs spelen.
De ganse dag bleven we in die kleine kooi . Soms kwamen er nare mensen die op het glas klopten en ons bang maakten. Af en toe werden we uit de kooi gehaald om vastgehouden te worden door de mensen of gewoon om ons te bekijken. Sommigen waren lief, weer anderen deden ons pijn. Dikwijls zeiden ze "Ooooh... ze zijn schattig! Ik wil er ook eentje. Maar nooit gingen we met iemand mee.
Mijn zusje stierf vorige nacht, toen het donker was in de winkel. Ik legde mijn hoofdje op haar zachte vacht en voelde het leven uit haar magere lijfje verdwijnen. Ik had hen horen zeggen dat ze ziek was en dat ik nu voor een spotprijsje zou verkocht worden, zodat ik de winkel snel zou verlaten. Toen het levenloze lichaampje van mijn zusje uit de kooi werd gehaald om weggegooid te worden, was mijn zacht gehuil het enige teken van droefheid.
Vandaag kwam er familie die mij kocht! Wat een zalige dag! Ze waren een lieve familie, ze wilden me zo graag, echt waar! Ze kochten me een etensbak en eten en het kleine meisje hield me zo liefhebbend in haar armen. Ik hield zoveel van haar. De man en vrouw zeiden dat ik een lieve, brave puppy ben! Ik werd Angel gedoopt. Ik hield ervan om mijn nieuwe mensen likjes te geven.
De familie zorgde goed voor mij, ze waren zo lief en aardig en zacht. Ze leerden me het verschil tussen goed was en wat verkeerd was. Ze gaven me goed te eten en heel veel liefde! Het enige wat ik wilde was om deze mensen te plezieren. Ik hield van het kleine meisje en genoot ervan om met haar te spelen en rond te lopen.
Vandaag ging ik naar de dokter. Het was een vreemde plaats en ik was bang. Ik kreeg een paar spuitjes, maar mijn beste vriend, het kleine meisje, hield me teder vast en zei dat alles in orde was. Ik was zo kalm. De dierenarts moet trieste woorden gezegd hebben, want mijn geliefde familie keek heel triest. Ik hoorde moeilijke woorden zoals heupdysplasie en iets over mijn hart. Verder verstond ik nog flarden zoals broodfokkers en ongeteste ouders. Ik weet niet wat dat allemaal betekent, maar het deed me pijn om mijn familie zo triest te zien. Maar ze hielden nog steeds van mij en ik hou ook zo veel van hen.
Ik ben nu 6 maanden oud. Terwijl de meeste pups sterk en robuust zijn en wilde spelletjes spelen, doet elke beweging me geweldig pijn. De pijn gaat nooit weg. Het doet pijn om te lopen en te spelen met mijn kleine lieve meisje. Het is ook moeilijk om te ademen. Ik blijf mijn best doen om een sterke puppy te zijn, zoals ik feitelijk zou moeten zijn, maar het is zo moeilijk. Het breekt mijn hart om mijn vriendinnetje zo triest te zien. Soms spreken de vrouw en man over "het is misschien tijd nu".
Ik ga regelmatig naar de dierenarts, maar er is nooit goed nieuws. Ze spreken steeds over aangeboren problemen. Ik wil enkel maar de warme zon voelen, spelen, lopen en flodderen met mijn familie.
De vorige nacht was de pijn het ergst. Pijn was nu een vast gezel in mijn leven, het doet nu zelfs pijn om recht te staan en te gaan drinken. Ik tracht recht te geraken, maar kan enkel zachtjes huilen van de pijn. Ik word voor de laatste keer in de auto gezet. Iedereen is zo triest en ik weet niet waarom. Ben ik stout geweest. Ik tracht altijd lief en braaf te zijn, wat kan ik toch verkeerd gedaan hebben? Oh, als die vervelende pijn maar zou weggaan. Als ik de tranen van mijn vriendinnetje maar kon drogen. Ik tracht me te strekken om haar hand te likken, maar ik kom niet verder dan een kreet van pijn.
De tafel van de dierenarts is koud. Ik ben zo bang. De mensen aaien en strelen me, ze huilen in mijn zachte vacht. Ik kan hun liefde en hun verdriet voelen.
Ik slaag er in om zachtjes hun handen te likken. Zelfs de dierenarts lijkt niet zo angstaanjagend meer. Hij is lief en voel mijn pijn verzachten. De kleine meid houd me zacht vast en ik bedank vooral de liefde die ze mij gegeven heeft. Ik voel een zachte prik in mijn voorpoot. De pijn begint te verdwijnen, ik krijg een vredig gevoel. Ik kan haar nu zelfs zachtjes likjes geven.
Ik kom in een droomwereld terecht, ik zie mijn moeder, mijn broertjes en mijn zusje in een verre groene wereld. Ze vertellen me dat daar geen pijn is, alleen vreugde en blijheid. Ik neem afscheid van de familie op de enige manier die ik ken, door zachtjes met mijn staart te kwispelen en door met mijn neus te snuffelen. Ik had gehoopt om heel veel dagen met hen door te brengen, maar het heeft niet mogen zijn. Ik hoorde de dierenarts nog zeggen, Puppies die in een dierenwinkel verkocht worden zijn meestal afkomstig van "broodfokkers en puppyfabrieken" en niet van bekwame fokkers.
De pijn is nu verdwenen, maar ik weet dat het nog jaren zal duren eer ik mijn geliefde familie terug zal zien... Als de dingen maar anders hadden kunnen zijn.
Dit verhaal mag elders geplaatst of herdrukt worden in de hoop dat het broodfokkers zal stoppen om geldgewin na te streven in plaats van aan het welzijn van de dieren te denken.
