Camino Lourdes-Compostela
Een pelgrimstocht naar het zuiden
Inhoud blog
  • Zelfreflectie
  • Arzua - Compostella (39 km)
  • Palas del Rei - Arzua (28 km)
  • Portomarin - Palas del Rei (24 km)
  • Sarria - Portomarin (23 km)
    Zoeken in blog

    Archief per week
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 22/05-28/05 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 21/11-27/11 2016
  • 26/09-02/10 2016
    Gastenboek
  • venta de cialis online
  • hr
  • Toi Toi
  • Groetjes
  • Succes

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    15-05-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gunter - Dag 18
    F=7,5 - M=7,5

    Stommerik! Op één van de warmere dagen van de camino vergeet den deze zijn pet in de albergue. Hoe loemp kunde zen? Gelukkig heb ik zonet een nieuwe kunnen kopen in Santo Domingo.
    De wandeling was vandaag een stuk aangenamer. Zowel voor de ogen als voor de beentjes. Opnieuw tussen de glooiende velden en slechts 22 km. Jammer dat de voeten niet echt in vorm waren door toedoen van de bleinen. Ik was samen met Jan gestart maar door dat ik mijn tempo wat moest afstellen op de blaren hebben we het laatste gedeelte apart gelopen. We hebben in de voormiddag en namiddag (met een pintje op een terras) wat gesproken over mijn beslissing om zaterdag in Burgos terug naar België te gaan.
    Ik besef dat het niet eenvoudig uit te leggen is. Een tijdje geleden zou het een stuk gemakkelijker geweest zijn. Na dag 4 omdat het fysiek redelijk zwaar was en na dag 8 omdat ik heimwee had. De reden om af re ronden is echter op dit moment volledig anders. Ik heb het gevoel dat de camino magie bij mij zijn ding heeft gedaan. Het was een geweldige ervarig maar, dit in tegenstelling tot Jan, ik ben niet meer benieuwd wat volgende week brengt. De camino heeft nu al gebracht wat ik er van verwacht had.
    De camino wandelen was een droom van Jan. Ik heb nooit deze droom gedeeld maar toen we er bijna twee jaar geleden over spraken had in het gevoel dat het iets voor mij kon zijn. Ik had toen wel wat nood aan wat Gunter-time. Ons vader in het ziekenhuis en toch best wel wat zorgen op het werk. Voor het maken van de tocht zijn er ondertussen veel dingen gewijzigd. Ons vader is jammer genoeg overleden maar op het werk zijn er momenteel alleen maar spannende uitdagingen. Ik heb over beide veel kunnen nadenken en daar alleen voor was het het waard om de camino te wandelen. Een collega stuurde voor mijn vertrek: "ik hoop dat je vindt wat je zoekt" en dat is inderdaad gebeurt. En het bleek dat het op zich niet zolang zoeken was.
    Ik heb al gemerkt dat het op het thuisfront mijn beslissing overkomt als opgeven. Dat ik er nog veel spijt van ga hebben als ik niet verder wandel. Ik ben redelijk overtuigd dat dit niet het geval gaat zijn. Ook het woordje opgeven geeft me een vieze nasmaak. Als ik zaterdag op het vliegtuig stap heb ik 21 dagen onderbroken gestapt. In totaal iets meer dan 500 km. Ik zie het weinige in mijn vriendenkring op dit moment nadoen. Dus fysiek opgeven? Ik dacht het niet. Op de camino wordt gezegd: "Als je de eerste 7 dagen overleeft dan kan je de camino uit stappen en ik denk dat hier wel een zekere waarheid in zit. Mentaal opgeven? Dat is dubbel. Ik weet dat ik niet naar huis ga alleen maar omdat ik mijn supergezinnetje mis. Maar de keuze blijft wel een emotionele. Daar valt niets op af te dingen. Ik heb mijn camino-beleving gehad. Een grote Hollander zei ergens in het begin: "Ieder maakt en doet zijn eigen camino" en een Amerikaanse jonge kerel zei overlaatst iets gelijkaardig: "There is no wrong way to do the camino". Ik trek me op aan deze filosofische woorden en laat het opgave gevoel van de thuisblijvers aan mij voorbij gaan.
    Het blijft natuurlijk lullig om Jan alleen verder te laten gaan. Maar mijn geweten wordt gesust door het feit dat zonder mij Jan nu achter zijn bureau op de Metallo zat. Ik ben toch in zekere zin een katalysator geweest om de tocht nú aan te vatten en daar ben ik best trots op. Ik ben er gerust in dat Jan tot in Compostela zal stappen. Dat zijn nu eenmaal de dingen die de Jan doet. En ik ben er ook 100% zeker van dat hij van dit "tweede" gedeelte gaat genieten. We hebben ondertussen redelijk wat bekende gezichten rond ons. En één ding is zeker, als je het nu wil of niet, "You never walk alone" op de camino.



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (4)

    16-05-2017
    Trots

    Trots mag je zijn op de afgelopen weken. 

    Kei goed gedaan buurman!



    16-05-2017, 21:00 geschreven door Katrien
    Gevoelens

    Veel tegenstrijdige gevoelens komen op na het lezen van de verslagen van de moedige wandelaars,

    je moet het maar doen hé.Ook bewondering  voor de 3 vrienden en het on-bekend, van wat zo' n

    dagelijkse wandeling met zich mee brengt, dank voor het verslag dat jullie deden, een goede thuiskomst

    van onze Gunter en Dries en Jan, we duimen voor jou en branden evengoed een kaarsje tot je thuis bent.

    Proficiat en nog veel moed voor deze volgende dagen.

    Lea moeder van Gunter.XXX



    16-05-2017, 01:27 geschreven door lea Raeves
    15-05-2017
    @Gun, Jan en Dries en hun vrouwtjes

    Helaba, ... effe beide berichtjes van vandaag 2 keer gelezen en laten bezinken...

    @Gun, alle begrip voor je beslissing, en het is en blijft een knappe prestatie. Ik zou het je alleszins niet nadoen. Tof dat je gevonden hebt wat je zocht...

    Geniet nog van de fijne momenten met je pelgrimvrienden, en ook vooral van je thuiskomst in Belgie bij je gezinnetje. :)

    @Jan, we blijven supporteren, kaarsjes branden, whatappkes sturen, je blog dagelijks volgen( zelfs meermaals), ...tot je in Compostella bent!

    Ik krijg er nu al kippenvel van. En met of zonder je pelgrimvrienden, genieten is de boodschap! En misschien ook eens een stenen mannetje maken ;).

    @Dries, we hebben niet zo heel veel van jou gehoord, maar op de foto's zag je er héél content uit. Ik hoop ook dat je gekregen hebt wat je verwacht had van deze

    uitdaging, ook héél knap gedaan! En eens terug in België, staat jouw gezinnetje met hun armen open, om jou te verwelkomen,... daar twijfel ik niet aan.

    @Kathleen, Ann en Wendy, ... het is nog niet aangehaald hier, maar ik vind het ook van jullie heel moedig dat jullie achter de beslissing van jullie ventjes

    stonden, en nog steeds staan, ...ook al is het zeker en vast niet altijd gemakkelijk.

    Ik weet echt niet hoe ikzelf hiermee zou moeten omgaan... Knap dames! Kathleen, Wendy, dikke knuffel voor jullie en nen extra dikke knuffel voor ons Anneke! X



    15-05-2017, 21:24 geschreven door Els
    Hoera!

    Niks dan fierheid hier! 

    Je bent mijn held, ben blij dat je thuiskomt.



    15-05-2017, 18:50 geschreven door Kathleen
    >

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs