Rechtstreeks verslag van op de Camino 23/09/12 - 02/10/12
Na lang voorbereiden (en niet alleen op de fiets!) vertrekken de "zwagers" Stefan en Jan, en hun respectievelijke vaders Georges en Luc samen op Pelgrimstocht!
Wie hen graag op hun reis wil volgen, kan terecht op hun "blog"
29-09-2012
dag 7: Ponferrada - Sarria: 105 km (bergrit)
Dag familie en vrienden,
Vanmorgen wat zware benen bij het opstaan, en een hoofd dat wat zwaar was, maar het is onduidelijk waar dat mee te maken had: waarschijnlijk te weinig Isostar gedronken. In ieder geval, na 15 min fietsen waren we weer in topvorm voor een zware bergrit. De dag begon zeer aangenaam op de fiets door het prachtige weer. Het was zonnig, wat fris, maar dat is ideaal als je moet klimmen. De hele dag waren we ofwel te warm gekleed (tijdens het klimmen) ofwel te licht gekleed (tijdens het dalen). We hebben hier op televisie gezien dat er in Murcia en Andalucia noodweer is met overstromingen en doden. Het deel van Spanje waar wij doorrijden is het enige deel waar het weer nog goed is. Hadden we begin van de week pech met de hevige wind, dan hebben we nu echt wel geluk om in de zon de twee zwaarste bergritten te doen. In de regen moet dat een verschrikking zijn. We fietsten vandaag door de groene heuvelachtige El Bierzo streek, bekend voor zijn wijnen. We hebben overigens druivenplukkers aan het werk gezien onderweg. Het eerste mooie dorp was Villafranca del Bierzo (510 m). Daar begint de klim van 33 km (!) naar Punta del Cebreiro op 1310 m. Daar rijden we de provincie Galicië binnen. Hierna nog de klim naar de Alto de Poio (1335 m) en de Alto san Roque (1270m). Nadien stortten Stefan en Luc zich in de afdaling en reden Jan op een belangrijke achterstand. Die had wat weinig electrolyten in zijn drinkbussen gedaan, en voelde zich niet lekker in zijn hoofd meer. Liters gezweet tijdens de beklimmingen. Toch veilig beneden gekomen en onderweg assistentie van Georges voor bevoorrading. De (berg)landschappen zijn hier groener dan de voorbije dagen. Ondanks de zwaarte van de rit en de lange middagpauze (met de bocadillo's, dat weten jullie ondertussen) waren we reeds om 17.00u in Sarria. 's Avonds in een Italiaans no nonsense restaurant gegeten, samen met vele andere pelgrims. Het was daar een gezellige drukte. We gaan vandaag eens vroeg slapen. Deze week nog nooit voor middernacht in ons bed gelegen en de wekker gaat af om 7.00u of vroeger. En morgen: een belangrijke dag, en ook nog een belangrijke sportieve inspanning, met aankomst in Santiago de Compostela!!! Speciale groetjes van papa Stefan aan Louise die haar eerste doelpunt heeft gescoord. Ook niet te vergeten de persoonlijke sponsor van Stefan "de Antwaarpse Bicyklette Club" die deze reis volledig bekostigt. Voorzitter Hervé, bedankt. En de factuur volgt wel hé.
Ze is blond (is overigens net naar de coiffeur geweest), gedraagt zich meestal als een kleine bitch, komt voor de middag haar nest niet uit, haat het als je aan haar speelgoedjes zit, maar is best wel lief
Dag trouwe fans, We hebben net onze oudjes onder de wol gestopt en zitten nu aan de bar van ons hotel om jullie nog verslag te brengen van alweer een geslaagde dag. Opa Luc had de rit van vandaag met stip aangeduid op zijn agenda. Hij had ook een duidelijke missie: een steentje uit IJsland droppen aan het Cruz de Ferro. Maar we lopen vooruit op de zaken. De dag begon met een rit door een soort heide-achtig landschap tot Astorga. Onderweg in Villar de Mazarife was er een interessante Jacobskerk met ooievaarsnesten. Foto hier genomen van Luc met standbeeld Sint-Jacob. In Astorga zagen we het sympathieke koppel uit Innsbruck terug, waarmee we in Sahagun hadden kennisgemaakt (zie link); we zijn alvast uitgenodigd bij hen thuis voor Kaiserschmarn en Wienerschnitzel. Zie foto, ter info: mevrouw weegt 50 kg en haar fiets 40 kg. Vanaf hier komen we in een landschap met wilde thijm, heide, hier en daar een boom, langzaam stijgend over een Romeinse weg in de Montes de Leon. Vanaf Rabanal del Camino wordt het serieus klimmen tot de top, 10 km verder. We zitten dan op 1500 m. Vlak voor de top komen we aan het gekende Cruz de Ferro (een eeuwenoud monument). Luc duwt zijn steentje in de boomstam van het kruis, Jan dropt een stukje kassei van zijn terras, Stefan legt een steentje van Ann op de keienberg. Symbolisch leggen de pelgrims een deel van hun last af door het werpen van een steen aan de voet van het kruis. De huidige pelgrim houdt het gebruik in ere als een stap in een nieuwe fase van zijn leven. Daarna volgt een steile afdaling van 22 km richting Ponferrada, de eindbestemming. De tempeliers bouwden hier hun laatste bastion. We logeren hier dan ook gepast in hotel Le Temple de Ponferrada. We hebben nu 6 dagen gefietst en de teller staat op 635 km. De fysiek betert met de dag. Een klimmetje min of meer deert ons niet. Morgen toch wel een zware bergrit richting Sarria, van 550 naar 1400m. We zouden dan ook beter ons bed opzoeken, maar eerst snel nog enkele speciale groeten... Een dikke knuffel van Jan voor Hot Marieke. De quizvraag van vandaag -mooie prijs te winnen- is: wie is Hot Marieke? Maar wel met actiefoto graag. (En hou het deftig hé jongens) (het aantal hits voor onze blog moet nog wat omhoog). Van Stefan aan de vissen: nog even volhouden jongens en meisjes, jullie baasje komt volgende week terug met proviand (chorizohapjes). Wij vragen nog na aan opa Luc en opa Georges of zij nog speciale groetjes willen overmaken, maar dat zal voor morgen zijn. Bye for now.
dag vrienden, Vandaag reden we van Burgos naar Carion de los Condes (96 km). Eigenlijk geen zware rit wat betreft de hoogtemeters, maar er was nog steeds wind, het was koud, en we moesten nog wat recupereren van de helse tocht van de dag ervoor. Georges, van de "responsible young drivers", vond het niet verantwoord dat we weer tussen het drukke verkeer de stad uitreden (ochtendspits, bad experience in Pamplona). Waarschijnlijk was de heilige Antonius aan hem verschenen met die boodschap. We reden met het busje tot Villagonzalo, 4 km buiten Burgos. In Estepar zagen we een indrukwekkend aantal vogels cirkelen, bij nader toezien ging het om vaalgieren, waarschijnlijk rondom een cadaver! Jan wou prompt de streek omdopen tot de "Vallei-van-de-dode-pelgrim" maar eigenlijk begon hier de Terra de Campos, een landschap dat wordt gedomineerd door graanvelden en dorre vlakten. De route klimt tot een hoogvlakte, de Meseta, op een hoogte van 1000 meter. Zeer indrukwekkend, desolaat, oneindig ver kijken zonder enig teken van bewoning of leven. Je moet daar voldoende water proviand meenemen om te overleven (maar wij konden natuurlijk terugvallen op ons busje). Onderweg enorm veel wind en koudegevoel. En een pijnlijke knie voor Jan. In Hontanas ontmoetten de fietsers en de wandelaars elkaar voor het eerst. De camino loopt dwars door het dorp. Hier zien we dat we niet de enige fietsers zijn. We leren Maarten en Theo uit Nederland kennen en zullen hen de volgende twee dagen nog herhaaldelijk tegenkomen. Enkele kilometers voor Fromista kregen we de wind in de rug en kwamen we aan de hoge sluizen van het Canal de Castillo waaraan in de 18de eeuw bijna 100 jaar gewerkt werd. Fromista komt uit het Latijn en betekent vruchtbare tarwegrond. We rijden het vroegere koninkrijk Leon binnen en rijden met de fiets voorbij Fromista nog 20 km tot Carion de los Condes. De wandelaars lopen op een pad naast de fietsers. Het aantal wandelaars neemt overigens voortdurend toe, en we groeten de ganse dag "Hola""Buen Camino""Buenos Dias". Onze overnachting is wel in Fromista, maar gelukkig kan Georges ons met de wagen tot hier terug brengen. We logeren in een Hostal (een soort bed and breakfast). Ons pelgrimgevoel neemt toe van dag tot dag, maar af en toe permitteren we ons toch wat luxe. 's Avonds hebben we ons eens goed laten gaan in een fameus restaurant in Fromista. We vroegen daar dezelfde biefstuk als Contador, gevuld met foie gras voor de ene, en overgoten met kaassaus voor de andere. Over voorgerecht en dessert zullen we het hier niet hebben, maar het was echt gastronomisch!
beste pelgrimadepten, ons vervolg van de tocht... Vandaag was het een overgangsrit van 110 km, maar met de vingers in de neus: de wind was gevallen, 's morgens koud, maar in de namiddag toch 20 °C en zonnig. We zijn letterlijk honderden pelgrims tegengekomen, vooral wandelaars, en één groepje wandelaars in het bijzonder! Het is gelukt, op 410 km van Santiago, hebben we Jan Rumbaut (een collega van Jan) ontmoet, met zijn madame en hun Bretoense vriendin. We wisten dat onze paden hier zouden kruisen, en hebben (op een late wachtdienst in Aalst) op een paar km na kunnen voorspellen waar we elkaar zouden tegenkomen. 's Middags samen een pintje gedronken en een bocadillo gegeten, bijgepraat over de tocht en ervaringen uitgewisseld. De wandelaar schat het fietsen hoog in en omgekeerd denkt de fietser dat wandelen het echte pelgrimswerk is. Fietsers denken in kilometers, en wandelaars denken in dagen. Helaas moesten we alweer verder richting Leon. Onderweg genieten. Geen zere knie meer. We zijn klaar voor het gebergte in de verte, de finale richting Compostela. Logement vanavond opnieuw geslaagd. We zijn blij dat we wat meer luxe genieten als de pelgrims in de refuges ("een half uur tijd om te ontbijten, vlooien als souvenir, ...") Lekker gegeten in oude stad Leon, typisch Spaans (kabeljauw, inktvis, gamba's, gegrilde steak). De wijn niet vergeten. Voor nu: slaapwel. Morgen zware bergrit...
Hoeveel windkracht hebben we nu eigenlijk getrotseerd vandaag? In Burgos hadden ze vandaag 5 Bft, dus op de open vlakte was dat 6 Bft, met windstoten, niet normaal. Je moest tegensturen en je zo klein mogelijk maken of je lag met je klieken en je klakken tussen de wijnranken. De lange lijnrechte weg naar Belorado was 25 km licht bergop op een slechte baan en opboksen tegen een frontale wind. Je kreeg koppijn van de kou, en ik (Jan) moest proppen papier in mijn neusgaten stoppen tegen de zeer in mijn neus. Op de koop toe passeerde er om de 5 min een zware kamion (die de hete pepers kwamen ophalen) met de nodige luchtverplaatsing. Al onze gewrichten kraakten. Opgeven? Net niet. Na de middagpauze waren er nog drie cols van 4de categorie, maar met die wind... En daarom hebben we nu champagne verdiend.
Opa Georges gaat dagelijks op zoek naar eten voor de lunch. Nieuwe quizvraag: wat brengt hij telkens mee om te compenseren voor die zoete sportdrank en voedingsbars?
Ah ja, wat is het antwoord op de eerste quizvraag waarom de bezemwagen op 40 min is gezet? Wel, den opa vindt het veel leuker om kaart te lezen (gps is voor yuppies) en regelmatig eens de weg te vragen aan een lokale chica. En dat vraagt wat tijd. Hij probeert zo goed mogelijk zijn plan te trekken in het Spaans, maar met die twee woordjes uit het liedje van Tom Waes (...) is het moeilijk om snel op je bestemming te geraken. Om ons een plezier te doen, heeft hij dan toch eens die gps gebruikt de tweede dag. En toch nog op 10 min gezet door de fietsers? Ja Ann, het ding had zijn kuren, probeerde de mens steeds de verkeerde weg op te sturen, althans dat dacht onze El Sympatico.
Beste vrienden, Al een kort verslag na een heroische rit; we zijn 20 km van Burgos nu, Jan en Stefan, de bezemwagen (again) losgereden, op minuten gezet, ja we zijn eufoor... het was rotslecht weer vandaag, met een nijdige zuidwester, in de namiddag met lichte regen, veel hoogtemeters, en voortdurend wind op kop, maar we hebben het gehaald, soms tegen 12 km/u slechts op moeten boksen tegen de weerselementen. Maar het was onbeschrijflijk mooi onderweg, uitgestrekte velden hete pepers, godverlaten streek, verlaten dorpen, nog wijdster dan Toscane. Je kan dat niet vastleggen op foto. Vanmorgen vreesde ik (Jan) nog voor mijn linker knie, heb klein moeten schakelen, maar het gaat beter en beter, de vorm begint te komen. Met Stefan geen problemen, behalve dat zijn poepzalf bijna op is. Opa Luc zag het onheilspellende onweer afkomen, en heeft zijn joker gebruikt. Hij heeft dan wel samen met de Georges de twee kippen gespot in de kerk van Santo Domingo de la Calzada. Ze zijn daar ook eufoor over. En dat mag. Ondertussen hebben we al telefonisch contact gehad met onze ploegleiding en wachten in spanning af; het begint al donker te worden. By the way, dit schrijf ik vanuit een internetchalet naast de kathedraal. Bye for now. Vanavond meer.
Hi folks, Vandaag op papier een gemakkelijke rit van 100 km ocharme. Het vertrek uit Pamplona was hectisch, gevaarlijk, nat, eigenlijk onverantwoord in het drukke verkeer. Fietspaden? Moeten nog uitgevonden worden hier in Baskenland. Niet voor gevoelige zielen (we twijfelen nog om hier beelden van de posten). Buiten Pamplona opnieuw prachtige natuur en landschappen. Viva Navarra. Langs idyllische rivier gefietst (Rio Arga). Prachtige middeleeuwse brug in Punta la Reina, lekkere picnic. Maar dan moest het echte werk nog beginnen. Officieel geen bergtocht, maar veel meer geklommen dan dag 1: heuvel op en heuvel af, opa Luc schijnt een paar keer gevloekt te hebben, maar is al vergeven door St-Jacobus. Overigens is ook den heiligen Benedictus verschenen, de sympatieke heilige die de regels wat menselijker maakt voor iedereen: het is toegelaten voor pelgrimfietsers (volgens een complexe formule) om boven de leeftijd van 45 jaar aan het raampje van de volgwagen te hangen, of iets veiliger, achter het raampje, gedurende een aantal kilometers (eigen leeftijd pelgrim - 45), aanpasbaar volgens bepaalde coefficiënten. Jan heeft zijn kleinste verzetje ontdekt (op zijn dertig versnellingen). De nervositeit voor de rit van morgen (de koninginnenrit) begint te stijgen. Bepaalde ideeën worden voorzichtig gelanceerd aan de toog, zoals: "Wie de kathedraal van Burgos niet gezien heeft, wat is die hier dan eigenlijk komen doen? Laten we gewoon met de auto naar Burgos rijden, dat gaat niemand weten. Alleen kinderen kunnen geen geheimpje bewaren." Wijze raad van opa Georges "laten we er een nachtje over slapen" En ook: "Degenen die willen vertrekken om 5 uur (AM) die mogen dat gerust doen (156 km)".
Stefan, Jan, Georges, Luc (inverse anciënniteit) Jan met Qwerty klavier, ingefluisterd door de boys
Dag trouwe fans, Pelgrimstocht naar Compostela is "back to the basics" maar internet hoort daar niet alle dagen bij blijkbaar. Sorry om jullie zo lang in spanning te houden. De eerste rit vanuit St-Jean-Pied-de-Port/Porc (over de schrijfwijze bestaat discussie), dus Sint-Jan-met-de-varkenspoot volgens Stefan, Sint-Jan-te-voet-van-de-haven (of met de gehavende voeten is ook mogelijk) was een mooie start. Toch moeten we beladen zijn met zonden, want de eerste klim tot Puerto de Ibañeta, 1057 m, was pal met de wind op kop (windkracht 6-7 Bft, niet gezeverd ditmaal), vallende tamme kastanjes (met bolster) en vallende stenen. Maar aan de top zagen we onze sympatieke Antwerpenaar terug waarmee we hadden kennis gemaakt tijdens onze heenreis in Bayonne. Hij had een koffie, vers fruitsap, en een blonde Grimbergen voor ons klaargezet (je mag zelf raden wie wat dronk). Hij wachtte op zijn vrouw, die te voet op weg was. Er hing onweer in de lucht. Rode lucht 's ochtends voorspelt niet veel goeds... en inderdaad net op tijd in Pamplona gearriveerd, voor het regenfront. Op weg naar Pamplona prachtige verzichten en goed kunnen doorvlammen bergaf en soms de wind van achter. Opa Georges werd door de pelgrimfietsers op 40 min gezet bij aankomst in hotel. Hoe kan dat? Dit is een quizvraag, graag reacties, er is een zeer mooie verklaring voor. Wordt geupdate. In ieder geval zou hem dat geen tweede keer overkomen. Foto's, routebeschrijving, en opnames tijdens de rit volgen.
Luc, Georges, Jan, Stefan (gerangschikt volgens anciënniteit en min of meer volgens rituitslag)
