En de foto's van de verplaatsing staan er sedert zondagavond nu ook online.
Van Trat (Thailand) naar Sihanoukville (Cambodja)
Trat
Om 6.00 u. begint voor mij de nieuwe dag. Snel douchen en
naar internet om de laatste zaken in orde te brengen.
Even voor 7.00 u. kan ik met mijn kamergenoot Bernard op
stap. De zon is reeds goed van de partij. We ontmoeten Nik en die zegt dat we
even naar de markt moeten lopen.
Inderdaad, onvoorstelbaar. Het is er een drukte van
jewelste. Kraampjes met onvoorstelbare zaken: kippen, ruikend vlees, kikkers,
vissen In woorden is het niet weer te geven, het wordt de ene foto na de
andere. Opvallend is dat de mensen heel vriendelijk zijn en zich gewillig laten
fotograferen.
Om 7.45 u. worden we verwacht voor het ontbijt. We ontmoeten
er onze medereizigers. De ene heeft al beter geslapen dan de andere. Het
ontbijt bestaat uit 4 sneetjes geroosterd brood, gebakken ei, worstjes en spek.
Om 8.30 u. staan twee Toyotabusjes klaar om ons tot aan de
grens van Cambodja, 88 km
verder, te voeren. Van Trat na de grens in Hat Lek is het gewoon een kleine
strook land aanleunend tegen de zee en Cambodja.
Grensfomaliteiten
Om 9.45 u. bereiken we de grens en de ceremonie kan
beginnen. Eerst de Thaise controle. Dat verloopt vlot. Daarna trekken we te
voet Cambodja binnen. Sokha en Sambath van het weeshuis verwelkomen ons. Eerst
moeten we de Quartaine passeren. Met een toestelletje wordt even onze temperatuur
gemeten. Jongeren dringen zich op om ons paspoort te bemachtigen. Zij zullen
alle grensformaliteiten in onze plaats afhandelen. Ze vullen de papiertjes in.
We moeten rustig plaats nemen op de banken. Eén per één worden we geroepen naar
de Immigration Police. Er wordt een fotootje gemaakt en onze vingers en
duimen worden ingescand. Nik zorgt dat iedereen zijn fooi krijgt, want precies
daarvoor doen ze het.
Tegen 9.55 u. is alles afgerond, wordt onze bagage in een
afzonderlijkewagen gestapeld en mogen
wij op een busje stappen. Een busje voor 24 personen, met middenin
klapzeteltjes. Wie zoals ik achteraan zit, zit gevangen.
Naar
Sihanoukville
Het wordt een lange trip. Af en toe hebben we echt slechte
stukken weg. Ik kan ze vergelijken met Afrika. De vering is blijkbaar al niet
meer zo nieuw zodat we af en toe eens echt door elkaar geschud worden. Het
landschap is echter heel mooi, veel groen met heel veel water. Het meerendeel
van de huizen staan op palen gebouwd. De mooi blauw beschilderde daken en gevel
geven het geheel een mooie aanblik. Maar we zien ook heel wat krotten, bedekt
met roeste platen. Her en der zien we buffels grazen. En op onze weg zien we
zelf een familie aapjes
Het is al 14.00 geworden en de bus heeft nog geen enkele
keer halt gehouden. We vragen of de chauffeur even wil stoppen voor een korte
plaspauze We stoppen aan wat oor ons een wegrestaurant zou zijn, er staan al
enkele bussen; Maar . Jongens, wat krijgen we te zien. Achteraan toiletten
tussen afbraak en puin. Een dode kip wachtend tot ze gepluimd wordt en een kip,
spartelend met een zware steen op haar kop. In een aanpalend kot zijn ze vlees
aan het bereiden op de grond, en stinken!! Alhoewel we al van deze morgen niet
meer hebben gegeten is de honger onmiddellijk verdwenen. Buiten in de zon liggen stukken vis en vlees te drogen, met de nodige vliegen er boevenop.
Gelukkig krijgen we op de bus heerlijk fruit, kleine
banaantjes, een fris fruit waarvan niemand de naam kent. Een paar kilometer
verder houden we opnieuw halt. De chauffeur haalt twee jerrycans mazout uit de
koffer en laat die met een darm overlopen in de tank. Ondertussen trekken we
even naar de naastliggende shop met o.a. diverse soorten vers fruit, waarvan
sommige soorten ik van mijn leven niet heb gezien.
Om 14.45 u. bollen we verder. Sokha zegt dat het nog
anderhalf uur rijden is tot Sihanoukville. Ondertussen laat hij een zak met
verse lychees rondgaan en krijgen we nog een stuk van dat voor onze onbekende,
maar heerlijk fris fruit.
Het is 16.15 u. wanneer we de Donboscohotelschool bereiken
in de kuststad Sihanoukville. Deze hotelschool werd met Nederlandse
steungebouwd om er studenten op te leiden. Daarnaast is er ook nog een
technische school.
We worden een alcoholvrije aperitief aangeboden en daarna
mogen we aan tafel. De studenten zorgen voor een waardige service. De
servietten leggen ze op onze schoot. Telkens als ik ergens rechtspring om her
en der een foto te maken, telkens opnieuw is er daar een student om die serviet
weer op mijn knieën te keggen. Op staat op tafel een menu en wat mogen we
verwachten voor de prijs van 11.50 dollar (= 8,50 euro)? Grilled Chicken Salad
Khmer Style Seafood Tom Yum Soup Grilled Squid stuff with Pork mince, serve
with steam rice Khmer Banana Pudding. Je zal, net als velen, de helft niet
hebben begrepen, maar van alles werd een foto gemaakt. Eenmaal thuis kan ik er
misschien een Cambodjaans gerechtenkookboek samenstellen, maar na alles wat we
vandaag op de markt inde stalletjes hebben gezien eet ik toch met lange tanden.
De studenten zijn supervriendelijk, ze komen water
bijvullen, bier uitschenken, Ze doen hun best want inderdaad, Cambodja heeft
nog een zeer grote toekomst op toeristisch gebied.
Op het einde van de maaltijd stelt Sokha zijn 8 studenten
voor uit de CCH-weeshuizen voor die hier in Donboscoschool een opleiding
volgen. (foto)
Zo zit er om 18.00 u. onze dag op. De ene gaat zwemmen,
anderen gaan nog een stukje wandelen, en ik ik moet het verslag schrijven, de
fotos in orde brengen en kan mails lezen en mijn vertrouwde Nieuwsblad via internet
bekijken.
Middernacht. De hostesses komen met hun smalle karretjes het
avondmaal opdienen. Het serveerbord is gevuld met een slaatje, een bakje rijst
met kip, er is een broodje met camenbert. En als toetje een potje met een soort
mousse. Drank kunnen we kiezen (een wijntje) en daarna wordt de koffie
geserveerd. Het is opvallend hoe bepaalde passagiers al de slaap hebben
aangevat en de maaltijd missen.
Rond half een worden de lichten
gedoofd en is het de bedoeling dat we kunnen slapen. Maar dat is een ander paar
mouwen. Slapen is zo eenvoudig bij de enen, zo moeilijk bij de anderen. Ook bij
mij zijn het maar korte hazentukjes.
Om 6.30 u. komt er opnieuw stilaan beweging in de
passagiersruimte. We vliegen momenteel op een hoogte van 11 200 m boven India.
Gemakkelijk met het schermpje in de zetel voor je, je kan er het gehele
vluchtschema volgen.
7.00 u. Het vliegtuig zit momenteel boven CaIcutta op een
hoogte van 11277 m,
we halen een snelheid van 900
km per uur. We naderen stilaan de Baai van Bengai. Op
het kaartje lijkt Bangkok niet meer zo ver af, nog een tweetal uurtjes te
vliegen.
Om 8.15 u. wordt het ontbijt opgediend. Een schotel met een
zakje muesli, een plakje kaas en een stukje camenbert, een
sinaasappelconfituurtje, Een hostess biedt broodjes aan en we morgen er zoveel
nemen als we wensen. Het smaakt.
Ondertussen wordt het 9.00 u., tijd om ons uurwerk aan te
passen naar 14.00 u. plaatselijke tijd. Het vliegtuig begint langzaam snelheid
en hoogte te minderen. Vanuit de lucht zien we heel wat overstroomde stukken.
De laatste week hadden we immers veel gelezen over de overstromingen en
Thailand. Precies zoals aangekondigd landt de Airbus om 14.33 u.
BANGKOK
De luchthaven van Bangkok is vrij recent gebouwd en alles
oogt er piekfijn. De controle verloopt verrassend snel en zonder moeilijkheden.
De bagage is er ook in een mum van tijd en we wisselen wat geld voor de eerste
dag. We blijven de gehele dag in Thailand, vandaar dat we bath van doen
hebben. 1 bath komt overeen met onze vroegere Belgische frank, het zal dus
vandaag gemakkelijk rekenen zijn.
Aan de uitgang staan de wagens klaar die ons naar Trat moeten
brengen, zon 300
kilometer verderop. Het zijn twee Toyotas voor 7
personen en een personenwagen van 4 personen.
Naar Trat
Vanuit de luchthaven vertrekt een
snelweg. Met een mooie boog over de snelweg stel je onmiddellijk vast dat je in
een Oosters land bent. Het verkeer verloopt supersnel over 2 maal 4 baanvakken.
In Thailand wordt links gereden. En hokjes waar moet betaald worden voor de
snelweg kennen ze hier ook. Langs de weg zien we de vele ondergelopen velden.
Na een half uurtje rijden houden we een eerste halte. Langs een afritje van de
snelweg, aangeduid als parking, staan heel wat handelszaken en
verkoopsstalletjes. Opmerkelijk hoeveel verkopers van tombolalotjes er rond
lopen. Aan een stalletje met diverse soorten in stukjes gesneden exotisch fruit
wordt er door heel wat van onze groepsleden gekocht. We zetten na 20 minuten
onze weg verder. De chauffeurs zijn van geen kleintje vervaard en ze vliegen
maar verder.
We houden een tweede halte na 150 km. Er staan heel leuke
kraampjes opgesteld. Bijzonder eigenaardig is dat met inktvis. Wij vergapen ons
aan het kraampje met bamboestokken. Wanneer we om wat uitleg vragen, moeten we
even proeven. In het stokje zit een mengsel van rijst met kokosnoot en andere
zoetigheid, Met een hamer klopt de jonge verkoper het geheel open. Het smaakt inderdaad
heel zoet.
We zetten onze weg verder. Het is
18.00 u. geworden en de duisternis valt snel in. Het is ook onophoudelijk gaan
regenen. En toch wordt er nog heel snel gereden, tussen de 90 en 100 km oer uur. Gemakkelijk
de snelheid en de weg te volgen met mijn wandel-gps.
Precies om 19.30 u. bereiken we ons Pop Guesthouse in Trad. Het zijn
mooie, sobere kamertjes. In vergelijking met wat ik in Afrika meemaakte, heel
comfortabel. En vooral ik heb er draadloos internet. Als dat geen luxe is. In
de bar wordt al snel een biertje besteld en we kunnen er ook een hapje eten.
Frietjes, eiersalade, bonen met vlees Ieder bestelt wel iets. Terwijl we er
zitten komen er twee jongelingen voorbij met een klein olifantje. Zo zit de
avond er ook en na een vermoeiende reis vinden er al heel wat snel hun bed.
Heb je ook dat gevoel wanneer je moet vertrekken? Hoe
dichter het uur van vertrek komt, hoe zenuwachtiger je wordt. Je begint aan
alles te denken, ben ik dat niet vergeten, heb ik dat wel mee? En in mijn persoonlijk
geval moet ik wel van alles mee hebben: fototoestel met lenzen en flits, een minicomputer,
camera, een resem batterijladers met batterijen, statief, verrekijker,
wandel-gps
Het werd stilaan 15.00 u. De school
is uit en om tijdig in Lendelede te geraken met de schoolbus voer ik 4 kinderen
met de wagen naar huis, zodat de bus niet meer naar Menen moet rijden en heel
wat tijd zal inwinnen.
Lendelede-Zaventem
We hebben geluk, tegen 15.40 u. kunnen we uit Rekkem
vertrekken. In Lendelede staan er nog niet zoveel medereizigers klaar.
Eigenlijk hadden we afgesproken om 16.30 u. te vertrekken uit Lendelede. Maar
met een drukte rond Brussel op vrijdagavond in het achterhoofd, willen ze zo
snel mogelijk starten.
Met Els aan het stuur kunnen we de tocht naar Zaventem
aanvatten. Buiten alle verwachtingen vlot het verkeer tamelijk goed. Een beetje
drukte aan het eerste ronde punt aan de Brugsesteenweg, wat file rond Wetteren
en wat meer oponthoud in Groot-Bijgaarden op de ring, maar eigenlijk is alles
te verwaarlozen.
We geraken tegen 18.00 u. in de
luchthaven. Van op de busparking zijn we heel snel in het luchthavengebouw. We
wensen Els veel moed voor de terugreis, want aan de andere zijde van de snelweg
stonden de wagens volledig stil en dat over een zeer lange afstand.
45 minuten vertraging
Een snelle blik op de tv-schermen duidt al aan dat onze
vlucht naar Kopenhagen al een flink stuk is verlaat, i.p.v. 20.25 u. wordt het
21.15 u. Aan de incheckbalie staat er niemand te wachten en in een mum van tijd
zijn we van onze bagage verlost en krijgen we onze Boarding Pass.
Met onze pass moeten we een eerste sluis voorbij na de kaart
te hebben ingescand. Daarna gaat het verder tot we aan de bagagecontrolepost
komen. Alles moet op de band. En zo bereiken we de winkelruimte en de
verschillende eetgelegenheden. Het zal nog een hele tijd duren vooraleer we op
het vliegtuig iets tussen de kiezen zullen krijgen, vandaar dat we nu al de
innerlijke mens wat versterken.
En zo moet iedereen zijn tijd wat zien te doden. De ene leest
de krant, de andere gaat even de shops bekijken
Om 20.30 u. zetten we met ons groepje de verplaatsing in
naar Gate A55. Het is een heel eind stappen, maar gelukkig voor sommigen is er
de lange loopband. We schuiven voorbij glimmende Mercedessen en BMWs, maar als
ik even het prijskaartje van naderbij ga bekijken stel ik vast dat geen spek
voor mijn bek is. Tegen 20.45 u. bereiken we ons doel en we hebben nog even de
tijd om te checken aan de Telenetbalie of hun reclame die we deze week hebben
ontvangen wel klopt. Als telenetklant kan je gratis gebruik maken van hun
diensten. En inderdaad, met mijn paswoord geraakt ik moeiteloos op internet en
kan snel nog even de mails van deze namiddag checken en zelfs al een
beantwoorden.
Om 21.00 u. mogen we aan boord van het SAS-vliegtuig. We
krijgen er te horen dat we heel snel zullen moeten overstappen om de verbinding
naar Bangkok te halen. Het is geen groot toestel, links 2 zetels, rechts 3
zetels. Het is nu ook de eerste keer van al de vluchten die ik maakte dat ik
snel een foto mag nemen van de cockpit.
In een mum van tijd (21.20 u.) hangen we in de lucht. Is het
omdat het maar zo ver is, of omdat het een klein vliegtuig is? Ik vind dat we
betrekkelijk laag vliegen en het is een feeëriek schouwspel wanneer we over
Brussel en het verdere landschap vliegen. Wat verder neemt de hoogte toe en is
alleen nog het nachtelijke duister te zien.
Het is 22.30 u. wanneer we stilaan Kopenhagen naderen en
opnieuw de lichten beneden ons ontwaren. Precies om 22.40 u. komt het vliegtuig
tot stilstand. We hebben weinig tijd om het volgende vliegtuig te halen, De
vlucht staat gepland om 22.50 u.
We verlaten zo spoedig mogelijk het vliegtuig en trekken
door de verlaten gangen naar gate C33. De grenspolitie kijkt snel even naar de
pas en we mogen snel verder stappen. Aan C33 wachten ze ons vol ongeduld op.
Snel de boarding pass afstempelen en even naar de pas kijken en snel het
vliegtuig in. Het is een heel wat groter toestel, 2+4+2 per rij.
We zijn nog maar pas gezeten of daar
gaat het vliegtuig. Blijkbaar hebben ze wat op onze groep gewacht. Het is 23.20
u.
REISSCHEMA
