Het vertrek vanuit Lotus Lodge is
gepland om 8.00 u. en we kunnen inderdaad stipt vertrekken. We nemen een
laatste keer de plassen die naar de hoofdweg moeten leiden. En zo kunnen we dan
de meer dan 300 km
naar de hoofdstad Phnom Pehn aanvatten. Sokha schat de rit op 6 uur.
Ancient Bridge
We houden een eerste keer halte nabij
Kompong Kday om er de Ancient Bridge, de oude brug, even te bekijken. We
moeten een eindje lopen in de brandende zon, deze voormalige verbindingsweg mag
nu niet meer door autos worden gebruikt. We vormen zelf een attractie voor de
Chinese toeristen die met ons op de foto willen voor de brug. Hebben die nog
nooit een westerling gezien? Wij fotograferen ook heel wat vreemde mensen,
waarom zouden wij ons dan niet eens laten op beeld vastleggen?
Watersnood heel erg
Vandaar gaat de rit verder. We
hebben ogen te kort om links en rechts van de weg te kijken. Zo ver we kunnen
kijken staat alles onder water. De bewoners hebben hun koeien en buffels op het
droge en dat is op de iets hoger gelegen weg. Bewoners die hun huis onder water
hebben staan hebben ook optrekjes gemaakt langs de weg en alle
verkoopstalletjes zijn er ook terug te vinden. Soms is de weg heel smal
geworden en is het laveren om er tussendoor te geraken.
We rijden door een gebied waar we plaatselijke
bevolking aan het werk zien met een houten paal die op en neer gaat. De bus
houdt even halt en we stappen uit om het even van dichterbij te bekijken. Rijst
wordt opgewarmd en geplet. Dat gebeurt met een stamper die van achteraan ophoog
wordt getrapt en dan met een plof op de pot met rijst terecht komt. De geplette
rijst wordt dan gezeefd en nog verschillende keren omhoog geworpen om het
laatste stof eruit te krijgen. Deze geplette rijst is lekker en we kopen met
een aantal twee pakjes voor 1 dollar.
We vervolgen onze trip. De putten in
de weg volgen elkaar weer op en het is traag vorderen. We komen dan voorbij een
gebied waar verkopers met de fiets langs de weg staan met daaraan enkele
gepluimde eenden die te koop worden aangeboden.
In Skone houden we opnieuw halt.
Bedoeling was dat we er een plaatselijke specialiteit zouden proeven,
gefrituurde spinnen. Helaas, door de overstromingen zijn er geen spinnen. De
markt is opnieuw een allegaartje van allerlei te koop aangeboden zaken.
Zo bereiken we stilaan de hoofdstad
Phnom Pehn. Op onze vraag eens een pagode te kunnen bezoeken houdt de bus
opnieuw even halt. Het is een prachtige pagode. Binnenin zijn monniken aan het
bidden voor de boeddhabeelden. Het plafond en de wanden zijn helemaal
beschilderd met kleurige taferelen uit het leven van boeddha. Rondom de pagode
zijn een verscheidenheid van stoepas opgesteld, dat zijn de begraafplaatsen
van overledenen.
Zo bereiken we omstreeks 15.30 u.
eindelijk Phnom Phen. Het is er druk. Om 16.00 u. stapt Nik uit aan de
luchthaven om het ticket voor Eric te regelen die deze avond huiswaarts keert
en voor de anderen die donderdagmorgen naar Bangkok zullen vliegen. Om 16.30 u.
bereiken met de gehele groep opnieuw het hotel 252. Plots begint het te
regenen te regenen Met bakken valt het water uit de lucht. In een mum van
tijd staat het gehele terras onder water.
Terug naar huis
Ik moet om 17.30 u. vertrekken naar
de luchthaven. Ik neem met spijt in het hart afscheid van de vrienden in de
pletsende regen. Het verkeer zit letterlijk in een knoop. Plassen die tot
halfweg de straat reiken en stapvoets tot stilstaand verkeer. De tuktuks en
brommers rijden gewoon door de plassen heen. Om 18.10 u. zijn nog een paar km
van de luchthaven verwijderd, maar de autos staan werkelijk stil. Het wordt
18.30 u. Nik, die op de luchthaven was gebleven, belt ons op. De check-in sluit
om 19.15 u. Er is geen doorkomen aan. Sokha, die anders nooit zenuwachtig is,
stelt voor de rest te voet te doen. Hij neemt mijn bagage in zijn nek en ik de
rugzak. We laveren gehaast tussen de autos, de brommers en de plassen door.
Natte voeten horen er bij. Het is 19.00 u. wanneer we eindelijk het
luchthavengebouw binnen zijn. Sokha mag niet mee naar binnen. Vrij snel is
alles afgehandeld en kan ik afscheid nemen van Nik. Het was een fantastische
reis, onvergetelijk. De vreugde van de stortkinderen zal me altijd bijblijven.
Sokha zwaait ook nog even door het venster.
Vrij snel kom in door de pas- en handbagagecontrole, maar ze
vinden toch wel een flesje water. Ik mag het ter plaatse opdrinken. Het wachten
kan beginnen op de vlucht kan beginnen.
Phnom Penh - Bangkok
De vlucht om 20.00 u. is al verlaat naar 20.40 u.
Ondertussen kunnen we gebruik maken van de gratis internetbalie. Plots nodigt
een beeldschone Thaise ons uit haar te volgen naar een afzonderlijke ruimte met
comfortabele zetels. Omdat we moeten wachten kunnen we ons bedienen van
fruitsap, koffie, croisantjes, fruit We worden in de watten gelegd. Tegen
20.30 u. mogen we instappen en tegen 20.50 u. stijgt het vliegtuig al op. Voor
zon korte vlucht worden we meer dan verwend: een warm avondmaal met kip en
rijst, een dessertje, een drankje en nog een kop koffie. Het personeel moet
zich spoeden, want om 21.30 u. begint de landing reeds.
Bangkok - Kopenhagen - Brussel
Bij het verlaten van het vliegtuig
moeten we een bus op en worden we een eind verder naar het luchthavengebouw
gebracht. Nu is het niet zo eenvoudig. Eigenlijk mag ik mijn bagage niet
ophalen, want dan zit ik niet meer in de transferzone. Even navragen. Ze sturen
me naar de vertrekhal en zeggen dat daar mijn bagage wordt gebracht. Dan maar 750 m verder stappen en ik
moet al door de controle. Met mijn pas en gelukkig met de reservatiebrief mag
ik verder. Daarna word ik zelfs helemaal gescand. Nog even navragen, want ik
heb nog geen ticket en waar blijft de bagage? Ze sturen me verder naar de
SAS-balie. Daar is een ticket snel gedrukt, maar de bagage, das een ander paar
mouwen. Na veel heen en weer getelefoneer stellen ze me gerust. De bagage is
gevonden en zal doorgestuurd worden naar Brussel. We zullen zien. Ondertussen
is het al 22.30 geworden. Ik vind in de taxe-freeshops niets dat me kan bekoren.
Tegen 23.00 u. ben ik al aan Gate D4 en we mogen onmiddellijk doorstappen waar
de wachtzaal.
Plots hoor ik door de luidsprekers
dat passagier Eric zich moet melden. Ik trek naar het personeel dat de tickets
controleerde maar gelukkig is het een andere Eric die ze zoeken. Om 23.30 u.
mogen we het vliegtuig op. Naast mij komt een forse jonge dame zitten. Ik zie
dat ze een boek leest met heel rare letters. Na een tiental minuten waag ik het
toch een vraag te stellen of ze een Deense is? Neen, ze is van Zweden en komt
uit Hong Kong. En zo geraken we stilaan aan de praat en moet ik niet de gehele
tijd stom naast de dame zitten.
Het duurt nog tot 0.30 u. vooraleer
het vliegtuig, een Airbus A340, taxiet naar de startbaan en om 0.45 u. gaan we
eindelijk de hoogte in. Wat we de laatste dagen in het nieuws hoorden zien we
hier in werkelijkheid. Geheel Bangkok staat onder water. En zo gaan we een
lange nacht tegemoet, richting Kopenhagen.
Bangkok Golf van Martaban
Rangoon Golf van Bengalen - India: Calcutta Delhi (4.30 u.) Lahore
9144
m
- snelheid: 948 km
per uur
Om 2.00 u. krijgen we nog een
avondmaal aangeboden. We mogen kiezen tussen vis of varkensvlees. Met een
glaasje witte wijn smaakt het best. Honger moeten we dus zeker niet lijden, het
is voor mij reeds het tweede avondmaal. Nadat de koffie is geschonken en alles
is opgeruimd, worden de lichten gedoofd. Zullen we kunnen slapen?
Het vertrek vanuit het hotel om de Angkortempels te bezoeken
is gepland om 8.00 u. Om 7.00 u. komen de eerste medereizigers reeds aan in het
restaurant. Hier verloopt alles heel snel en er is aan het buffet een
overvloedige keuze: stokbrood, toast, pannenkoeken. Hier vinden we voor het
eerst op onze reis ham en plakjes kaas. Dat zal wellicht te wijten zijn aan het
feit dat de Lotus Lodge gerund wordt door een Nederlander. De eitjes worden er
ter plaatse gebakken zoals we ze graag hebben.
Tegen 8.00 u. staan 5 tuktukdrivers klaar om met ons vandaag
op tocht te trekken naar de Angkortempels, de 6de laat op zich
wachten. We mogen vandaag slechts met drie personen in een tuktuk, want de weg
is zo overspoeld en modderig dat het brommertje er niet doorheen zou geraken.
En inderdaad, soms kost het heel veel moeite en moet er geduwd worden.
Tegen 9.00 u. bereiken we de ticketoffice. Voor 20 dollar
krijgen we een dagticket, maar iedereen moet op de foto. Die foto wordt dan op
het ticket gedrukt. Aangezien de tempels zo verspreid liggen is dat wel een
gemakkelijke controle. Aan iedere ingang moet het ticket worden voorgelegd en
aan de hand van de foto is het dus ook onmogelijk je ticket aan een andere
persoon door te geven.
We rijden voorbij de grootste
tempel, de Angkor Wat en stevenen af op de andere zeer gekende site, de Angkor
Thom met de Bayontempel in het midden. We houden eerst halt aan de zuidelijke
poort en de gids geeft uitleg over Angkor Thom. Aan de tempel zelf zien we
toeristen die, zoals in een boek is beschreven, de tocht maken op een olifant.
In deze Bayontempel is het een eerste kennismaking met de Angkorcultuur; de
vele gezichten op de stenen, de bas-reliëfs met strijdverhalen van de koning,
de vele tientallen afbeeldingen van de dansende Asparas. De zon schijnt in
alle hevigheid en het water druipt van ons. Het gaat trap op, trap af. We
verlaten de tempel aan de achterzijde. We zien er hoe jonge dames er een put
moet opvullen. Met twee houden ze een plastiekzak vast. Een jongeling schept er
wat aarde op en met het zakje gaan ze naar de andere kant en dumpen de aarde.
En zo gaat het door, het ene groepje na het andere, het ene zakje na het
andere En zo heeft iedereen werk.
We vervolgen onze weg met de
tuktuks. We rijden voorbij het Olifantenterras. We hebben zicht op nog andere
ruïnes. Zo bereiken we een tweede tempel die op onze planning staat: de stilaan
door het oerwoud overwoekerde Ta Prohm. Verkopers klampen ons aan. Reusachtige
kapokbomen groeien op de terrassen en muren. Het is een van de meest gefotografeerde
ruïne geworden. Wanneer we die achteraan verlaten worden we in een drukte van
souvenirverkopers terecht. Ik laat me weer overhalen om een ossenspan met een
wagen te kopen en geef er 8 dollar voor. (Later vragen ze er ineen
verkoopstalletje 5 dollar voorà. Het boek Angkor dat schoonbroer Georges kon
kopen en afdong van 10 dollar tot 5 dollar, word ik hier aangeboden voor 4
dollar. Als je hier iets koopt voel je je altijd bedrogen, maar kom het zijn
sukkelaars en ze mogen toch ook eens een dag plezier beleven wanneer ze er een
westerse toerist weer eens hebben kunnen opleggen voor enkele dollar.
Vandaar trekken we met de tuktuks
naar een restaurant voor de lunch. De aircogekoelde ruimte is een welkome
verademing. Iedereen bestelt volgens de kaart.
In de namiddag staat dan de
wereldberoemde tempel Angkor Wat op het programma; de grootste tempel. Onze
gids geeft weer de nodige uitleg. Je kunt je ogen niet afhouden van de vijf
majestueuze maïskolfvormige torens. De tempel werd rond 1150 gewijd aan de
hindoegod Vishnu en volgens wetenschappers zou de bouw dertig jaar hebben
geduurd. Het bezoek neemt heel wat tijd in beslag. Er kunnen mooie fotos
gemaakt worden van de tempel die zich spiegelt in het meer. En datzelfde beeld
kan ik later maken met twee monniken op de voorgrond. Een enig schoon document!
In de tempel zelf is het trap op, trap af. De gangen zijn bezet met taferelen,
enig om zien hoe al die figuren werden gegraveerd. Wanneer we naar het
heiligdom willen trekken moeten de dames de armen bedekken, petten af en moeten
we een hoge steile trap op. We zijn nu heel dicht bij de majestueuze toeren.
Het geeft je een bijzonder gevoel hier in Angkor te kunnen staan, de site waar
zoveel over werd geschreven als wereldwonder! Voor velen is de zon er teveel
aan, maar het zweet mag van mij lopen, het belangrijkste is mooie fotos maken
en daar heb ik alles voor over.
Na het bezoek ik iedereen vrij en
kan met zijn tuktuk heen waar hij zelf wil. Sommigen trekken nog naar het
stadscentrum van Siem Reap, er is daar ergens een café uitgebaat door een
Gentenaar. Aanderen hebben een schoolbezocht waar gehandicapten mooi werk
maken. Wij keren terug naar het hotel.
Asparadansers
Tijdens hun bezoek aan de Gentenaar
vernamen Johan, Christine en Bernard dat er een restaurant is waar ze s avonds
in buffetvorm allerlei gerechten aanbieden en dat er ook een optreden is met
plaatselijke folklore. Voor 12 dollar alles inbegrepen mogen we dat zeker niet
missen. We bestellen ook een tuktuk n tegen 19.00 u. komen die ons ophalen en
brengen ze ons naar de plaats. We zijn er in totaal met 10 van onze groep. Inderdaad,
aan verschillende tafels staan allerlei gerechten met netjes de naam erbij. Aan
andere tafels bakt men, braadt men.. al wat je wenst: brochetjes, pannenkoeken,
aardappelen, bananen in deeg Kortom te veel om op te noemen en te veel om ook
van alles te proeven. Het smaakt heerlijk terwijl een plaatselijk
muziekensemble voor sfeermuziek zorgt.
Om 19.30 u. begint het optreden. De
Asparadanseressen zijn mooi uitgedost met kleurrijke kledij en dragen een
hoofddeksel zoals afgebeeld op de tempels. Met de handen en vingers maken ze
fijne bewegingen. Tussendoor is er ook een optreden van een folkloristische
groep met o.a. een stokkendans met manden Met de bijhorende muziek heel
sfeervol en leuk om zien. De meisjes die opnieuw asparadansen brengen zijn
allen beeldschoon. We kunnen mooie plaatsjes schieten en zo wordt ons
Cambodjaverslag stilaan kompleet.
Tegen 20.30 u. is het optreden
voorbij. De danseressen blijven op het podium staan en iedereen mag er bij gaan
staan om fotos te maken. Wanneer de grootste drukte voorbij is, wagen we ons
ook even tussen de danseressen om ons ook te laten fotograferen.
Ten 21.00 u. is de gehele zaal
ontruimd. We laten ons ook terugbrengen door de tuktukdrivers die er gewacht
hebben. Blijkbaar is onze tuktukrijder niet handig of is zijn brommertje niet
zwaar genoeg, maar opnieuw blijft hij in de eerste plas teken en moet hij hulp
inroepen om ons uit de benarde situatie te redden. Zo loopt een mooie dag op
zijn eind.
De planning is om 8.00 u. te kunnen vertrekken. We hebben
gisterenavond aan de hotelbalie moeten noteren wat we wensten als ontbijt. We trekken
om 7.00 u. naar de vierde verdieping om op het dak in het restaurant het
ontbijt ter nemen. We genieten zo hoog over de vroege bedrijvigheid inde stad.
Maar tijdens het ontbijt komt het al tot uiting dat het
zeker niet zal lukken. Het duurt een eeuwigheid voor ze er met een bordje met
een broodje komen. Ze staan dan nog te kijken wie wat bestelde. Bestelde je
drie broodjes, dan komen ze met drie bordjes, met telkens een vork en een mes.
Voor sommigen is het lang wachten op een koffie. Voor Bernard duurde dat zeker
een half uur. Hoewel ze daar met een zevental personen in de keuken aan het
werk zijn, er zit geen vooruitgang in. We genieten en lachen eigenlijk met hun
dwaasheden.
Tegen 8.00 u. is toch bijna iedereen met zijn valies beneden
en is er een tweede busje om ons te voeren naar de aanlegplaats van de boot die
ons naar Siem Reap zal brengen. Onze defecte bus moet vandaag gerepareerd
worden.
Tegen 8.20 u. kunnen we eindelijk vertrekken, want onze
bestelwagenchauffeur was drank, ijs en een hapje gaan kopen om mee te nemen op
de boot.
6 uur lange boottocht
Twee busjes en een tuktuk brengen ons naar de aanlegplaats
van de boten een 7-tal km. verder. We hadden ons de boot slechter voorgesteld.
Het is een overdekt exemplaar met voldoende zitbanken en een toilet. Wanneer de
boot zich op de rivier in beweging zet komen we ogen tekort om overal rond te kijken: huisjes
helemaal onder water of drijvend vissers die hun net binnenhalen. We waren
voortdurend langsheen dorpjes op het water. Het water heeft het gehele gebied
onder water gezet. We zien koeien en varkens op drijvende pontons. We wagen ons
ook op het dak. De zon brand in alle hevigheid, maar het zicht is fantastisch
althans voor ons. Voor de mensen waarvan het huis tot aan het dak in het water
staat zal het welminder prettig zijn. We zien een ganse school onder water
staan. Maar vooral veel drijvende huizen; Na een paar uur varen komen we in de
open watervlakte. Zo ver je kan zien water en groen Onze bootsman verliest er
ook zijn weg in en moet zelfs eenmaal uitzoeken welke richting hij verder moet.
Een paar keer moet hij stoppen om slierten groen uit de schroef te trekken of
om mazout bij te vullen. Achteraan zit het vrouwtje van de bootsman met haar
kleine dreumes van 10 maand. En we varen maar verder aan een snelheid van zon 15 km per uur. Het worden er
3 u. - 4 u. - 5 u Geregeld varen we tussen we drijvende dorpjes door.
Omstreeks 14.00 u. leggen we aan en kunnen even in zon dorpje. In een houten
afrastering zitten krokodillen opgesloten. Marc plaagt ze even met een stok
zodat we even hun open scherpe muil kunnen gadeslaan. We zetten onze boottocht
verder. Naarmate we ons doel Siem Reap naderen zien we kokosbomen slechts
enkele meter boven het water uitsteken. Er moet ook nog een weg diep in het
water liggen want we zien nog net de verkeersborden boven water steken. Onze
bootman vaart en eindelijk, het is 15.30 u. geworden, bereiken we een plaats
waar we de boot blootsvoet kunnen verlaten, geholpen door enkele hulpvaardige
jongens. We hebben er een tocht van 6.30 u. opzitten. De tuktuks staan in het
water klaar om ons tegen 1 dollar wat verder op het droge te boeren. We worden
omringd door bedelende kinderen en enkele jongeren op één been. Hoe
hartverscheurend het ook is, we kunnen er niet aan beginnen, dan moet je aan
iedereen geven. Ondertussen is ook onze kleine wagen er aangekomen en kunnen de
vrouwen weer als eersten naar het hotel gevoerd worden. Maar wij mannen hebben
de stommiteit begaan ook de drankbak mee te geven.
Nik neemt een duik
We stappen een heel eind te weg op, hopend dat het busje
snel terug zal zijn. We beleven en zien van alles langs de weg: buffels in het
water, duikende kinderen, een stinkende kwekerij van eenden, bewoners in hun
schamele huisjes, voorbijrijdende brommers met van alles en nog wat
Na een tijdje houden we halt en blijven wachten. Daar ligt
een plank over een beek, en ik zie het niet zitten om er even overheen te
stappen. Stoere Nik wil het wel doen en Eric houdt het fotoapparaat in aanslag.
Maar halfweg kraakt gewoon de plank middendoor een Nik belandt in het bruine
sop. Uiteraard hilariteit en plezier alom en alles staat tot in de details op
beeld. Tegen 17.00 u. komt het busje er op nieuw aan. Niet verwonderlijk, Seam
Riep is nog een heel stuk verder gelegen en ons hotel, Lotus Lodge ligt buiten
de stad. Om het hotel te bereiken moeten we zelfs opnieuw door enkele plassen
rijden en zijn er nog tal van overstromingssporen in het hotel zelf te zien.
We genieten samen met de groep van een gezellig aperitiefje
en een lekker avondmaal. We proeven ook een palmwijntje.
Tripgegevens: 118,2 km afgelegd Battembang Siem Reap in
7.51 u. totaal
