Ik ben van vorige week dinsdag dus gedumpt. Blijkbaar is het niet zo gemakkelijk om met iemand samen te zijn uit het leger. Ik vond dat het langs mijn kant allemaal perfect verliep maar ik ben dan ook geen moeilijke. We zijn uit elkaar gegroeid...Nu heb ik hem al de hele tijd niet meer gezien maar morgen gaan we nog eens afspreken. Ben benieuwd hoe dat gaat aflopen?! Zo gedumpt worden is altijd zo verschrikkelijk dubbel, langs de ene kant denk ik...goed voor mij, ik ben 22 jaar, heb nog een heel leven voor mij, kan eindelijk terug eens genieten van mijn vrijheid. Maar langs de andere kant is er nu niemand meer die naar mijn gezaag wilt luisteren, die mij een knuffel wilt geven,... Dus ben ik de ene dag zo verschrikkelijk goedgezind en de andere dag zwaar psychotisch en depressief. Ik kijk al uit naar morgen...mag dat eigenlijk? En hij gaat zo helemaal passief zijn, ik merk het zelfs aan zijn smsjes. Ik had bijvoorbeeld gisteren een verdediging van mijn thesis, heeft hij gevraagd hoe het is gegaan? Nee, totaal niet. Ach, nog maar een reden waarom we uit elkaar zijn gegaan :).
Ik ben Natalie
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 22/05/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vervelen, nietsdoen, fitnessen, bezig zijn.
Ben een duivel-doet-al maar kan ook dagen in mijn zetel blijven liggen. Dus een mens van extremen : de ene dag blij en g
