Ballen zijn niet meteen mijn meest favoriete voorwerpen uit deze wereld. Ze bestaan in alle vormen en maten, groot en klein, met streepjes en zonder streepjes, zwaar en licht. Ik heb eerder een haatverhouding met die ballen...of het nu basketballen, handballen, volleybalballen, petanqueballen ja zélfs pingpongballen zien mij niet graag afkomen. Ik mag zelfs niet voorbij een stel voetballende kinderen lopen want op miraculeuze wijze worden die ballen direct naar mij getrokken. Ik kan wel zeggen dat ik een jeugdtrauma heb opgelopen door die ballen allemaal. In de loop der jaren was mijn haatverhouding al zo sterk aanwezig dat ik sinds mijn 5-6 jaar geen bal meer aanraakte. Natuurlijk waren er de onvermijdelijke lessen L.O., ingepakt in een te strak maillotje werd je dan de zweterig turnzaal/refter (vraag mij niet waarom) ingeduwd en kreeg je een of andere bal. Met als gevolg dat het hele uur ik, met mijn gezicht verwrongen van de vergeefse pogingen om die ballen te ontwijken, rondliep als een kip zonder kop en op één of andere manier altijd degene was die constant die bal tegen haar hoofd kreeg. Ooit bij een wel heel agressief basketbalwedstrijdje heb ik eens een bal frontaal in mijn gezicht gezwierd gekregen. Ik was dan weliswaar niet de knapste van de school maar hé, dat ging er toch net over. Dus sindsdien probeer ik de ballen te vermijden...zie ik voetballende kinderen in de straat loop ik nog liever 5 kilometer om dan dat ik mij erlangs moet wringen.
Aha, mijn allereerste blogje...wees welgekomen allemaal! Hier ga ik vanalles op achterlaten, heel mijn interessante levensverhaal vertellen, en zoveel meer! Ik ben in ieder geval gepassioneerd om eraan te beginnen, en ik hou enorm veel van heel erg domme weetjes dus elke dag zal er hopelijk wel iets interessants te vinden zijn. Allereerst even vertellen wie ik ben: een studentje handelswetenschappen van (bijna!) 21, heerlijk streverig persoon ben ik, enorm perfectionistisch en zal dat ook van ieder ander wensen. Ik heb een vriendje en die is 6 jaar ouder dan mij (geeft de meest gezellige ruzies tussen mijn ouders en mij) en hij zit in het leger (ja, waarschijnlijk heeft hij een boeiender levensverhaal dan mij...maar hij kan niet zo snel typen dan mij dus, pech voor hem). En mijn vriendje is al een maand weg naar Libanon (nog 3 te gaan). Wat hij heeft dat mensen in België nu niet hebben : zon, warmte, zand...kortom een luilekkervakantie Dus zit ik hier zielig en alleen in dit winderige en stormachtige land (dat gelukkig niet uit zand bestaat -> zandstormen, maar hoofdzakelijk uit asfalt en poldergrond ) zielig te wezen. Witter dan wit is tegenwoordig de kleur van mijn huid met af en toe (of onnoemelijk veel eerder) een moedervlek. Een soort van dalmatiër is de beste manier om het te beschrijven. Deze moedervlekkenoverrompeling heeft ervoor gezorgd dat ik deze week voor de 1e keer naar de huidarts moest om te checken of ze niet 'evil' zijn geworden...wat gelukkig niet het geval was. In het dagelijkse leven hou ik mij vooral bezig met mij te vervelen, te gaan fitnessen en occasioneel ook nog eens naar school te gaan. Ongelofelijk stresserend dus. In ieder geval, de komende weken, maanden en misschien zelfs jaren zal het exacte doel van deze blog ook voor mij nog wel duidelijk worden maar tot die tijd blijven we in de absolute onwetendheid...wat op zich ook al eens aardig kan zijn!
Ik ben Natalie
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 22/05/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vervelen, nietsdoen, fitnessen, bezig zijn.
Ben een duivel-doet-al maar kan ook dagen in mijn zetel blijven liggen. Dus een mens van extremen : de ene dag blij en g
) zielig te wezen. 
