Momenteel ben ik bezig aan mijn vierde maand ziekte. Nu wordt het me echt duidelijk van hoever ik moet terug keren. Ik herinner me nog toen de psycholoog zei dat ik maar eens moest beginnen met drie maanden rust en dan terug denken aan werken. Ik ben dan ook constant aan het nadenken over mijn toekomst. Heb nog altijd teveel denkpistes en ik moet dringend overgaan tot actie. Maar ik vrees dat ik nu een druk in mijn nek voel waarvan ik me beter niks van aantrek. Heb schrik dat ik hierdoor een verkeerde beslissing zal nemen. Ik droom er al zo lang van om mijn eigen baas te zijn. Fulltime mijn eigen baas zijn was er misschien wat over maar ik kon toch iets proberen in bijberoep. Heb al wat informatie verzameld. Enkel moet ik wel nog op zoek naar tenminste een parttime job bij een baas. Mijn ziekte heeft me wel geleerd en doen inzien dat ik meer moet luisteren naar mijn hart. Ik zie mijn toekomst dan ook als een persoon die al lachend, samen met zijn gezin, verder gaat door het leven. Ik wil terug gepassioneerd zijn om te werken. Hopelijk heb ik bijna het einde van de tunnel bereikt en ga ik mijn ideale toekomst tegemoet.
