Ha!
Youtube heeft blijkbaar dan toch eens mijn "pleidooi" gelezen en de originele muziek bij de montage vrijgegeven. (of hun dispuut met Warner Music is solved, dat zou ook kunnen natuurlijk...)
Any how, this is how it was meant to be....
What a beautiful lady she is!

De vorige post is alweer even geleden. Er is ook niet zoveel te melden.
Alles gaat z'n gangetje op 't gemakske.
We proberen ons zo goed mogelijk neer te leggen bij het denken in termijnen van maanden.
Morgen  (of zelfs : "volgende week") zal het al heel wat beter gaan, is een illusie gebleken. Het herstel na de operatie is een werk van lange adem.

We hadden een gezellige namiddag bij een vriendin met een avondlijke uitloper en we volgden een avond cursus over 'Oorkaarsen'. Vooraf hadden we er geen van beiden bij stilgestaan dat we hierbij op de grond gingen moeten zitten. Peggy wou natuurlijk van geen wijken weten en wilde persé dapper naast mijn hoofd knielen. Maar dus echt ontspannend vond ik het niet want maakte me alleen maar de hele tijd zorgen over Peggy die absoluut niet comfortabel zat.

Een hele poos terug viel er op de blog iets te lezen over een spiraal en de symboliek ervan. Het tekstje heb ik ondertussen (het hoort bij een schaaltje met spiraalvorm van bij Symposion)

De spiraal
is een oervorm die je in de natuur overal terugvindt...

Zo groeien de zaden van een zonnebloem bijvoorbeeld in tegengestelde spiralen en jonge varenplantjes ontrollen hun blad spiraalvormig

Spiralen vertellen over het zoeken van de mens, altijd verder en nooit hetzelfde.

Want met een spiraal kun je twee kanten uit :
Als je klein bent, groei je eerst van binnen naar buiten.
Later moet je als mens ook opnieuw de omgekeerde beweging maken, een spirituele beweging :  van buiten terug naar binnen, op zoek naar je diepste kern, je ware zelf.

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=IQGhq0IlVok&feature=channel   

Bijlagen:
CLIP2619.AVI (3 MB)   

Peggy heeft de hele dag een down-dag.  Al ’s morgens als ik bel hoor ik het meteen. Ze vreest tot maandag zonder eten en drinken te moeten blijven tot maandag gezien de dokters wel niet zullen komen in het weekend en er dus niets zal gebeuren. Ze is het allemaal beu, het duurt allemaal zo lang. De overgangsverschijnselen laten zich ook precies al voelen. Ik ga nog vaker  langs dan gepland, ’s morgens, ’s middags, ’s avonds en probeer haar op te vrolijken, maar het is er echt gewoon de dag niet naar voor haar.

Behalve de moraal gaat alles goed. De chirurg komt wel langs, Peggy krijgt wat water, en later ook beschuitjes en yoghurt!!! Hij is heel tevreden over haar herstel na zo’n zware ingreep en denkt dat Peggy misschien naar het eind van volgende week naar huis kan. Alleen ziet Peggy vandaag enkel alles wat nog niet kan. Morgen a brighter day voor mijn maLief  I’m sure!
Voor wie Peggy een bezoekje wil brengen : ze ligt op kamer 1058 op de tiende verdieping van het AZ St.-Jan in Brugge. Een kaartje sturen kan ook nog steeds via de site van het ziekenhuis.
http://www.azbrugge.be/pub/Custom/Wenskaarten/az_Wenskaarten.aspx?id=74

Het is één jaar geleden

één jaar maar het lijkt

een eeuwigheid

en meer

hoe rekbaar is

de tijd

en wij

hoe rekbaar zijn wij?

                                               Jo Govaerts

De pijn is onder controle nu. Peggy moet in de ochtend al een kleine wandeling op de gang maken met de kinesist. Die doen we ’s middags nog eens over. Het pijnlijkste gedeelte is het in en uit bed komen. Ze loopt met voorzichtige kleine pasjes voorovergebogen als een oud vrouwtje. De inspanning is groot, ze kan met moeite een woord uitbrengen, maar wat ben ik fier op mijn sterke dame!

De assistent komt langs en denkt dat de maagsonde er heel misschien morgen al uit mag. En ongeveer een halve dag daarna mag Peggy beginnen met een klein slokje water.

’s Avonds profiteer ik ervan dat Peggy nog alleen op een kamer ligt en blijf extra lang bij haar. Het weekend zijn Nemo en Maïm bij mij, en zes uren op een kleine ziekenhuiskamer met hen, dat komt niet goed…

Vandaag is een speciale dag want we zijn precies één jaar samen!

Ik ben blij en dankbaar dat we elkaar ontmoet hebben, zij voor mij gekozen heeft en ik voor haar.

Peggy is een beetje stilletjes als ik toekom, het is ook zo beu daar de hele tijd te liggen, niet te mogen eten en drinken en alleen wat te kunnen lezen. Ik kan haar wat afleiden met vertellen over mijn buikdansexploten van deze ochtend,en later herlezen we op bed alles wat we een jaar geleden neerschreven, wat ook voor de nodige hilariteit zorgt natuurlijk.

Een paar passages uit onze aantekeningen van toen (de deftige ;-)

Na een gezellig etentje in hartje Brugge nog wat nagekletst in Ellen’s huisje hebben we onze eerste ontmoeting afgesloten rond een uur of drie. Wat kan ik zeggen? Mooi, charmant, spontaan, natuurlijk, babbelkous, zin voor humor, sprankelende lach, ongedwongen, lief… Stof genoeg voor zoete dromen. De eerste gelegenheid om haar terug te zien uiteraard met beide handen gegrepen. Na de shiatsu-les binnengesprongen in het reeds bekende charmante  ben ik huisje in de hoop om nog wat puntjes bij elkaar te sprokkelen… Weeral vertoeven in hogere sferen- die avond ben ik zeker gezwicht voor de liefde  en kon ik nog maar aan één iets denken…. Maar bon…. Ook weer effe met twee voetjes terug naar de aarde komen, want Ellen is verliefd op iemand anders! Eerlijk als ze is krijg ik het verhaal te horen. Mij een raadsel waarom de ‘tegenpartij’ kansen  laat liggen, maar ja… zo blijf ik natuurlijk hopen. Onbegrijpelijk hoe alles zo snel kan gaan. Heb echter het gevoel dat we elkaar al heel ons leven kennen.

  
De Avonturen van Peggy en Ellen

waarin hun verhaal staat opgeschreven

het verhaal dat ze zelf schrijven

onderweg hebben ze al veel geleerd

en beginnen nu aan het schrijven van

                               een succesverhaal

                               een bestseller

                               een love-story

Hun Eigen Mooi Verhaal

de laatste dag van het jaar- een leuke verrassing in mijn mailbox na een lange dag werken in de danszaal

en ik antwoord je dat ik  1 januari wel vrij ben ’s avonds

en grap dat wie weet moest het ooit iets worden tussen ons, het wel makkelijk wordt de datum te onthouden waarop we elkaar leerden kennen

en jaja, ’s ochtends (om 10u!!) op 1 januari krijg ik telefoon

je doortastendheid bevalt me wel!

je staat voor de deur en ziet er een beetje verschrikt uit

ik dacht- aan je foto te oordelen- dat je een grote, zelfs wat  struise vrouw was!

nadien, bij mij thuis

babbelen

lachen

je spreekt over “verkennende massage” (shiatsu…) terwijl ik

op het trapkastje zit

later vertel ik m’n mama dat het heel leuk was, je heel erg rustig bent, klein en fijn, we erg veel gelachen hebben en ik me gewoon goed voel bij je.

Ontluikende liefde in SMS

Hey Ellen massage en zweettent waren super. Heb geslapen als als een baby. En jij? Waren je leerlingen braaf en heb je wat meer kunnen slapen? Geniet nog knuffel. 08/01   07u34

Ha jij denkt blijkbaar ook aan mij, maar dan vroeg in de ochtend. Hmmm J   08/01 10u24

In de vroege ochtend, in de ochtend, op de middag, in de late namiddag, naar de avond toe… om dan weer aangenaam in dromenland te verzeilen. Hm en nu jij haha 08/01 10u57

Ik schel patatten en glimlach!   08/01 11u00

En dan bel ik aan en vraag me af hoe vaak ik nog door deze deur zal gaan.

Je zit op de grond.

Je bent zo rustig, gelaten bijna zelfs, en je straalt zoveel vertrouwen uit. Vertrouwen in dat wat moet gebeuren zal gebeuren. WAW!

Je zit zo ver.

Je zit zo dicht.

Je aanrakingen

doen me sidderen van verlangen

en in gedachten grijp ik telkens weer je hand en trek je tegen me aan

(en jij, wat zie jij voor je?)

’s Avonds  dan de uren tellen tot eindelijk de bel gaat…. En daar is ze dan. Nog stralender en verrukkelijker dan ik in mijn dromen had gezien. Voel mij in de zevende hemel dat ze echt bij mij is. Dan het verhaal van dinsdag, de warmte van de kachel, de romantiek van de vlammetjes. Ik stel voor haar een shiatsu-massage te geven- zo kan ik haar toch eens aanraken en zucht-hoe zalig! Een droom komt uit en … het is nog niet alles! Ellen vraagt dan om eens naast haar te komen liggen… ook zij heeft het lastig J. En dan ….. CENSUUR …. maar het was zalig, heerlijk, fabulastisch en hilarisch.

Een uitgebreid ontbijt met croissantjes, pistolets en een zachtgekookt eitje.

Nog wat spulletjes inpakken. Nog even diep de buitenlucht op de parking inademen. We gaan door de draaideur, voor Peggy zal het wel een tijdje duren voor ze weer door deze deur stapt en buitenlucht kan inademen.

De namiddag glijdt voorbij en gaat onopgemerkt over in de avond. Peggy krijgt een “darmvoorbereiding”. Hiervoor krijgt ze een drankje te drinken “Klean Prep”. Voor mij valt de smaak best mee, het ruikt naar bruisvitamine-tabletjes en smaakt erg zout, maar Peggy vindt het echt heel vies en heeft de grootste moeite om het binnen te krijgen.

Een pot van 1,25 liter in een uur, het volgende uur een liter gewoon water, en dan nog eens de hele behandeling. In het eerste uur is er nog niet eens één glaasje binnen.  Vier uur later is de eerste pot voor 2/3 leeg. Peggy hoopte dat ik wat zou gaan wandelen zodat ze stiekem wat kon weggieten, maar dat brengt natuurlijk niets op.

Ondertussen komen we stilaan weer in de routine van temperatuur opnemen, spuitje tegen flebiet, bloed nemen enz enz. Nieuw zijn nu de wissertjes waarmee staaltjes genomen worden om te testen op de ziekenhuisbacterie.

We kijken door het raam naar de vijver beneden waar mensen aan het schaatsen zijn, en ik mis nu al de buitenlucht. Gelukkig kan Peggy veel beter tegen binnenblijven dan ik.

Vanavond slapen we samen in “Residence Sint Jean” – de kindjes zijn bij hun papa.  Zo moet Peggy niet in haar eentje liggen zenuwachtig worden voor morgen.

Ondertussen blijven drinken. (de kamer en het meubilair heeft z'n beste tijd gehad... want een contrast met de reeds vernieuwde afdelingen).
 


Een laatste foto van De Buik Zonder Snee



We krijgen heel veel berichtjes van familie en vrienden die nog steeds aan ons denken, en dat doet erg veel deugd.

's Avonds ga ik snel even naar huis iets eten en wat spullen inpakken, en vind een lieve verrassing op bed. Peggy ten top, wat is ze toch een schat. Een hele  waaier enveloppes, voor elke dag van de naar schatting 14 dagen in het ziekenhuis één, met telkens een gedichtje, citaat, spreuk, wijze woorden en loieve woordjes. Wat ben ik toch een gelukzak!


Peggy vindt het drankje echt héél erg vies... maar ze doet haar best!

Bijlagen:
CLIP2549.AVI (2 MB)   

De dagen voor de operatie vliegen voorbij.

Maandag  is boodschappen en weg-en-weer-vliegdag (logo-kine-trampoline). Ik ben een beetje ‘out’ en Peggy vindt de gedachte aan eens een ander in bed op de blog heerlijk.

Dinsdag gaan we kalligraferen en in de namiddag een kleine boswandeling, waartoe ik Peggy met enige moeite kan  bewegen. De zetel, het tasje thee, het boek, wat trekt dat allemaal hard.

Woensdag is het druk in huis, jong geweld vol energie van de dansschool komt langs zodat ik hun muziek voor Kunstbende kan monteren. En wat later komt een vriendin de kindjes hun haar knippen. Nemo, wiskundig als steeds, merkt op dat er nog nooit zoveel mensen samen in huis geweest zijn, 15! En hij heeft waarschijnlijk nog gelijk ook.

Donderdag is verwendag.  De lunch in de Tanuki gaat niet door wegens geen plaats, dan maar ergens anders een tafeltje gezocht waar  we ook goed gesoigneerd worden. En zie, van aan tafel kijken we uit op een toeristisch winkeltje met hoedjes die wel wat lijken voor Peggy. We gaan er buiten zonder hoedje, maar met oorbellen en 2 ringen. Bij het overmeesteren van de bruidsluier verloor ik een oorbel van mijn lievelingsoorbellen die ik al sinds mijn late tienertijd heb. Niet gedacht die nog heel gelijkend terug te vinden. En we vinden er ook ringen met een spiraalvorm, de vorm die ik gebruikte bij de projecties bij Amor Mundum.

De vorm die toch wel een beetje “onze” vorm werd sinds we er een stempel van hebben. Onlangs mooie tekst gelezen bij Symposion over de symboliek van de spiraal.  Iets over “zoals het leven, eerst groei van binnen naar buiten, en later de groei weer van buiten naar binnen”. Maar dan heel mooi verwoord.

Daarna tot ’s avonds laat heerlijk genieten in de sauna – geen foto’s beschikbaar uiteraard ;-) Zelfs de opgietsessies lukken goed voor Peggy, we ondergaan een floating-sessie, en rollen in de sneeuw tot we rozig zien.

Vrijdag gaan we een kijkje nemen in een nieuwe fitnesszaak, want ik moet toch echt wel wat beweging gaan krijgen. In de namiddag blijft Peggy thuis met een boek en ga ik een wondere winterwandeling maken.

                                                                                                                                       PUNKBOMEN 

Zaterdag gaat Nemo dansen en doe ik eens de balletles mee, amaai  zo frustrerend!!!  Ik voel mij precies een kwal zonder spieren die aan de grond gezogen wordt.

Maïm en Peggy stellen het goed samen thuis. In de namiddag verbranden we de kerstboom.

Als de kindjes vertrokken zijn naar hun papa geniet Peggy van haar voorlopig laatste avondmaal, en haar keuze viel op ….. pizza quattro stagione.

Ik bracht een doosje “geluksthee” mee maar daar drinken we niet meer van want Peggy kan niet slapen als er munt inzit. Als we om 22u alle twee al indommelen, was die munt misschien toch niet zo’n slecht idee after all…

oor-ruisend deur ons                                                   overweldigd door ons                 

houvassende kapasiteit                                              vermogen om vast te houden

op hierdie kniebare aardmantel                                  op deze kneedbare aardmantel

kan ek nie nie-jy wees nie                                          kan ik niet niet-jij zijn

jy nie niemand wees nie                                             jij niet niemand zijn

ons nie nêrens wees nie                                             wij niet nergens zijn

die ongehoorde behorende woord                             het ongehoorde behorende woord

nie nie-gesê word deur ons nie                                  niet niet-gezegd worden door ons

my hart haper- gewigloser as tevore                         mijn hart hapert- gewichtlozer dan tevoren

dog brugbaar                                                              maar overbrugbaar

daar waar ek anders as jy is                                       daar waar ik anders ben dan jij

begin ek         dis waar                                                begin ik          het is waar

maar daar waar ek jy is                                               maar daar waar ik jou ben

jy geword het       sing ek buite myself                       jou geworden ben        zing ik buiten mezelf

ligte polsslae kwiksilwersingend                                lichte polsslagen kwikzilverzingend

iets anderkant alle mensheid gekaats                        iets voorbij de hele mensheid gekaatst

Uit : Waar ik jou word – Antjie Krog