En het is nog niet eens onze beurt. Nog lang niet, zelfs!
De toewijzingen zouden voor september zijn. Niet dus. Oktober dan maar. Maar oktober is lang, hé
Deze week worden ze echt verwacht. We hopen vurig een paar plaatsen op te schuiven.
Onze documenten liggen in Ethiopië, dus daar kan het ook al niet aan liggen.
Aangezien kleine broer nog niet direct op komst is, troosten we ons een beetje met prinses Arabella. De pop bij dit prachtige prentenboek kwam vorige week mijn winkel binnen. Ik heb er al veel wachtenden blij mee gemaakt
Gisteren was het zover. We mochten naar VOORBEREIDING II van Ray of Hope.
De avond begon om 19 uur. We waren een beetje te laat, maar nog lang niet de laatste.
Uiteindelijk bleken we met vier koppels uitgenodigd te zijn.
Fien vertelde ons nog eens hoe de procedure in elkaar zit, zowel bij ons als in Ethiopië. Het meeste hadden we ook al op intake en op de avond met mijnheer Bruk gehoord.
Er werd ook een video getoond. Dat vonden we heel boeiend, ook al was de video al in 1999 opgenomen.
Fien wilde helemaal niets loslaten over eventuele toewijzingen. Oh, oh, wat wordt het weer spannend voor een heleboel mensen! Voor ons ook, want we willen nu eindelijk toch weer eens wat opschuiven op de wachtlijst!
Om mezelf wat op te vrolijken, luister ik heel veel naar de cd's van Putumayo. Als je op het fotootje klikt, ontdek je wat er allemaal in deze schitterende reeks is verschenen.
En via Woeste Willem, in de Pontstraat 4 in Aalst, is al dat fraais ook te bestellen (als het niet in voorraad is).
Veel gebeurt er niet, momenteel. Niet in onze adoptieprocedure tenminste.
We staan met onze voorkeur op de achtste plaats. Da's fijn! Maar verder kunnen we er niet veel van zeggen.
In juli heb ik in mijn boekhandel een BoeFweek gehad. BoeF staat voor Boekenforum voor kinderen. Samen schrijven we, in een korte week tijd (5 ochtenden) een boek! 't Was weer leuk! De foto die bij dit stukje staat is een kleine impressie. Anja (volwassene op de foto) is niet alleen vrijwilliger in WOESTE WILLEM, maar ook een toffe vriendin. Bedankt voor alle hulp, Anja!
Volgende week, op 28 augustus, is er een informatie-avond met mijnheer Bruk, de contactpersoon van Ray of Hope in Ethiopië. Bedankt Els, voor het babysitten op die avond (al zijn Nathan en Yun natuurlijk geen baby's meer, met hun bijna 8 en bijna 6 jaar :) ) Hierdoor kunnen Han en ik samen naar de info-avond in Deurne.
Het schooljaar nadert met rasse schreden! Nathan en Yun hebben er zin in. Eigenlijk willen ze ALLES nieuw, maar daar steken we toch een stokje voor. Nathan gaat naar het tweede leerjaar, Yun naar het eerste! Spannend, spannend!
Wie op school met de Kameleonbieb-methode werkt (uitgeverij Die Keure) en toevallig in het vierde leerjaar staat (of een kind in het vierde heeft): Voor het eerst heb ik een leesboekje geschreven voor deze uitgeverij. Kijk, en dat vind ik dan ook superspannend :)
Het is weer lang geleden dat ik onze blog heb aangevuld. 't Is eigenlijk een beetje zelfbescherming: Heel fanatiek bezig zijn met onze procedure maakt me nog ongeduldiger dan ik al ben
Maar nu vind ik het toch hoog tijd om te vertellen waar we zitten.
Onze documenten zijn compleet. Volgende week brengen we alles naar onze notaris. Na legalisatie kunnen we dan weer naar Ray of Hope. Daar wordt nagekeken of alles correct verzameld en gelegaliseerd is.
Ons verslag, da's een verhaal apart: We staan al sinds eind februari op de wachtlijst van ROH, maar het openbaar ministerie heeft pas vorige week de tijd gevonden om iets aan ons verslag te doen. Nu begrijp ik wel dat adoptie voor de rechtbanken geen prioriteit heeft. Maar de wet zegt dat het openbaar ministerie zijn werk moet doen binnen de twee maanden na uitspraak. We zijn nu bijna vier maanden verder. Tjonge, leuk is anders
Enfin, beter laat dan nooit.
Er zijn in de voorbije maanden ook een aantal toewijzingen geweest. Met onze voorkeur staan we op nummer 11 (algemene lijst 76, maar van de 75 gezinnen voor ons hebben er 12 al een toewijzing en staan vijf gezinnen op stop).
En ook al komt ons kleintje er nog lang niet aan, toch groeit ons ongeduld.
Gisteren ging Woeste Willem een dagje extra dicht. We werden namelijk in Den Haag verwacht, bij het ministerie van buitenlandse zaken. Onze kennis van deze stad is duidelijk roestig aan het worden (al vind ik Den Haag nog steeds een prachtstad, ik zou er best graag willen wonen!). Na het ministerie van financiën, het ministerie van binnenlandse zaken, enzovoort enzovoort, kwamen we uiteindelijk toch op de juiste plek aan!
Het was op dat moment 10.30 uur. Han leverde zijn geboorte-akte in, betaalde 10 euro en kon de gelegaliseerde akte een kwartier later weer meenemen. Ach ja, 't zijn ideale uitstapjes voor mensen die met hun tijd geen blijf weten
Deze week willen we ook de nodige foto's verzamelen, en de resterende documenten bij elkaar zien te krijgen.
Gisteren werd de wachtlijst van Ray of Hope trouwens aangepast. We schuiven op van 82 naar 77, en vinden dat helemaal niet erg:)
Documenten en de wondere wereld van de ambtenarij...
Onze grote documenten-verzamelactie is gestart. En dat gaat niet van een leien dakje!
Deze morgen gingen we naar het spreekuur van onze huisarts. Hij prikte bloed voor onze HIV-test. De labresultaten zullen er snel zijn, en die kunnen dan, samen met het formulier van medische en geestelijke geschiktheid, bij onze stapel documenten gevoegd worden.
Tot zover het eenvoudige gedeelte!
Vanmiddag probeerde ik met eenzelfde vlotheid door de Aalsterse ambtenarij te sjeezen. Helaas pindakaas Voor drie verschillende documenten werd ik naar drie verschillende bureaus gestuurd. Over efficiëntie gesproken!
Morgen zijn onze 'attesten van goed gedrag en zeden' klaar. Bovendien heb ik een hoogstwaarschijnlijk goed afschrift van mijn geboorte-akte én van onze huwelijksakte. Ons 'bewijs van woonst en nationaliteit' staat vol fouten, dus moet het opnieuw. Eerst moeten de juiste gegevens centraal worden geregistreerd, en dan pas kunnen we om de juiste documenten.
Ach, niemand heeft ons gezegd dat het simpel zou worden! We blijven (meestal) lachen. En op een sukkeldrafje op papierenjacht zijn, is nog steeds beter dan complete windstilte
Sinds dinsdag, 27 februari, staan we bij Ray of Hope op de wachtlijst. We zijn gestart op nummer 82. Met onze voorkeur betekent het echter dat we op plaatsje 15 of 16 belanden.
Deze week zijn er een aantal toewijzingen geweest. We zullen dus al snel van 82 naar 77 of misschien zelfs 76 opschuiven.
En nu is het dus tijd om papieren te gaan verzamelen. De bankdirecteur én de huisarts weten al dat we een paar handtekeningen en kopieën van identiteitskaarten nodig hebben. Dat zal hopelijk geen administratieve problemen opleveren.
Op zaterdag, 24 maart, gaan we naar een injerra-avond in Gent. Een goeie voorbereiding is het halve werk
Hallo allemaal,
