Het einde is nog lang niet in zicht Gisteren hoorden we van ROH dat er een probleem is met de documenten van onze zoon. Blijkbaar is er ergens één papier (één van de vele) waarop staat dat hij een meisje is. Eén lettertje, of één kruisje op de verkeerde plek!
De rechter wil ons dossier pas in behandeling nemen als de man die de fout gemaakt heeft die ook weer rechtzet. Maar die man is blijkbaar spoorloos. En niemand anders mag dat document veranderen.
Het is te zot voor woorden! Gek worden we hiervan! Voorlopig is ons venteke dus nog niet thuis.
Wie af en toe een kaarsje brandt, mag er nu eentje voor ons branden. En wie goeie connecties heeft in Addis, mag die NU gaan gebruiken!
Gisteren hadden we onze reisvoorbereiding. Halverwege de avond kreeg Erika bericht van Bruk: Onze court date is niet doorgegaan. Er zaten blijkbaar nieuwe mensen bij MOWA, en die hadden geen idee wat ze moesten aanvangen met de dossiers.
Dikke pech, dus
En nu is het wachten op 25 januari. Nieuwe dag, nieuwe kansen.
Groetjes,
Joke snipverkouden en zelfs met een gescheurde rib door overmatig hoesten!
Deze week mogen we de court date verwachten. We duimen dat alles volgens planning verloopt! Nog drie keer slapen (en nogmaals, ik tel niet ) en onze kleine man hoort officieel bij ons.
Aan Inge, Fien en Erika: We willen gerust meereizen met de groep die begin februari vertrekt, hoor! Geen probleem. De prikken zijn in orde, de reispas is binnen, de koffers staan nog net niet gepakt. Laat het maar weten, wij zijn er klaar voor!
Gisteren ontdekte ik nog iets leuks! Tijdens het surfen vond ik onze eigen Ethiopië-blog terug als genomineerde bij de Bwards (de blog-awards). Dus wie ook eens wil surfen en voor ons stemmen, het mag altijd
Tjonge, jonge. Het wordt nu toch erg! Ik zit echt op hete kolen.
En na volgende week zal het wachten heus niet minder zwaar worden. Maar een waarschijnlijke datum van vertrek horen, is me ook al veel waard.
Als de rechtbank in Addis volgens planning werkt, zijn we volgende week rond deze tijd de officiële ouders van ons smurfke!
Ondertussen probeer ik me in mijn winkel ( www.bloggen.be/woestewillem ) recht te houden. Hard werken kan af en toe mijn gedachten verzetten
Bovendien heb ik een blog toegevoegd! Al jaren schrijf ik voor verschillende instanties, uitgeverijen en tijdschriften. Dat heb ik nu in COPYWRITING WOEST gegoten. ( www.bloggen.be/copywriting_woest ) Ik hoop dat heel wat klanten (klein én groot) de weg naar Copywriting Woest zullen vinden. Men zegge het voort!
Binnen 11 dagen mogen we eindelijk naar onze reisvoorbereiding. Niet dat ik zit te tellen, hoor! Uhum
Ondertussen hebben we een prachtige (en vooral handige) baby ergo carrier gekocht (zie www.knusjes.be ) Het is een blauwe met camel geworden. Onze jongste zal al 15 maanden zijn, wanneer we hem mogen ophalen. Onze draagzak is er dan ook eentje tot 18 kilo!
Van Hilde, Danny en Dongyang kregen we een prachtige knuffel cadeau. Bedankt luitjes! Die gaat zeker mee met het vliegtuig!
Ondertussen vervelen we ons niet. Er wordt duchtig geklust!
Maar stilaan is hét moment gekomen. Andere (oud)wachtenden (her)kennen dat moment vast wel: MIJN GEDULD IS OP! Juist! Dat moment dus. Vol spanning kijken we uit naar onze reisvoorbereiding. Waarschijnlijk horen we daar hoeveel weken we nog bij die 11 dagen moeten tellen.
Maandag mochten we naar het UZ in Gent. Ik had een afspraak gemaakt bij een dokter van de Travel Clinic. Daar zaten we dan, tussen een boel stoere en minder stoere backpackers.
Drie prikken later (jaja, mijn Tetanus moest herhaald worden, Hep A en B kreeg ik ook, net als Gele Koorts) stonden we weer buiten. Han moest maar één prikje. Hij was voor de andere inentingen al eerder onder handen genomen door de huisarts.
Nu is het woensdag, is mijn linkerarm nog wat stijf en voel ik me behoorlijk grieperig. Alles voor de goed zaak
COURT DATE!!! We kregen deze week ook een mailtje van ROH! Onze Court Date staat gepland op 17 januari. Op diezelfde dag worden we ook in Berlare verwacht voor de reisvoorbereiding.
Hoi hoi! De toewijzingen stromen eindelijk binnen!
Na een hemeltergend lange wachttijd schijnt er eventjes geen einde te komen aan de blije berichten.
Hoeveel gezinnen het goeie nieuws gekregen hebben, weten we niet precies. Niet iedereen deelt dat de wereld mee via de wondere wereld van het internet.
Maar er is sprake van 2 babyjongens en 5 (VIJF!) babymeisjes. Ook een kleuter en een ouder meisje hebben nu al de harten van hun nieuwbakken ouders veroverd.
En wij? Wij staan op 5 voor een klein jongetje. Als we goed geteld hebben tenminste.
Er wordt in de wandelgangen gefluisterd dat er nog toewijzingen op komst zijn. Vijf jongetjes? Het klinkt te mooi om waar te zijn! Maar je weet maar nooit....
En het is nog niet eens onze beurt. Nog lang niet, zelfs!
De toewijzingen zouden voor september zijn. Niet dus. Oktober dan maar. Maar oktober is lang, hé
Deze week worden ze echt verwacht. We hopen vurig een paar plaatsen op te schuiven.
Onze documenten liggen in Ethiopië, dus daar kan het ook al niet aan liggen.
Aangezien kleine broer nog niet direct op komst is, troosten we ons een beetje met prinses Arabella. De pop bij dit prachtige prentenboek kwam vorige week mijn winkel binnen. Ik heb er al veel wachtenden blij mee gemaakt
Gisteren was het zover. We mochten naar VOORBEREIDING II van Ray of Hope.
De avond begon om 19 uur. We waren een beetje te laat, maar nog lang niet de laatste.
Uiteindelijk bleken we met vier koppels uitgenodigd te zijn.
Fien vertelde ons nog eens hoe de procedure in elkaar zit, zowel bij ons als in Ethiopië. Het meeste hadden we ook al op intake en op de avond met mijnheer Bruk gehoord.
Er werd ook een video getoond. Dat vonden we heel boeiend, ook al was de video al in 1999 opgenomen.
Fien wilde helemaal niets loslaten over eventuele toewijzingen. Oh, oh, wat wordt het weer spannend voor een heleboel mensen! Voor ons ook, want we willen nu eindelijk toch weer eens wat opschuiven op de wachtlijst!
Om mezelf wat op te vrolijken, luister ik heel veel naar de cd's van Putumayo. Als je op het fotootje klikt, ontdek je wat er allemaal in deze schitterende reeks is verschenen.
En via Woeste Willem, in de Pontstraat 4 in Aalst, is al dat fraais ook te bestellen (als het niet in voorraad is).
Veel gebeurt er niet, momenteel. Niet in onze adoptieprocedure tenminste.
We staan met onze voorkeur op de achtste plaats. Da's fijn! Maar verder kunnen we er niet veel van zeggen.
In juli heb ik in mijn boekhandel een BoeFweek gehad. BoeF staat voor Boekenforum voor kinderen. Samen schrijven we, in een korte week tijd (5 ochtenden) een boek! 't Was weer leuk! De foto die bij dit stukje staat is een kleine impressie. Anja (volwassene op de foto) is niet alleen vrijwilliger in WOESTE WILLEM, maar ook een toffe vriendin. Bedankt voor alle hulp, Anja!
Volgende week, op 28 augustus, is er een informatie-avond met mijnheer Bruk, de contactpersoon van Ray of Hope in Ethiopië. Bedankt Els, voor het babysitten op die avond (al zijn Nathan en Yun natuurlijk geen baby's meer, met hun bijna 8 en bijna 6 jaar :) ) Hierdoor kunnen Han en ik samen naar de info-avond in Deurne.
Het schooljaar nadert met rasse schreden! Nathan en Yun hebben er zin in. Eigenlijk willen ze ALLES nieuw, maar daar steken we toch een stokje voor. Nathan gaat naar het tweede leerjaar, Yun naar het eerste! Spannend, spannend!
Wie op school met de Kameleonbieb-methode werkt (uitgeverij Die Keure) en toevallig in het vierde leerjaar staat (of een kind in het vierde heeft): Voor het eerst heb ik een leesboekje geschreven voor deze uitgeverij. Kijk, en dat vind ik dan ook superspannend :)
Het is weer lang geleden dat ik onze blog heb aangevuld. 't Is eigenlijk een beetje zelfbescherming: Heel fanatiek bezig zijn met onze procedure maakt me nog ongeduldiger dan ik al ben
Maar nu vind ik het toch hoog tijd om te vertellen waar we zitten.
Onze documenten zijn compleet. Volgende week brengen we alles naar onze notaris. Na legalisatie kunnen we dan weer naar Ray of Hope. Daar wordt nagekeken of alles correct verzameld en gelegaliseerd is.
Ons verslag, da's een verhaal apart: We staan al sinds eind februari op de wachtlijst van ROH, maar het openbaar ministerie heeft pas vorige week de tijd gevonden om iets aan ons verslag te doen. Nu begrijp ik wel dat adoptie voor de rechtbanken geen prioriteit heeft. Maar de wet zegt dat het openbaar ministerie zijn werk moet doen binnen de twee maanden na uitspraak. We zijn nu bijna vier maanden verder. Tjonge, leuk is anders
Enfin, beter laat dan nooit.
Er zijn in de voorbije maanden ook een aantal toewijzingen geweest. Met onze voorkeur staan we op nummer 11 (algemene lijst 76, maar van de 75 gezinnen voor ons hebben er 12 al een toewijzing en staan vijf gezinnen op stop).
En ook al komt ons kleintje er nog lang niet aan, toch groeit ons ongeduld.
Gisteren ging Woeste Willem een dagje extra dicht. We werden namelijk in Den Haag verwacht, bij het ministerie van buitenlandse zaken. Onze kennis van deze stad is duidelijk roestig aan het worden (al vind ik Den Haag nog steeds een prachtstad, ik zou er best graag willen wonen!). Na het ministerie van financiën, het ministerie van binnenlandse zaken, enzovoort enzovoort, kwamen we uiteindelijk toch op de juiste plek aan!
Het was op dat moment 10.30 uur. Han leverde zijn geboorte-akte in, betaalde 10 euro en kon de gelegaliseerde akte een kwartier later weer meenemen. Ach ja, 't zijn ideale uitstapjes voor mensen die met hun tijd geen blijf weten
Deze week willen we ook de nodige foto's verzamelen, en de resterende documenten bij elkaar zien te krijgen.
Gisteren werd de wachtlijst van Ray of Hope trouwens aangepast. We schuiven op van 82 naar 77, en vinden dat helemaal niet erg:)
Documenten en de wondere wereld van de ambtenarij...
Onze grote documenten-verzamelactie is gestart. En dat gaat niet van een leien dakje!
Deze morgen gingen we naar het spreekuur van onze huisarts. Hij prikte bloed voor onze HIV-test. De labresultaten zullen er snel zijn, en die kunnen dan, samen met het formulier van medische en geestelijke geschiktheid, bij onze stapel documenten gevoegd worden.
Tot zover het eenvoudige gedeelte!
Vanmiddag probeerde ik met eenzelfde vlotheid door de Aalsterse ambtenarij te sjeezen. Helaas pindakaas Voor drie verschillende documenten werd ik naar drie verschillende bureaus gestuurd. Over efficiëntie gesproken!
Morgen zijn onze 'attesten van goed gedrag en zeden' klaar. Bovendien heb ik een hoogstwaarschijnlijk goed afschrift van mijn geboorte-akte én van onze huwelijksakte. Ons 'bewijs van woonst en nationaliteit' staat vol fouten, dus moet het opnieuw. Eerst moeten de juiste gegevens centraal worden geregistreerd, en dan pas kunnen we om de juiste documenten.
Ach, niemand heeft ons gezegd dat het simpel zou worden! We blijven (meestal) lachen. En op een sukkeldrafje op papierenjacht zijn, is nog steeds beter dan complete windstilte
Sinds dinsdag, 27 februari, staan we bij Ray of Hope op de wachtlijst. We zijn gestart op nummer 82. Met onze voorkeur betekent het echter dat we op plaatsje 15 of 16 belanden.
Deze week zijn er een aantal toewijzingen geweest. We zullen dus al snel van 82 naar 77 of misschien zelfs 76 opschuiven.
En nu is het dus tijd om papieren te gaan verzamelen. De bankdirecteur én de huisarts weten al dat we een paar handtekeningen en kopieën van identiteitskaarten nodig hebben. Dat zal hopelijk geen administratieve problemen opleveren.
Op zaterdag, 24 maart, gaan we naar een injerra-avond in Gent. Een goeie voorbereiding is het halve werk
Jipie, hoera, enzovoort .... :) Na een deugddoende minivakantie in Gent (wie eens een goeie bed and breakfast zoekt, moet zeker naar Be Our Guest op de Houtbriel in Gent gaan) vonden we dinsdag een brief van de rechtbank van Dendermonde in de bus.
De volgende dag faxten we dit afschrift naar Kind en Gezin, met de vermelding dat we kiezen voor adoptie uit Ethiopië en voor bemiddelaar Ray of Hope in Berlare.
Kind en Gezin stuurt dit alles aangetekend naar Ray of Hope. Vanals onze gegevens daar binnen zijn, worden wij gecontacteerd om een intake-afspraak te maken.
Vorige week zijn we gaan praten met de coördinator van Ray of Hope. We werden vriendelijk ontvangen in Berlare. De uitleg die we kregen was helder en enthousiast. Al snel waren we twee uur en een berg informatie verder. Op 9 februari mogen we nog naar een informatiemiddag bij FIAC in Geel. En dan wordt het knopen doorhakken!
Donderdag moeten we nog verschijnen voor de jeugdrechter. Het advies van het CAW was positief, nu maar hopen dat de rechter dat advies volgt. Duimen jullie voor ons?
) en onze kleine man hoort officieel bij ons.
Hallo allemaal,
