Vandaag moesten we een andere rit maken dan op de kalender vermeld stond. We opteerden voor een ritje naar Hoei. Dat er dan het nodige klimwerk is, weten we ondertussen al. De eerste beklimming was Entre 2 Thiers: 1400m, 11% gem, maar 19% max. We kennen deze beklimming van vorige jaren. Maar nu is er een volledig vernieuwd wegdek in asfalt. Mss is de klim nu wat minder zwaar dan vroeger met al die gaten in het wegdek, maar het blijft toch een echte kuitenbijter. De volgende was de Mûr de Huy,alom gekend. Terug in Tihange moest de Côte de Cabendes. Ditmaal eens de zuidkant, ook wel gekend als Côte de Villers-le-Bouillet: 1400m, 7% gem, 18% max, maar bij aanvang een muur om tegen aan te kijken. Als er dan 124km met een gem van bijna 32 op de teller staan, mogen we best tevreden zijn over ons zelf.
Als er zaterdags niks echt speciaals is, is een ritje in de Picasso altijd fijn meegenomen. Rohnny wou een deel van zijn rit van de zondag verkennen, dus......De regio Landen-Jandrain-Hannuit: soms toch nog even op een nog onbekend paadje. Maar zo kwamen er toch weer 92km bij. En wat herstellend fietsen met het oog op de rit van morgen.
Deze voormiddag zag het er naar uit dat we de zoveelste donderdag zouden moeten passen. Na lang aarzelen ben ik toch maar vertrokken, gelukkig maar. Op een paar druppeltjes na is het toch nog droog gebleven. Al zijn we veiligheidshalve niet ver uit de buurt geweest. Maar de regio Tongeren en Bovenistier zorgt toch voor wat afwisseling qua parkour. En als je de rit aan Luc toevertrouwd, weet je dat het voor niet minder dan 100km is. Driemaal een 1tje staan er op de teller.
Rudi was er vandaag terug bij. Zodoende zijn we vandaag maar naar Postel gefietst. Wat ontspannend fietsen, vlakke wegen, heerlijk weertje, moet niet altijd tegen het limiet zijn. We zijn door Balen gefietst, van de 'bom van Balen' hebben we niks gezien. Ergens zou het wel eens tof zijn, den Tom eens op een ritje tegen te komen. Maar ja, gebeurt maar eens per jaar dat we in die regio komen. Dus is die kans altijd klein. Zo zijn we al halfweg het jaar; de teller begint al aardig op te lopen en vandaag komen er weer 156km bij.
Vandaag stond de rit van Chaudfontaine op het menu. Deze rit hebben we al grotendeels gedaan op 9 februari. Maar door een omleiding in het Luikse, waren we van het parkoer af. Chapeau voor Niels om toch weer op de goede weg te geraken en zo konden we de eerste klim van de dag; Bois de Beyne met z'n venijnige staart van 22% toch weer beklimmen. De volgende 'muur' was Voie des Chars, met ook een max van 22%. Normaal zouden de dan via de Sart Tilman terugkomen; maar deze was vorige week onderbroken en opteerden we om via Roche-aux-Faucons te gaan. Voor sommigen onder ons wat dit de eerste kennismaking met deze klim, die dit jaar ook voor de eerste maal was opgenomen in LBL. Met een gem van 10%, maar eerste 1300m zijn behoorlijk steil: gem 11% met een max van 18%. Met in Flémalle 1 straatje verkeerd in te slaan, stond ons nog een onbekende, steile klim te wachten. Gezien de omstandigheden: onderbroken wegen, materieële pech, was het behoorlijk laat op de middag toen we terug in de club kwamen. Maar was dan ook 151km lang.
Vandaag als naar goede gewoonte , zijn we naar Jeuk gefietst om daar deel te nemen aan de gezamelijke tocht. In tegenstelling tot de 2 voorbije edities, ging de tocht dit keer naar de regio Zonhoven. Dat het niet altijd makkelijk is met een groep van een 70 tal ligt voor de hand. Maar zo leer je ook nieuwe fietsers kennen. Ook het weer viel wat tegen: laag hangend wolken, wat nattigheid en zelfs wat regen. Maar alles te samen, goed voor 131km.
Niemand van ons 6en wist een ritje te doen vandaag. Uiteindelijk nam Kim het initiatief en bracht ons in de regio Schaffen -Assent. En ergens is er toch altijd wel een paadje dat we nog niet gedaan hebben. Als je dan al eens verkeerd bent, geeft nikske hoor; gewoon demi tour en ......Zo smaakte het fris pintje des te goed bij Ludo op terras en staan er toch weer 117km bij.
Diegene die aanvankelijk de rit van vandaag, zoals voorzien op de kalender, zou doen, was er niet. Gelukkig wist Marc G. een alternatief ritje naar de Maaskant. Bij zomerse temperatuur een tochtje langs de kanalen, is ook wel eens een aangename verandering. Zo zijn we op plaatsjes gekomen , die totaal nieuw waren voor ons. Zelfs in onze achtertuin, wist Marc nog een onontdekt paadje te voorschijn te toveren. Dus best een geslaagd uitstapje en zo staan er toch weer 154km bij op de fietscomputer.
Vanmorgen leek het een zwoele dag te zullen worden. Met dan de rit naar Banneux op het programma, verwachtte iedereen zich aan het ergste. Maar van zwoel zomerweer is niet veel van in huis gekomen. Dreigende onweersbuien boven Banneux, zelfs wat nattigheid op de Côte de Chambralles. Maar gelukkig was het maar van korte duur. We hebben dezelfde rit gereden als de dinsdag op een paar wijzigingen na. Zo zijn we halfweg de Redoute over de parking gereden en zo de Côte de Cornemont aangedaan. De waarschuwing voor de losliggende kiezeltjes in de bocht ten spijt, kwam Guy toch nog in aanraking met het wegdek. Gelukkig zonder veel erg, en na wat verzorging kon ie z'n weg weer verder zetten. Op de terugweg was een plaatselijke wielerwedstrijd, zodat we over Herstappe moesten om toch weer op het vertrouwde parkour te geraken. Moe, maar voldaan is iedereen toch thuis geraakt. Dat het sneller zou gaan dan vorige dinsdag, daar twijfelde niemand aan. Voor mij staan er 189km bij, en met 6 beklimmingen en met een gem. van 29,5,mogen we nie klagen.
Vandaag nog eens een ritje gaan rijden in onze "ouwe club" Picasso. Is nog altijd een fijne groep,ondanks het feit dat er zovelen zijn afgehaakt met de jaren. Alleen een paar'echte' zijn nog wekelijks van de partij. Heb maar een ritje in de richting van Schaffen-Beringen uit de mouw geschud. Moet iemand het initiatief nemen, en we zijn nogal gauw content wat daar betreft. De spirit staat hier bovenaan. Zodat ieder weer tevreden was en er toch weer 99km bij staan voor mij.
We waren maar met z'n 2tjes vandaag. Marc noch ik,wist waar naar toe. We zijn dan maar wat op goed geluk gaan fietsen in de streek van Diest-Paal-Lummen. Onderweg een paar keer wat gedruppeld, maar viel nog best mee. Zodat er toch weer 102km bij gekomen zijn aan het totaal. Begint al aardig op te lopen.
De helft van de groep opteerde voor een vlakke rit ondanks de kalender wat anders vermeldde. Samen met nog 5 anderen,heb ik dan maar de rit voor zondag verkend. In Engis keerden er 2 terug huiswaarts omdat de werkplicht hen riep. Na de 36 bochten van Engis doemde als eerste de Côte de Chambralles op. Beneden en weer terug naar Remouchamps voor de nieuwe uitdaging: Côte de la Redoute:1650m; 9,8% gem en met een max van 20%. Boven aan de rustbank, naar rechts naar beneden om dan via Côte de Cornemont:2600m;7% gem;9% max naar Banneux te fietsen voor een koffie en een stuk rijsttaart. Daarna moesten we Les Forges over:2500m;5%-13% .Naar Tilff toe en ipv de gebruikelijke Sart Tilman, hebben we de Côte de Colonster: 2900m,6%-9% eens op de palmares gezet. Om het Luikse te verlaten, moesten we nog omhoog via Grace Hollogne, die ook niet te versmaden is. Even later werd de grote weg verlaten voor kleinere, minder drukke wegen via Fooz-Othée. Nog een paar heuveltjes door Haspengouw en voldaan naar huis na 193km. Beloofd voor zondag.
Zaterdag was m'n derde deelname aan de 3 Ballons. Aanvankelijk vreesde ik voor de rit, ik was nog niet helemaal hersteld van begin vorige week. De benen voelden nog zwaar aan, zodat de eerste 100km me zwaar vielen. Maar geleidelijk aan kwam ik in het goede ritme zodat alles toch nog meeviel. Ik heb er maar 5 minuutjes langer over gedaan dan m'n vorige deelname in 2006. De 3 Ballons is toch een pittig ritje, 205km met een hoogte verschil van 4300m over de Ballon de Servance(1200m), Cols des Croix(678m), Col d' Oderen(884m), Col de Bramont(956m), Herrenberg(1186m), Markstein-Grand Ballon(1325m), Hunsdruck(748m), Ballon d' Alsace(1200m) en dan de finish op de loodzware Planche des Belles Filles(1148m). Tussendoor nog talloze,naamloze kuitenbijters. Planche des Belles Filles 5,5km met een gem. van bijna 9%,waarvan 600m meer dan 13,5%. Mooi is wel dat de gemiddelde steigingspercentage van elke kilometer aangegeven staat: 1ste km 10,7%; 2de 11,3%; 3de 10,3%; 4de 7,5% facile. Muziek klinkt uit de speakers, de finish is in 't zicht, nog even boven de 10% en dan eindelijk over de meet. In een tijd van 8h05. Gem 25,3km/h Het weer was ons gunstig gezind op een paar regendruppeltjes na. Weliswaar fris in de schaduw van de Ballons, maar het zonnetje was ook van de partij. Na een hapje en een drankje ,boven aan de finish en nadat iedereen van de groep er bij was, zijn we terug naar Champagney gefietst en van een welverdiend , fris pintje op het terrasje genoten.
Het beloofde een prachtige dag te worden, en een prachtige rit. Tot aan de koffiepauze in Limbourg, en de beklimming van Côte de la Ville Haute: 1950m; gem.5,2%; max.19% ging het nog behoorlijk. Daarna begon m'n maag en darmen me weer parten te spelen. In Tiège besliste ik om alleen terug te keren. Via Verviers-Luik, de kortste en gemakkelijkste weg. Onderweg was ik nog een paar keer genoodzaak om een stop te doen. Alleen, met opspelende maag en darmen, eten lukte niet meer, zodat ook de motor bijna zonder brandstof kwam, werd het een hele zware tocht om thuis te geraken. De klim in Ans was erger dan de Timmeljoch vorig jaar. Zo zie je maar dat iedereen al eens op de 'sukkel' kan geraken !!!!!!! Was meer dan blij toen ik eindelijk thuis was ,weliswaar na 184km.
Ziezo , weer 138km bij vandaag. En met en gem. van 32,5 mogen we niet klagen. Temeer op zulks een terrein. Het begon al met die kuitenbijter in Boirs. Dan dat weggetje dat parallel loopt met de Hautain. Vervolgens daagde de Hallembay op. In Eben Emael over Lanaye naar de St Pietersberg; En last but not least de Muizenberg. Mooi ritje, bekend van de vorige jaren, maar Johan had toch nog gezorgd voor wat onbekends. Als mountianbiker komt ie nog wel eens op nieuwe paadjes, door de velden, uit. Goed zo.
Vandaag stond Barvaux op de kalender. Anciens weten wel dat dit een ritje naar Durbuy is, maar het klinkt zo eens wat anders hahahahh. Maurice zorgde ervoor dat de route in omgekeerde richting was, mooier, maar ook zwaarder. We kregen al een eerste klim in Hoei. En wat voor een. Via de achterkant ,Côte des Larrons: 650m, 12% gem en max 20% over kleine kasseitjes om uit te komen op Chemin des Chapelles. Maar dan rechtsop begin het pas: de Mûr de Huy met van hieruit een steiging van gem.19% en met een paar stukken in van 22%. Via Filot naar Xhoris met de mooie, maar lange klim in Rue de Godinry naar Sy, waar we als naar gewoonte het ijzeren bruggetje over moesten. Halte werd er gehouden in Durbuy. Na een korte koffiepauze werd de terugtocht aangevat via Septon, met uiteraard de nodige beklimmingen zonder naam. Bijna in Amay nog even omhoog door het bosje om via Ombret toch over de Maas te geraken. In Amay omhoog langs Rue Désirè Léga, dat smal padje links op dat overgaat in Rue de Hodinfosse. Deze laatste heeft al een steiging van 12%, maar is dan bijna plat te noemen in vergelijking met het eerste gedeelte. Met 190km er weer bij loopt het al aardig op. En ik geraak die flanelle benen niet kwijt.
Franky wist een mooi ritje voor te schotelen. Dat we de Côte de Saint Nicolas zouden doen,dat wisten we; maar hij had ervoor gezorgd dat we er via een heel andere richting naar toe fietsten. Via Souxhon Flémalle Haut naar Tilleur: Bekend terrein, maar andersom is toch altijd anders. Na de beklimming van de Saint Nicolas, de weg gevolgd die de renners maken in de finale van LBL. Om dan terug op de Côte de Ans te komen. Via Xhendremael naar Herstappe en zo terug. We moesten wel nog een ommetje maken, daar in Rutten en Lauw de wegen nog afgesloten waren ten gevolge de wateroverlast van donderdag. Zo stonden er weer 123km bij en met een gem. van 33 km/h. Er was ook een toekomstig nieuw lid bij en die heeft dadelijk z'n visitekaartje afgegeven. Ik had al kennis met hem gemaakt tijdens de rit van pinkstermaandag: wist dus wat ie kon. Hiermee, David ,van harte welkom in onze groep.
Moest er van komen, we kunnen niet altijd geluk hebben met het weer. Aanvankelijk was het nog droog en zijn we maar vertrokken voor het ritje naar Dolembreux. Maar in Engis begon het al te regenen. We zijn dan maar een andere richting uit gefietst. Via Avennes naar Faulx- les-Caves. Even werd het wat droger, maar lang heeft dat niet geduurd. Zodat we toch behoorlijk nat zijn thuis gekomen. De warme douche was welkom. De kleren in de wasmachine (weeral?) en nu de fiets nog kuisen en alles is weer vergeten. En staan er weer 156km bij.
Ons jaarlijkse 2 daagse naar Ortho zit er weer op. Als naar gewoonte was het weer een heel mooi weekend. Onze vriend Albert had weer voor 2 prachige ritten gezorgd. Ook het weer was ons goedgezind. Zeker op zondag, want aanvankelijk had men regen voorspeld, maar gelukkig klaarde het al vroeg op. De gastvrijheid van Staaf en Magda kan niet genoeg benadrukt worden. Ook een dikke merci voor onze chauffeur Francis. Dit jaar zijn we in tegenover gestelde richting van vorige jaren afgereisd. Via Amay over Hody naar Hamoir. Na een koffietje in Barvaux ging de tocht verder over Erezée naar Manhay, door het Bois d'Odeigne de mooie klim naar Fraiture, en dan naar Achouffe,waar de kabouterkes op ons stonden te wachten. Daar zijn ook onze 3 dames toegekomen met de fiets. Na wat gezellig samen zijn ,werd de eindtocht aan de chalet aangevat. Albert zorgde alweer voor een heerlijk bbq, rijkelijk overgoten met het nodige vocht. Jammer dat het toen begon te regenen,zodat we dit jaar niet konden rond het kampvuur zitten aan de oever van de Ourthe. Maar voldaan zocht ieder weer z'n slaapplaatsje op.Voor mij stond er 182km op de teller,en dat op zo'n terrein en met bijna 31km/h zodat niemand veel moeite had om de slaap te vatten. Zondagmorgen zag het er best goed uit. Iedereen verwachtte regen op de terugweg, maar de zon was heel goed van de partij. Na het stevig ontbijt ,verzorgd door Magda, werd de terugtocht aangevat. De verrassing was onze vriend Alain. s' Morgens om 5h30 bij hem thuis vertrokken en om even over half 10 was ie bij ons, klaar om weer mee naar huis te fietsen. Jammer dat ie onderweg mechanische pech kreeg, anders had ie de rit zeker uitgereden en zouden het er voor hem die dag een 280km geweest zijn. Van karakter gesproken. De terugweg ging over Barriére de Champlon-Nassogne naar Jemelle. Via smalle ,maar prachtige wegen naar Buissonville en zo naar Havelange waar we een stop hielden voor een koffie. Onze chauffeurs zorgden voor de nodige broodjes. Vandaar over Pont de Bonne naar Hoei en zo weer naar huis. Gelukkig was de terugtocht minder zwaar, want de dag na een party.....is het heel wat minder. Maar de terugweg is altijd in vliegende vaart: 150km tegen 33km/h zegt genoeg. Met toch nog het nodige klimmen, vooral in het gedeelte voor de koffie. Maar iedereen was weer tevreden en kunnen we weer uitkijken naar volgend jaar. Ook een proficiat aan onze 3 dames, die ook zo'n 280km afgefietst hebben.
Vandaag wat in Vlaams Brabant gefietst. Rustig ritje met het oog op het komend weekend. Het weer viel wat tegen, bewolkt;onaangename wind; dan beetje zon, dan weer fris: een k.....weer. En wie dacht dat alleen in het Waalse de wegen slecht zijn, moet maar eens in de richting van Rillaar-Tielt Winge gaan fietsen. Maar er staan weer 118km bij.
Zaterdag was m'n derde deelname aan de 3 Ballons. Aanvankelijk vreesde ik voor de rit, ik was nog niet helemaal hersteld van begin vorige week. De benen voelden nog zwaar aan, zodat de eerste 100km me zwaar vielen. Maar geleidelijk aan kwam ik in het goede ritme zodat alles toch nog meeviel. Ik heb er maar 5 minuutjes langer over gedaan dan m'n vorige deelname in 2006. De 3 Ballons is toch een pittig ritje, 205km met een hoogte verschil van 4300m over de Ballon de Servance(1200m), Cols des Croix(678m), Col d' Oderen(884m), Col de Bramont(956m), Herrenberg(1186m), Markstein-Grand Ballon(1325m), Hunsdruck(748m), Ballon d' Alsace(1200m) en dan de finish op de loodzware Planche des Belles Filles(1148m). Tussendoor nog talloze,naamloze kuitenbijters. 
Vandaag stond Barvaux op de kalender. Anciens weten wel dat dit een ritje naar Durbuy is, maar het klinkt zo eens wat anders hahahahh. Maurice zorgde ervoor dat de route in omgekeerde richting was, mooier, maar ook zwaarder. We kregen al een eerste klim in Hoei. En wat voor een. Via de achterkant ,Côte des Larrons: 650m, 12% gem en max 20% over kleine kasseitjes om uit te komen op Chemin des Chapelles. Maar dan rechtsop begin het pas: de Mûr de Huy met van hieruit een steiging van gem.19% en met een paar stukken in van 22%. Via Filot naar Xhoris met de mooie, maar lange klim in Rue de Godinry naar Sy, waar we als naar gewoonte het ijzeren bruggetje over moesten. Halte werd er gehouden in Durbuy. Na een korte koffiepauze werd de terugtocht aangevat via Septon, met uiteraard de nodige beklimmingen zonder naam. Bijna in Amay nog even omhoog door het bosje om via Ombret toch over de Maas te geraken. In Amay omhoog langs Rue Désirè Léga, dat smal padje links op dat overgaat in Rue de Hodinfosse. Deze laatste heeft al een steiging van 12%, maar is dan bijna plat te noemen in vergelijking met het eerste gedeelte. Met 190km er weer bij loopt het al aardig op. En ik geraak die flanelle benen niet kwijt.
