Vanmorgen hadden we afgesproken om om 9h30 te vertrekken. Zodoende konden we nog wat km bijtrainen hahahha. En als je Niels wat laat doen.....Via Lantin over Hermée-Herstal toch nog in Wandre geraakt en dan weet je dat het tijd wordt om het binnenblad te schakelen. Côte du Bois-la-Dame:1350m; gem.8%; max 17%. met z'n drie haarspeldbochten van de 'schoonste soort'. Met een aperitief van 12% is dit toch een redelijke kuitenbijter, gezien de tijd van het jaar en de wind. Vandaar naar Blegny, afdalend over de Sarolay, weer omhoog over de Hautain en dan de nodige knikjes naar huis....flanellenbenen. Maar een Leffe verzachtte al heel gauw de pijn in 'Den Haspengouw'. En zo hebben we toch weer 123km bij.
De wind , ja die moesten we erbij nemen. Zijn tegenwoordig al blij dat we het droog kunnen houden. Maurice weet toch altijd wat te improviseren, zodat ik er toch nog 120km op de teller heb. Kortenaken-Paal Beringen-Lummen-Kermt; bekend, maar toch nog altijd ergens een nieuw straatje of paadje.
Na de middag klaarde het even op. De strakke wind zorgde ervoor dat de wegen snel opgedroogd waren. Zodat we toch nog een ritje konden maken. Van de voorgenomen 2 uurtjes of een 60 tal km, kwam weer niks. Werden er uiteindelijk 91km, en net op tijd weer thuis voor een buitje.
Vandaag zowat dezelfde rit gereden als 16/09 jongstleden.Voor velen was de klim naar Aux Fontaines via Sart Malmy nieuw. In Ampsin wachtte een andere kuitenbijter: Rue des Mineurs.Voor iedereen bekend als de 'kaastal'. En het wegdek wordt er niet beter op. Langs het padje, dat parallel loopt met de grote weg, zo weer naar Bodegnée en dan via Waremme weer naar ons lokaal. Neem daarbij een aangenaam zonnetje, 116km, en iedereen is tevreden.
Traditioneel wordt er eind september de militaire rit gereden in Eupen. Dit jaar was de start niet in de kazerne zelf, maar in de sporthal van Schönefeld. Ook dit jaar was de zon van de partij; wel wat fris bij de start, maar na de eerste echte beklimming , kon al wat luchtiger gekleed worden. Het parkoer was dit jaar helemaal vernieuwd. Met vele , onbekende beklimmingen zoals: Côte de Goë; Côte la Louveterie; Côte d' Hestroumont; Côte de Haut Desnie ( bekend van ritje van Niels dit jaar): 4500m; 6%; 11%; de wel gekende Côte du Rosier: 4500m; 6%; 12%; Côte du Wayai; Côte de Surister; Côte du Trou Malbroux; Côte du Barrage; Côte de Mospere. Dus klimwerk genoeg over een afstand van 110km. Maar ook hele mooie passages door de bossen langs de oevers van de stuwmeren van Gileppe en Eupen. Al met al een prachtige rit ter afsluiting en zeker het vermelden waard in de kalender van 2009
Als je deze voormiddag naar buiten keek, had niemand gedacht aan fietsen: de mist werd elke minuut dikker en dikker. Gelukkig trok het toch wat open, zodat we toch nog konden vertrekken. En zelfs na de middag kwam eindelijk het zonnetje wat door. Ik was van plan maar een paar uurtjes te gaan en een km of 60 te doen, maar als je met Luc meegaat, zou je wel de weg kwijt raken alleen. Dus moet je wel volgen. Maar richting Schaffen-Schoot-Tessenderlo-Meldert leent zich daartoe zonder moeite. In Hulst moest er zelfs een stukje door het bos op onverhard gefietst worden.En dan zijn het er gauw 102km.
Miezerig, kil, zwaarbewolkt, vandaag was zo een beetje van alles: een echt herfstweer. Aanvankelijk kwam de zon een beetje piepen, maar lang heeft het niet geduurd. Gelukkig bleef het met wat dreigende regenwolken. Maar we waren toch maar net op tijd thuis. Gelukkig nie telang blijven plakken bij Ludo. Voor velen begint het lange seizoen wat door te wegen. De motivatie, de goesting is wat weg. Gelukkig zijn er nog een paar die altijd zin hebben zoals Maurice en Luc. Deze laatste nam ons weer mee over Ciplet-Marneffe-Forvil-Hanret-Hannuit. Zodat we toch nog een ritje hadden van 119km.
Het was maar heel fris deze morgen. Handschoenen aan zou geen luxe geweest zijn. Maar later naar de middag toe, nam de zon in sterkte toe, zodat we na de rit toch op terras konden zitten ; uit de wind en in de zon. Was een ritje in de Picasso. Regio Schaffen, vlak, maar is ook eens welkom en zo kwamen er weer 86km bij.
Het was maar frisjes, leek meer op een zonnig dagje eind november, dan eentje in september. De zon was weliswaar van de partij, maar door de onaangename oostenwind , voelde het frisjes aan. De inspiratie voor een tochtje begint ook te minderen, goed dat Maurice toch altijd wat weet. Zodat het toch nog een fijn ritje werd in Vlaams Brabant. De regio Lubbeek-Boutersem, soms inproviserend, terugkerend, nieuwe paadjes ontdekkend, maar da maakt het vaak zo fijn en de kinderkopjes van Hoegaarden zorgen nog voor een verrassing voor sommigen. Toch weer 115km vandaag.
Vanmiddag kwam de zon even piepen, alhoewel het toch maar aan de frisse kant bleef. Naarmate de uren verstreken, hoe minder de zon nog zin had om zich te laten zien. Goed dat we tegen die tijd warm gefietst waren. En of we dat waren. In tegenovergestelde richting de Vannitsen tot de industriezone van Engis; de klim naar Aux Fontaines langs Sart Malmy: 1500m, 9%, Max 17%. Naar Amay terug en dan via Villers-le-Bouillet over Thier de Paquay: 850m; 9%; 18% naar Warnant-Dreye-Geer weer naar St-Truiden. Zo staan er weer 113km bij en tegen een gem. van 30,6 is dat meer dan voldoende voor een dinsdagritje.
Vanmorgen was het maar heel fris. Gelukkig was het zonnetje van de partij, zodat het toch een aangename herfstdag werd. Van regen gespaard, konden we de rit van gisteren, helemaal maken. We waren maar met z'n vijven; zodat het toch een pittig ritje werd. Zeker als Niels voor de zoveelste keer eens aan kop ging sleuren. Dan zijn de 123km tegen een snelheid van 32,6 meer dan genoeg.
Vanmorgen leek het helemaal herfst: mistig, kil. Om 10u besloot ik toch maar wat te gaan fietsen. Na korte tijd moest ik huiswaarts keren om andere, meer winterse kledij aan te trekken. Lange broek en dikkere trui waren welkom. De planning was om de rit van morgen te verkennen, maar in Ans werden de wolken zo dik, dat er regen van kwam. En niet zomaar wat gedruppel. Zodat ik behoorlijk nat thuisgekomen ben. Morgen zullen we de rest van het parkoer wel doen, onverkend. Kwam net niet aan de 100km, 99 om percies te zijn, en om nog een extra km in de regen te fietsen......Liever onder een warme douche.
Vanmiddag kozen we voor een vlak ritje: richting Zolder-Houthalen-Bokrijk. Moet nie altijd heuvelachtig zijn. En zo hebben we ook eens een terrasje gedaan in Kelcherhoef. Genietend van de mooie nazomer. Dus iedereen tevreden en dan zijn de 121km ruim voldoende.
Deze namiddag daagde de zon uit om een fietstochtje. Heb maar toegezegd. Een rustig ritje over Bilzen-Hoeselt, genietend van de aangename najaarszon. En dan zijn de 75km meer dan voldoende.
Het leek wel zomer vandaag, 'Indian Summer', helaas voor korte duur. maar wat we gehad hebben......Wat is het toch aangenamer fietsen als de zon van de partij is. Was dan ook een fijn ritje. Maurice weet toch altijd wat uit de mouw te schudden. En de streek van de Burdinale-Lavoir-Héron-Jauche-Landen is altijd fijn om te fietsen. Zo zijn er weer 114km bij gekomen op de teller.
Gezien wij maar met 5 waren , opteerden we om samen te fietsen met de Bgroep. Was een mooi ritje, Alden Biezen-Heukelom-Tongeren. De wind blies in het nadeel, zodat het best een pittig ritje werd. Iedereen begint wat moe te worden, en dan zijn 110km genoeg.
Net als vorig jaar, zijn we vandaag in Buggenhout de 'Superano Classic' gaan fietsen. Op uitnodiging van Marianne, haar ex club reed die tocht elk jaar. Jammer dat er van haar ex collegas niemand meer was. Zou ze dan toen al zo snel gefietst hebben dat er nu niemand meer overblijft? Dit jaar was er een vernieuwd parkoer en was de langste afstand teruggebracht op 100km. Uiteindelijk slecht 97km. Wel een mooi ritje door een voor ons weinig bekende streek. Met de paar heuveltjes, waarvan in Galmaarden-Vollezele de Congoberg: 1150m; 5,5% gem; 8% max. de meest noemenswaardige is. De zon kwam af en toe wat tevoorschijn; de tegenwind maakte de rit wat zwaarder. Maar voor een ritje in het naseizoen is het best te doen.
"I have a dream" van Abba klonk door de straten van Sôlden om 06h s' morgens.Het was een drukte van gewelste zoals altijd. Veel verder dan aan ons hotel, ben ik niet geraakt op de startrij. De spanning steeg hoe korter het bij de starttijd kwam. Eens de helicoper in de lucht begint te cirkelen om sfeerbeelden te maken, weet je dat het niet meer lang duurt. Nog even....daar gaat het startschot. Om 6h51 reed ik over de startlijn. De dalende weg naar de Kuhtai kende dit jaar voor een paar mensen minder geluk. Uit de tunnel was er een valpartij, met een paar toch ernstige gekwetsten. Een kleine oponthoudt, maar toch even voet aan de grond. Op de Kuhtai werd al een schifting gemaakt. De mooie afdaling hiervan zorgde ervoor dat de teller de 100km/h aanwees. De zon was ons nog gunstiger gezind dan vorig jaar, zodat je niet veel aan kledij moest meesleuren. Even wat tegenwind op de Jaufenpass was een verwelkoming om wat af te koelen. Tijdens die klim voelde ik de eerste kramp opkomen, maar gelukkig niet te erg. De Timmelsjoch echter werd een lijdensweg. Aanvankelijk was er geen vuiltje aan de lucht en was ik op weg om m'n tijd van vorig jaar scherper te stellen. Op 4km van de top echter kwamen de krampen terug; niks hielp; en was ik genoodzaak om de rest naar de top toe,te voet af te leggen. Zelfs het vlak gedeelte door de tunnel, lukte niet. Ook geen sinicure om bergop te stappen met een fiets aan de hand. Eenmaal boven kon ik gelukkig weer op de fiets, maar toen wachtte me in de afdaling een onweer, zodat ik daar ook nog een kwartiertje moest voor schuilen. De ergste regendruppels voorbij, weer op de fiets, maar dan is de snelheid downhill heel wat minder. Maar ik heb ondanks alles de finish toch gehaald in 10u46, weliswaar meer dan een uur langer dan vorig jaar, maar heelhuids aankomen is belangrijker. Voorlopig is "Mein Traum" over. Althans wat betreft Oostenrijk. Maar er zijn nog andere dromen, zoals...........................
Voor een opwarmertje kozen we dit jaar voor de beklimming naar Vent. Boven in het dorpje stopt de weg, zodoende moet je wel langs zelfde weg terug naar beneden. Maar de moeite waard voor een mooi panorama. En toch op een hoogte van 1900m. Beneden in het dal nog een ommetje gemaakt, maar Nico en ik besloten het voor vandaag voor bekeken te houden en hebben dan maar genoten van het zonnetje op de terras. En waren de 48km voldoende.
