Wegens gebrek aan tijd, was ik genoodzaak om de kleine ronde van de Dynatec Classic te fietsen. Bij het vertrek vind je nog wel een groep om aan te sluiten. Na de eerste splitsing waren we maar met ons 2 tjes. Bijna op het einde van de rit, kwam Nico en Jef er dan toch nog bij. Maar zo had ik er toch 107km bij; av.30km/h
21 juli, dan is het al jaren dat Niels een lange rit voor zijn rekening neemt. Ditmaal loodste hij ons via Herstappe-Visé-Charneux-Clermont naar Limbourg. Vandaar ging de toch verder over de Barrage de la Gileppe: 26000m; 5,5%; 8% naar Spa. Côte de Winamplanche: 1800m, 7,2%; 13% was de volgende om vervolgend via La Reid, Marquisart, in Remouchamps te komen, waar halte werd gehouden om de innerlijke behoeftes te versterken. De terugtocht werd aangevangen over Aywaille-Sprimont. Daar nog een kuitenbijterke: Côte de Hornay: 1100m; 6,2%; 8%. In dalende lijn via Hayen naar Tilff. Daar wachtte ons Côte du Sart Tilman: 3800m; 4,5%; 9% Vroeger bekend van Luik Bastenaken Luik. Nog even wat verfrissing en bidons gevuld in Jemeppe om dan de laatste klim in Grâce-Hollogne naar de luchthaven van Bierset aan te vatten. Tijdens de klim voelde ik het al: opkomende kramp. De laatste kms naar huis werden een lijdensweg: elke versnelling was er teveel aan. Het was van in Oostenrijk vorig jaar geleden dat ik nog zo hardnekkige kramp had. Iedereen kwam een handje helpen, niks hielp. Dankzij Guy en Niels , die mij om beurt een duwtje moesten geven, ben ik dan toch in Melveren geraakt. Voor iedereen was het tijd dat we thuis waren. De zwoele temperatuur zal er wel voor iets tussen gezeten hebben. Voor mij was de rit toch 218km en met toch nog een av. van 30km/h. Speciale dank aan Christa, die spontaan aanbood om ons te volgen met de wagen.
Zwoel weerke vandaag. Maar ondanks de 28°-30°, toch nog doenbaar, dankszij een licht briesje. Een ' overgangsritje'. Via Meldert naar Engsbergen. Vandaar wist Luc nog wat nieuws: Bergom-Blauberg. Om toch weer in Teselt te komen en zo over Schoonderbuken-Tielt-Glabbeek-Drieslinter weer naar onze staminée. Waar Ludo zorgde voor een heerlijk fris getapt pintje. Zo werd het toch weer een 121km; av. 30,8km/h
Vandaag werd een ritje' op verplaatsing'. Met de wagens tot Aywaille. Nog maar pas gestart, de benen nog niet in de juiste plooi of daar wachtte al een eerste kuitenbijter naar Marquisart toe. Vervolgens La Reid- Theux om zo in Spa te komen. Van Nivisé over Solwaster naar Gileppe en zo naar Eupen. Voorbij Konzen ging de rit verder in het bos: eindeloos over soms onverharde paadjes; om uiteindelijk aan de Rursee uit te komen. Daar werd halte gehouden voor koffie en gebak. Het 2de deel van de rit ging over Einruhr; opnieuw door het Parc Naturel Hautes Fagnes-Eifel. Dedenborn en dan dook de Hammer op. Toch een pittige klim over 2km tegen 15%. Terug Belgie in; over Ovifat-Xhoffraix-La Wayai weer naar Spa en zo terug naar Aywaille. Na een verkwikkende douche aldaar,weer de wagen in en naar huis. Zo werd het een mooie trip van Rohnny: 178km
Daar er morgen niet veel gefietst zal worden wegens de festaliteit vanavond, besloten we van vandaag een ritje te doen. Een telefoontje naar onze vrienden van de zuid limburgse volstond om samen op weg te gaan. Luc bracht ons via Crisnée naar Fooz-Velroux. Even langs de vliegtuigen van Bierset; Les Cahottes omlaag om dan steil naar links af te slaan naar Aigremont: Côte des Nonnes: 900m; 9%; 20%. Chokier omlaag is ook geen pretje gezien de erbarmelijke staat van de weg. Wat door de vallei tot Hoei. Daar wachtte ons Thier des Malades: 800m; 8,8%; 20%. Nog een kuitenbijterke in Antheit; zo over Warant Dreye-Boëlhe-Niel weer naar Martine voor een koffie en een Leffe. De zon liet het afweten; wind daar en tegen.....en dan nog wat gedruppel erbij. Leek meer herfst dan zomer.Voor mij was de rit 130km; avg 30,5km/h
Toevallig kwamen we op het parkoers uit van Dynatek Classic, voorheen de Fondriest Classic. Deze heeft plaats op zaterdag 25 juli. Maar alles is al netjes uitgepijld, en was de keuze snel gemaakt. Zo hebben we de rit van 85km maar afgereden. Gelukkig waren we net in ons staminée , toen een bui losbarstte. Soms moet je geluk hebben. Voor mij was de rit vandaag toch 107km, avg. 31,2km/h
Voor de zoveelste keer maar eens naar Banneux vandaag. Gelukkig kun je naar ginds op honderdlei manieren. Maurice koos voor de richting Waremme-Verlaine. Het eerste klimmetje viel mee: de 36 bochten van Engis. Door het mooie bos naar Esneux; de beklimming van Côte de Dolembreux; 3700m; 4,8%; 8% was een paar jaartjes geleden. In Andoumont over Côte de Fraipont: 2300m; 6,7%; 12% en daarop aansluitend Côte de Banneux: 1500m; 4%; 7%. In Banneux in onze staminée, werd pauze gehouden voor koffie en rijst vlaai. De terugweg ging via Aywaille; een extra klimmetje naar Septroux, om dan toch Côte de Septroux: 2700m; 5,2%; 15% te vinden, waar vorig weekend het BK werd betwist. Nog even een klimmetje en dan steil naar beneden naar Oneux. Uit de vallei via Mont. In Nandrin moesten we even schuilen voor een buitje. In Gotte waren de wegen al weer opgedroogd. Nog een verfrissing in Ombret en dan de Mûr d' Amay:1500m; 7,5%; 15%. Donkere wolken dreigden boven Berloz; maar pas in St Truiden, de laatste 100meters, openden de sluizen van de hemel. Thuis gekomen wees de teller toch 184km aan; avg 28,8 en 1700hoogtemeters.
De rit vaan Zoete Waters werd verschoven naar........Een ritje van Franky. Via Saint Georges naar Clermont-sous-Huy over de kleine maar pittige beklimming naar Aux Houx. Dalend naar Hermalle-sous-Huy. In Hoei even wat verfrissing want de bidons waren ofwel leeg, ofwel warme thee met fruitsmaak. De vallei van de Burdinale werd gevolgd tot Oteppe; nog even een klimmetje en dan weer terug over Braives, Darion, Jeuk. 123km wees de teller aan bij thuiskomst en een avg van 32km/h.
Besloten werd om vandaag eens wat gezamelijks te doen,althans voor een gedeelte. In Caprile scheidde onze wegen, de andere groep zou de Falzarego van deze zijde beklimmen. Wij namen richting Santa Lucia voor de klim naar Passo di Giau: 2236m hoog; 10km lang; met een gem. van rond de 10%. Donkere wolken dreigden, zodat we niet veel tijd verspild hebben. Naar beneden naar Pocol toe. Vandaar naar de top van Passo di Falzarego: 2118m hoog, 10,5km lang. Boven stond de andere groep ons op te wachten. Niet getreuzel, dadelijk naar beneden want de wolken.......Halfweg de afdaling toch wat regen: dus extra voorzichting. Iedereen veilig beneden; opnieuw zon, dan maar gezamelijk op een terrasje een spaghetti. Aan het hotel gekomen, nog even een ommetje langs het meer en op een terrasje aan de oever, genietend van een ijsje. Rendez vous met de anderen in de wijnbar. Zo hadden we toch nog 72km; 2711 hoogtemeters en een avg van 22km/h. Na het avondeten, terug in de wijnbar, waar er nog verdere sterke verhalen werden verteld tussen longdrinks en Tequilla. Van een afsluiter gesproken. Na het onbijt de zaterdagmorgen, werd er weer ingeladen voor de terugtocht. Iedereen kreeg nog een Tshirt cadeau van de hotelbaas als aandenken aan Alleghe. En zo werd de lange rit huiswaarts aangevat over de Campolongo, waar ontelbare fietsers reeds zaten te trainen met het oog op de Maratone morgen.
Een pechdag vandaag. Amper vertrokken weigerde mijn versnellingsapparaat. Opgewacht door de maats, met 2 soms een duwtje gevend bergaf om tot bij de korts bijgelegen fietsmakker te geraken. Die stelde een kapotte rechter shifter vast ,maar kon het euvel niet maken wegens een gemis aan onderdelen. Dan maar verder naar de volgende: 40km verder. Ondertussen had ik geleerd van manueel te schakelen. En in dalende lijn, langs mooie brede wegen, lukte dit aardig. In Ponte nelle Alpi aangekomen,wachtte ons een verrassing op de deur van de fietsenwinkel: gesloten tot 15h30. Dan maar in afwachting een pizzeria binnen om de honger te stillen. De maats keerden daarna per fiets terug. In afwachting van de opening van de winkel, fietstte ik ginds wat rond. De makanieker probeerde nog te herstellen, maar helaas. Was maar 1optie: nieuw. Ondertussen werd er telefonisch contact met de' thuishaven' genomen en werd ik opgehaald door Edgard en co met het busje. Anders zou het te laat geworden zijn. Zo werd deze rit vandaag een vlakke rit, nood gedwongen. Toch nog 75km; avg 26km/h
De verplaatsing gisteren viel langer uit dan gepland. Als je over een paar cols moet, weet je dat de afstand lang kan duren. Dus vandaag maar weer met volle goesting er tegen aan. Gezamelijk richting Marmolada. maar even buiten Caprile waren we toch maar weer met ons 5en. De klim naar de Passo di Fedaia: 2057m hoog; 15km lang; 7% gem. maar een paar keer rond de 13%. Door het mooie stadje Canazei,waar de eerste regendruppels zich aanmeldden. In Campitello di Fassa waren we genoodzaakt om weer een cafeetje binnen te gaan. Na wat wikken en wegen, werd besloten om weer terug te keren over de Fedaia. Goed gegokt bleek achteraf en zo konden we het op een paar druppels na, droog houden. 79km; 3180 hoogtemeters; 21,5%km/h
Na een stevig onbijt, werd er vol moed vertrokken voor de 'koninginnenrit'.Van Bormio naar Mazzo, dieper en dieper in het dal: tot op 552m. De Passo di Foppa, beter bekend uit de Giro als de Mortirolo: 1880m hoog; 12,5km lang. Dan begrijp je waarom renners in de giro verkiezen om hier een compact te monteren. Een 34x28 is geen overbodige luxe hier. De stukken onder de 12% zijn hier zeldzaam. Boven even een adempauze; een paar kiekjes en verder naar beneden naar Aprica toe. Wat een afdaling: amper een wagen breed is de weg; haarspeldbochten en 24% naar beneden; zelfs onze 'Falco' was verrast. Halte werd er gehouden in Edolo voor een etentje. Daarna ging de tocht verder naar Ponte di Legno: lichtjes bergop. Maar een lachertje voor wat komen zou. Passo di Gavia: 2621m hoog; 17,5km lang; gem. 8%. In de wolken, langs muren van sneeuw; een lange pikdonkere tunnel; ruw, puur natuur....impossant. Nat bezweet het cafeetje in voor een paar cola's terwijl de kleren wat te drogen werden gehangen voor de kachel. Vol moed naar Bormio toe, en dan weer die duivelse klim naar het hotel.What a day. 154km; 4615hoogtemeters; avg 20,5km/h Morgen verhuizen we naar de Dolomieten, naar Alleghe
Vandaag stond de eerste rit op Italiaanse bodem op het programma. Gezamelijk werd er vertrokken in het hotel, maar al gauw na de eerste meters bergop uit Bormio, splitste de groep zich. Met z'n vijfen dan maar verder,want er wachtte ons een zware dag. Eeen 5tal kilometers voor de top van de Stelvio, draaiden we links af, naar de Umbrial Pass: 2149m. Dalend over wegen met grind bezaaid naar Zwitserland. In Santa Maria werd halte gehouden voor een pastaatje op een terrasje.Verder werd er gefietst naar Glorenza en zo naar Prato om van daaruit naar de top van de Stelvio te gaan: 2758m hoog; 26km lang over 48 haarspeldbochten; met een gem. van 7,8%; maar vaak stukken van meer dan 10%. Maar het bliijft een indrukwekkende, mooie zware klim. Na een verfrissing op de top, wat warms aan en weer naar beneden naar Bormio toe. Daar werd de bodywarmer weer uit gedaan voor de laatste stevige kuitenbijter naar ons hotel toe: 5,5km lang, 572m hoog.Aangekomen smaakte de frisse pint des te meer.
Rit gegevens: 115km ; 4930 hoogtemeters; avg.20km/h
Heerlijk fietsweertje vandaag; weliswaar wat wind, maar toch een tempertauur van een 25°; zalig. Luc wou zijn rit voor a.s zondag verkennen: geen probleem. Over Herstappe, waar alles mooi versierd is. Zou dat te maken hebben met die bruiloft na 9 jaar? En ommetje over Lantin. Vandaar naar Fexhe-Oupeye en zo over de Richelle. Daar splitste de groep. Voor de meeste van ons was het al wel. Dus terug over Visé; het gelijklopend paadje van de Hautain; Sluizen-Rutten. Nog even een ommetje over Heks en zo weer naar huis. Toch weer 133km en een avg. van28km/h. Klaar voor het grote werk volgende week.
Al bij al viel het nog goed mee vandaag na het zware weekend. Een ritje van Luc, dan kun je je aan wat verwachten. Door Flémalle voor een eerste klim richting Neuville-en-Condroz; afdalend naar Esneux-Rivage. Over Côte de Rouvreux naar Florzé om zo in Aywaille te geraken waar het tijd was voor een koffietje op een terrasje in de zon. Nadien over Awan naar Xhoris; en zo weer naar Hamoir. Daar wist Luc nog ergens een weggetje: richting Xhignesse. Als er dan een bord staat: doodlopende weg;en je negeer dit, dan kan je je aan alles verwachten. Geen weg meer, amper een padje wat verhard door wat kiezel en rotspuin. Maar ergens kom je altijd wel uit. Na een paar kilometers gelukkig weer op asfalt. En konden we verder over LaRock-Vien-Tavier. Van Saint Séverin- Hermalle voor een laatste klim over de Flône en zo weer naar Waremme. Maar toch weer een pittig ritje , 195km lang en een avg. van 28km/h.
Ziezo, onze jaarlijkse 2 daagse uitstap naar Ortho, LaRoche, zit er weer op. Dit jaar echter waren de weergoden ons niet goed gezind. Verzameling werd er geblazen bij Mas, bagage ingeladen en vol moed vertrokken. Albert wist er wederom een mooi ritje van te maken. Dit jaar eens langs een andere kant. Bijgestaan door Francis aan het stuur, loodste hij ons via Amay-Yernée naar Anthisnes om in Hamoir te geraken. In Werbomont werd halte gehouden voor een koffietje. Daar opende de hemelpoort zich een eerste keer. Gelukkig zaten we droog, en waren we wel genoodzaak om meer dan 1 koffietje te nemen. De bui over, dan maar weer op pad. In Lierneux een 2de bui. Om dan een band te wisselen, geen pretje. Even voor Achouffe, wat moeten schuilen onder de bomen. In de taverne werden de kleren te drogen gehangen aan de openhaard, wat een zicht. Na enkele blondjes en macs, kwamen ook onze dames toe.Gezamelijk werd dan het laatste stuk naar de chalet in Ortho aangevangen, waar we zoals altijd een warm ontvangst kregen van Staaf en Magda, met koffie en taart. Dat het nog een lange en gezellige avond zou worden met barbeque, is ook al geen geheim meer. Jammer dat alles dit jaar binnen moest doorgaan, zelfs geen kampvuurtje. Moe en voldaan( letterlijk voor sommigen) zocht iedereen een slaapje op. Zondagmorgen 8h, regen. Het moraal was al heel laag aan de ontbijt tafel. Al zorgde de geur van vers gebakken spek, toch voor een ietsje vrolijkheid. Rond de klok van 10 kaarde het uit en kon de terugtocht aangevat worden. Dat we het niet droog zouden houden,wisten we, maar zo....We waren amper vertrokken, Nadrin al een eerste bui. Maar dat viel nog mee. Richting Dochamps moesten we wel schuilen, maar ook onder de bomen word je nat. Dan maar via de korste weg naar huis. Erezée-Tohogne en zo weer naar Hamoir. Ouffet-Ellemelle. Boven Hoei zagen we de bui hangen, geen andere keuze, geen schuilplaats, dan maar in de gietende regen verder. Over Tihange, een laatste echte klim: Les Cabanes; Waleffes naar Corswarem en zo weer naar Zepperen. Dit jaar zal ons nog heel lang bijblijven, als een verregende uittocht naar Ortho. Maar aan het weer, kan niemand wat verhelpen.En diehards als wij, laten ons niet zogauw van ons stuk brengen. Met de nodige klims onderweg, de wind en de hevige regen, werd het toch een pittige 2 daagse.De heenreis bracht de teller op 153km; avg.30km/h en 1945m hoogteverschil. Terug thuis vermeldde ie 127km; avg.29km/h Bedankt Staaf en Magda voor de gastvrijheid; thx voor onze 2 begeleiders; chapeau aan onze dames die alles ook tot een goed eind gebracht hebben.
De rit van vandaag was een initiatief van Lode. Deels de rit van de Cristal, deels deze van Halen. Daar deze elkaar vaak overlappen, is dat geen probleem. In Dommartin moesten we voor ons toch nog via een onbekend weggetje om weer in Verlaine te komen. Ook daar hebben we het ganse dorpje leren kennen. Maar voor een donderdag al bij al een fijn ritje. En dan nog een aangenaam zonnetje erbij; na afloop smaakte het fris pintje des te meer op de terras bij Ludo. Voor mij toch weer 116km; avg. 28,6km/h
Rohnny C. zou vandaag de rit voor zijn rekening nemen: deels de rit Crêtes Ourthe,Aisne,Ambléve die wij een paar weken geleden gereden hebben. In Tavier kwamen we pas op het parcours, nadat we via Amay en Côte de Yernée zover geraakt waren. In Hamoir werd pauze gehouden voor een koffietje op een terrasje. Daarna ging de rit verder over Hermanne, voor velen een eerste kennismaking. Over Herbet-Izier naar Bomal-sur-Ourthe. Bij gebrek aan tijd en ook omdat het weer ons wat parten speelde, werd afgedraaid over Werbomont om weer naar Hamoir te fietsen. Vandaar uit naar Seny-Fraiture-Nandrin om weer over Amay-Aineffe-Berloz terug te keren. De nodige beklimmingen in acht genomen, 1700hoogtemeters, maakten er weer een pittig ritje van. En zo wees de teller bij thuiskomst 189km; avg 28,2km/h aan.
Ondanks de zware rit van gisteren, waren de benen vandaag heel goed. En als er Entre 2 Thiers op de kalender staat, kun je je aan wat verwachten. De beklimming van Vieux Thier de Huy: 10% gem; met een max van 22%, hebben we behouden. Vandaar af wat gewijzigd.Naar beneden,haaks linksom om nog een paar meters van de Saint Leonard te moeten. Beneden aan de voet van de Ben Ahin, richting Lamalle met de klim naar Bas Oha. In Moha wat in de vallei; even een ommetje langs de oude Vinalmont over Wansoule; en een laatste klim naar Pâturages toe. Vanaf toen werd het weer 'molenke draaien'. De zwakste schakel bepaald dan de snelheid, onze Niki. Maar ons motto luid: samen uit; samen thuis. Wat regen even voor aankomst zorgde ervoor dat een paar van ons kozen om recht naar huis te rijden. Achteraf bleek het maar om een paar druppels te gaan. Zo was de rit voor mij toch weer 117km; avg 31km/h
