De rit vaan Zoete Waters werd verschoven naar........Een ritje van Franky. Via Saint Georges naar Clermont-sous-Huy over de kleine maar pittige beklimming naar Aux Houx. Dalend naar Hermalle-sous-Huy. In Hoei even wat verfrissing want de bidons waren ofwel leeg, ofwel warme thee met fruitsmaak. De vallei van de Burdinale werd gevolgd tot Oteppe; nog even een klimmetje en dan weer terug over Braives, Darion, Jeuk. 123km wees de teller aan bij thuiskomst en een avg van 32km/h.
Besloten werd om vandaag eens wat gezamelijks te doen,althans voor een gedeelte. In Caprile scheidde onze wegen, de andere groep zou de Falzarego van deze zijde beklimmen. Wij namen richting Santa Lucia voor de klim naar Passo di Giau: 2236m hoog; 10km lang; met een gem. van rond de 10%. Donkere wolken dreigden, zodat we niet veel tijd verspild hebben. Naar beneden naar Pocol toe. Vandaar naar de top van Passo di Falzarego: 2118m hoog, 10,5km lang. Boven stond de andere groep ons op te wachten. Niet getreuzel, dadelijk naar beneden want de wolken.......Halfweg de afdaling toch wat regen: dus extra voorzichting. Iedereen veilig beneden; opnieuw zon, dan maar gezamelijk op een terrasje een spaghetti. Aan het hotel gekomen, nog even een ommetje langs het meer en op een terrasje aan de oever, genietend van een ijsje. Rendez vous met de anderen in de wijnbar. Zo hadden we toch nog 72km; 2711 hoogtemeters en een avg van 22km/h. Na het avondeten, terug in de wijnbar, waar er nog verdere sterke verhalen werden verteld tussen longdrinks en Tequilla. Van een afsluiter gesproken. Na het onbijt de zaterdagmorgen, werd er weer ingeladen voor de terugtocht. Iedereen kreeg nog een Tshirt cadeau van de hotelbaas als aandenken aan Alleghe. En zo werd de lange rit huiswaarts aangevat over de Campolongo, waar ontelbare fietsers reeds zaten te trainen met het oog op de Maratone morgen.
Een pechdag vandaag. Amper vertrokken weigerde mijn versnellingsapparaat. Opgewacht door de maats, met 2 soms een duwtje gevend bergaf om tot bij de korts bijgelegen fietsmakker te geraken. Die stelde een kapotte rechter shifter vast ,maar kon het euvel niet maken wegens een gemis aan onderdelen. Dan maar verder naar de volgende: 40km verder. Ondertussen had ik geleerd van manueel te schakelen. En in dalende lijn, langs mooie brede wegen, lukte dit aardig. In Ponte nelle Alpi aangekomen,wachtte ons een verrassing op de deur van de fietsenwinkel: gesloten tot 15h30. Dan maar in afwachting een pizzeria binnen om de honger te stillen. De maats keerden daarna per fiets terug. In afwachting van de opening van de winkel, fietstte ik ginds wat rond. De makanieker probeerde nog te herstellen, maar helaas. Was maar 1optie: nieuw. Ondertussen werd er telefonisch contact met de' thuishaven' genomen en werd ik opgehaald door Edgard en co met het busje. Anders zou het te laat geworden zijn. Zo werd deze rit vandaag een vlakke rit, nood gedwongen. Toch nog 75km; avg 26km/h
De verplaatsing gisteren viel langer uit dan gepland. Als je over een paar cols moet, weet je dat de afstand lang kan duren. Dus vandaag maar weer met volle goesting er tegen aan. Gezamelijk richting Marmolada. maar even buiten Caprile waren we toch maar weer met ons 5en. De klim naar de Passo di Fedaia: 2057m hoog; 15km lang; 7% gem. maar een paar keer rond de 13%. Door het mooie stadje Canazei,waar de eerste regendruppels zich aanmeldden. In Campitello di Fassa waren we genoodzaakt om weer een cafeetje binnen te gaan. Na wat wikken en wegen, werd besloten om weer terug te keren over de Fedaia. Goed gegokt bleek achteraf en zo konden we het op een paar druppels na, droog houden. 79km; 3180 hoogtemeters; 21,5%km/h
Na een stevig onbijt, werd er vol moed vertrokken voor de 'koninginnenrit'.Van Bormio naar Mazzo, dieper en dieper in het dal: tot op 552m. De Passo di Foppa, beter bekend uit de Giro als de Mortirolo: 1880m hoog; 12,5km lang. Dan begrijp je waarom renners in de giro verkiezen om hier een compact te monteren. Een 34x28 is geen overbodige luxe hier. De stukken onder de 12% zijn hier zeldzaam. Boven even een adempauze; een paar kiekjes en verder naar beneden naar Aprica toe. Wat een afdaling: amper een wagen breed is de weg; haarspeldbochten en 24% naar beneden; zelfs onze 'Falco' was verrast. Halte werd er gehouden in Edolo voor een etentje. Daarna ging de tocht verder naar Ponte di Legno: lichtjes bergop. Maar een lachertje voor wat komen zou. Passo di Gavia: 2621m hoog; 17,5km lang; gem. 8%. In de wolken, langs muren van sneeuw; een lange pikdonkere tunnel; ruw, puur natuur....impossant. Nat bezweet het cafeetje in voor een paar cola's terwijl de kleren wat te drogen werden gehangen voor de kachel. Vol moed naar Bormio toe, en dan weer die duivelse klim naar het hotel.What a day. 154km; 4615hoogtemeters; avg 20,5km/h Morgen verhuizen we naar de Dolomieten, naar Alleghe
Vandaag stond de eerste rit op Italiaanse bodem op het programma. Gezamelijk werd er vertrokken in het hotel, maar al gauw na de eerste meters bergop uit Bormio, splitste de groep zich. Met z'n vijfen dan maar verder,want er wachtte ons een zware dag. Eeen 5tal kilometers voor de top van de Stelvio, draaiden we links af, naar de Umbrial Pass: 2149m. Dalend over wegen met grind bezaaid naar Zwitserland. In Santa Maria werd halte gehouden voor een pastaatje op een terrasje.Verder werd er gefietst naar Glorenza en zo naar Prato om van daaruit naar de top van de Stelvio te gaan: 2758m hoog; 26km lang over 48 haarspeldbochten; met een gem. van 7,8%; maar vaak stukken van meer dan 10%. Maar het bliijft een indrukwekkende, mooie zware klim. Na een verfrissing op de top, wat warms aan en weer naar beneden naar Bormio toe. Daar werd de bodywarmer weer uit gedaan voor de laatste stevige kuitenbijter naar ons hotel toe: 5,5km lang, 572m hoog.Aangekomen smaakte de frisse pint des te meer.
Rit gegevens: 115km ; 4930 hoogtemeters; avg.20km/h
Heerlijk fietsweertje vandaag; weliswaar wat wind, maar toch een tempertauur van een 25°; zalig. Luc wou zijn rit voor a.s zondag verkennen: geen probleem. Over Herstappe, waar alles mooi versierd is. Zou dat te maken hebben met die bruiloft na 9 jaar? En ommetje over Lantin. Vandaar naar Fexhe-Oupeye en zo over de Richelle. Daar splitste de groep. Voor de meeste van ons was het al wel. Dus terug over Visé; het gelijklopend paadje van de Hautain; Sluizen-Rutten. Nog even een ommetje over Heks en zo weer naar huis. Toch weer 133km en een avg. van28km/h. Klaar voor het grote werk volgende week.
Al bij al viel het nog goed mee vandaag na het zware weekend. Een ritje van Luc, dan kun je je aan wat verwachten. Door Flémalle voor een eerste klim richting Neuville-en-Condroz; afdalend naar Esneux-Rivage. Over Côte de Rouvreux naar Florzé om zo in Aywaille te geraken waar het tijd was voor een koffietje op een terrasje in de zon. Nadien over Awan naar Xhoris; en zo weer naar Hamoir. Daar wist Luc nog ergens een weggetje: richting Xhignesse. Als er dan een bord staat: doodlopende weg;en je negeer dit, dan kan je je aan alles verwachten. Geen weg meer, amper een padje wat verhard door wat kiezel en rotspuin. Maar ergens kom je altijd wel uit. Na een paar kilometers gelukkig weer op asfalt. En konden we verder over LaRock-Vien-Tavier. Van Saint Séverin- Hermalle voor een laatste klim over de Flône en zo weer naar Waremme. Maar toch weer een pittig ritje , 195km lang en een avg. van 28km/h.
Ziezo, onze jaarlijkse 2 daagse uitstap naar Ortho, LaRoche, zit er weer op. Dit jaar echter waren de weergoden ons niet goed gezind. Verzameling werd er geblazen bij Mas, bagage ingeladen en vol moed vertrokken. Albert wist er wederom een mooi ritje van te maken. Dit jaar eens langs een andere kant. Bijgestaan door Francis aan het stuur, loodste hij ons via Amay-Yernée naar Anthisnes om in Hamoir te geraken. In Werbomont werd halte gehouden voor een koffietje. Daar opende de hemelpoort zich een eerste keer. Gelukkig zaten we droog, en waren we wel genoodzaak om meer dan 1 koffietje te nemen. De bui over, dan maar weer op pad. In Lierneux een 2de bui. Om dan een band te wisselen, geen pretje. Even voor Achouffe, wat moeten schuilen onder de bomen. In de taverne werden de kleren te drogen gehangen aan de openhaard, wat een zicht. Na enkele blondjes en macs, kwamen ook onze dames toe.Gezamelijk werd dan het laatste stuk naar de chalet in Ortho aangevangen, waar we zoals altijd een warm ontvangst kregen van Staaf en Magda, met koffie en taart. Dat het nog een lange en gezellige avond zou worden met barbeque, is ook al geen geheim meer. Jammer dat alles dit jaar binnen moest doorgaan, zelfs geen kampvuurtje. Moe en voldaan( letterlijk voor sommigen) zocht iedereen een slaapje op. Zondagmorgen 8h, regen. Het moraal was al heel laag aan de ontbijt tafel. Al zorgde de geur van vers gebakken spek, toch voor een ietsje vrolijkheid. Rond de klok van 10 kaarde het uit en kon de terugtocht aangevat worden. Dat we het niet droog zouden houden,wisten we, maar zo....We waren amper vertrokken, Nadrin al een eerste bui. Maar dat viel nog mee. Richting Dochamps moesten we wel schuilen, maar ook onder de bomen word je nat. Dan maar via de korste weg naar huis. Erezée-Tohogne en zo weer naar Hamoir. Ouffet-Ellemelle. Boven Hoei zagen we de bui hangen, geen andere keuze, geen schuilplaats, dan maar in de gietende regen verder. Over Tihange, een laatste echte klim: Les Cabanes; Waleffes naar Corswarem en zo weer naar Zepperen. Dit jaar zal ons nog heel lang bijblijven, als een verregende uittocht naar Ortho. Maar aan het weer, kan niemand wat verhelpen.En diehards als wij, laten ons niet zogauw van ons stuk brengen. Met de nodige klims onderweg, de wind en de hevige regen, werd het toch een pittige 2 daagse.De heenreis bracht de teller op 153km; avg.30km/h en 1945m hoogteverschil. Terug thuis vermeldde ie 127km; avg.29km/h Bedankt Staaf en Magda voor de gastvrijheid; thx voor onze 2 begeleiders; chapeau aan onze dames die alles ook tot een goed eind gebracht hebben.
De rit van vandaag was een initiatief van Lode. Deels de rit van de Cristal, deels deze van Halen. Daar deze elkaar vaak overlappen, is dat geen probleem. In Dommartin moesten we voor ons toch nog via een onbekend weggetje om weer in Verlaine te komen. Ook daar hebben we het ganse dorpje leren kennen. Maar voor een donderdag al bij al een fijn ritje. En dan nog een aangenaam zonnetje erbij; na afloop smaakte het fris pintje des te meer op de terras bij Ludo. Voor mij toch weer 116km; avg. 28,6km/h
Rohnny C. zou vandaag de rit voor zijn rekening nemen: deels de rit Crêtes Ourthe,Aisne,Ambléve die wij een paar weken geleden gereden hebben. In Tavier kwamen we pas op het parcours, nadat we via Amay en Côte de Yernée zover geraakt waren. In Hamoir werd pauze gehouden voor een koffietje op een terrasje. Daarna ging de rit verder over Hermanne, voor velen een eerste kennismaking. Over Herbet-Izier naar Bomal-sur-Ourthe. Bij gebrek aan tijd en ook omdat het weer ons wat parten speelde, werd afgedraaid over Werbomont om weer naar Hamoir te fietsen. Vandaar uit naar Seny-Fraiture-Nandrin om weer over Amay-Aineffe-Berloz terug te keren. De nodige beklimmingen in acht genomen, 1700hoogtemeters, maakten er weer een pittig ritje van. En zo wees de teller bij thuiskomst 189km; avg 28,2km/h aan.
Ondanks de zware rit van gisteren, waren de benen vandaag heel goed. En als er Entre 2 Thiers op de kalender staat, kun je je aan wat verwachten. De beklimming van Vieux Thier de Huy: 10% gem; met een max van 22%, hebben we behouden. Vandaar af wat gewijzigd.Naar beneden,haaks linksom om nog een paar meters van de Saint Leonard te moeten. Beneden aan de voet van de Ben Ahin, richting Lamalle met de klim naar Bas Oha. In Moha wat in de vallei; even een ommetje langs de oude Vinalmont over Wansoule; en een laatste klim naar Pâturages toe. Vanaf toen werd het weer 'molenke draaien'. De zwakste schakel bepaald dan de snelheid, onze Niki. Maar ons motto luid: samen uit; samen thuis. Wat regen even voor aankomst zorgde ervoor dat een paar van ons kozen om recht naar huis te rijden. Achteraf bleek het maar om een paar druppels te gaan. Zo was de rit voor mij toch weer 117km; avg 31km/h
Wat vroeger de Imes Classic was, heet nu gewoon de Cyclo Sprint Classic. Waar andere jaren richting Nederland gefietst werd, werd nu Belgisch-Limburgse mergelland; het Luikse Maasdal; Land van Herve; Vesderdal aangedaan. Dat er aardig wat klimwerk onderweg zou zijn, waren we alle 6 van bewust. Ingepikt werd er in Diepenbeek. Een eerste keer wat bergop in Hoeselt: Letenberg: 500m; 7%; 12%. In Bassenge de Arechtberg: 700m; 7,5%; 13%. Van dan af volgde de klims elkaar goed op; Richelle: 1300m; 5,8%; 10%. Saivelette: 900m; 5%; 10%. In Wandre een echte kuitenbijter: Mûr Tesny: 1000m; 12%; 22%. Fosses Berger: 1000m; 4,3%; 9%. Hier liepen we onze vriend Eric in en zo konden we verder met 7. De Trasenster langs de westkant: 1600m; 7,25%; 15%. Een korte adempauze en dan: Drolenval: 1200m; 11%; 20%. In Froidbermont 1400m; 6,4%; 10%. In Bolland de Thier Fouarge: 600m; 11%; 17%. Berwijnberg: 700m; 4,8%; 11%. In Heure-le-Romain: Thier d' Amry: 300m; 13,7%; 17%. De Muur van Roclenge: 300m; 9,6%; 14%. Keiberg: 600m; 5,5%; 10%. Eenmaal boven hier ,zijn we van het parcours afgeweken en via Alt Hoeselt over Wellen weer naar huis gefietst. Voor mij was de rit 170km; 2000hoogte verschil en met toch een gem van 28km/h.
Eindelijk zijn we dan in Durbuy geraakt. Al was het maar weer kantje bordje wat het weer betreft. Even schuilen in een bushokje, wat gedruppel bij het binnenrijden van Durbuy en wat lichte neerslag op het einde van de rit. Maar telkens weer wat zon achteraf, maakte alles goed. Van Amay naar Tavier via Côte de Yernée; over Côte de Hody naar Comblain-la-Tour. Côte de Xhoris: 4700m; 4,7%; 14% was de volgende klim. In My over het ijzeren brugje; na nog wat klimwerk over Warre naar Durbuy waar halte werd gehouden voor een koffietje in onze gekende zaak. Teruggekeerd werd er over Côte de Septon: 2100m; 5%; 12%; Bonsin-Ochain-Strée-Outrelouxhe. In Amay wachtte ons nog die venijnige klim tussen de huisjes. Zo werden het weer 187km; avg 27,5km/h en 1790m hoogteverschil.
Gezien iedereen vandaag moest gaan kiezen, zijn we pas om 9h vertrokken. De benen waren nog niet hersteld van de rit van gisteren, maar who cares. Gelukkig kon ik wat op compassie rekenen van m'n maatjes. De bedoeling was van Hoei in te rijden, maar donkere wolken boven het stadje genoodzaakte ons om vroeger af te draaien en via een stukje van de Burdinalle weer over Marneffe-Fallais-Fumal terug te keren. Zo konden we het toch droog houden. Thuis gekomen wees m'n teller 101km aan en een avg van 31,8km/h.
Prachtige rit vandaag: Crêtes Ourthe, Aisne, Amblève. Een jaar of 4 geleden voor het eerst gereden, en is ons altijd bij gebleven als een mooie, weliswaar zware rit; alles pico bello verzorgd. Dit jaar was de startplaats veranderd,zodat het voor sommigen een beetje zoeken was. Maar uiteindelijk konden we met z'n vijven rond 8h45 vertrekken. Blij weerzien met Rohnny en Wim. We kozen voor de langste etappe: 186km; 3000m hoogteverschil en 21 beklimmingen. De eerste : Côte d' Hestreux: 2300m; 5%; 14%. In Poulseur: Côte de Sart: 2500m; 7%; 14%. Overgaand in Col de Mont met een gem. van 7%. In Hermanne: Côte Kimones: 1900m; 6,7%; 10%. In Longueville eentje van 7%; in Borlon: Côte de Borlon: 1100m; 6%; 16%. Even voor Durbuy, Côte de Warre: 2300m; 5%; 9%. In Herbet wachtte ons côte nr 8: toch een gemid van 6%. Maar leek maar klein bier bij was er toen aankwam: Col Rideux: 3000m; 6%; 17%; Thier des Hazeilles: 2400m; 6%; 18%. Côte de Mormont: 3400m; 4,5%; 11%.In Deux Rys nog eventjes een côteke van 5%. Trou Bouhay: 2500m; 5%; 10%. In La Fangenog gauw eentje van 7% alvorens Côte Rahier:3000m; 5,7%; 8% en Côte Meuville aan te vatten. Côte de Lorcé: 4100m; 5,6%; 12% moest er ook nog bij. Waren we nu toch bijna wekelijks gewend. Vervolgens mochten we ons nog even klaarhouden: Côte La Redoute: 1650m; 9,8%; 20%; steil naar beneden via Rouvreux en Martinrive: Côte de Chambralles: 1550m; 9,5%; 20%. Nog een knikje bij tot in Oneux; via Esneux naar Petit Berleur: 8% en last but not least 'Pére Louis' in Rotheux 7%. Voldaan kwamen we terug aan de auto en stond er 184km op de teller en een avg van 28km/h. Aangenaam fietsweertje was het niet, zo'n 12°. Gelukkig is het droog gebleven, ondanks de dreigende donkere wolken. Soms moet je het geluk aan je kant hebben.
Geen aangenaam fietsweertje vanmiddag. Wat een verschil met de vorige dagen. Maar we zijn in ons 'Belsjiekske' meer gewend. Dus toch maar fietsen. Luc wist toch nog een ritje in Waals Brabant. Hier en daar liggen er blijkbaar toch nog onbekende veldwegen. Over Melkwezer naar Neerheylissem; zo naar Geldenaken-Huppaye; om via Foix-les-Caves-Waasmont-Halmaal terug te keren.Ruim voldoende voor deze week. En thuis gekomen stond er voor mij toch 111km op de teller en een avg van 28,8km/h.
Enkelen onder ons, wouden wat inkopen gaan doen bij Vaneyck Sport. En vermits het maar een kort ritje moest zijn, nu ja kort.....Via het uitgepijld parcours van de rit in Larum; over rustige, mooie kronkelende wegen naar Geel. De kortste weg terug naar huis over Schaffen-Diest. Voor mij was de rit toch nog 130km lang en met een avg van 29km/h, dus niet bepaald geslenterd.
Met z'n 3en op de afspraak vanmorgen; dan maar met de B groep mee naar Sint Pietersberg. Lekker ontspannend in de groep, zon al van de partij: heerlijk fietsweertje. Over de Hautain, door Lanaye met z'n kasseistrook en zo richting Maastricht om de Sint Pietersberg te beklimmen. Even wat oponthoud in Kanne wegens de feesten aldaar( volgend jaar rekening houden met de Pinsterfeesten ginds) om via de Muizenberg over Rosmeer, weer naar Alt Hoeselt en zo weer naar huis te keren. Na de rit van gisteren, meer dan genoeg en toch 127km; avg 30km/h
Pinksterenzondag: Luik-Bastenaken-Luik. Ook dit jaar. Ben de tel kwijt wat betreft het aantal deelnamen. Dit jaar echter was La Doyenne wat gewijzigd. Zo werd er voor de eerste maal gestart aan de Country Hall. Dus eerst naar beneden en vanaf Tilff op het bekende parkours. Door wegenwerken en weigering van de stad Spa, werd de Rosier niet beklommen. Via Ruy en Roanne ging het over Côte de la Gleize; Côte de Rahier en zo via xhierfomont naar Remouchamps. En om te finishen moest Côte de Boncelles ( Sart Tilman) nog overwonnen worden. Onderweg wel al de gekende beklimmingen als vanouds. Côte d' Amermont (foto) : met z'n 3600m; en z'n 3 trappen met een max van 21% en net als Côte de La Redoute een 'echte muur'. Tel dan nog eens de vele naamloze kuitenbijters onderweg, die niet vernoemd zijn in het routeboek, erbij en je komt tot een aardig hoogteverschil. Zal wel rond de 3800m zijn. Gelukkig is het droog gebleven en kwam na de middag zelfs de zon door de wolken. Aangekomen op de parking van de Country Hall wees de teller 244km; avg 29,5km/h.
