Ijskoude dag: -8°Maar het zou droog en zonnig worden. Ik hoopte dat het warmer zou worden naar de middag toe: helaas. Het werd voor mij de eerste keer dat ik van start kon gaan in ons "nieuw" lokaal in Brustem. Alhoewel het qua afstand slechts een 500m meer is dan vroeger naar de stad, is het toch een minder aangename heen- en terugweg. Drukker verkeer en slecht fietspad. Ondanks de kou daagden er toch nog velen op voor een ritje. Er werd besloten om A en B samen te rijden.Zo konden we op pad met een 15tal. Geert, pas sinds vannacht terug uit skiverlof, zouden we bij hem thuis oppikken. Een zalig gevoel om terug in deze groep post te vatten Kortenbos-Stevoort-Kuringen: de koude begon me parten te spelen. Ik bleef toch maar in de buik van het peloton, hopende een warmer gevoel te krijgen door het tempo dat goed onderhouden werd. Bolderberg-Boekt: een flat tire in de groep. Ik begon meer en meer een onderkoeld gevoel te krijgen. Verder rijden zat er niet meer op voor mij: ik geraakte niet meer op de fiets. Gelukkig woonde familie van Reinaldo in de buurt. Z'n schoonzus kwam me ophalen en bij haar thuis kon ik al wat bijkomen na een paar koffies en een fleeze dekentje dat Reinaldo me omhing. Deze laatste bracht mij en m'n "spaanse" veilig en warm naar huis met de camionette. Thxs makker en een dikke merci aan je schoonzus. Ook een dikke pluim aan de overigen, die allen wachtten tot ze zeker waren dat ik ok was. De foontjes achteraf deden me deugd: echte ploegmaten. Na nog wat opwarmen aan de cv thuis en een halfuurke onder de douche; warme maaltijd en alles terug ok.
Nog te weinig weerstand; geen wintervet ( nog steeds 5km onder m'n normaal winter gewicht); snelheid ( 28km/h ) niet meer gewoon; te lage temperatuur. Een dag om te onthouden en een ervaring om nooit te vergeten. Al heel veel meegemaakt, dit echter nog niet.
Vanmiddag toch al een groepje van 6 op de parking van de Pandorosa. De rest stelde een spinning boven een tochtje buiten. Zo koud is het nu ook weer niet, en vandaag was het zelfs een graadje of 2 meer dan dinsdag. Rudi L. nam de leiding voor een tochtje.Eindelijk eens terug de "goei"richting uit voor mij; naar het dichtsbij zijnde buitenland Wallonië. Al was het dan nog beperkt qua afstand. Maar het toverde meteen een dikkeop m'n gezicht. Het was dan ook van 15 september geleden dat ik nog eens door Jeuk naar Waremme gefietst heb. Van Bergilers naar Oreye. Onderweg was ik telaat om een gat in het wegdek te mijden. Resultaat: platte band.Gelukkig kon ik rekenen op de sterke handen van Omer om het euvel in no time te herstellen. Want met mijn tintelende vingertoppen zou het geen sinecure geworden zijn.Thxs Omer.Verder naar Heks- Grootloon-Kerniel en terugkerend via Zepperen, bij Bérke. Jarige Rudi bood ons een warme koffie aan.Thxs voor de rit en koffie Rudi.
Een "echt"vriesdagje vandaag. De temperatuur geraakte nie op positief. Gelukkig was er een zonneke van de partij, dus werd het een koude, doch aangenaam dagje om nog eens terug op de fiets te stappen. M'n planning voor vandaag was om te fietsen in de groep "Ponderosa". Doch blijkbaar zitten daar velen "watjes" tussen Schrik van wat vrieskou. Alleen Martine en Ronny V. op de parking en startens klaar. Met ons drieën dan maar. Ronny fungeerde als gids.Via Alken naar Diepenbeek en terug Sint Joris. Ik besloot om Ronny huiswaarts te vergezellen en over Metseren-Melveren terug huiswaarts te keren. Kwestie van het aantal kms wat op te drijven en ook het gem. De weg is nog lang, maar so far so good.Hopelijk nu terug definitief vertrokken en valt het weer de komende weken mee.
Gisteren op controle bij m'n chirurg licht op groen gekregen om terug te fietsen; dus vandaag de eerste rit in het nieuwe jaar. Rustig aan terug opbouwen, dan is een ritje in slow motion met de bende van Fernand welkom. En zo kon ik ook meteen als eerste rit samen met m'n vrouwke op pad. Ook voor haar zal het 'trainen' worden, want naar het einde van de rit toe, kreeg ze af te rekenen met krampen tot achter haar oortjesMet 14 waren we voor een tochtje onder commando van eerder genoemde. Via Alken naar Wimmertingen. In de Printhagendreef waren we genoodzaakt om over de ellendige kasseien te rijden, het fietspad lag bezaaid met snoeihout. Van Krijt naar Diepenbeek en over 'Moosherk' terug naar St-Joris. De warme choco tijdens den aprés was me blijkbaar minder goed bevallenTerug achterpoortje lastMaar da neem ik er bij, ben al content dat ik terug op de fiets kan. Met nog een winterprik in het vooruitzicht, komt er nog een extra rustperiode aan. Komt mij alleen maar goed uit. Hopelijk zijn we daarna definitief vertrokken voor 2017.
Het voorbije jaar was er één om zo spoedig mogelijk te vergeten. Het begon al half februari bij het eerste onderzoek. Maar ondanks,25 bestralingen; 2chemo kuren en 2 operaties, mag ik nie klagen en zie ik de toekomst terug hoopvol tegemoet. Niet dat ik het "zwart" gezien heb, daar ben ik te optimistisch voor2017 kan voor mij alleen maar beter worden. Met 9714km op de teller, mag ik nog tevreden zijn.Ik heb toch nog verschillende mooie dinsdagritten mogen meerijden en ook onze 3daagse naar Geroldstein wist ik tot een goed eind te brengen. En vermits ik al enkele doelen voor 2017 gesteld heb..........De lat hoog leggen, onderdoor kun je altijd
Oef, de 5de fase van m'n aandoening is achter de rug. Nog een paar weekjes rust en dan kan ik terug beginnen op te bouwen voor het nieuwe seizoen. Kijk ernaar uit.
Velen willen blijkbaar nog wat profiteren van het redelijke goed weer. Of is het om nu nog gauw wat kgs kwijt te geraken met het oog op de komende feestdagenFeit is dat het pelotonneke vanmiddag 21 man sterk was. Weliswaar wat meer wind en wat minder zon vandaag, doch bij een temperatuur van 8° mogen we zeker nie klagen. Een mooi ritje over Wellen-Gors naar Jesseren. Henis-Hoeselt-Vliermaalroot. Soms over verkavelingwegen: mooi droog; en ook de kasseistrookjes werden onder de wielen geschoven. In Kortessem wist Vermote het tot 2x toe te verwezenlijken om plat te rijdenEn dit terwijl de klok verder tikte zodat het tijd werd om eenmaal in Ulbeek recht huiswaarts te fietsen.
Een mooi zonneke vandaag. Een heerlijk wintersritje: 9°. Met m'n voorlopige groep op trip. Via Landen-Noduwez naar Grand Hallet. Voorbij het golfterrein van Avernas-le-Bauduin, waar de golfers ook profiteerden van het mooie weer. Door Montenaken en over Borlo terug naar Melveren voor een koffie en Leffe in m'n oud teamlokaal.
M'n krachten gaan de goeie weg op, van probleempjes bergop of volgen, was vandaag niks te bespeuren. Ben precies al terug in opbouw, jammer dat de muur a.s. maandag weer omver gegooid wordt (operatie).Maar no panic, na een hopelijk korte en succesvolle hersteperiode, kan het alleen maar beter worden. En m'n eerste doelstelling voor 2017 is al een feit. Op Hemelvaartsdag deelnemen aan de 250km t.v.v. Kom op tegen Kanker.
Te mistig en kil voormiddag, dan maar om 1h eens een tochtje met de "mannen van Alken". Met z'n 6en slechts. Ook Wesley was van de partij. Heel fijn om nog eens samen een ritje te rijden. Het werd een hele mooie tocht, jammer dat er vaak op verkavelingswegen gefietst moest worden. En dat de wegen er daar niet bepaald droog bijlagen, resulteerde in een grondige poetsbeurt achteraf. Maar ja, voor mij was dit geleden van ergens in mei-juniDoortrekken tot boven op heuveltjes zit er bij mij nog niet inEn dat die mannen de plaatselijke heuveltjes wisten liggen, maakte het mij moeilijk. Vaak moest er op de kop van de groep dan ook een tandje terug genomen worden om mij de kans te geven terug aan te sluiten. Thxs hiervoor mannen.Doch eenmaal iedereen op de hoogte was van mijn toestand, deden ze dit met plezier. De rit zelf dan: van Wellen ging het naar Kerniel. In Heur dat ellendig klimmetje op kasseien. Bassenge-Millen-Alt Hoeselt en via Vliermaal-Kortessem terug naar Alken. Wesley en ik besloten van niet te stoppen in de Sportwereld. Ondertussen was het weinig zonnetje helemaal foetsie en begon het terug danig af te koelen. En er wachtte me thuis nog die poetsbeurt
Brrr winterskoud vandaag; gelukkig bijna windstil en het aanwezig zonnetje maakte er toch een fijne dag van. En zo gauw laten we ons ook nie doen door wat koudeToch maar warm ingeduffel iedereen blijkbaar. Ik opteerde voor nog ritje te rijden met de bende die aan de Pandorosa vertrekken. In tijd lijkt me dat voorlopig de beste optie. Met een dozijn aan de start; Geert wist er wel een "plaatselijk rondje" van te maken. Al is de regio Kortenaken-Ransberg toch even buiten onze contreien. Het heuvelke aan de plaatselijke kerk lijkt nog steeds op Alpe d'Huez voor mijTrainen, trainen.......
De wind had vandaag een tandje bij gestoken in vergelijk met eergisteren. Ook het zonneke was wat minder, maar met een mooi droog weerke met een 10° hebben we zeker nie te klagen. Het nodigde me dan ook uit om op de fiets te stappen. Aanvankelijk was ik nog twijfelachtig met welke groep ik zou meerijden. Keuze genoeg blijkbaar.Op dinsdagen en donderdagen vertrekken er maar liefst 4 groepen. Om met m'n vertrouwde groep te starten is het nog wat vroeg: hun tochtjes komen meestal in de buurt van de 90- 100km. Dit is me nog wat veel, zeker wat in tijd betreft. Ik besloot dan maar om met de groep van de Pandorosa te fietsen. Ook een mooie bende, 13man sterk. Met de wind in het nadeel vertrekken leek de beste optie.Een ritje Diepenbeek-Bokrijk-Wellen dan maar.Dat de snelheid een pak hoger lag dan dat ik momenteel gewent ben, voelde ik meteenGelukkig werd het een "plat"ritje.Naar het einde toe, moest ik zelf even passen op een niets omvatten heuvelke. Iets te grote versnelling, en daar waar ik vroeger dan de kracht had om even door te duwen, mis ik deze nog.Maar zal wel goedkomen met de nodige training. Den "aprés" ging door "Bij Bérke" in Zepperen. Een goed gevoel om de benen nog eens op spanning te kunnen brengen Het was van 21 juni geleden
Het leek wel een vroege lentedag vandaag of was het een late herftdagMet zo'n 12°; mooi droog en een zonnetje erbij, was het te mooi om niet te gaan fietsen. Ik verkoos vandaag om na de middag wat te gaan fietsen; kwestie van het warmst van de dag te kiezen. Aanvankelijk was m'n planning van een soloritje te maken, doch eenmaal en route met m'n eega, besloot ik om maar verder met haar te rijden en deel te nemen in haar vertrouwd weeks pelotonnetje. Met een dozijn waren we, en in die groep ben ik de junior. De rest zijn, op m'n vrouwtje na, allemaal seniors. Sommigen al 4x20 Snelheid is voorlopig van ondergeschikt belang. Fietsen en langzaam afstand opbouwen is meer van tel. De rest zal wel komen ( hopelijk). Een ritje Kozen-Zelem-Geetbets. Een goed gevoel om terug in een groep te fietsen. Een paar koffie achteraf als aprés in "de rotonde"
Eindelijk m'n "spaanse" nog eens van stal gehaald. Mooi droog, hier en daar een flauw zonnetje, tja de wind.....die wist behoorlijk van zene teut te makenEen toerke in 2 fasen: een eerste deel rondje Borgloon. Het molshoopje in de Kuttehovenstraat leek meer op de muur van Hoei vandaag.Amai wat een conditie Retour à la maison: de vidange ledigenEen 2 de tochtje rondje Stevoort. Onderweg kwam ik "strijdmakker" Lode tegen. Een gezellig babbeltje langs de kant van de weg. Lode ook nog steeds in revalidatie.Tja, eenmaal op de sukkel.....
De intentie en de goesting was er vanmorgen om wat te fietsen ondanks het kil vochtige herfstweer. Maar na amper een paar 100m begonnen m'n vingertoppen al te tintelen. Kwam daar dan nog de tintelingen in het aangezicht bij en het leek wel of ik ellentrik in vingers en aangezicht had. Er zat dan ook niks anders op dat huiswaarts te keren. Met behulp van m'n vrouwke kon ik helm, overschoenen en schoenen uit doenHet duurde behoorlijk lang voor ik ontdooit was. Normaal zou da sneller gaan bij een paar cognacs of whisky, maar nu moest alleen warme koffie soelaas brengen
Het was wat frisser vandaag, de zon vertikte het om wat te voorschijn te komen. Komt daar dan nog een strak windje bovenop en dan is het echt herfstweer. Gelukkig is het droog gebleven.Dus nie gesjipoteerd en fietsen. Vroeg vertrekken en vele kms malen zit er voorlopig nie in; ben al blij dat ik zo wie zo op m'n fiets kan. Vandaag toch al wat meer kms dan gisteren en wat heuvelkes onder de wielen. Al valt da laatste nie meeEr zal verdikke moeten getraind worden om m'n niveau terug te halen: blood, sweat en tears. De "Poggio" en de Molenberg wegen door. Via Hoepertingen-Klein Gelmen naar Mechelen en over Boekhout terug home.Er bleef me geen tijd over om even binnen te wippen in ons "tijdelijk nieuw lokaal". Maar da komt nog wel.
What a happy feeling: de koerskleren terug uit de kast halen. Al heeft het wat voeten in de aarde gehad voor ik aangekleed was. M'n "zaakje" bleef maar pruttelen.Leek wel of het me van m'n voornemen wou doen afzien. Maar dan kent het me nog nie. Zeker met dat beetje zon vandaag.Het deed me deugd om weer op de fiets te stappen na meer dan een maand inactief. Ver geraak ik niet; maar alles is beter dan op "rollen". Stevoort-Wijer-Kortenbos. De conditie is ver te zoeken; het heuvelke in Kozen leek wel en col.maar zal maar nie klagen zeker? Kan alleen maar beter worden. Maandag laatste kuur; dan uitkijken naar operatie; daarna kan de opbouw beginnen.
Waar ik hier anders wekelijks 3 tot 4 verhaaltjes, anekdotes, belevenissen en/of fietsavontuurtjes kon neerpennen, moet ik nu content zijn met wat gewone nieuwsjes. Want van fietsen is niks meer gekomen: niente, nada, nogabollen. Lukt me voorlopig nog nie. En als ik dan meer dan goesting heb en het zonneke schijnt zoals afgelopen zondag, dan lig ik ofwel strike te bed, ofwel te slappekes om op de fiets te stappen. Krachten sparen lijkt verstandigste. Het einde van de tunnel begint stilaan in 't zicht te komen. Patience, geduld en volhouden. Dagen opvullen met af en toe een kleine wandeling, kruiswoordraadsels oplossen en rusten. Gelukkig heb ik nog een andere hobby: m'n gitaar.
Voor gene meter gefietst de voorbije week. Geraak amper over zadel: te slappekes. Niks aan te doen. Volhouden en ondergaan, meer zit er nie in voorlopig.
Ik had gedacht dat ik na m'n 2 wekelijkse chemo kuur een paar dagen goed zou zijn, zoals de vorige weken. Helaas platte kaas deze keer.Donderdag was ik nogtans met m'n makkers vertrokken; Luc die wist me mooi thuis terug af te zetten na exact 65km.Doch onderweg voelde ik al opkomende buikkrampen. Het werd echter erger en erger. Vrijdag ganse dag "strike"in bed; zaterdag en zondag kon ik toch al van de zetel naar zetel en waren de krampen verdwenen. Doch zo slappekes te poot, je zou voor minder als de weegschaal nog amper 58kg aanduid.Wie weet wat me nog te wachten staat. Doch doorgaan, moet tenslotte maar 3 chemos meer krijgen: het begint te minderen. Krachten sparen voor herstelling lijkt me nu het meest aangewezen.
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
 "Question"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
