Waar ik hier anders wekelijks 3 tot 4 verhaaltjes, anekdotes, belevenissen en/of fietsavontuurtjes kon neerpennen, moet ik nu content zijn met wat gewone nieuwsjes. Want van fietsen is niks meer gekomen: niente, nada, nogabollen. Lukt me voorlopig nog nie. En als ik dan meer dan goesting heb en het zonneke schijnt zoals afgelopen zondag, dan lig ik ofwel strike te bed, ofwel te slappekes om op de fiets te stappen. Krachten sparen lijkt verstandigste. Het einde van de tunnel begint stilaan in 't zicht te komen. Patience, geduld en volhouden. Dagen opvullen met af en toe een kleine wandeling, kruiswoordraadsels oplossen en rusten. Gelukkig heb ik nog een andere hobby: m'n gitaar.