Veel gebeurd ondertussen, maar echt wel heel veel. Zo veel
dat ik de rest misschien volgende week moet vertellen. Kortom, er is dus erg
veel gebeurd. Het begon allemaal de eerste dag van de vakantie, toen kwam er
HET gesprek met mijn mama, en het heeft lang geduurd. Maar echt wel heel lang,
zo lang dat zelfs de lessen van de mevrouw van godsdienst er niks tegen zijn.
Kortom, het was een lang gesprek waarbij we besloten hebben om toch maar te
gaan voor abortus. Het enige probleem was dat het een beetje illegaal is in
België, en dat mijn mama die Hollanders niet vertrouwd. Maar daar had mijn mama
wel een oplossing voor, ze bleef wel een beetje vaag, maar het kwam er op neer
dat ze via via wel een kapster kent die goed met een schaar overweg kan, want
ik had de mevrouw van Nederlands iets horen vertellen over knippen en
abortus.... Na een uitzonderlijk kort telefoongesprek was alles geregeld, en de
volgende dag zou het gebeuren, EINDELIJK! Maar diezelfde avond kreeg ik opeens
een vreemd sms'je waarin stond dat als ik op de dag die na vandaag komt, ga
doen wat ik denkt te willen gaan doen, op de dag die na vandaag komt, dat ik
dan iets zal meemaken wat ik vandaag niet zou geloven dat ik zou meemaken.
Groetjes meneer van F en S.
Echt vreemd was dat, maar echt heel vreemd. Zo vreemd dat de
borstvoedingobsessie van de mevrouw van Nederlands er niks tegen is. Ik besloot
dus er diep over na te denken, maar echt heel diep. Zo diep, dat zelfs de
meneer van wiskunde nog nooit zo diep heeft nagedacht, allee dat denk ik want
we moeten heel de tijd hem verbeteren. Na al dat denken, en een kort dutje om
alles te laten bezinken kwam ik tot de conclusie dat het waarschijnlijk naar
een fout nummer gestuurd was. Ik zette dus mijn gsm af, om me mentaal helemaal
klaar te maken voor morgen en kroop al vroeg onder de lakens.
De volgende dag stond ik vroeg op, maar echt heel vroeg. Nog
veel vroeger dan de tijd waaruit het kapsel van de meneer van Frans komt.
Kortom, ik stond heel vroeg op, want zoals ze zeggen: de ochtendstond heeft
goud in de mond, of in mijn geval een dubbele abortus. Toen dacht ik dat ik
iets ontzettend belangrijks vergeten ben, maar echt heel belangrijk. Zo
belangrijk dat ik direct op mijn fiets sprong om naar Kenny te rijden. Ik
fietste zo snel als ik kon, en probeerde ondertussen een sms naar Kenny te
sturen om te zeggen dat ik eraan kwam, toen plots...
Autolichten, geclacksoneer, ik probeerde nog te remmen, ik
vlieg. Ik vlieg? En toen niks meer.
Ik werd wakker maar ik zag en voelde niks, het enige wat ik
hoorde was de stem van mijn mama die zei dat ik het toch niet zo erg zou
vinden, ik zou diezelfde dag toch een abortus plegen.
Zo, ik heb toch gezegd dat er veel gebeurd is, maar nu ga ik
verder bijkomen. Gelukkig hoef ik me nu geen zorgen meer te maken over wat er
allemaal hierbinnen gebeurde. Maar dat vreemde sms'je blijft toch nog door mijn
hoofd spoken.
