Het is erg gesteld met de wereld, ook met ons Belgen-landje. Regering gevallen door een domme kwestie genaamd: splitsing B.H.V. Maar dit is niet waar ik het over wil hebben. Is een jeugdtrauma een excuus om nu compleet 'Los Gehen' te gaan? Onlangs heb ik een persoon ontmoet die verschillende dingen verkeerd aanpakte, maar die de schuld stak op iets dat in het verleden gebeurde. Daar kan ik nog mee leven, machten de feiten met elkaar gerelateerd zijn. Je kan zeveren en liegen wat je wil, maar een trauma gebruiken voor een bepaald expliciet gedrag is toch net dat ietsje te veel. Ik heb gedaan wat elke persoon in mijn situatie zou doen: Er eens goed mee gelachen dat zo'n excuus gebruikt word. Neem nu eens hypothetisch: "Ik ben vroeger tegen een paal gelopen en daarom ben ik nu een wiskunde-wonder." of beter: "Ze is gekidnapt geweest toen ze klein was en nu pleegt ze overvallen." Op wat slaan deze vergelijkingen? OP NIETS! Maar ja, om Forrest Gump te quoten: "Stupid is, if stupid does." Ooit was er eens een slim iemand die zei: "De ziel is oud geboren maar word jong. Dat is het grappige aan het leven. Maar het lichaam is jong geboren en word oud. Dat is de tragedie van het leven." Dit en zoveel andere wijsheden werden gezegd door Oscar Wilde, schrijver van Dorian Gray: Een verhaal over iemand die nooit wilt oud worden en daarom zijn eigen problemen kweekt. En naarmate hij langer leeft, des te meer fouten hij maakt en hoe meer hij de schuld daarop afschuift. Misschien is dit wel zo bij elke mens. Elke mens wil een zondebok hebben: Sommige hebben een god die ze kunnen aanduiden als schuldige en andere een trauma uit het verleden. Het leven is niet makkelijk, dus probeer het ook niet makkelijker te maken. Op het einde word je toch altijd geconfronteerd met jezelf.
