Al weken liepen ze door het eindeloze zand. Er leek geen eind aan te komen. De brandende zon groette hen elke ochtend met even groot enthousiasme en de schurende korrels zand glommen de stralen net zo intens terug.

S ‘nachts sliepen ze in de open lucht, onbeschermd. Enkel de rovers hadden tenten. De gevangenen kropen dicht tegen elkaar aan om de nachtelijke kou te verzachten. Ze kregen maar weinig eten en drinken, net genoeg om in leven te blijven. Voor velen echter toch niet voldoende. De zwakkeren onder hen stierven en werden zonder waardigheid achtergelaten of dienden als voedsel voor de honden.

Uiteindelijk kwamen ze aan in een grote stad. Daar werden ze opgesloten in kleine open kooien om vervolgens stuk voor stuk verkocht te worden. De mannen diende als werkslaven of om te vechten in wedstrijden. De vrouwen werden verkocht als hoer of dienstmeid.

Voor Melin was het niet veel anders. Ze herinnerde zich hoe ze op het houten schavot naar voren werd getrokken. Een groot gedeelte van haar kleding werd ruw van haar lichaam gescheurd om de joelende menigte meer te laten bieden. De verkoper betaste ongegeneerd haar lichaam en jutte de menigte zo nog meer op. Ze vocht, zo goed ze kon, zijn handen van zich af, maar haar eigen handen zaten vastgebonden en kende maar weinig bewegingsvrijheid. De prijs liep op, maar de verkoper wachtte lang in de hoop dat er nog meer geboden zou worden. Misschien had hij wel te lang gewacht want er klonk ineens een zware luide stem door de menigte heen die een laatste bod uitbracht. Er ontstond een kleine ruimte rondom een groep van drie mannen. Twee waren breed en sterk terwijl de derde hoewel gespierd eerder slank was. Hij stond daar kalm en onaantastbaar naar haar te kijken. Ze kreeg er nog kippenvel van als ze eraan terugdacht. Hoewel de verkoper graag nog langer had gewacht wist hij dat deze man geen tegenbod meer duldde. En niet alleen de verkoper, de hele menigte scheen dit te weten.

Met tegenzin sneed de verkoper de touwen rond haar polsen los en bracht haar naar de rand van het schavot. Een van de brede mannen kreeg een buidel van de andere en liep naar haar toe. Er werd tegelijk overgestoken en ze belandde in de sterke handen van de brede man. Ze stribbelde hevig tegen maar kon niets uithalen.

Haar handen werden opnieuw vastgebonden en ze werd zonder woorden de menigte uit begeleid die achter haar in een nieuw gebrul uitbarsten voor de volgende slaaf die naar voren werd getrokken.

Ze had geen tijd meer gehad om achterom te kijken naar haar dorpelingen, haar vrienden en haar familie. Allen bleven ze achter om hetzelfde verschrikkelijke lot te ondergaan.