Ik heb laatst het boek "negentien keer Katherine" uitgelezen. Het is een boek van John Green en het gaat over een intelligente, autistische jongen die op pad gaat met zijn beste vriend. Hij belandt in een klein stadje en ontmoet daar een meisje waarmee hij later verkering mee heeft. Ondertussen werkt hij ook nog een theorema om een relatie te voorspellen en beleeft hij nog veel avonturen met zijn beste vriend.
Over het algemeen vond ik het boek "negentien keer Katherine" een goed boek. Ik was zeer aangenaam verrast toen ik het las want ik lees helemaal niet graag. Ik vind dat het boek zeer snel en goed leest omdat het bijna geen moeilijke woorden bevat en het ook een duidelijke verhaallijn is. In het boek wordt ook gelukkig niet opgegaan in elk detail zodat de lezer geïnteresseerd blijft. Het is niet zo makkelijk om te stoppen met het lezen van het boek omdat er telkens iets nieuws gebeurt. Het boek is in de ik-vorm geschreven wat het ook persoonlijker maakt omdat je je kan inleven in het hoofdpersonage Colin.
Er zijn zoals bij elk boek ook negatieve kanten. Je moet redelijk wat hebben gelezen voordat het echt een leuk boek wordt, ik zou persoonlijk het boek dan al weg hebben gestopt maar omdat ik het voor school moest uitlezen, heb ik het toch verder gelezen. Ik heb daar geen spijt van want het is de moeite om te lezen.
Als ik alle positieve en negatieve punten even samen bekijk, kan ik er uit besluiten dat het een interessant en goed boek is. Het is een echte aanrader zelfs voor degene die niet graag lezen.
|