Over het algemeen vond ik het boek "negentien keer Katherine" een goed boek. Ik was zeer aangenaam verrast toen ik het las want ik lees helemaal niet graag. Ik vind dat het boek zeer snel en goed leest omdat het bijna geen moeilijke woorden bevat en het ook een duidelijke verhaallijn is. In het boek wordt ook gelukkig niet opgegaan in elk detail zodat de lezer geïnteresseerd blijft. Het is niet zo makkelijk om te stoppen met het lezen van het boek omdat er telkens iets nieuws gebeurt. Het boek is in de ik-vorm geschreven wat het ook persoonlijker maakt omdat je je kan inleven in het hoofdpersonage Colin. 

Er zijn zoals bij elk boek ook negatieve kanten. Je moet redelijk wat hebben gelezen voordat het echt een leuk boek wordt, ik zou persoonlijk het boek dan al weg hebben gestopt maar omdat ik het voor school moest uitlezen, heb ik het toch verder gelezen. Ik heb daar geen spijt van want het is de moeite om te lezen.

Als ik alle positieve en negatieve punten even samen bekijk, kan ik er uit besluiten dat het een interessant en goed boek is. Het is een echte aanrader zelfs voor degene die niet graag lezen. 

Het positieve van het verhaal was dat het allemaal zeer chronologisch was zodat je jezelf niet kon vergissen of je nu in een flashback of flashforward zit. Ik vond het ook jammer dat het een open einde had want het lijkt nu net alsof er de laatste 100 pagina's zijn uitgescheurd. Het gedrag van de personages zijn wel zeer verschillend met mijn gedrag  want als ik me moet vergelijken met Oskar zou ik mezelf niet zo laten beledigen of slaan zonder consequenties, hetzelfde over Geesje ik zou me niet zo laten beledigen. Ook Calista verbaast me door zomaar weg te lopen zonder te betalen en dan onrechtvaardig iemand slaan. Bossies gedrag vind ik ook raar want je scheldt een vriendin toch niet uit.

Als ik alles op een rijtje zou moeten zetten, zou ik zeggen dat het boek onvolledig is en ook helemaal NIET interessant. Ik heb het hele boek alleen maar gelezen omdat ik er een recensie over moest maken en dat komt niet omdat ik lezen niet leuk vind maar gewoon omdat het hartstikke saai is.

1)

Ik lees niet zo graag omdat ik vaak moe wordt van lezen en ik liever een film kijk. Maar als ik ooit een boek lees zijn dit meestal thrillers omdat ik moet worden gemotiveerd om boeken te lezen. Vooral spanning in een boek zorgt dat ik langer lees. Ik hou ook van sciencefiction boeken omdat ik ben geïnteresseerd in futuristische verhalen. Ik lees soms ook strips zoals Suske en Wiske bijvoorbeeld als ik echt niet meer weet wat ik zou kunnen doen dan pak ik meestal een strip en lees ik het.

2)Leesautobiografie

ik houd niet zo veel van lezen en ik lees weinig boeken uit mezelf. Maar als ik nu eenmaal een goed boek heb gevonden lees ik het bijna in één keer uit. Meestal lees ik dan voor ik moet gaan slapen in bed of als naar muziek aan het luisteren ben op de sofa. Ik lees ook vaak als ik me verveel zoals op vakantie in het vliegtuig of de auto. Dan lees ik vaak een tijdschrift zoals de Quest.

Ik lees niet bepaald van één genre. Ik lees gewoon een boek als het me interesseert. Het eerste boek wat ik ooit uit mezelf heb gelezen, was op mijn dertiende. Het boek is van Karl May en heette Winnetoe. Ik heb het daarna nog vaak opnieuw gelezen. Ik heb het boek met plezier gelezen ondanks het feit dat ik niet van boeken houdt. Het ging over een man die naar het Wilde Westen ging en daar een hoop avonturen beleefd. Hetgene wat ik leuk vond, was dat er wel wat fantasie in meespeelde maar het toch niet onrealistisch was. Er gebeuren ook wel zeer onwaarschijnlijke dingen maar in tegenstelling tot de meeste boeken had het geen goed einde. Wat ik niet zo erg vind want ik vind boeken met een slecht einde in het algemeen beter als boeken met een goed einde. Als het altijd goed afloopt voor de hoofdpersonage raakt het boek na verloop van tijd voorspelbaar en saai. De enige boeken die van mij zeer onrealistisch mogen zijn, zijn sciencefiction boeken omdat ze zijn gebaseerd op het onmogelijke of het onbekende.

Maar over het algemeen zal ik eerst rond de 10 of 20 pagina's van een boek moeten hebben gelezen voordat ik er zou over kunnen oordelen.

3)

Tot nu toe heb ik al ongeveer 20 boeken gelezen.
Vorig jaar heb ik er drie gelezen: "Winnetoe" van Karl May alle 3 de delen het is een biografie met wat fantasie, "de Grijze Jager" deel 1 geschreven door John Flanagan en "Gladiator" deel 1geschreven door Simon Scarrow zijn jongvolwassenliteratuur.
Ik vond Winnetoe het beste boek van de drie omdat er het meeste spanning in zat en het kon mij uren bezighouden. Het gaat over een nieuweling in het Wilde Westen die een hoop avonturen meemaakt en vele mensen verbaast met wat hij kan.
Grijze Jager en Gladiator waren ook goede boeken want je kon makkelijk de situatie van de hoofdpersonage inbeelden maar ik miste het duidelijke einde in de boeken.
De Grijze Jager ging over een wees in de Middeleeuwen die door een baron wordt opgevangen en uiteindelijk wordt opgeleid tot een zeer mysterieuze groep de Grijze Jagers.
Gladiator gaat over een jongen waarvan de vader wordt vermoord. De moeder wordt een slaaf en hijzelf een gladiator. Hij wil alles op het spel zetten om zijn vorige leven terug te krijgen en wraak te nemen maar zodra hij zijn verleden ontdekt heeft hij meer problemen aan zijn hoofd.