Na een tussenstop bij Camping-world van 2 dagen zijn we eindelijk van alle probleempjes verlost. De rear-view camera werkt weer, een kapot draadje, en de slide-out die niet zo lekker meer liep is nagekeken, de airco's hebben een service beurt gehad, helaas was er een aan vervanging toe maar alles werkt weer dus wij zijn een paar "happy campers" en onderweg, inmiddels in Texas gearriveerd waar ik mijzelf getrakteerd heb op een nieuwe mountain-bike om alle ellende achter me te laten, tot groot genoegen van Boy, die blij is dat er weer gefietst gaat worden. We trekken nu van "state-park naar state-park" want dat bevalt ons toch het beste. Veel foto's heb ik nog niet gemaakt want in de bossen lijkt alles toch wel op elkaar. Na een spannend week-end met Tornado waarschuwingen voor de omgeving waar we op dat moment zaten viel het achteraf wel mee, na een flinke onweersbui en best wel wat regen hebben we eigenlijk niet zoveel gemerkt, veel geschreeuw en weinig lol zal ik maar zeggen.
Na een nogal rottige vlucht met vertraging bij de start, we stonden vlak voor het vetrek op de runway en moesten voor een reparatie terug naar de gate wat twee uur in beslag nam, al die tijd gewoon blijven zitten dus de beestjes hadden het er niet gemakkelijker op. Aankomst in Atlanta was dus ook twee uur later en we zouden worden opgehaald maar geen mogelijkheid om hen te laten weten dat we inderdaad vertraging hadden. Gelukkig was die persoon braaf blijven wachten, alleen wist hij niet hoe wij eruit zagen, mijn baas had gezegd dat hij moest uitkijken naar twee mensen met een kat en een enorme hond. Bij immigratie ging het ook nog bijna mis toen de beambte vroeg of ik wel genoeg geld bij me had, Rieky schoot in de lach en dat kon die man helemaal niet waarderen dus dat duurde zeker 20 minuten voor we door mochten. Nu zie ik Yvon al denken, dat valt nog mee maar als je niet weet of je wel verder kunt of dat je vervoer voor een vrachtwagenlading moet regelen kun je wel door de grond zakken. Achteraf is dat dus goed gekomen.
Aangekomen bij de camper stond deze aardig in het gras gezakt maar dat zou de volgende morgen wel geregeld worden. Bleek de camper toch zwaarder dan men daar dacht en moest een sleepwagen ons eruit trekken. De volgende morgen stonden we om een uur of negen klaar voor vertrek maar we konden na zo'n 500 meter alweer terug want de accu laadde niet bij, dat bleek een kapotte dynamo die "alweer" de volgende dag werd vervangen. Eigen schuld want ik, Rob, had kortsluiting gemaakt bij het aansluiten van de accu. Dat had ik ook beter 's morgens gedaan i.p.v. meteen bij aankomst, vermoeid als je bent na zo'n reis. Al doende leert men zal ik maar zeggen maar het blijft stom. Onze "beestjes" lopen na die lange reis volkomen op hun gemak rond alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Onze eerste grote stop is op een state park tussen Nashville en Memphis waar je zo vroeg in het jaar bijna alleen staat , wat wel lekker rustig is. hier komen we een paar dagen bij en maken de boel weer op orde.
Daarna gaan we richting Arizona en volgen globaal de I 40 tot Flagstaff AZ, waar we medio mei hopen aan te komen
Wat een genoegen om in de bossen van Georgia onze laatste dagen te slijten. De temperatuur is aangenaam en de afwezigheid van allerlei stekende insecten is gewoon heerlijk. Inmiddels hebben we mijn oude baas bezocht en hij gaf ons toestemming om de camper bij hem te stallen. Na een weekje in het state-park vlakbij, waar de eekhoorntjes en herten vlak langs de camper dartelen, is het dus tijd om huiswaarts te keren. De camper is schoon en winterklaar gemaakt en we worden naar het vliegveld in Atlanta gebracht, toch nog zo'n twee uur rijden. Inchecken, de hond en kat afleveren en van een welverdiend drankje aan de bar genieten is onze laatste daad in Amerika. Tot onze verbazing verteld de piloot dat we op tijd vertrekken en de vlucht zelfs een half uur korter zal duren en ja zelfs de aankomst op Schiphol verloopt spoediger dan ooit tevoren. Het KAN dus wel ! De komende tijd doen we het even rustig aan maar keren volgend voorjaar zeker terug.
Met nog twee weken te gaan hebben we de kust met z'n mooie stranden verlaten en gaan we op weg naar Atlanta. We kijken met veel genoegen terug op een fijne tijd in Florida ondanks de hitte en de mosquito's. Nadat we de kinderen op het vliegveld hadden afgezet, zijn we langs de oostkust naar het noorden gereden en regelmatig een "strandje gepakt". Bij Daytona Beach mocht de hond ook weer mee dus zijn we hier meerdere dagen gebleven. Eerst een camping direct aan een goudgeel strand, maar daar was slechts plaats voor een dag. Daarna zijn we verhuisd naar een park op een kwartier rijden van het strand. Kilometers strand met onbeperkte toegang, zo druk als Zandvoort in de winter, waar vind je nu nog zoiets ? Thuis wordt inmiddels mijn Twingo gerepareerd,........ hoop ik
Een geweldige tijd gehad in Orlando met gelukkig goede weersomstandigheden, af en toe een buitje maar over het algemeen prachtig weer. De waterattracties waren veruit favoriet en we zijn op de laatste dag met z'n allen gegaan want de jongens waren toch wel benieuwd of die "ouwe" ook van die hoge glijbanen af durfde, nou, opa durft alles!! Ik heb ze zelfs nog voorgedaan hoe ze op een hele hoge golf moesten "body-surfen", daar hadden ze niet van terug. Gaby heeft de hele trip in Disney gefilmd en ik hoop dat ik er wat beelden van kan gebuiken maar dat kan pas als we terug in holland zijn. Van Disney-Orlando vertrekken we vandaag, 2 aug., naar de oostkust waar we nog een paar goede Atlantische golven hopen te kunnen "pakken". Helaas voor Boy zijn de meeste stranden verboden gebied voor honden dus die moet nog maar een weekje wachten tot we de kids weer op het vliegveld hebben afgezet. De tijd is omgevlogen maar ze hebben ervan genoten! Het verblijf op de diverse State Parks is ons heel goed bevallen, niet te duur en ruime, schone plaatsen zonder de vaak overbodige luxe die op de meeste campings aangeboden krijgt maar waar je geen behoefte aan hebt, je moet er uiteraard wel voor betalen ! !
Na een week van lekker luieren in de zon maken we ons op voor DISNEY WORLD. Als we noordelijker komen word de muggenlast minder maar de temperatuur 's avonds is nog steeds erg hoog en drukkend dus we zitten veel binnen met de airco aan. De kleine Wesley heeft in de Walmart de spelletjes ontdekt en wil niets liever als daar met de playstation "gamen" . We hoeven hem in die enorme winkel nooit te zoeken, hij is daar en komt niet van z'n plek. De dames hoef ik ook niet te zoeken, die struinen in de kleding afd. alle koopjes af . Het eerste bezoek aan Disney. Er word gekozen voor Animal Kingdom. Ik (Rob) hoef niet mee en mag op de hond en kat passen. Kan ik lekker ongestoord een boek lezen. 's Morgens om 9 uur vertrokken en pas om 8 uur's avonds terug. Ze waren er helemaal vol van ( en kapot ) . Een achtbaan en een wild waterbaan waar je dus zeiknat uitkwam en de rest van de dag met een natte onderbroek liep, daarna een safari rit met diverse continenten als thema en de meeste wilde dieren lopen los, ook een optocht met veel dieren uit de Disney films die daar rondlopen en waarmee je op de foto word gezet. Nog maar een paar keer met de achtbaan en een rit met een space wagon door een grot waar je werd aangevallen door dinosaurissen, erg leuk. Ze waren zo moe dat het avond eten werd overgeslagen. Het volgende bezoek is aan een waterpark met gigantische glijbanen en zo worden de themaparken afgewisseld met waterpret. Hiervoor zijn ze gekomen en worden dan ook niet teleurgesteld. Fijn dat ze zo onbezorgd kunnen genieten, dat dus tien dagen lang.
Gaby en de jongens zijn inmiddels ook aangekomen op het eiland Key Largo, waar we genoten hebben van een glass-boat tour en Rob en Jay er de dag erna nog een snorkel-tour aan hebben geplakt. Een veelvoud van prachtig gekleurde vissen en koraal binnen , zo lijkt het wel, handbereik. Vandaar zijn we via de Everglades richting west kust getrokken. Die Everglades hebben we trouwens wel heel snel voor gezien gehouden want de muggen lijken wel vliegende PIRANHA'S, zo snel hebben ze je te pakken. We zijn neergestreken vlakbij Fort Meyers in een State-Park waar, ook hier zijn de muggen heel gretig Gelukkig voor onze Boy ook weer een "dog friendly beach" gevonden dus iedereen weer happy. Alleen Gaby was met kiespijn het vliegtuig ingestapt en hoopte dat het van de spanning kwam maar helaas het ging niet meer weg en in het weekend vind je dus niet gauw een tandarts. Maandag morgen meteen een tandarts zoeken dus en hopen dat die bereid is om te helpen en we gelukkiger nieuws kunnen melden de volgende keer. Hartelijke Groeten vanuit een heet en vochtig Florida
Een geweldige plek "ontdekt" , en eigenlijk niet ver van de plaats waar we een maand zouden blijven. St George Island is door de deskundigen als een van de tien mooiste stranden beoordeeld en die hebben het misschien wel goed gezien. Prachtig wit poederstrand en een helderblauwe zee waar je op een door de weekse dag alle ruimte hebt. Het is wel een toeristisch gebeuren maar de prijzen blijven redelijk. Op een morgen hebben we wel 50 of meer dolfijnen langs zien trekken en sommige kwamen ook heel dichtbij het strand. De gevreesde thunderstorms zien we vaak in de verte en we hebben ook wel regelmatig een korte maar felle bui maar daarna is de zon er weer in al z'n hevigheid. We genieten van onze nieuwe ontdekking en gaan de laatste week dan ook elke dag even met de hond naar het strand waar ook hier hij de show weer steelt door de hoogste golven te trotseren. Ook hier zou hij eigenlijk weer aan de lijn moeten maar niemand die ook maar een opmerking of bezwaar maakt dus we laten het maar zo. Er is ook een RV park vlakbij de brug naar het eiland ( dit voor Dick en Wil) maar we hadden een maand vooruit betaald dus rijden we die 20 mijl maar elke dag op en neer. Het weekend van de vierde juli betekend dat het behoorlijk druk wordt dus we gaan heel vroeg naar het strand en verdwijnen als de meute komt
Allereerst, sorry voor de slechte berichtgeving maar ons hoofd stond er niet zo naar, gezien de laatste gebeurtenissen.
Na een voorspoedige reis van Tucson Arizona richting Florida zijn we neer gestreken in Carrabelle, Noord Florida. Op een kleine maar o zo gezellige camping direct aan de golf van Mexico. Bij vloed staan we met de neus van de camper twee meter van het water. Hier blijven we een hele maand staan en na 2 weken kan ik zeggen, we komen helemaal tot rust. Voor onze Boy is het, zo dicht bij het water een paradijs. Hij staat me dan ook regelmatig aan het water op te wachten om een bal de ze in te slaan met een tennisracket. Tot groot vermaak van de andere gasten die zulke grote honden niet gewend zijn. Hij moet officieel aan de lijn maar ik heb er nog geen gast over gehoord, zo leuk vinden ze hem. We staan vlak naast een steigertje waar de hobby vissers hun net gevangen vis komen schoonmaken en wij krijgen regelmatig een LAP VIS in de hand gedrukt omdat ze er zoveel vangen. Ik heb zelf ook een poging gewaagd om er een schoon te maken maar dat kan ik dus beter aan de profi's overlaten. Het bakken van de filets kan ik gelukkig , na wat tips van de buurman, wel. Verser kan gewoon niet, zo direct uit de zee, op je bord. We zien vaak dolfijnen langs zwemmen en ik heb zelfs een grote haai op de foto kunnen zetten. Dat moest best wel snel dus erg scherp is de foto niet. de gemiddelde temperatuur is 34 graden en we zijn dan ook heel blij als er een zeebriesje staat, wat gelukkig bijna elke middag het geval is, anders is het buiten niet uit te houden. Lang leve de airco. Na de vierde juli vertrekken we langzaam richting Miami waar we Gaby en de jongens oppikken. Dan zullen de verhaaltjes ook weer sneller volgen. Vanuit een warm en zonnig Florida een groet van Rieky en Rob
Dinsdag 17 mei zijn we uit Tucson vertrokken We hebben het lekker makkelijk, we kunnen de I-10 voorlopig blijven volgen. Als we bij Benson zijn is er een schitterende rotspartij. We zijn op een camping in Bowie gaan staan (geen kip erop, dus wij hebben een supergrote tuin voor Boy en Pluis) en.... we kunnen de auto eraan laten hangen, scheelt morgen weer tijd. Woensdag om 7.50 uur weer op weg. Ze zijn overal met de weg bezig , dus het gaat niet al te snel. Om 8.15 uur rijden we New Mexico binnen. We moeten volgens de borden de komende 10 Mijl rekening houden dat je in een zandstorm terecht kan komen en totaal geen zicht hebt...... hoop ik dus niet. Hebben we dat gehad moet je weer rekening houden met brand... Het is super droog dus .... Om 11.45 rijden we Texas binnen. Nog even en dan El Paso, dit is een supergrote uitgestrekte stad. Na de stad eindeloze vlaktes met, zo zielig, koeien zover je ziet, niet lekker in het gras herkauwen maar op elkaar op die hete grond (daarom is die steak zo goedkoop hier) eindeloos afgebakende ruimtes propvol vee . Als koe ben je in Nederland beter af. Maar goed, we hebben genoeg gereden en zoeken een camping , het is tijd voor een lekker koud biertje, het is bloedheet.
Onze blog was gestopt vlak voor Las Vegas waar we twee dagen in een prachtige vallei hebben gekampeerd, heel toepasselijk The Valley of Fire genaamd. Mooie rood/gele rotsen gecombineerd met een geweldige zonsondergang gaven fantastische plaatjes. De terugreis naar Amerika gaf nogal wat problemen met de immigratiedienst, ze waren ontzettend streng, waarschijnlijk omdat we zo snel weer terug waren maar na twee uur vraag en antwoord kregen we toestemming om het land binnen te komen, Al die tijd stond onze Boy naast de bagageband op ons te wachten, hij werd helemaal gek van al die mensen die langs liepen, gelukkig hadden we genoeg tijd om de aansluitende vlucht te halen. De verdere reis verliep zonder problemen en we kwamen mooi op tijd aan. Michelle en Patrick hadden de camper perfect achter gelaten dus we konden meteen het bed in en hebben 2 dagen gepakt om bij te komen. Vanuit Las Vegas zijn we zuidwaarts gereden tot Lake Havasu waar we een hele week aan het water doorgebracht hebben, kraakhelder water en bloedheet weer, een prima combinatie. We blijven ook hier een week om alle zaken op een rij te brengen en rijden dan langzaam via Texas en de langs de Golf van Mexico naar Miami om op tijd Gaby en de jongens op te pikken voor hopelijk toch een mooie vakantie.
Door een tragisch ongeval van onze schoonzoon hebben wij onze reis moeten onderbreken en zijn we terug naar huis gevlogen. Wij hebben van velen een condoleance mogen ontvangen, heel veel dank hiervoor.
Men zegt dat het sprookjesachtig is, de ondergaande zon op die structuren en volgens de brochures is dat ook zo. Vijf centimeter sneeuw, 2 graden onder nul en een snijdende wind geven een heel ander plaatje Desondanks de sneeuwschoenen maar aangedaan en op weg. Toch een heel goed beeld gekregen van dit natuurschoon. In de sneeuw heeft het ook wel wat, Met 2 campers op een campground staan waar er 150 kunnen is ook leuk, je leert zo de buren wel kennen. Helaas, Zion National Park laten we, ook wegens het weer, links liggen. Wij hebben er wel een neusje voor om op de verkeerde dagen "onze canyon's " te bezoeken maar we houden de moed erin
7 april Na een korte rit in Page aangekomen meteen de campground opgezocht en een tour naar de Antilope Canyon geboekt. Gelukkig was het weer opgeklaard en hebben we een geweldige dag beleefd. Een korte maar stoffige rit door de duinen bracht ons bij de canyon en met onze zeer spontane gids in anderhalf uur van de ene verbazing in de andere gevallen. Zie de foto's. Door een strak schema aan te houden kunnen we Michelle en Patrick al de pracht tussen page en Las Vegas laten meemaken, L.A. of San Francisco moeten ze maar vergeten, gelukkig voor ons oudjes want wie zit er nou op zulke grote steden te wachten. Morgen nemen we een kijkje in Bryce Canyon. Dus uit een zonnig stadje Page de hartelijke groeten van de hele hier aanwezige familie
Vandaag zijn we in Monument Valley aangekomen en nemen het er een paar dagen van. Vanuit de slaapkamer kijken we recht de valley in. Dat is nog 'ns wakker worden!! Een paar trail's gelopen en meteen val je met de neus in de boter, wat een pracht. Helaas betrekt het weer tegen de tijd dat we de tour starten. Met een grote open jeep worden we naar de mooiste plekjes gebracht, maar de temperatuur zakt pijlsnel en de wind is ook niet aangenaam, maar toch een hele belevenis. Jammer dat de zon het de hele rit laat afweten anders waren de kleuren nog mooier geweest. Zelfs de regen het laatste kwartier kon de pret niet drukken
Vandaag hebben we de Grand Canyon bezocht en iedereen die dit heeft aanschouwd zal dit beamen, geen foto laat zien wat je hier voor ogen krijgt. We kwamen ogen tekort, zo indrukwekkend. Michelle en Patrick zijn met de trein vanuit Williams naar de Canyon gereden en zijn onderweg nog door outlaws overvallen. Rieky en ik zijn met de auto ongeveer dezelfde route gereden en hebben er een uur minder over gedaan, maar wij zijn dan ook niet overvallen. Na een uur of vier hadden we zoveel gezien dat het begon te duizelen. Morgen doen we het nog een keer dunnetjes over met de camper en na een overnachting rijden we door naar "Monument Valley"
Vandaag zijn we nog een keer naar Sedona geweest wat natuurlijk nog even indrukwekkend is als gisteren. De foto's kun je bekijken op de volgende link Morgen vertrekken we naar Williams bij de Grand Canyon . Foto's volgen als dit gelukt is ( het plaatsen op de web-album dus)
Afgelopen zondag zijn we vanuit Parker , richting Phoenix gegaan. We waren er best snel, alleen konden we geen camping vinden, dicht bij het vliegveld (geen bord te bekennen met camping/R V park) na 1.30 uur dacht Rob aan Tom Tom, en jawel hoor er waren er wel 50....... We hebben voor 3 dagen geboekt, bij Tempe Travel Trailer Villa. Maandag belde Patrick, ze hebben vertraging, ze komen dinsdagmorgen om half 10. Het werd 10.50, maar daar waren ze dan. We zijn boodschappen gaan doen en Rob en Patrick hebben de maaltijd verzorgd. BBQ, want die hadden we net gekocht. 21.uur naar bed. Woensdag zijn we om 12.00 vertrokken. We willen richting Sedona. Michelle kreeg van Sil en Yvon het advies om naar Dead Horse Ranch State Park te gaan, dat is iets verder van Sedona, maar het is een mooi park. Dat hebben we dus gedaan. Rob heeft weer voor 3 nachten betaald. We hebben lekker boontjes gegeten en kip ......van de bbq, heerlijk. Het begint behoorlijk hard te waaien en dus iedereen een vest aan ( Rob als enige dus niet, heeft het nooit koud) Onze Hugo heeft ook goed meegegeten met de boontjes en piepers (even de blender erop, en eten maar) om 22 uur slapen, we zijn weer helemaal dood... Donderdag was iedereen om 7 uur op. Michelle had al een ochtend wandeling met Boy gemaakt omdat Hugo lekker door bleef slapen. We zijn met de auto naar Sedona gereden, echt prachtig. Rob zal proberen wat foto"s hierbij te plaatsen zodat je zelf kan zien hoe indrukwekkend die omgeving is. Elke bocht die je maakt geeft een ander gezicht , allemaal even mooi, die kleurverschillen, echt super mooi. Morgen gaan we nog een keer ( nu daar gegeten en morgen gaan we voor het ijs eten) we melden ons weer heel snel. groetjes van ons allen. link
Zaterdag de 19e zijn we aangeland aan de Colorado river bij Parker net ten zuiden van Lake Havasu, vanuit Tucson via Phoenix . Dat viel nog niet mee op een vijfbaans weg in de stad, die rijstroken zijn bijna net zo breed als de camper en links en rechts word je ingehaald door enorme vrachtwagens die blijkbaar harder mogen dan de gewone automobilist. Het rijdt wel heel relaxt met de cruise-control, Rieky is er blij mee want ik rijd doorgaans veel te hard. Onze hond is helemaal in z'n nopjes nu hij kan zwemmen, ik wacht er nog even mee want het water is wel erg koud. Het rijden met de auto achter de camper is me 100% meegevallen, hij loopt mooi mee en het aankoppelen is ook zo gebeurd. Men houdt echt rekening met je op de weg en ik krijg ook alle gelegenheid om in te voegen als dat nodig is. Hoe anders dan in Europa waar je moet vechten voor elke meter op de weg. Ik kan hier echt aan wennen, de haast is uit ons leven verdwenen. Na een bezoek aan het Desertmuseum in Tuson waar we diverse dieren in hun "natuurlijke" omgeving bewonderd hebben, waaronder kolibries, zitten we nu onder een boom en dezelfde kolibries vliegen in het wild om onze oren, trouwens het lijkt wel of we in een enorme voliere zitten met al die veschillende vogels en hun geluiden link
we gaan daadwerkelijk op weg naar Phoenix, en dan begeeft de airco van het rijgedeelte het,dussss, toch maar even na laten kijken. een kleinigheidje, de thermostaat heeft het begeven en de reparatie is zo gebeurd. Toch al met al heeft het bijna 4 uur geduurd en we hebben geen zin meer om nog naar Phoenix te rijden dus overnachten we op een van Sil en Yvon's favoriete plekken nl. Gilbert Ray Campground. Gelijk hebben ze, wat een prachtig park is dit! Maar morgen gaan we echt.
!
Een geweldige plek "ontdekt" , en eigenlijk niet ver van de plaats waar we een maand zouden blijven. St George Island is door de deskundigen als een van de tien mooiste stranden beoordeeld en die hebben het misschien wel goed gezien.
Hier dan weer een bericht van de U.S
