Door een tragisch ongeval van onze schoonzoon hebben wij onze reis moeten onderbreken en zijn we terug naar huis gevlogen. Wij hebben van velen een condoleance mogen ontvangen, heel veel dank hiervoor.
Men zegt dat het sprookjesachtig is, de ondergaande zon op die structuren en volgens de brochures is dat ook zo. Vijf centimeter sneeuw, 2 graden onder nul en een snijdende wind geven een heel ander plaatje Desondanks de sneeuwschoenen maar aangedaan en op weg. Toch een heel goed beeld gekregen van dit natuurschoon. In de sneeuw heeft het ook wel wat, Met 2 campers op een campground staan waar er 150 kunnen is ook leuk, je leert zo de buren wel kennen. Helaas, Zion National Park laten we, ook wegens het weer, links liggen. Wij hebben er wel een neusje voor om op de verkeerde dagen "onze canyon's " te bezoeken maar we houden de moed erin
7 april Na een korte rit in Page aangekomen meteen de campground opgezocht en een tour naar de Antilope Canyon geboekt. Gelukkig was het weer opgeklaard en hebben we een geweldige dag beleefd. Een korte maar stoffige rit door de duinen bracht ons bij de canyon en met onze zeer spontane gids in anderhalf uur van de ene verbazing in de andere gevallen. Zie de foto's. Door een strak schema aan te houden kunnen we Michelle en Patrick al de pracht tussen page en Las Vegas laten meemaken, L.A. of San Francisco moeten ze maar vergeten, gelukkig voor ons oudjes want wie zit er nou op zulke grote steden te wachten. Morgen nemen we een kijkje in Bryce Canyon. Dus uit een zonnig stadje Page de hartelijke groeten van de hele hier aanwezige familie
Vandaag zijn we in Monument Valley aangekomen en nemen het er een paar dagen van. Vanuit de slaapkamer kijken we recht de valley in. Dat is nog 'ns wakker worden!! Een paar trail's gelopen en meteen val je met de neus in de boter, wat een pracht. Helaas betrekt het weer tegen de tijd dat we de tour starten. Met een grote open jeep worden we naar de mooiste plekjes gebracht, maar de temperatuur zakt pijlsnel en de wind is ook niet aangenaam, maar toch een hele belevenis. Jammer dat de zon het de hele rit laat afweten anders waren de kleuren nog mooier geweest. Zelfs de regen het laatste kwartier kon de pret niet drukken
Vandaag hebben we de Grand Canyon bezocht en iedereen die dit heeft aanschouwd zal dit beamen, geen foto laat zien wat je hier voor ogen krijgt. We kwamen ogen tekort, zo indrukwekkend. Michelle en Patrick zijn met de trein vanuit Williams naar de Canyon gereden en zijn onderweg nog door outlaws overvallen. Rieky en ik zijn met de auto ongeveer dezelfde route gereden en hebben er een uur minder over gedaan, maar wij zijn dan ook niet overvallen. Na een uur of vier hadden we zoveel gezien dat het begon te duizelen. Morgen doen we het nog een keer dunnetjes over met de camper en na een overnachting rijden we door naar "Monument Valley"
Vandaag zijn we nog een keer naar Sedona geweest wat natuurlijk nog even indrukwekkend is als gisteren. De foto's kun je bekijken op de volgende link Morgen vertrekken we naar Williams bij de Grand Canyon . Foto's volgen als dit gelukt is ( het plaatsen op de web-album dus)
Afgelopen zondag zijn we vanuit Parker , richting Phoenix gegaan. We waren er best snel, alleen konden we geen camping vinden, dicht bij het vliegveld (geen bord te bekennen met camping/R V park) na 1.30 uur dacht Rob aan Tom Tom, en jawel hoor er waren er wel 50....... We hebben voor 3 dagen geboekt, bij Tempe Travel Trailer Villa. Maandag belde Patrick, ze hebben vertraging, ze komen dinsdagmorgen om half 10. Het werd 10.50, maar daar waren ze dan. We zijn boodschappen gaan doen en Rob en Patrick hebben de maaltijd verzorgd. BBQ, want die hadden we net gekocht. 21.uur naar bed. Woensdag zijn we om 12.00 vertrokken. We willen richting Sedona. Michelle kreeg van Sil en Yvon het advies om naar Dead Horse Ranch State Park te gaan, dat is iets verder van Sedona, maar het is een mooi park. Dat hebben we dus gedaan. Rob heeft weer voor 3 nachten betaald. We hebben lekker boontjes gegeten en kip ......van de bbq, heerlijk. Het begint behoorlijk hard te waaien en dus iedereen een vest aan ( Rob als enige dus niet, heeft het nooit koud) Onze Hugo heeft ook goed meegegeten met de boontjes en piepers (even de blender erop, en eten maar) om 22 uur slapen, we zijn weer helemaal dood... Donderdag was iedereen om 7 uur op. Michelle had al een ochtend wandeling met Boy gemaakt omdat Hugo lekker door bleef slapen. We zijn met de auto naar Sedona gereden, echt prachtig. Rob zal proberen wat foto"s hierbij te plaatsen zodat je zelf kan zien hoe indrukwekkend die omgeving is. Elke bocht die je maakt geeft een ander gezicht , allemaal even mooi, die kleurverschillen, echt super mooi. Morgen gaan we nog een keer ( nu daar gegeten en morgen gaan we voor het ijs eten) we melden ons weer heel snel. groetjes van ons allen. link
Zaterdag de 19e zijn we aangeland aan de Colorado river bij Parker net ten zuiden van Lake Havasu, vanuit Tucson via Phoenix . Dat viel nog niet mee op een vijfbaans weg in de stad, die rijstroken zijn bijna net zo breed als de camper en links en rechts word je ingehaald door enorme vrachtwagens die blijkbaar harder mogen dan de gewone automobilist. Het rijdt wel heel relaxt met de cruise-control, Rieky is er blij mee want ik rijd doorgaans veel te hard. Onze hond is helemaal in z'n nopjes nu hij kan zwemmen, ik wacht er nog even mee want het water is wel erg koud. Het rijden met de auto achter de camper is me 100% meegevallen, hij loopt mooi mee en het aankoppelen is ook zo gebeurd. Men houdt echt rekening met je op de weg en ik krijg ook alle gelegenheid om in te voegen als dat nodig is. Hoe anders dan in Europa waar je moet vechten voor elke meter op de weg. Ik kan hier echt aan wennen, de haast is uit ons leven verdwenen. Na een bezoek aan het Desertmuseum in Tuson waar we diverse dieren in hun "natuurlijke" omgeving bewonderd hebben, waaronder kolibries, zitten we nu onder een boom en dezelfde kolibries vliegen in het wild om onze oren, trouwens het lijkt wel of we in een enorme voliere zitten met al die veschillende vogels en hun geluiden link
we gaan daadwerkelijk op weg naar Phoenix, en dan begeeft de airco van het rijgedeelte het,dussss, toch maar even na laten kijken. een kleinigheidje, de thermostaat heeft het begeven en de reparatie is zo gebeurd. Toch al met al heeft het bijna 4 uur geduurd en we hebben geen zin meer om nog naar Phoenix te rijden dus overnachten we op een van Sil en Yvon's favoriete plekken nl. Gilbert Ray Campground. Gelijk hebben ze, wat een prachtig park is dit! Maar morgen gaan we echt.
Hartelijk dank voor al jullie reactie's op de blog, het duurde even voor ik wist hoe die te openen maar vandaag 11-3 heb ik ze gelezen. Na wat kleine start-probleempjes zijn we nu helemaal klaar om onze reis te beginnen, beide vehikels hebben een service-beurt gehad en alles is tot in de puntjes verzekerd. Over twee weken rijden we naar Phoenix om daar onze dochter en haar vriend en natuurlijk de kleine Hugo op te halen. We hebben er zo'n zin in. Als er iemand nog kan uitleggen hoe ik in hemelsnaam foto's kan toevoegen zou ik erg blij zijn als ik er een wil toevoegen duurt het een eeuwigheid ,misschien zijn ze te groot of zo?
Het is dinsdag, de dag dat ik mijn rijbewijs ga "halen". Eigenlijk is het ophalen want veel kan er niet mis gaan. Na het nodige papierwerk moet je wachten tot je aan de beurt bent. Eerst doe je de theorie, die niet al te moeilijk is, een kwestie van leren en GOED LEZEN! wat er gevraagd word. Je krijgt 30 vragen en er moeten er 24 goed zijn,daarna ga je met de auto naar de test-track en daar is het weer wachten tot je aan de beurt bent. Nou en dan komt het........ vooruit rijden ,bij de stoeprand parkeren en achteruit file-parkeren. Dat mag je drie keer proberen maar parkeren zijn wij hollanders wel gewend. In een keer goed natuurlijk dan stapt de examinator in en rijd je een blokje, paar keer rechts af en een paar keer links en voor je het weet sta je alweer waar je begonnen bent . De uitslag kwam meteen, ik had een keer te laat voorgesorteerd bij het rechtsaf slaan en dat was 't dan. Gouw naar binnen en een foto maken, tien minuten later sta je buiten met het fel begeerde dingetje. Al met al duurde het bijna drie uur!!!!, maar dat is dan ook het ergste
Na de belevenissen in november/december met de tegenslagen wat het reizen betreft; aansluitingen missen, koffers kwijt, op de terugweg de sneeuw in Europa waardoor we 4 dagen op Heathrow hebben rond gehangen zijn we van start gegaan zoals we waren gestopt, nl. met vertraging. Op Schiphol aangekomen zagen we dat de vlucht met 2 uur was vertraagd. Er zat dus niets anders op dan te wachten maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Alleen zielig voor Pluis, onze poes, die moest nu nog langer in haar mandje blijven. Het was ook al duidelijk dat we de aansluiting in Atlanta gingen missen( ik weet het, veel te krap geboekt), dus moesten we overnachten in een hotel. Na wat heen en weer bellen hebben ze er een gevonden die ons binnen lieten met de "beestenboel". De volgende dag weer inchecken, Boy, onze Mechelaar, afgeleverd aan de bagagebalie, hij ging zonder morren de bench in en gaf geen kik toen we wegliepen, en we konden op weg naar Tucson. Wonderwel deze keer zonder enig probleem. Aangekomen in Tucson een taxi gepakt naar de camper die er (zoals Joop en Lisa al gemeld hadden) prima bijstond, "hij" startte ook meteen maar de auto niet. Ik kon de accu ook niet vinden maar Joop kwam langs, ze hadden ons al verwacht, en hielp ons op weg. Meteen maar boodschappen doen om de accu op te laden en voor Pluis een kattebak te "scoren", ze stond al 2 dagen droog. Na een goede nachtrust zijn we alle 4 gesetteld, beesten tot rust gekomen en wij aan de meegebrachte hollandse koffie. Er zijn ook al heel wat mensen langs gekomen die de camper herkennen en ons feliciteren met ons "geluk" . Na het weekend ga ik proberen om mijn rijbewijs te halen,wat volgens de kenners geen probleem mag zijn, en dan kunnen we echt op weg
Hier dan weer een bericht van de U.S
Hartelijk dank voor al jullie reactie's op de blog, het duurde even voor ik wist hoe die te openen maar vandaag 11-3 heb ik ze gelezen.
Het is dinsdag, de dag dat ik mijn rijbewijs ga "halen". Eigenlijk is het ophalen want veel kan er niet mis gaan.
dan stapt de examinator in en rijd je een blokje, paar keer rechts af en een paar keer links en voor je het weet sta je alweer waar je begonnen bent .
