|
De start van onze
echte reden hier
Maandagmorgen was alles geregeld om vroeg richting Shimbwe te
vertrekken om onze eerste werkweek op een redelijk uur te kunnen starten.
Iedereen vroeg opgestaan, vol goede moed gepakt en gezakt. Tot we buiten
kwamen
alweer stonden de hemelsluizen helemaal open en was de weg naar Shimbwe
niet te berijden. Dan maar wachten op droger weer. Hoewel wachten hier een
specialiteit lijkt was dit niet onze favoriete bezighouding. Drie begeleiders
gingen ondertussen naar Moshi om hout en beslag te kopen voor de nieuwe deuren
die we doorheen de week zouden maken.
Rond 14u was het eindelijk
zo ver, de regen was al een eindje opgehouden waardoor de weg de nodige tijd
kreeg om op te drogen. Daar het late vertrek restte ons niets anders dan ons
vakantiestekje te bekijken en de matrassen te ordenen. Het eerste plan was om
het tweede (oude) teachershouse te betrekken. In het eerste teachershouse
sliepen de fundis, onze collega-stielmannen en wij zouden hun tijdelijke buren
worden. Zouden
onze eerste voet was nog niet binnen gezet en we vlogen alweer
buiten: hatari hatari, snake!. Hoewel één van de fundis, duidelijk tegen zn
zin, de opdracht kreeg de slang letterlijk een kopje kleiner te maken leek het
ons beter niet in dat huis te slapen. De fundis offerden zich onder aandringen
van hun manager op om van huis te wisselen waardoor het puzzelwerk met de
matrassen in het eerste teachershouse kon beginnen. Na lang puzzelen lukte het
om 18 van de 20 matrassen een plaatsje te geven. Onder het motto hakuna
matata dan maar lekker knus bij elkaar. Na alweer een heerlijke maaltijd door
onze kokin Maria konden we op tijd naar bed om dinsdag aan het zware werk te
beginnen.
Dinsdag werkdag, terwijl
de ene groep de werf eens opruimde was een andere groep funderingen aan het
graven, nog een andere groep ontfermde zich over de speelplaats en de laatste
groep vormde een vervallen klaslokaal om tot houtwerkplaats.
Het werden
lastige werkdagen maar er werden al bergen werk verzet tijdens de eerste
werkweek. Er werden al 6 deuren van oude toiletten vervangen (lees: starten van
houten planken en balken om tot een volwaardige deur te komen), funderingen werden
gegraven en gevuld, de speelplaats werd onder deskundige leiding van Ronald
gedeeltelijk ingepalmd voor een petanqueveld (de eerste interland
Tanzania-België werd met 13-9 gewonnen door België) en op vrijdag werd 4,8m³
beton gemaakt met te kleine schopjes en met emmers aangebracht om de vloerplaat
van de nieuwe sanitair blok te gieten en de ringbalk van een nieuw klaslokaal
te gieten. Ondertussen werkten we ook aan ons eigen comfort. We maakten in
belang van de goede gang van zaken van onze leerlingen een westers toilet en
maakten een open doucheruimte zodat we ons deftig kunnen douchen.
De samenwerking
met de fundis verloopt zeer goed en de leerkrachten en bewoners van Shimbwe
zijn ons nu al enorm dankbaar. De mindere luxe in ons huis (geen elektriciteit,
geen stromend water) weegt wel al zwaar op de leerlingen. Ze beseffen welke
luxe wij normaal dagelijks mogen ondervinden en hoe afhankelijk ze (en hun
humeur) daarvan zijn. Geregelde groepsgesprekken zijn dan ook nodig, maar
steeds weer lukt het de koppen in de zelfde richting te krijgen. Al zeg ik het
zelf, we hebben hier een topteam! Vrijdagavond kwamen we rond 17u terug van
Shimbwe en kon de was beginnen.
Zaterdag stond
een tweede uitstap op het programma. Deze keer trokken we naar Maji Moto, een
warmwaterbron waar gezwommen kon worden. We werden voor het eerst eens van s
morgens vroeg getrakteerd op de zon maar
de weg naar Maji Moto had toch erg geleden onder de regen de afgelopen weken.
De weg naar Maji Moto op zich was al een attractie, telkens met spanning
afwachten hoe de dala dala de volgende plas weer door raakt. Eens aangekomen
hadden de meeste leerlingen het niet moeilijk om het kind in zich naar boven te
halen.
De ontspannende
dag werd afgesloten door een tocht met de party dala dala. Een minibusje waar
ze 25 mensen in proppen, heel luide muziek opzetten, een pintje proberen te
drinken langsheen de armen, benen, lichamen,
van de medereizigers, en zo van leuke
plaats naar leuke plaats rijden. Op dergelijke momenten vraag je je als
begeleider af waarom we dat allemaal doen 😉.
Het werd een lange nacht, maar iedereen werd samen, veilig en wel afgezet aan
de hostel en mocht voor het eerst uitslapen
Zondag was
rustdag. Boodschappen doen om een week te kunnen overleven in Shimbwe, rugszak
maken en uitrusten van de eerste werkweek. Rond 17u vertrekken we weer naar
Shimbwe, waar we weer een weekje het beste van onszelf gaan geven. We sluiten
de week af met een spannende tweedaagse uitstap. De mamas en papas, liefjes,
moeten dus wachten tot zondagnamiddag op nieuws van hun zoon/lief/
|
