|
Hola a todos!
We zijn veilig en wel aangekomen aan onze verblijfplaats INTECAP in Santa Lucía Cotzumalguapa. Gisteren werden we op het gemeentehuis ontvangen. Via teleconferentie bedankte de burgemeester ons voor onze hulp aan de plaatselijke bevolking van de stad. We kregen een filmpje te zien van Santa Lucía en van Guatemala. Ondertussen werden we gefilmd en werden er lustig foto's van ons genomen. Daarna was het tijd om een bezoek te brengen aan het hospitaal en de bouwwerf te gaan bekijken. Ze zijn precies al goed opgeschoten.
Vandaag mogen we gaan werken. We vragen ons wel af wat ze ons gaan laten doe.
Ik zou nog veel meer willen schrijven. Bijvoorbeeld dat de eerste immodiums al vlot naar binnen gaan, en dat we uitgenodigd zijn om een dag mee les te volgen op de universiteit, maar het internet valt hier constant uit dat ik het hier maar bij zal laten.
Groetjes,
Liesbet
Ik probeer de technische problemen op te lossen door alles in een Worddocument te typen. Vanals ik zie dat er verbinding is, zet ik dit online.
Vandaag in de voormiddag zijn we begonnen met helpen. Het plan is dat zolang de bouwvakkers bezig zijn met de constructie van het ziekenhuisje, wij ons bezighouden met het tuintje aan de ingang. Je moet je daar niet veel bij voorstellen, veel groter dan een normale slaapkamer is het niet. We moesten het onkruid wieden en de stenen op een hop verzamelen. Dan moesten we aarde aanvoeren. Ondertussen was een werkman bezig om de fundering aan te leggen. We moesten namelijk een soort bloembak maken.
Maar veel hulp heb ik nog niet kunnen bieden. Na een kwartiertje voelde ik mezelf v erslappen. De paar dagen dat ik hier ben, heb k nog niet veel gegeten. Mijn maag is nog helemaal niet in orde. IK ben me dus op mijn gemak gaan zetten in de grote binnenruimte in het ziekenhuis. Het is echt speciaal wat je daar allemaal te zien krijgt. Mamas lopen rond terwijl ze borstvoeding geven aan hun boorlingen, verschillende soorten mensen wacvhten rustig hun beurt af voor clinica 1 of clinica 2, een moeder probeert haar kind in bedwang te houden terwijl het extra zuurstof krijgt, een omgebouwde man die precies van het scherm van Almodóvar zijn films is geplukt komt binnengewandeld, je hoort verschillende wenene kindjes en ondertussen zorgen de kusivrouwen dat de boel proper blijft. Sofía kwam vragen of ik wel ok was. Na een paar keer kon ik haar overtuigen dat alles onder controle was. Een man kwam naast me zitten en begon te een babbeltje met mij te slaan. ik moest nog veel vragen of hij het wou herhalen, maar het ging al redelijk. Hij vertelde dat er in Guatemala al veel meisjes zwanger zijn vanaf hun 13 jaar. Hij liet me zijn papier zien met zijn naam op. Hij vroeg of het soms sneeuwde in België. Toen ik zeivan ja, concludeerde hij dat het daarom was dat we bleven groeien. Na een tijdje ging hij weg. Het was te warm binnen. Hij vond het raar dat wij daar geen last van hadden. Ik moet zeggen dat ik wel opviel in die grote ruimte. Blank, blond en groot; dat is erom vragen natuurlijk. Eduardo, onze buschauffeur, kwam vragen of ik in orde was. Ik vertelde hem dat ik wat ziek was. Hij wou mij direct begeleiden naar de dokter. Ahja, het was toch te stom om niet te gaan, als het in deze ruimte stikte van de dokters. Maar ook hij heb ik kunnen overtuigen, het is niet nodig.
Het is echt opvallend hoe bezorgd en vriendelijk ze hier zijn. In INTECAP bijvoorbeeld hebben we allemaal een aparte kamer gekregen, met dubbel bed en eigen badkamer. Iedereen ligt verspreid van elkaar, want ze hebben ons allemaal in een hoekkamer gestopt, omdat dat de grootste zijn.
Ik laat het voorlopig hierbij. Dit online krijgen is al een hele klus..
Groetjes
Liesbet
03-08-2010, 22:58 geschreven door Guatemala 
|
