Na twee weken Tanzania onthouden wij dat het eten toch wat tegenviel.  We dachten aan lekkere Afrikaanse gerechten maar alle dagen kregen we bonen met rijst.  Na enkele dagen ging  Paul eens een babbeltje doen met de “cookingmamas” om een beetje variatie in het eten te brengen en dat is dan ook aardig gelukt. Dus niet meer klagen over het eten. De “cookingmamas” doen hun uiterste best en daar hebben we respect voor.  Ze doen voor ons zelfs de was. Ze wassen alles voor ons  maar onze onderbroeken wassen we zelf.  

Tijdens de week werken wij  tot  12u45, het wordt dan te heet,  en gaan we ons maagje vullen in Amani. Om 13u20 schuiven we aan in de eetzaal, samen met de kinderen. We eten wat de pot schaft en wat dachten jullie, weer rijst met bonen en een portie vlees waar je op blijft kauwen en een stuk fruit. Af en toe is er ook afwisseling en krijg je een soort puree bereid op basis van maïs. Na het eten wassen we zelf ons  bord en bestek af net als de kinderen daar.  Achteraf blijven  we eventjes  bij de kinderen  buiten om nog wat te voetballen, te kaarten en te spelen. Zij vinden dit super tof want ze kijken naar ons op.

Wat het wegverkeer  betreft had iedereen wel een ander idee. Sommigen dachten aan rustige verlaten wegen en straten die in goede staat waren maar niks is minder waar. Vanaf dag één werd het al duidelijk dat onze verwachtingen heel anders waren. Veel auto’s, motors en een getoeter van jewelste. Eenmaal op de weg werden we ook direct geconfronteerd met de Afrikaanse rijstijl. Druk en gevaarlijk voor voetgangers en fietsers en ook voor mensen in de “dala dala” (plaatselijke busjes) is het niet altijd even plezant, vooral als je over de humps ( lokale hoge drempels) moet. Sommige begeleiders hebben er zelfs een humpfobie aan overgehouden.

De natuur is mooi  hier. De Kilimanjaro die er torenhoog en dominant boven uitsteekt.  Ook de waterval die we bezochten nabij de Kilimanjaro was prachtig. De warmwaterbron te midden van  savanne was indrukwekkend. Dit zijn zeer mooie momenten. De  zorg voor de natuur en milieu is hier geen prioriteit.  Sorteren van afval staat niet in het Tanzaniaans woordenboek. Hier smijten ze alle afval langs de wegen maken ze er afvalhoop van en steken die gecontroleerd in brand als die te groot word.

Dit onthouden wij over onze twee weken Tanzania en we hopen dat er nog veel mooie momenten mogen bij komen , vele groeten aan iedereen vanwege de leerlingen.

29-10-2014 om 19:33 geschreven door mannen van beton  

Nu het ondergronds metselwerk afgewerkt is, kunnen we starten met de volgende fase; het opvullen/ophogen van de vlakken tussen de funderingssleuven. Dit gebeurt op volgende manier: eerst gaan we het zand verdelen over de gehele oppervlakte. Daarna gaan we het zand besproeien met water en vervolgens gaan we deze bewerking herhalen. Op deze manier krijgen we een zeer stevige ondergrond. Op deze ondergrond plaatsen we vervolgens een laag rotsblokken die als basis zal dienen om maandag de betonplaat op te storten. Het opvullen van de grond neemt de hele voormiddag in beslag. Het is een  fysiek intens  werk en we keren moe maar toch voldaan terug naar Amani voor de lunch. Na de lunch staat er op ons schema een sportsessie gepland met de kinderen van Amani. We kiezen voor een voetbalmatch op het veld nabij het hoofdgebouw. 11 jongens van Amani tegen 11 jongens uit ons 6^de en 7^de jaar.

Vrijdagmorgen  zijn we terug vroeg uit de veren. Op de werf startten we met het uitzetten van de 1^ste laag metselwerk. Deze 1^ste laag metselen we over de volledige omtrek van het gebouw en zal dienen als verloren bekisting voor de vloerplaat. We komen algauw tot de vaststelling dat de manier van gebouwen uitzetten bij de fundis helemaal anders is dan wij gewoon zijn. Na het nodige overleg, het wegnemen en opnieuw metselen van de betonblokken en het controleren van de afmetingen van het hele bouwwerk krijgt de laag betonblokken eindelijk vorm. ‘ s Middags op weg naar ons busje (we gingen deze middag niet naar Amani) springen we binnen bij de plaatselijke kleermaker. Aaron zijn werkbroek was gescheurd en daar diende dringend iets aan gedaan te worden. We waren daar getuige van een mooi stukje handenarbeid. In de namiddag rustten we wat uit. ‘s Avonds gingen we op stap naar Glacier’s (de plaatselijke discotheek) om onze jongens te laten ontspannen na het harde werk van de afgelopen dagen.

Zaterdagmorgen om 11u00 waren we al terug op baan. Onze bestemming vandaag heet Maji moto. Maji moto is een warmwaterbron te midden de natuur. De rit naar deze warmwaterbron was al een ervaring op zich. De dala dala reed op wegen  met de ene put na de andere, waar we via de open ramen in de bus ook het nodige zand binnenkregen en ons meermaals op een kermisattractie of op de rally Parijs-Dakar waanden. Na deze wilde rit kwamen we uitgeschud aan op onze bestemming. Wat we daar zagen was een zeer idyllisch plaatsje om te vertoeven. De blikvanger op deze locatie was een soort tarzan - achtig touw, vastgebonden aan een grote tak. Aan dit touw konden onze leerlingen zich vastklampen en als echte volleerde brulaapjes van het vasteland het water inslingeren. Deze middag was voor de leerlingen fantastisch. Rond 17u00 zijn we dan terug naar huis vertrokken. Toen we bijna thuis waren begaf ons busje het. De olie was op… Gelukkig werd er snel een ander busje voor ons geregeld, HAKUNA MATATA! ‘s Avonds aten we rijst met kip en ananas mmm… Nadien werd er nog wat nagepraat en kropen we rond 23U00 in bed. Het merendeel van ons klaagde niet. Het waren vermoeiende dagen en we konden wat slaap inhalen.

Zondag stond er een rustdag gepland! Zondagmiddag brunchten we met de hele groep. De begeleiders waren op pad geweest om vers fruit en Nutella te gaan kopen. De leerlingen lieten het zich allemaal welgevallen. In de namiddag maakten we nog een wandeling met de groep en deden we een terrasje. Vanavond staat de 2^de quiz gepland van onze “nonkel Wally”.

Morgen wordt een zware dag. De betonplaat moet gegoten worden en dit moet in één stuk uitgevoerd worden. 10 m³ beton met hand en schop maken, er zal dus doorgewerkt moeten worden!!! Hierover de volgende dagen meer. Groeten van ons allen!!

26-10-2014 om 17:55 geschreven door mannen van beton  

Maandagmorgen was alweer een speciale dag voor ons. We werden verwacht in Amani (centre for street children). Daar maakten we kennis met Kristy (een enthousiaste Amerikaanse medewerkster uit Kentucky). Ze legde ons uit waar Amani voor staat. Het centrum probeert in eerste instantie de kinderen in hun vertrouwde omgeving te laten opgroeien. Als dit echt niet mogelijk is worden ze in het centrum opgevangen. Na het inleidende woordje van Kristy mochten we buiten op de terreinen van Amani kennis gaan maken met de jongeren. Al  snel begonnen we contacten te leggen met de jongens en meisjes die aanwezig waren. Het duurde niet lang vooraleer  er spontaan een voetbalwedstrijd ontstond tussen onze groep en de jongens van Amani. Tijdens de match begonnen we met elkaar te praten, voornamen uit te wisselen en met elkaar op de foto te gaan. Het was voor ons allen een heel prettige ervaring. s’ Middags hebben we dan voor de eerste keer geluncht op Amani. Na het middageten ging het richting onze bouwwerf. Daar konden we eindelijk zien waar we de komende weken veel uren zullen spenderen. We konden al direct zien dat de bouwmethode hier in Tanzania niet te vergelijken is met onze bouwmethode in België. Funderingen worden hier niet in beton gegoten, maar opgevuld met enorme stukken rots. Daarna worden de openingen opgevuld met een specie die bestaat uit slijk en water. Voor iedereen was het een eerste indruk die kon tellen! Na het werfbezoek ging het terug richting Shanti town (de regio waar ons huis gelegen is). Met de leerlingen die nog zin hadden gingen we voor de 2^de keer zwemmen. Een welgekomen verfrissing die enorm veel deugd deed! s’Avonds gingen we vroeg slapen want de volgende dag moesten we fit zijn voor de 1^ste echte werkdag.

Dinsdagmorgen deed het voor sommige jongens toch eventjes pijn toen ze door Joris om 6u00 gewekt werden. Na het ontbijt reden we met de dala dala (plaatselijk vervoer) in 2 shiften naar de werf. Daar zijn we gestart met het vullen van de funderingen en construeren van het ondergronds metselwerk. Het ondergronds metselwerk gebeurde op bijna identieke wijze als het maken van de fundering. Één van de tofste ervaringen van die dag was de vlotte samenwerking tussen onze leerlingen en de fundis. Onze gasten konden leren uit hun bouwervaring en luisterden zeer aandachtig.  De fundis waren tot dusver tevreden van de samenwerking. We zullen er alles aan doen om deze goede werfsfeer verder te zetten. Na het werken gingen Joris, Kevin en Paul om boodschappen naar het centrum van Moshi. In tussentijd gaf Ronald de leerlingen een lesje huishoudkunde. Vuile was wordt nu eenmaal niet vanzelf terug proper. Het was een leerrijke ervaring voor onze jongens om zelf hun vuile kleren te wassen na een zware werkdag.  s’ Avonds genoten we nog even na op ons terrasje en praatten we honderduit over de eerste bouwkundige indrukken in dit toch wel fascinerende en mooie land!

Vandaag, woensdag, werd druk gediscussieerd met verschillende architecten, de fundis en wij, de begeleidende leerkrachten. Wij beperkten ons eerst gewoon tot luisteren, maar vonden het vooral jammer dat de samenwerking met de fundis misschien moeilijker zou verlopen na het bemoeien van architecten. We maakten duidelijk dat wij de fundis volledig vertrouwen en dat we dit ook zo willen behouden. Er werd een mooie compromis gevonden waarbij we de ‘Belgische’ manier van werken toepassen en waarbij de fundis hopen dit later ook toe te kunnen passen. Wij leren van de fundis, maar kunnen ook een stukje van onze kennis achterlaten in Tanzania… Vanaf morgen kunnen we er terug invliegen, dit keer zonder het bemoeien van architecten…        

22-10-2014 om 20:57 geschreven door mannen van beton  

Eindelijk internet, dus tijd voor een langverwachte eerste boodschap van ter plaatse…

Na maanden voorbereiding is het eindelijk zover, we reizen af naar het verre Tanzania! Om 2u45 staan we allen klaar op de parking van Kinepolis voor ons vertrek naar Zaventem. Na een groepsfoto aan de incheckbalie gaat ons avontuur echt van start. Via Brussel gaat het over Zurich naar Nairobi. Na een technische stop vliegen we door naar Dar Es Salaam. Daar worden we opgewacht en rijden we met een aftands toyotabusje het hectische Tanzaniaanse verkeer in. Na een korte rit nemen we onze intrek in de jeugdherberg. We gaan allemaal vroeg slapen want morgen wacht ons alweer een vermoeiende reisdag. Vrijdagmorgen worden we om 5u30 gewekt door Joris. Om 7u worden we namelijk voor de balie verwacht om af te reizen naar Moshi. Terwijl we wachten gaan Joris en Kevin op zoek naar een telefoonkaart (wat niet makkelijk blijkt te zijn). Na de nodige telefoontjes heen en weer krijgen we te horen dat onze chauffeurs vast zitten in het verkeer. Hierdoor kunnen we pas om 9u30 onze busrit aanvatten. Vanuit Dar Es Salaam rijden we langs de sloppenwijken van de stad. We zien zaken die erg confronterend zijn. De leerlingen beginnen te beseffen dat er veel mensen in minder goede omstandigheden leven. We hebben niet veel plaats in de bus maar dat kan geenzins de pret drukken. We lachen, delen verhalen en amuseren ons geweldig! Helaas worden we ook met de nodige portie pech geconfronteerd. Ergens halverwege stopt ons busje plots. 4 van de 5 aandrijvingsriemen blijkt defect te zijn. We moeten rechtsomkeer maken naar het laatste dorpje dat we gepasseerd zijn… Uiteindelijk kunnen we pas anderhalf uur later onze weg verderzetten. We rijden niet snel en gaan maar gestaag voorruit. We komen in Moshi aan om 23u30 na een busrit van 14 uur. Normaal gezien kan dit traject in 9u gedaan worden… In Moshi gaan we nog snel iets eten op restaurant voor we gaan slapen. De volgende dag installeren we ons in onze kamers. In tussentijd gaan Joris en Paul naar Amani om de laatste praktische zaken te regelen en gereedschap aan te kopen. In de late middag gaan Ronald en Joris om eten en drank, Paul maakt de PC’s in orde en Kevin gaat met de leerlingen gaan zwemmen in het plaatselijk zwembad. s’Avonds gaan we met z’n allen naar de discotheek ‘glacier’. Daar kunnen de leerlingen zich wat ontspannen na de voorbije dagen. We zijn om 2u00 terug in ons huisje want de volgende morgen moeten we terug vroeg op. Zondagmorgen na een stevig ontbijt vertrekken we vanuit Moshi naar een lokale koffieplantage. Hier wordt ons in 9 stappen haarfijn uitgelegd hoe men koffie maakt van plant tot kopje koffie. Het is een uitermate boeiende ervaring. Na het middagmaal vertrekken we voor een stevige wandeling die ons naar de FANTASTISCHE Materani waterfalls brengt. Met de ganse groep gaan we in en rond de waterval zwemmen. Ja, de groepssfeer zit goed! Na het bezichtigen van de watervallen worden we nog bij Oscar(onze gids op de koffieplantage) verwacht. Hij laat ons kennis maken met bananenbier en bananenwijn. Het blijkt toch niet volledig ons ding te zijn. s’Avonds na de quiz van onze Wally (de gelijkenissen tussen Paul en de goede vriend van Crocodile Dundee zijn te mooi om te laten liggen)  gaan we voldaan gaan slapen. Morgen wacht ons de ontmoeting met de mensen van Amani en de rondleiding op het opvangtehuis en onze werf.

De rest van ons verhaal wordt nog gemaakt…

20-10-2014 om 17:29 geschreven door mannen van beton  

13-10-2014 om 20:28 geschreven door mannen van beton  

08-10-2014 om 20:02 geschreven door mannen van beton  

25-09-2014 om 10:01 geschreven door mannen van beton  

16-09-2014 om 14:43 geschreven door mannen van beton