Het werd een rustige nacht.
We hadden blijkbaar allemaal de rust broodnodig.
Een beetje slaap inhalen van de busrit en recupereren van de eerste skidag.
Om 7.45u werden de kinderen gewekt.
De extra sneeuw die gevallen was , zorgde voor een typisch Oostenrijks wintertafereel.
Rond 8u. zat iedereen aan de ontbijttafel.
Voor het middageten stelden de kinderen zelf hun lunchpakket samen.
Gabie (onze gastvrouw in traditionele kledij) mocht al direct extra chocopasta op haar boodschappenlijst noteren.
Rond 9u. was het tijd om te vertrekken.
Eerst het skimateriaal ophalen en dan naar de skipistes.
Daar de sneeuwkwaliteit in Eben al niet meer optimaal was, verhuisden we naar het wat hoger gelegen Flachau.
Vandaag hebben de beginnelingen  heel  intensief het bochtenwerk geoefend.
Bij de meesten ging het zodanig goed dat we hen nog nauwelijks als echte beginnelingen
kunnen beschouwen. Het oefenparcour bevond zich ter hoogte van de Dinojet- sleeplift.
De pannenkoeken brachten hen telkens terug naar boven om dan al slalommend de afdaling
te doen. Amber heeft zich vandaag ontpopt als de kampioen van het vallen,
maar telkens weer vond ze de moed om op te staan en verder te oefenen.
Scott, die uitzonderlijk vlug de knepen van het skivak onder de knie krijgt,
zal zich heel spoedig bij de half-gevorderden mogen rekenen. 
Het ging trouwens bij iedereen zo goed dat ze waarschijnlijk morgen al eens een blauwe piste zullen proberen.
Onder leiding van Peter en Anton namen de half-gevorderden  de Spacelift tot het hoogste punt van het skigebied.
Zonder noemenswaardige problemen kregen ze elke rode en blauwe piste klein.
Ondanks de papsneeuw slaagden ze erin om er een vrij hoog tempo op na te houden,
zonder aan stijl en techniek in te boeten.
Het inoefenen van parallelbochten was één van de belangrijkste aandachtspunten van de dag.
We mogen na vandaag terecht spreken van een tweede groep gevorderden.
Van juf Nadia vernamen we wel dat ze af en toe met de ski’s in de lucht de helling afkwam, elk zijn eigen stijl?
Op het einde van de afdaling volgde telkens een race in schuss.
Rechtdoor, volle kracht vooruit.
Dat je in een snelheidsroes niet altijd denkt aan mogelijke
menselijke obstakels, moet je maar eens vragen aan Thibauld.
In volle vaart haalde hij Juf Leen onderuit die er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf kwam.
De gevorderden gooiden het over een heel andere boeg.
Geen enkel bospaadje heeft nog geheimen voor hen.
Uiteraard diende elke bubbel om een jumpje te wagen.
Dat afstand houden een hogere veiligheid biedt in het verkeer weten we allemaal.
Bij het skiën is dat niet anders.
Nadat Dario tegen de vlakte ging en Marion hem amper kon ontwijken, ging Sander over kop.
Een sneeuwkettingbotsing….
Ook Quinten overschatte zich eventjes en belandde met zijn gezicht in de sneeuw.
Lekker cool!
Om de communicatie te verbeteren tussen de Engelssprekende Martin en de groep,
zorgde Astrid zo goed als ze kon voor een simultane vertaling.
Na het heerlijke avondmaal ging Pascale met de liefhebbers nog een verfrissende wandeling maken.
De anderen speelden Pictionary.

Tot morgen!