Na een weekje blogloos te zijn, is het weer de hoogste tijd een verslagje te schrijven over de afgelopen week, want er valt veel te vertellen!
Op woensdag 16 maart nodigde de dokter van het ziekenhuis ons uit om mee te jureren in de jury van het schoolfeest van het dorpje hier. Jolien en ik moesten punten geven op 13 klassen, die creatief waren geweest en kostuums in elkaar hadden geknutseld rond 3 themas: traditionele Guatemalteekse kledij, sport en fantasie. Sommige klassen waren al wat creatiever dan de andere, maar bij het thema fantasie hadden ze toch allemaal mooie dingen in elkaar geknutseld! Er was één meisje per klas uitverkoren om de 3 kostuums aan de rest van de school te presteren. De andere leerlingen van de klas zaten in een zaaltje de voorstelling te volgen. Jolien en ik trokken toch weer onze ogen open als we zagen hoe weinig discipline er hier in de scholen is. De kinderen zitten niet neer op hun stoel, maar lopen heel tijd van hier naar daar, zijn enorm rumoerig, dat we er achteraf hoofdpijn van hadden. Ook al wordt meermaals gevraagd neer te zitten en wat stiller te zijn, het heeft geen effect. Er wordt ook geen gehoorzaamheid van de kinderen verwacht.
De kinderen lopen hier en in het school ook constant te snoepen, eerst een lolly, na 20 minuten een zakje chips, 30 minuten zijn ze daar alweer met een ijsje! Door al die zoetigheid zien Jolien en ik ook vaak zwarte tandjes in het Centro Salud al bij kindjes vanaf 4 jaar!
Op donderdag 17 maart konden we mee naar een aldea (= een verafgelegen dorpje), hier zijn geen gezondheidszorgvoorzieningen aanwezig. In de aldea Tierra Blanca gingen de verpleegkundige en arts voorlichting geven over geplande zwangerschappen en verantwoord ouderschap. Op een creatieve manier probeerde men duidelijk te maken waarom het beter is geen 8 kinderen te hebben, maar dat 3 kinderen een beter leven kunnen creëren. Dit werd gedaan, omdat eerst hun visie moet veranderen vooraleer je een gedragsveranderingen teweeg brengt. Mensen uitleg geven over anti conceptiva terwijl ze het nut erniet van inzien, haalt niet veel uit. Uiteindelijk bleek de meerderheid van de aanwezige dames overtuigd te zijn van het belang van geplande zwangerschappen. De stap naar gedragsveranderingen is echter nog veraf, want wanneer er vragen werden gesteld, werden er maar heel weinig antwoorden gegeven. Vragen als: hoe word je zwanger, wat zijn de geslachtorganen van man en vrouw, welke anti conceptiemiddelen bestaan er, waar kan je deze halen, kwamen aan bod. Sommigen konden min of meer een antwoord geven, maar extra uitleg was vaak nodig!
De voorlichting werd gegeven in een schooltje, waarlangs een zalig riviertje liep. Jolien en ik hebben dan ook even genoten van de aanwezigheid van dat water en zijn het riviertje afgewandeld. Hierop waren we natuurlijk niet voorzien en dat zorgde soms voor grappige momenten en een natte broek en schoenen voor mezelf.
Vrijdag 18 maart stond de wekker om 5u om onze tocht naar Mexico te starten, na verschillende lange busritten op wegen die niet altijd in even goede staat zijn, kwamen we om 16u30 in het hostel in San Cristobal. Na 2 weken zagen we onze 2 medereizigers van het andere project terug en we hadden elkaar heel wat te vertellen. Het was leuk weer samen te zijn en onze ervaringen, frustraties, maar vooral leuke momenten te delen. Vrijdagavond hebben we nog wat genoten van de gezellige sfeer in het stadje, een lekker restaurantje gevonden met een heerlijk stukje visFILET !!! Achteraf zijn we met ons 4 nog eens de goedkope cocktails en pintjes gaan proeven in een gezellig cafeetje.
De volgende dag moesten we echter weer vroeg uit de veren, 5u, want we hadden een heuse tocht voor de boeg! We hadden een tour gepland naar Palenque. Na een busrit van 5u en een gezellig ontbijtje in de zon arriveerden we bij de prachtige watervallen van Agua Azul. Jolien en ik konden dan ookniet wachten om in het water te plonzen en te genieten van het prachtige stukje natuur. Het water is zo blauw (= azul), echt heel erg mooi! Ook de Misol Ha waterval hebben we bezocht, die over een rots uitstort over een lengte van verschillende meters (de precieze hoogte weet ik niet J )!
In de namiddag zijn we de Mayaruïnes gaan bezoeken, want in onze eerste week reizen hadden we niet de tijd om iets van de Mayacultuur op te snuiven. Met de gids zijn we heel wat te weten gekomen over de gigantische eeuwenoude gebouwen, die zich te midden van het oerwoud bevonden! Waauw!
Om 22u arriveerden we dan weer in de gezellige drukte van San Cristobal. Aangezien het zo laat was, vonden we er niets beters op om onze maag te vullen in de Burger King! Wat ons natuurlijk veel deugd deed J Bij aankomst in het hostel merkte Jolien dat haar bril nog op de bus lag. Eén dag met lenzen is nog haalbaar, maar 2 dagen zou haar toch hoofdpijn bezorgen, we hebben die avond nog alles gedaan om de buschauffeur te bereiken, maar tevergeefs De paniek begon al wat toe te slaan, wat als we die bril niet terugvonden! We wisten dat het bureau waar we onze trip hadden geboekt om 8u open was, waardoor we op zaterdag ook onze wekker zetten om zeker die bril terug te hebben! Gelukkig had de buschauffeur hem gevonden en ze vertelden ons dat we er om 16u om konden komen!
Na een heerlijk dagje genieten in San Cristobal, een stadje waar de Mayas en toeristen over de hele wereld zich vermengen. Er klinkt salsamuziek in de straat, er zijn talloze koffiebars met natuurlijk de beste koffie en de zon straalde de hele dag! Echt superleuk!
Toen we om 16u naar het toeristenbureau gingen was de bril er nog steeds niet, ze vertelde ons dat hij er nu zeker om 18u30 zou zijn! Het verontruste ons wel weer wat, maar er zat niets anders op! In San Cristobal was een supermarkt aanwezig en daar wilden we natuurlijk héél wat lekkers kopen, die in onze dorpjes niet te vinden is.
Om 19u30 hadden we na enige moeite en dank aan Elias eindelijk Joliens bril terug en dat hebben we met paella gevierd! Guatemala, Mexico, als het afspraken aankomt, is het toch één pot nat!
Na het eten hebben we nog een kampvuurTJE aangestoken in het hotel en nog wat bijgekletst, want ons tripje was alweer bijna afgelopen!
Eergisteren hebben Jolien en ik weer een hele dag door de bergen van Mexico en Guatemala gereden met shuttle en chickenbussen, wat ons net geen decubitus bezorgde, maar het was de moeite waard. We hebben enorm genoten van ons tripje! Om 16u30 kwamen we weer thuis in San Miguel Ixtahuacan en bereidden we ons voor op een nieuwe werkweek in Centro Salud!
Na het drukke weekend zou een rustig dagje in het Centro Salud ons deugd doen, toch stond er gisteren alweer een uitstap op het programma. We konden weer mee naar de aldea Sicabe, waar er weer voorlichting moest worden gegeven! Jolien en ik volgden aandachtig vanaf onze stoel buiten in de zon, want binnen in dat gezondheidspostje was het heel erg koud!
Vandaag was het dan weer heel erg druk in Centro Salud, want er kwam een organisatie langs die sterilisatie, het plaatsen van een plaatje in de arm en gynaecologische onderzoeken voor een goedkopere prijs uitvoerden! Jolien en ik hebben bij een sterilisatieoperatie kunnen toekijken en zo nog eens een blauwe short aangehad. Ook de plaatsing van de plaatjes in de arm konden we meevolgen. Dit duurde echter niet lang, want de mensen van de organisatie waren heel erg onvriendelijk en ze waren ons liever kwijt dan rijk. Als we vroegen om iets te herhalen, omdat het Spaans wat te snel ging, weigerden ze Gelukkig konden we ons hart luchten bij onze collegas in het Centro Salud, die alles met plezier meerdere keren herhalen, als we het niet begrijpen.
Zozo, dit was een uitgebreid weekverslag. Volgend weekend hebben we een werkdagje op zaterdag gepland en misschien kunnen we zondag met iemand mee naar de zee! Dan wordt het weer uitkijken naar het weekend erop, wanneer we Benedicte en Elias in Yalanhuitz gaan bezoeken!
Hasta leugo! En veel zonnige en heel erg warme groetjes Jolien en Bo!
