Om 9u moesten we in het ziekenhuis een staaltje sperma afgeven. Dus we stonden om 8u45 aan de deur van het IVF-centrum om een staaltje aan te maken. Mijn vriend deed zijn werk en we mochten het staaltje afgeven aan het labo. Daar zou het bewerkt worden en enkel de goede zwemmertjes zouden ze over houden. Om 10u30 moesten we terug komen voor de inseminatie. We hadden honger en de cafetaria ging pas open in de namiddag... We hebben een toertje met de auto gedaan en ondertussen iets gegeten aan de Graslei. 't Was nog redelijk rustig en stil in Gent, eens iets anders dan we gewoon zijn. Om 10u15 stonden we al boven. We mochten nog eventjes wachten in de wachtzaal. Daar zat nog een ander koppel. Het was bijna 10u30, het zou bijna aan ons zijn. Toen de verpleegster binnen kwam riep ze (logischerwijs) eerst het ander koppel. Nog een beetje meer geduld dus. Om 10u45 was het onze beurt! Ik mocht mij in de stoel zetten, de gyn zou zo komen. Toen hij binnenkwam vroeg hij hoe het met mij was. Dat is altijd zijn eerste vraag Toen zei hij: het is een goed staaltje, gaan we ervoor? We gaan ervoor. Hij vertelde nog wat over koetjes en kalfjes om mij af te leiden, want zo'n eendebek is niet mijn favoriete voorwerp eigenlijk... En toen was het gedaan, voor ik het wist! Ik mocht nog een kwartiertje blijven liggen en toen konden we al naar huis. Woensdag en maandag moet ik nog een spuit Pregnyl krijgen en de maandag daarop moet ik op controle. Aftellen dus... Wat ik mij afvraag is: waarom moet ik nu geen 2 weken Utrogestan opsteken? Bij m'n dochtertje haar poging moest ik dit wel doen. Ik weet het nog goed, want dit is een heel vervelend iets. En nog een vraag: waarom moet ik op controle die maandag? De vorige keer belde hij mij 's avonds op met: proficiat, U bent zwanger! Ik had ook al een voorschrift voor Clomid voor moest die poging niet gelukt zijn... Elke poging is anders zeker? Misschien is zijn werkwijze veranderd en heeft hij er meer succes mee? Wie zal het zeggen? Ik voel dat mijn eitje gesprongen is, want ik voel geen steken meer in mijn rechterzij. Of zouden het er 2 zijn die gesprongen zijn? Zouden er dan 2 bevrucht zijn? Terug veel vragen en weinig (geen) antwoorden. We wachten af (kunnen niet anders)...
Aha, mijn vertrouwde gyn terug uit congé. Kan niet beter zijn. Ten eerste omdat ik hem liever heb en ten tweede voor een tweede opinie. Kom, we gaan eens kijken zei hij en hij zag een eitje die bijna op springen stond! Oei oei ik begon al te panikeren dat het te vroeg zou springen. 't Was al 20mm! Ik kreeg een Pregnylspuit om het 'springproces' in gang te zeggen en MORGEN om 9u mag mijn vriend zijn staaltje sperma afgeven in het ziekenhuis. Voor de middag nog gebeurt de inseminatie. Het gaat opeens wel heel snel, maar nog steeds vinden wij dit niet erg. Maandag kunnen we alletwee terug gaan werken, dus er heeft niemand last van ons. Misschien wel van mijn hormonen, maar dat is iets anders ;-) Duimen eh! Voor wie dit ook leest...
Nog maar eens op meting. Ik voelde rechts de hele tijd steken en inderdaad, er zaten 2 grote follikels klaar. Eentje van 19mm en eentje van 16mm. EINDELIJK! Ik moest nog één Menopurspuit krijgen, morgen terug op follikelmeting en maandag inseminatie. Opeens gaat het snel en dat vinden wij niet erg.
Een collega vertelde dat hij en zijn tweede vrouw een hele tijd 'proefbuispogingen' hebben moeten doen en dat het maar niet lukte. In die tijd moesten ze alles nog zelf betalen. Het was volgens hem ook dat alles nu zo op punt staat. Vroeger moest hij met zijn potje sperma naast die voor bloedafnames zitten en nu is dit niet meer zo zegt hij. Dit omdat ze eens een formulier ingevuld hebben met wat beter kan. Ik hoor nochtans altijd dat alles vroeger beter was... Nuja, nadat ze gestopt zijn met de 'proefbuispogingen' is zijn vrouw na 3 maanden spontaan zwanger geraakt. Antwoord een andere collega toch wel niet: dat is omdat ze er niet mee bezig was, om zwanger te worden mag je er niet mee bezig zijn. Begin ik daar toch wel zenuwen te krijgen van dat antwoord... 't Zijn diegene die nog niet zwanger geweest zijn die het weten zeker? Heb mijn ervaring verteld dat ik er ook hele tijd mee bezig was en dat ik ook zwanger ben geraakt. Het antwoord terug was dan: ja maar gij hebt het geluk gehad om spontaan zwanger te worden, je zou eens moeten weten wat het is om naar het ziekenhuis te moeten gaan om zwanger te worden... Pff, inderdaad, ik zou het eens moeten weten zeg. Ik de ervaringsdeskundige moest horen wat het is van iemand die er alleen maar over heeft horen praten Soms denk ik dat het beter is dat ze het weten... maar mijn gevoel zegt toch dat het beste is van nog eventjes te wachten.
Mijn nicht kan niet op 't dochtertje komen passen donderdag en vrijdag, dus ik smste mijn moeder met de vraag of zij kon komen. Daarbij stond ook: want we zijn bezig met een behandeling voor een tweede kindje. Ik kreeg onmiddellijk telefoon van haar om te zeggen dat het goed was en ze wenste ons proficiat en zei dat het zeker zou lukken. Ik denk dat zij nog in de veronderstelling is dat het even rap zal gaan zoals bij ons dochtertje, want ze ging er precies ligt over. Maar kan ze het niet kwalijk nemen, want in hun tijd bestonden zo'n dingen nog niet. Denk dat ze ook vooral content is dat ze ooit terug grootmoeder zal zijn , ze was allesinds enthousiast genoeg. Terugdenkend aan mijn vriend zijn ouders: is dat nu zo moeilijk om eens simpelweg blij te zijn voor je kind?
Weer geen goed nieuws... In plaats dat er één of twee follikels groeien tot ze 2cm zijn komen er altijd maar meer follikels bij. Ik zit vol van de follikels. Ik moet nu nog Menopur krijgen. Vandaag heb ik er al terug 2 gekregen, morgen ook 2 en overmorgen één. Vrijdag is er terug meting. Ik vroeg wat het beste is wat we doen als het zo verder blijft gaan ze (de andere gynaecoloog) zei dat we dan beter overschakelen naar IVF. Wel, dat wou ik eigenlijk niet horen. IUI ja, maar IVF is weeral een stap verder. Toch ga ik die stap doen als het nodig blijkt te zijn. Een mens heeft veel over voor zijn kinderwens! En door dit mee te maken weet ik dat we heel gelukkig mogen zijn met ons dochtertje. Die slapeloze nachten van toen stellen niets meer voor nu. Vrijdag heb ik de vroege natuurlijk... ik zal moeten wisselen, hopelijk kan er iemand en doen ze er niet moeilijk over dat ik zoveel lates doe. En zo blijven we maar wachten en wachten eh
Toen zei hij: het is een goed staaltje, gaan we ervoor? We gaan ervoor. Hij vertelde nog wat over koetjes en kalfjes om mij af te leiden, want zo'n eendebek is niet mijn favoriete voorwerp eigenlijk... En toen was het gedaan, voor ik het wist! Ik mocht nog een kwartiertje blijven liggen en toen konden we al naar huis. Woensdag en maandag moet ik nog een spuit Pregnyl krijgen en de maandag daarop moet ik op controle. Aftellen dus... Wat ik mij afvraag is: waarom moet ik nu geen 2 weken Utrogestan opsteken? Bij m'n dochtertje haar poging moest ik dit wel doen. Ik weet het nog goed, want dit is een heel vervelend iets. En nog een vraag: waarom moet ik op controle die maandag? De vorige keer belde hij mij 's avonds op met: proficiat, U bent zwanger! Ik had ook al een voorschrift voor Clomid voor moest die poging niet gelukt zijn... Elke poging is anders zeker? Misschien is zijn werkwijze veranderd en heeft hij er meer succes mee? Wie zal het zeggen? Ik voel dat mijn eitje gesprongen is, want ik voel geen steken meer in mijn rechterzij. Of zouden het er 2 zijn die gesprongen zijn? Zouden er dan 2 bevrucht zijn? Terug veel vragen en weinig (geen) antwoorden. We wachten af (kunnen niet anders)...
