Ik heb op mijn blog expres niet veel geschreven en/of foto's en filmpjes laten zien voor wat betreft de afwijking waar Blinker aan leed. In januari 2012 werden de eerste symptomen zichtbaar van Degeneratieve Myelopathie. Een afwijking die enigszins te vergelijken is met MS bij mensen. Deze afwijking gaf GEEN pijn. We hebben gevochten (en zéér zeker Blinker zelf ook!) om hem zolang mogelijk een 'Blinker-waardig' leven te geven en we hebben alles gedaan wat binnen ons vermogen lag. Op 8 juli konden we niet anders dan hem laten inslapen: hartverscheurend. Het was echter de enige juiste keuze die we konden maken in het belang van Blinker. We zijn intens, intens, intens verdrietig en missen hem onbeschrijfelijk veel.
Er is ook een website van/over Blinker. Voor degenen die geïnteresseerd zijn in het 'wel en wee' van Blinker: www.uit-blinker.be Op deze website staan wel veel filmpjes, foto's en informatie.
Aangezien dit een blog is van Blinker en Honey samen, zal ik dit blog 'afronden' met het heengaan van Blinker. Uiteraard blijft hij online en ik hoop van harte dat veel mensen genieten zullen van alle fotoverhaaltjes. Ik zal niet stoppen, maar ik zal een nieuw blog gaan maken van/over Honey: www.bloggen.be/Honey_ons_Witje/
Voordat ik het memoriefilmpje plaats en een paar foto's, zal ik eerst nog een paar stukjes tekst plaatsen van een allerlaatste 'gesprek' van Blinker met zijn maatje Mirre. Zij hebben jaren geleden samen veel gesprekken gevoerd en ter zijner tijd zullen deze in een aparte rubriek op de website van Blinker geplaatst gaan worden.
Hey Blinker, dag maateke,
Vrouwke vertelt me net dat jij je laatste dag in de zon mag
doorbrengen, dat je daar zo van geniet. Ja makker, ik als Mechelaar kan
er niet tegen hoor, 'k blijf lekker koel binnen of in de schaduw. De
filmpjes van jouw laatste wandeltochtjes heb ik mogen zien. Vrouwke
knuffelde mij bijna plat, het was genant, en eerlijk gezegd Blinker, ik
snap écht niet waarom ze zo aan mijn
lijf hangt de laatste dagen. Ons Kunja valt ze niet lastig, ze heeft
het echt op mij gemunt. Ik ken een aantal Duitsers, waaronder Manto
& Lussi en Pasco, die zijn ook over die hemelsblauwe brug gereisd,
je gaat nog tijd tekort hebben ginds. Vrouwke blijft maar zeggen dat je
het daar zo oneindig goed gaat hebben. Makker, ik ken daar allemaal
niks van, maar onze vrouwkes zijn denk ik wel te vertrouwen in zulke
dingen hé. Ik had je nog graag wat goeie raad en tips gegeven; maar nu
krab ik me onbehouwen achter de oren hoor makker. Zolang ik je ken was
je 'de kanjer', en kijk .... je durft het aan om in je eentje de
oversteek te maken. Petje af Kanjer. Vrouwke snottert hier in m'n oor
dat ik vroeg of laat ook deze reis mag maken. Kan je mij beloven dat je
mij dan opwacht ? Ik beloof jou dat ik je laat weten wanneer het mijn
tijd is. Oh ja, onze dagboeken worden in de wereld gebracht, of
zoiets .... Manman, zal ik in m'n eentje het gelach en geroddel moeten
ondergaan, terwijl jij van daarboven in je pootje zit te proesten.
Oei, ik krijg hier onder mijn poten van vrouwke, ze wil ook nog graag
een woordje zeggen. (sommige dingen veranderen nooit hé maatje). Dag
Kanjer, dag maateke, moest je mij nodig hebben vanaf vanavond, dan blaf
je mij maar wakker; dan ben ik er voor jou hoor man ! Dikke poot van
mij. Mirre
Dag Blinker, 8 juli zal nooit meer gewoon 8
juli zijn. Vanaf nu is 8 juli Jouw Dag, jouw grote moment naar een
pijnloos en nieuw leven. Het was een voorrecht jou te hebben mogen
kennen, ik koester alle fotos en verhalen. Geniet van je laatste
zonnestralen op je Duitse vacht, en bedank je vrouwtje; ze laat jou deze
reis maken omdat je dit verdient. Het ga je goed Blinker ! Lieve knuffels.
Hé,
Mirre, wat is me dat nu? Vrouwke haalde mij uit mijn schoonheidsslaapje
en daar was ik uiteraard niet blij mee, maar toen ik hoorde dat jij er
was, was ik meteen klaarwakker en paraat. Wat gewéldig tof, dat we nog efkes onder vier hondenogen kunnen praten. Dit gaat die tweebeners niet aan, dit is tussen jou en mij, mannen onder elkaar. Straks
ga ik inderdaad nog een poosje de zon in. Ik moet zorgen dat ik nog een
beetje bij kan kleuren, want vrouwke zegt dat ik op reis mag. Jeetje
joh, hier ook zon vrouwke die niet kan stoppen met knuffelen. Ik
vermoed ook dat ze een beetje ziek is, want dat blijft maar snotteren.
Als ze zo doorgaat kan ze beter het badje van die Witte vullen met al
dat water. Ja,
mijn vrouwke zegt ook dat het kei-tof is daar aan de overkant en dat ze
er zelfs een worstjesbar hebben. Nu hoop ik wel dat het bratwursten
zijn, want ik eet natuurlijk niet zomaar een smakeloos worstje. Maar
makker, ik heb een plan! Ik ga de boel daar verkennen en reken maar dat
ik het goed zal verkennen, want een beetje kieskeurig ben ik wel. Jij
blijft dan gewoon bij je vrouwke en pas als ik alles verkend heb en ik
kan zeggen: Ja, het is hier kei-tof, ga ik jou roepen. Je
zal vast nog wel weten dat ik behoorlijk geluid kan maken, dus je moet
niet bang zijn dat je het niet zal horen. Mocht je tegen die tijd wat
minder goed horen met die flappers, dan steek ik wel een tandje bij. Wij
moeten daar samen natuurlijk wel lol gaan maken, dus wacht ik daar op
jou. Ja
joh, onze dagboeken de wereld rond, wat is me dat! Kunnen ze maar beter
mee wachten tot we allebei boven zijn, dan hoeven wij ons niet meer te
schamen en feesten wij boven wel verder. Trouwens, ik vraag me af of
onze gesprekken wel begrepen zullen gaan worden. Tenslotte waren dat
gesprekken op hoog niveau en het is maar de vraag of de intelligentie
van de tweebeners toereikend genoeg zal zijn om het te begrijpen. Maakt niet uit hè, het waren gouden tijden voor ons. Ik beloof je dat ik mijn grote bek vanavond open zal trekken als het me niet gaat lukken. Vrouwke
heeft echter iets in mijn beschaafde oortjes gefluisterd. Ze vertelde
dat er ongelofelijk veel lieve tweebeners in gedachten meegaan. Jeetje
zeg, tot op het laatste moment heb ik geen privacy meer. Beschamend hè?
Ik kan het dan toch niet maken om niet aan mijn reis te gaan beginnen.
Ze zouden me uitmaken voor watje en dat is het laatste wat een stoere
herder wil. Onthoud dat voor later, maar tegen die tijd zal ik je dat
nog wel helpen herinneren. Hopelijk zal het geen lange reis zijn, want dat zou nogal vermoeiend zijn. Ik moet natuurlijk wel regelmatig kunnen maffen. Ik
zie vrouwke ook van alles klaarmaken. Pfffft, moet ik zeker ook nog een
rugzakkie meeslepen: snackies. Oké, die draag ik wel mee. Zakdoekies.
Huh? Waar is dat goed voor? Water.
Ja, dat kan ik wel gebruiken als het warm is tijdens de reis. Nou ja,
ze zal wel weten wat ze doet, dus ik laat haar doen. Ook
heb ik opgevangen (mijn flappers werken goed hoor, ook als ik slaap)
dat ik straks nog naar een van mijn lievelingsplekkies mag gaan met
vrouwke. Het zal geen lange wandeling worden, zoals vroeger wij
saampies, want mijn pootjes willen niet meer. Dat doet raar hoor, Mirre,
das toch blijkbaar een grote fout toen ze mij gemaakt hebben. Hoe
kan ik nu vanavond gaan reizen met twee poten die niet meer mee doen?
Vrouwke zegt dat mijn poten weer super werken, zodra ik aan mijn reis ga
beginnen. Is dat niet prachtig, Mirre? Zal ze nieuwe poten gekocht
hebben? Ik maak me maar niet druk, want wat vrouwke doet is altijd goed.
Nou ja, in de meeste gevallen toch wel. Nog
maar een paar dagen geleden had ze een overheerlijk grote snack
gekocht. Ik begin er vol goede moed aan, maar niet te vreten joh! De
volgende keer probeerde ze het met een ander en dat ging er in als koek!
Niet te geloven, had ze toch eerst van die goedkope rommel gekocht
(tja, ze blijft een Hollander hoor!) en dat was niet te vreten. Kijk, de
echte, die smaken tenminste naar meer. Maar zulke foutjes vergeef ik
haar wel, dus met de reis zal ook alles zeker goed gaan komen.
En
nu makker, wil ik je nog om een gunst vragen. Wil je asjeblieft
kei-goed voor je vrouwke zorgen? En als er veel water uit haar oogjes
loopt, kan je die dan bij tijd en wijle efkes weglikken? Ja, ja, ik weet
het, dat vind je niet stoer ten opzichte van Kunja, maar dan zet je je
trots maar efkes aan de kant. Vrouwke heeft je nu héél hard nodig. We nemen geen afscheid, makker, het wordt een tot weerziens. Ferme poot van je kameraad, Blinker.
Hey
Blinker, natuurlijk wil ik alles doen om mijn vrouwke blij te zien ....
maar wat je van me vraagt is niet simpel zenne !! Ze liep hier te
dweilen als gek, het hele huis aan kant, tegen 200/u, ze lijkt wel een
kieken zonder kop.... Ik doe zo m'n best
om braaf te zijn, maar niks helpt ! Raar soms hoor, die vrouwkes van
ons !! Denk dat die zon misschien toch iéts té warm voor haar is. Zo
ken ik haar niet. Die pootjes van jou, man toch zwijg ervan, ik zit
hier ook zo te sukkelen. Voorlopig gaat alles meestal wel nog goed, al
heb ik bij slecht en vochtig weer, extra last. Maar, vrouwke heeft
afgelopen dagen niet opgehouden te zeggen dat ik ook weer springlevend
zal zijn, zodra ik aan mijn reis begin. En Blinker man !!!! Wàt ben ik
blij dat je ginds je ogen en oren goed de kost gaat geven en op
verkenning gaat ! Man je weet niet half hoe gerust ik ben, want jaja ik
ben wel een stoere Herder, maar zonder mijn vrouwke .... Vertel het
niet verder hoor makker !! Die Zwarte hier durft niet te lachen, ze
voélt dat er wat loos is en doet haar best om geen herrie te maken. Nu,
Blinker, dit doet me eraan denken .... wil jij tegen die Witte zeggen
dat ze ten allen tijde op mij kan rekenen ? Ingeval ze liever
meisjespraat vertelt, dan is er die Zwarte hé. Zoals je al zei, ons
niveau zal welllicht te hoog zijn voor die 2 spooksels. Enne, zeg tegen
je vrouwke dat je niét, met de nadruk op niét, die goedkope troep
meeneemt in je rugzak hoor !!!! Zo, nu kunnen we allebei gerust zijn,
de laatste puntjes zijn op de i gezet. Makker, tot later ! Je maatje
Mirre.
Ik had vandaag o.a. een héél stel Dentastix gekocht en die had ik onder het kleed in de auto gelegd.
Als ik met Blinker gewandeld heb, ga ik daarna altijd even bij hem in
de auto zitten. Ik laat hem dan wat drinken en blijf een poosje bij hem
zitten. Ik had me voorgenomen om deze dagen na elke wandeling een
Dentastix te geven. Het is jaren geleden dat hij die gegeten heeft en
hij was daar altijd stapelzot op. Dus na de wandeling vanavond kruip
ik bij hem in de auto en ik zie die neus al zijn werk doen. Zo van:
"Wat ruik ik toch? Bekend geurtje!" Ik maak een pakje open en ik
geef er één en leg het zakje terug onder het kleed. Oooo, wat smulde hij
ervan! Op een bepaald moment ben ik achter het stuur gekropen, ik wil
de auto starten en ik kijk in mijn binnenspiegel of alles goed gaat met
Blinker. Nou, rap die auto uit en onderstaand filmpje gemaakt. Meneer
was dus héél rap op zoek gegaan naar dat overheerlijke spul.
Onze buurman heeft enorm veel ruimte qua gebouwen/opslagruimtes en
dergelijke. Hij heeft vanuit zijn huis daar geen zicht op en heeft ons
onlangs gezegd
dat hij het erg prettig zou vinden als wij regelmatig met één van
de honden
eens een kijkje gaan nemen. Een tijd geleden had ik dat al eens
gedaan met Honey
en van de week ging ik weer. Er staat daar een oude rotan bank
en Honey gaat daar elke keer op liggen:
Gisteren sprak ik de buurman en ik vroeg of ik misschien dat
oude bankje mocht
hebben voor in de tuin, omdat Honey er
zo graag op gaat liggen.
Hij liep mee om
te kijken wat ik bedoelde en zei:
"O nee, dat is zo oud en vervallen, ik heb wel
iets beters."
Tadaaaaaaaaaaaa, sinds vandaag staat deze in de tuin:
..... maar vandaag was het dan toch echt volop genieten.
Ohhhh, wat is dit zálig.
Dank U, lieve God, voor deze verrukkelijke zonneschijn. U zal het niet
geloven, maar zelfs ik vind het héérlijk. Kunt U het ons morgen nog eens
geven? AMEN.
Ik krijg er wel slaap van.
Wat zeg je, vrouwke? Is dit het bankske van Blinker? Maar dat kan toch
niet? Alles is hier toch van MIJ MIJ MIJ?
Zo, Witkop, waag dat niet nog eens.
En laat me nu met rust, want ik moet dringend bijkleuren.
Nee, ik heb het niet zelf verzonnen, maar het is wel héél leuk.
Op dit
filmpje kan je zien hoe je één lange reep stof kunt maken van een t-shirt:
En dan..... als je dus zo'n héle lange (en uitgerekte!) reep stof hebt, ga je
die opwinden zodat het een bal/bol wordt. Maar...... steek tijdens het winden er
her en der een snackie tussen. Het einde van de reep stof steek je een aantal
keren tussen andere draden door, zodat hij niet meteen afrolt. Vervolgens
geef je ze aan de hond. Jeetje, het is hier een waar
succes!
Als je geen zin/tijd hebt om het zelf te maken
van een t-shirt, ik zag dat ze bij de Action textielgaren verkopen. Er zit ruim
vier keer zoveel op als dat je het zelf van een t-shirt maakt en je betaalt daar
nog geen drie euro voor. Het ziet er ongeveer alsvolgt uit:
Tadaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, dan nu Blinker en Honey met hun
'T-shirt-snackie-bal'. Kijk en geniet mee.
Vandaag was ik foto's aan het maken, toen Blinker in de tuin
met zijn boomerball
aan het spelen was. Op een aantal foto's is goed te zien wat DM 'is' en
'doet'. Nog efkes voor alle duidelijkheid: Blinker heeft zelf niet door
wat er gaande is
en heeft er ook geen hinder van.
Op deze drie foto's is héél goed te zien wat er gebeurt met zijn voetjes. In
het gras is dat natuurlijk geen probleem, maar om die reden moet
hij dus echt
schoentjes dragen bij wandelingen op een verharde ondergrond.
Ik blijf het apart
vinden. Zodra het gesneeuwd/gevroren heeft, willen Blinker en Honey 's
morgens als een speer naar buiten. Anders hebben ze die 'haast' niet, maar nu
zijn ze meteen hyper de pieper.
Pffft, vrouwke, wanneer kom je ook buiten?
Hé, Blinker, zullen we gaan sneeuwballen?
Tja, de sneeuw is er, ik ben er, mijn bal is er,
maar waar is het vrouwke?
En natuurlijk werd het weer ravotten.
Honey heeft een ligbad.
En ook een sta-bad.
Toen ik vanmiddag terugkwam van boodschappen doen,
ben ik een paar keer gestopt
onderweg. Het is hier zo prachtig.
Deze foto's zijn genomen vanaf het hoogste
punt van Ronse.
.... in het zwembad. En Blinker? Die trekt zich er NIETS van aan. Hij
heeft maar één doel: zwemmen, zwemmen, zwemmen. En de springboon had maar één
doel: het speeltie van Blinker.
Heb ik eerst al zo'n heerlijke badjas van tante Bea
gekregen, kwam er vandaag nog een prachtige jas van tante Verona! Laat die regen
nu maar komen. Dank u, lieve tante Verona! Hij zit
me als gegoten, kijk maar:
.... afgelopen vrijdag. 's Morgens meteen de tuin in met Blinker en Honey en
ze vonden het héérlijk. In de loop van de dag is alle sneeuw verdwenen. Het
was dus van korte duur.
... dus hoeft Honey niet te lang te zoeken naar een blaadje. Zo wandelt ze dan mee en als
ze hem laat vallen, keert ze terug om hem weer te pakken. Zelfs als ze hem
tussen andere blaadjes laat vallen, zoekt ze net zolang tot ze de juiste heeft
gevonden en pas dan kunnen we weer verder.
En als het vrouwke dan aan het werk gaat, maak ik haar wel duidelijk wat ik
wil.
Zó flauw van het vrouwke. Ik mag niet in HAAR tuintje komen, terwijl alles
hier van MIJ is. Maar..... daar heb ik iets op gevonden hoor. Goed kijken
hè! Hihihi, slimme aktie van mij hè?
Het is inmiddels hoogtijd om naar bed te gaan. Blinker en Honey
voelen/weten/merken dat en gaan vanzelf al naar buiten om hun plaske te gaan
doen. Ik ben nog met het één en ander bezig. Honey is allang terug, Blinker
nog niet. Op een bepaald moment word ik toch wel erg ongerust en ontstaan er
allerlei doemscenario's in mijn hoofd. Dus de zaklamp gepakt en op
zoek. Ja hoor, de herfst is in aantocht en ook hier in Ronse ontkomen we dus
niet aan zijn 'tic'. Ooit heb ik 'zo'n exemplaar' eens kado
gekregen van Blinker: in zijn bek meegenomen vanuit de tuin het huis in. Aan
de plaats te zien waar ik het 'slachtoffer' (hij leeft nog hoor!) zojuist vond,
was Blinker ook nu weer op weg
om hem mij cadeau te doen. En waar gaat het dan
om????? Voilà:
Ja, ja, ik weet het, ze stikken van de vlooien, maar blijkbaar is er NIETS dat
Blinker weerhoudt om ze in zijn bek te nemen.
Vorige week zondag hoorde ik Blinker
wat piepen. Dat was een 'piepen' waarmee hij mij iets wilde
'vertellen'. Ik ging kijken waar hij was en ik lag meteen in een
deuk.
Hé, vrouwke, in dit kassie ligt mijn
snekkie dekkie. Ga je hem pakken en vullen?
Enfin, een paar dagen geleden. Ik had de snekkie dekkies in een stoel gelegd
en nog niet opgeruimd. Op een bepaald moment hoor ik eerst wat 'rommelen'
achter me en daarna 'piepen'. Ik kijk achterom en lag natuurlijk weer in een
deuk.
Zeg, vrouwke, ik heb hem alvast gepakt
hoor. Je hoeft hem alleen nog maar te vullen.
.... blijft te allen tijde zonnebaden. Ook bij tropische temperaturen. (Ik kreeg niet
eens de kans om zijn bankske neer te zetten,
hij plofte meteen in de zon ).
Nou ja, ik heb het natuurlijk wel een beetje warm.
Zeg, vrouwke, bemoei jij je efkes met je eigen zaken.
Mocht er nog iemand twijfelen of het wel een echte Duitser is,
deze foto is
vanmiddag gemaakt. De thermometer gaf toen 36 graden in de schaduw aan.
Jullie moesten eens weten hoe heerlijk dit is! Ikke hoef niet eens te hijgen,
dus het valt best mee allemaal. Vrouwke zegt dat het morgen nog warmer
wordt. Vrouwke is daar niet blij mee, maar ikke wel hoor!
.... ik wilde het uiteraard wel eens proberen. Eerst had ik de 'bekers' op elkaar
gestapeld en neergezet, maar toen was het 'spel' rap gedaan. Poot er tegen
(dat deed Honey dan) en vreten maar (daar deed Blinker wel aan mee ). Hierna heb
ik ze IN elkaar gezet en toen moest er gewerkt worden. O ja, nog efkes ter
verduidelijking: Honey haar poten zijn niet NOG vies, maar WEER vies.
Mijn neusje wordt ook al een beetje zwarter, dus dat gaat ook goed komen.
Die oren vind ik wel lastig hoor.
Pfffft, hoe doe jij dat toch?
JJAAA!!!!! Het gaat al beter.
Hihihi, ik lach me gek met jou.
Zeg Honey, het is hier Buddy Een geluk dat ik een slimme hond ben en al kan
schrijven, maar je hebt me nu toch echt op mijn hondenhart getrapt. Je kunt
jouw rare koppie toch niet vergelijken met mijn welgevormde koppie? Kijk eens
goed:
Neem nu jouw neus. Oké, er zijn (als ik héél goed kijk) een paar zwarte
plekjes te zien. Neem nu mijn neus: pikzwart. Oké, dan mijn oren. Kijk
eens hoe flatteus ze langs mijn welgevormde koppie hangen. Dat is gewoon
'af'. Bij jou lijkt het wel of je in één of andere wervelwind terechtgekomen
bent. En dan nog je ogen. Zie jij alles en iedereen niet twee keer? Je
bent nog scheel ook! Snap je nu waarom ik me gekwetst voel? Dat neemt niet
weg dat ik wel met je wil spelen hoor. Maar dan mag je niet meer van die rare
dingen zeggen.
Lieve Buddy, laten we de dingen nog eens goed overlopen. De neus. Kijk eens
hier naar: Nee, zeg nu niet meteen dat ik op een varken lijk. Kijk eens goed. Zie je hoe
mooi zwart hij begint te worden? Steeds meer en meer? Straks is mijn neus nog
zwarter dan die van jou.
En dan je oren. Je schrijft dat het gewoon
'af' is, maar volgens mij moet er 'gewoon een stuk af'.
En dan het scheel zien.
Dat heeft echt zijn voordelen hoor. Kijk, als ik pens krijg heb ik meteen
twee lappen. Ik krijg altijd net zoveel vlees als Blinker, maar in mijn bak ligt
dubbel zoveel. Dat is pas mazzel hebben hè? Het betekent uiteraard ook dat ik
dan twee vrouwkes heb en dat is natuurlijk weer wat minder goed
nieuws.
Gaan we ondanks alles toch een keertje samen spelen?
Wat ben jij voor ehhhh ding... ben jij
een ehhhh beest? Leef jij echt? Als 'dat' in de buurt van mijn
hondenbroer komt zal je eerst langs mij moeten!!!
Ik vind varkens wel leuk hoor en kom heel graag met jou spelen maar alleen als
ik die tweede lap pens krijg. goed?
De mevrouw van m'n werk zegt dat ik heus wel in m'n oren en staart groei. Nu
sta ik af en toe nog op mijn staart maar als ik een mooie pluim heb hou ik hem
heus wel hoog.
Ik had vanavond de tuinsproeier
klaargemaakt, terwijl Blinker weg was voor zijn wandeling. Zo kon ze alleen
genieten en mocht Blinker als hij weer thuis zou zijn. Enfin, Honey loopt
naar de sproeier, speelt er amper mee, kijkt me aan en loopt naar
een ander deel
van de tuin waar de 'douche' ligt. Ze gaat er naast staan, kijkt me weer
aan.... Tja, duidelijk genoeg toch? Zie haar genieten!
Het is zo'n 30 graden in de schaduw en Honey gaat haar zalmkoppie
begraven. Ik heb wel erg ver moeten inzoomen, dus scherp is het niet, maar ik
wilde haar niet storen.
Het is zeker een jaar geleden dat ik
nog met Honey naar dit zwemplekje ben geweest. Vanwege het feit dat we
verhuisd zijn, kwam ik nu ook van een andere kant aangereden. Toen ik echter het
straatje in reed, begon Honey meteen te piepen van contentement. Ik moet de komende tijd echt eens
iets verzinnen hoe ik het voor elkaar kan krijgen dat ze haar bal(len) los laat.
Honey heeft de irritante gewoonte van 'hebben is hebben en dan is het van MIJ'.
Juist nu is dat irritant, omdat ze dan stil blijft staan in het water en begint
te rillen. Ik wil ze natuurlijk aan het zwemmen houden. De volgende keer maar
iets hééééééél lekkers meenemen en kijken of ze wil 'ruilen'. (Ja, ja, ik heb het gezien. Mijn lens
is vuil en zal hem zo kuisen ) O ja, haar temp na het zwemmen
was 38,7!
Vanmiddag mocht Honey dus als proefkonijn fungeren in het 'Hol van Pluto'. Op
voorhand had ik verteld over Honey haar 'hitte-probleem' en gevraagd of we een
aantal keren een pauze konden inlassen. Zo gezegd, zo gedaan. In het begin
was alles erg onwennig voor Honey, maar al rap viel haar eurootje en was ze
vertrokken. Ze heeft hooguit 20 à 25 minuten gezwommen en het viel me op dat zij
vele malen minder hijgde dan Blinker altijd doet. Toen ze eenmaal uit het bad
was, heb ik haar meteen getempd en ben daar erg van geschrokken. Ze had 40,2! Ze
hebben haar toen niet afgesproeid met warm water, maar meteen de droogblazer met
koele lucht erop gezet. Ongeveer een halfuur later was ik thuis en heb ik haar
weer getempd en was het gezakt naar 39 graden. In ieder geval is het voor mij
wel duidelijk dat het beter is om Honey daar niet 'vrij' te laten zwemmen. Ik
vind dat risico te groot.
Eerst moest ze zwemmen met zwemvest.
En ja hoor, er moesten natuurlijk twee ballen in haar bek.
... met het 'muffin-ding'. Blinker, eerst mijn nederige excuses, want ik had
verteld dat jij het wel efkes op 'jouw' manier zou gaan aanpakken. Nou, voor een
deel klopt dat ook wel, want je zal er niet moe van geworden zijn. Op ut
gemakkie, vrouwke! Maar..... je hebt het niet door de lucht
geslingerd en daar had ik je toch van verdacht. Je bent een kei!
Ik had op internet gezien hoe iemand diverse speeltjes/balletjes in zo'n
muffin-ding had gezet en ik besloot het een stapje moeilijker te maken voor
Honey: muffin-ding gekocht en dan de jeu-de-boules ballen erin. Whoehahaha,
da's pas hersenwerk.
Dit
was de eerste keer dat Honey aan de slag ging:
Multifunctioneel? Blinker, eigenlijk is het niet de
bedoeling dat je erop gaat zitten.
Nee, Honey, eigenlijk is het niet bedoeld als 'slaapkleedje'.
Wat is vrouwke nu toch aan het doen???
Ik maak me niet druk. Ik wacht wel af.
En hier gaan we dan.
Dit filmpje maakte ik, toen Blinker net gegromd had tegen Honey. Dat is ook
wel te zien aan Honey haar kop. Dit betekent echter wel, dat het een
geslaagd 'speeltje' is voor Blinker, want dit gebeurt zó zelden.
In ieder geval is het wel duidelijk dat ik ze voortaan apart laat
spelen/zoeken. Of ik maak er nog één bij, zodat ze elk een kleed hebben.
Ik was zojuist bezig met het 'kuisen' van de bench van Honey. Ik vroeg me al
af of er hier ballen gegeten werden, want ze verdwenen als sneeuw voor de zon.
Ziehier de 'ballen-oogst':
.... en ik mocht mee. Nu weet ik niet wat 'hort'
is, maar als ik zie dat ik met de auto mee mag, dan maakt het mij allemaal niet
meer uit. Het feest is dan al begonnen. Plots zag ik dat we op bekend terrein
kwamen. Ik zag dat we naar 'mijn Blinker bossie' gingen. Ik ging daar vaak met
vrouwke naar toe, toen we nog in ons andere huis woonden. Natuurlijk heb ik
vrouwke laten horen hoe blij ik was.
Laat ik maar eens beginnen met
baggeren.
Zo, dat hebben we alvast te pakken.
Dat ziet er ook aantrekkelijk uit.
Spring ik of spring ik niet?
Ik een baggerbig?
Laat me niet lachen!
'k Heb ook nog aan hydrotherapie gedaan.
Hierna gingen we weer met de auto weg en toen we stopten, zei vrouwke dat ik
lekker mocht gaan slapen. Nou, dat hoefde ze echt niet te zeggen, want ik was
héél moe en mijn oogjes vielen toe.
Toen
ik geslapen had, bleek dat vrouwke nog een verrassing had. Ze vertelde dat we
naar een mooi bos gingen, waar ik al eens geweest ben toen tante Lianneke bij
ons was. Uiteraard heb ik vrouwke duidelijk laten horen, dat ik wel wist waar
we naar toe gingen. 't Is maar dat ze niet vergeet om op tijd te stoppen
hè?
En ja hoor, ik moest weer poseren.
Wablief? Moet ik niet zo onnozel kijken?
Vrouwke zegt dat ik een boom van een kerel ben.
Please, gaan we weer verder?
Inmiddels ben ik weer thuis en zijn mijn hondenpootjes héél moe. Ik ga nu dus
lekker maffen. Tot de volgende ronde.
Vanmiddag lekker op stap geweest met Blinker en een plek gezocht waar hij lekker
efkes los kon. Ik merk dat het wandelen veel energie van hem vraagt.
Vermoedelijk omdat het lopen natuurlijk niet van een leien dakkie gaat. Het is
ook te zien aan de foto's die ik vandaag maakte. Oké, efkes staan lukt wel,
maar dan ga ik zitten hoor vrouwke. En als het dan nog langer duurt, dan ga
ik erbij liggen.
Het is al laat. Honey wil naar buiten. Niks vreemds aan, dat gebeurt elke
avond wel een keer. Ik doe haar naar buiten, maar...... wat blijft ze lang
weg. Bovendien hoor ik haar regelmatig blaffen (lees: reageren op een keffer
die ergens tekeer gaat). Dat blaffen staat me niet aan, dus ik naar buiten en ik
roep haar. Ze heeft 'iets' in haar bek als ze komt en vervolgens zie (en hoor
en ruik) ik dit:
Zullen ze er niet gewoon vanzelf uitrollen? Dan word ik in ieder geval niet
moe en kan ik toch snacken. Hmmm, ik heb de indruk dat dat niet echt gaat lukken. Wat moet ik nu
verzinnen?
Vrouwke, kan jij het niet voor me doen?
Ook geen succes. Nog geen snackie te zien.
Tja, blijft er niks anders over dan overeind te komen.
Vanavond was het dus weer big party: Blinker mocht zwemmen. Héérlijk om te
zien (en te horen ) hoe hij daar van geniet.
Ik moe? Hoe komen jullie daar nu bij!
Ann, de fysiotherapeute vroeg me een filmpje te maken, terwijl Blinker zijn
'stem liet horen'. Ze hebben zelf ook een Duitse Herder en ze wil dan haar
man laten zien/horen dat het best nog meevalt met hun hond.
Efkes uitgetest om te zien of Blinker
het leuk vindt en of hij er sowieso in en uit kan komen. Het is nog een
beetje 'ploeteren', maar hopelijk zal dat vanzelf wat beter gaan als hij eraan
gewend is. Het is nog moeilijk voor hem om zijn draai te vinden en te gaan
liggen en ook het uitstappen kost moeite. Op deze manier kan ik bijv. ergens
naar toe wandelen en hem op een geschikte plaats los laten.
..... kunnen ook NIET leuk zijn. Althans, zo denkt Honey erover. Maar..... goed kijken (en
luisteren) bij het derde filmpje. Als ik vraag waar haar bal is, is ze als
een speer weg.
..... is soms zó eenvoudig. Gewoon een 'hopie' zand om te spelen.
Toen ik weer verder wilde wandelen, moest ze persé nog in dit kleine beetje
zand gaan liggen. Ze kon er maar moeilijk afscheid van nemen.
Madam zat aan het begin van de wandeling behoorlijk in de 'jachtmodus' en zag
kans de flexi uit mijn handen te rukken. Pfffffft...... daar stond ik dan.
Ugly monster. Gelukkig had ik haar rap te pakken, zodat ze niet over haar
grens kon gaan. Ik merkte echter wel dat ze erg moe was, dus het laatste
stukje naar de auto ging in etappes.
'Gravad Lachs' in de aanbieding, maar wie gaat er nu betalen voor Gravad Lachs??? Of het nu in de aanbieding is of
niet, het blijft stom. Wrom? Omdat Honey het gratis doet:
En voor de liefhebbers wil ze er zelfs ook nog een rauw eitje bij doen.
De eigenschap van herfst is: véél blaadjes. Honey is
er zot van en vindt het zó gaaf om met blaadjes te spelen. Soms is één blaadje
héél favoriet en dan MOET dat blaadje echt mee naar huis. Af en toe laat ze
die vallen en waar hij ook valt (tussen andere blaadjes bijv.):
ze zoekt net
zolang totdat ze dat ene blaadje weer te pakken heeft
en dan kunnen we weer
verder wandelen. En dat ziet er dan zo uit tijdens de wandeling (op weg naar
huis):
Tja, bij het frietkot moet Honey efkes stoppen,
maar kijk eens goed! Het
blaadje ligt daar op de mat.
We wandelen weer verder naar huis en hier moet ze stoppen,
.... in je proper gemaakte tuin. Mocht er nog onkruid gestaan hebben: nu
niet meer. Mocht er zaad geweest zijn, dat pogingen deed op te komen: nu niet
meer.
Hé, Blinker, gaan we spelen?
Ik wil wel een stukkie met je meerijden.
Oeps, ik geloof dat Blinker andere plannen heeft dan ik.
Zeg witte, kalm aan gij hè! Anders zal je eens iets meemaken.
Ik ben niet onder de indruk, Blinker. Ik zal het nog eens proberen.
.... en hij heeft het ook nooit eerder gedaan, maar vanmorgen vroeg ik me af
waar Blinker was gebleven. Ik was stomverbaasd, toen ik hem 'vond'. Als je
dit ziet, dan schuif je toch voor een keer de regels aan de kant? (Ja, ja, ik weet het. Dat noemen ze
'inkonssukwent' )
terwijl de bestelwagen volgeladen wordt: gewoon een hele bullepees geven.
Mjammie, da's lekker!
Zaterdagavond laat arriveerde ik met Blinker en Honey in ons nieuwe
huis. Blinker was erg onrustig en piepte veel. 's Nachts was hij wel stil
en de volgende dag was het over en was hij 'thuis'. Ik denk dat het goed
geweest is dat ik onlangs met Honey hier twee dagen was. Ze had toen veel
stress, maar nu ze weer hier kwam was ze héél rustig. Het leek erop dat ze
dacht: 'O, dit ken ik. Hier ben ik al geweest.'
Zondagmorgen vlogen
Blinker en Honey meteen de tuin in en werd het ravotten en spelen. Dat was
lang geleden! Daar heb ik geen 'beeldmateriaal' van. Later die dag wilden ze
weer spelen, toen ik met hen naar buiten ging. Ook Blinker is een balljunkie.
O ja?
Zeg nou eerlijk.
Is dit een onnozel manneke of is het niet?
Vandaag, maandag. Geef Blinker zijn mand en zon en hij is thuis!
En Honey? Zij is nog altijd daar waar het vrouwke is.
Ziehier (een deel van) het pluimvee van de buren. Vanavond konden we bijna
kippensoep eten. Een kip was hier geland. Tja, dat is vragen om problemen.
Dit keer
had ze mazzel en kon ontsnappen.
En als je in de Zonnestraat woont, dan moet je toch eigenlijk ook zonnebloemen
in de tuin hebben staan.
Ik ben gek van vlinderstruiken, maar wat ik hier nu zie..... Ze groeien hier
gewoon uit de muren.
Tja, dan ben je hard aan het werk
en je werpt een blik naar
buiten. Vervolgens zie je dit:
De dader? Is betrapt en doet alsof hij van niks weet. Blinker was dus
bijzonder aktief voor zijn doen
en fiks aan het graven geweest.
En dan nu wat galgenhumor. Ik vond nog een plek waar hij gegraven had en
dit
is juist de plek die ik gekozen heb voor de tijd dat het 'zover' is.
Je zou dus
gerust kunnen zeggen dat hij zijn eigen graf gegraven heeft.
Ook vandaag waren Blinker en Honey weer in de 'mood', maar..... dan heb je
zo'n grote tuin en MOET er geravot worden op zo'n klein stukkie waar ook nog
eens allerlei troep staat/ligt.
Het is hier nog altijd een 'bende', maar het is al heerlijk om niet meer steeds
heen en weer te moeten rijden. We slapen nog altijd op de grond, er moeten
nog veel kasten ineengestoken worden en er moet nog héél veel opgeruimd
worden. Ik probeer nu wat eerder te stoppen 's avonds, want ik ben echt
geradbraakt. De dag van de verhuizing vond ik afschuwelijk en uiteindelijk lag
ik pas om 2 uur op bed. Het zoeken naar je spullen vreet ook energie. Niet
weten waar bepaalde dingen zijn, die je toch nodig hebt. Maar ja, elke dag
een deel opruimen en over een tijdje heeft alles zijn plek. Het is al
héérlijk dat we weer internet hebben. 's
Avonds dus weer efkes relaxen achter (voor?) de laptop. Ook moet ik nog veel
dingen regelen via internet en ook om die reden is het toppie dat in dat opzicht
alles weer in orde is.
Om een lang verhaal kort te maken: operatie
geslaagd, patiënt leeft nog.
De dag begon echter minder
'feestelijk'. Toen Antoine gisteren met Blinker aan het wandelen was, had
Blinker enorm veel moeite om te kakken. Uiteindelijk was het dan toch gelukt.
Vanmorgen vroeg ging Antoine weer wandelen en toen hij thuiskwam vertelde hij
dat Blinker weer zoveel moeite deed om te kakken en dat het Blinker niet lukte
om te kakken. Uiteraard schrok ik me rot en dacht ik: "Gaat de ellende nu
echt beginnen?" Ik gaf hem rap Iso-kel en zal dat nog een paar dagen blijven
doen. Aangezien ik vandaag pas in de middag naar ons nieuwe huisje kon gaan,
had ik me al voorgenomen om rond de middag naar 'ons bossie' te gaan. Negen van
de tien keer kakt Blinker daar altijd. Zo gezegd, zo gedaan. We waren nog
geen halve minuut in 'ons bossie' en Blinker kakte!!!!! Het kostte hem geen moeite en ik
kan jullie zeggen dat er een blok beton van mijn schouders viel. En toen was
de wandeling natuurlijk extra feestelijk. Kijk en geniet mee:
Helaas heeft deze muis voor niets het leven gelaten. Honey heeft hem niet opgevreten. Misschien over een paar dagen, als het
ontbindingsproces goed in gang gezet is.
... een hond die meedenkt in het hele verhuisgebeuren. Honey heeft besloten dat zij alvast begint met uitgraven van struiken die mee moeten. Gisteren werd er gestart met struik nummer 1.
Hihihi, Blinker gaat ook proberen te graven. Dat wordt natuurlijk helemaal niks.
Ik wil het wel proberen, maar ik denk dat ik rap moe zal zijn.
Blinker, ik zal je eens laten zien hoe je dat moet doen.
<
Vrouwke, hoef ik niet te helpen? Ik word daar zo moe van.
Ik moet ook efkes uitblazen.
Een goeie hulp geeft niet op. Vandaag was de volgende struik aan de beurt.
Hopla, ik ga er weer flink tegenaan.
Ruik ik daar nog een zalmkoppie?
Pauze.
Zo, weer verder. Deze struik moet ook mee.
Hihihi, vrouwke zal kei-trots op me zijn.
Zie ik daar een wurrumpie?
Vrouwke, mag ik stoppen voor vandaag? Ga ik morgen wel weer verder.
Lieve God, kunt u er voor zorgen dat dit stopt, zodat ik weer lekker verder kan lopen?
Dit is zó grappig bij Blinker. Hij kan zo ingespannen ergens naar kijken, dat hij zijn bek dicht doet en vergeet dat zijn tong nog voor een deel buitenboord hangt.
Een tijd geleden heb ik Blinker het commando 'Hatsjoe' aangeleerd. Hij haalt dan een pakje papieren zakdoekjes en brengt die bij mij. Hiervoor heb ik standaard een pakje papieren zakdoekjes naast de tv liggen, zodat hij ze weet te vinden. Regelmatig vindt Blinker dat hij gewoon een snackie verdiend heeft of heeft hij trek in iets lekkers. Zomaar uit het niet staat hij dan ineens naast me met dat pakje papieren zakdoekjes in zijn bek. Vanavond had ik boven gewerkt en toen ik beneden kwam zag ik dit:
.... het aanleren van 'shame (on you)'. Tja, dat dachten tante Lianneke en vrouwke vandaag. Ik mag dan blond zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat ik dom ben. Kijken jullie mee wat er allemaal gebeurd is om mij te laten 'sjemen'?
Nou ja zeg, een brieffie op mijn kop geplakt.
En daarna op mijn oor.
Wat dit ook mag zijn, ik ga me er niet voor sjemen.
Alweer een poging. Ik trek het me niet aan.
Ik slaap gewoon door.
Zolang ze er geen steen op leggen, vind ik het allemaal best.
Geloven ze nog altijd dat ik me zal gaan sjemen?
Hoor ik vrouwke tegen tante Lianneke zeggen dat het nu helemaal goed gaat komen. Ze heeft een gewéldig idee.
Het kwam NIET goed, dus werd er iets nieuws verzonnen.
Het moet ook niet gekker worden!
De volgende serie wordt erg 'boring', dus ik zal het jullie besparen. Ik zal er een paar uitpikken om jullie te laten zien dat het leven hier geen lolletje is. Het begint met één brieffie OP mijn oog.
Na één komt natuurlijk twee, drie en vier. Bij vijf laat ik me nog altijd niet van mijn stuk brengen.
En dan hebben we nog zes en zeven. Bij nummer 8 toon ik dat ik ruggengraat heb en me nog altijd nergens voor sjeem.
Nummer 9 werd ook nog geprobeerd. En..... bij nummer 10 deed ik alsof ik me ging sjemen. Tante Lianneke en vrouwke begonnen al te juichen, maar ik heb het lekker niet gedaan.
We hadden een enorme ijspegel aan de regenpijp bij het schuurtje. De dakgoot begon al door te buigen, dus hebben we hem weggehaald. Ik had hem buiten neergegooid. Niet lang daarna zag ik dit:
Mjammie, da's een lekker toetje.
Mijn bek is groot genoeg.
Later op de avond. Honey was buiten geweest en komt op een bepaald moment weer binnen. Whoehahaha, ze was nog niet klaar met haar toetje.
Lekker verder smikkelen op mijn bankske.
't Is verrekte lekker.
Uiteindelijk heb ik hem toch maar geruild voor iets anders.
Deze ruikt ook lekker. Efkes proberen of ik de zak open kan krijgen.
Ik ga nog een poosje door met uitpakken.
Leuke verrassing hè vrouwke?
Mijn poot erop, want anders pakt die witte het af.
Ja, ik heb nog een zak gepikt.
Nu ben ik knock-out en moet ik dringend slapen.
Tante Lianneke, ik wil u uit het diepst van mijn hondenhartje bedanken voor zóveel lekkere snackies. Nu vind ik het niet erg meer dat ik geen koekskes meer mag eten. Dit is veul lekkerder. Deze is voor u:
Amai zeg, ronken dat hij doet!!!! Ik kan zo genieten als ik Blinker daar zo zie liggen (en uiteraard ook HOREN). (Ocharme, zijn blote buikske waar hij zo'n last van heeft )
SNEEUW!!!!!! Dus dat werd natuurlijk meteen de tuin in met twee honden in de 'Grote-Blijdschap-Modus'.
En nog twee filmpjes.
Kleine toelichting. Blinker en Honey doen uiterst zelden een trekspelletje en ALS het al gebeurt, is het met een paar seconden afgelopen. Gisteravond kreeg ik een speeltje mee van Wendy voor de honden. Kijk wat er gebeurde vanmorgen:
..... was het al een monstertje. Ik kwam deze foto's zojuist tegen en besefte ineens dat Honey dus gewoon als een monster(tje) geboren is en dat dit nooit veranderd is. Nou ja, het 'tje' kan er inmiddels wel af. Ocharme die Blinker. Willen jullie meegenieten?
Ik was op zoek naar een paar oude foto's en ik kwam toen onderstaand filmpje tegen. Wat is het toch vréselijk leuk om dat weer terug te zien. Kijk en geniet mee:
..... is vandaag geweest! Tante Lianne weet dat ik mijn bakkes héél wijd opentrek als er iemand komt. En weten jullie wat ze dan doet? Voor ik geluid kan maken stopt ze heel rap een kwartel in mijn bek. Mjammie, dat smaakt me hoor!
.... en men neme een paar ballen. Vervolgens rijden we naar 'ons' watertje. Ondertussen kan je gerust je krantje lezen en koffie drinken, want ze vermaakt zichzelf uitstekend.
waar is mijn groene bal?
Maar ze kan ook roerloos staan kijken met twee ballen in haar bek.
We kopen manden, bankskes, kleden, kussens, vachtjes enz. enz. Wat heeft dat eigenlijk voor nut? Wat kiest een hond als hij/zij zelf mag kiezen? Ziehier het antwoord:
Lekker plekkie, vrouwke.
Oef, het maakt me slaperig.
Héél slaperig.
In dromenland.
En weten jullie wat nog een voordeel is? Als ze erg klieren, dan kan je ze ook nog eens in dezelfde doos te vondeling leggen.
De afgelopen dagen was het hier verschrikkelijk rommelig, druk en anders dan anders. Dit vanwege de 'pré-verhuis-perikelen'. Uiteraard was de situatie voor Blinker en Honey dan ook anders dan anders. Ik heb de indruk dat vooral Honey er supergevoelig voor is. Gisteravond heeft ze eerst al haar eten uitgebraakt (dit heeft ze nog nooit eerder gedaan). Ze had rustig gegeten, dus daar heeft het niet aan gelegen. Een héél klein deel heeft ze terug opgegeten en de rest laten liggen. Dat is niks voor Honey, ze zou het nog liever gaan begraven. Ze maakte geen zieke indruk en ik vermoed dat de oorzaak toch stress geweest zal zijn. Voor vandaag nam ik me voor om haar eens extra in de watjes te leggen en de perikelen maar even te laten voor wat ze zijn. Vanmorgen lekker uitgewaaid met een wandeling en vanmiddag weer eens naar het bos geweest. Als ik haar zo zie genieten, dan raak ik zelf meteen ook een deel stress kwijt. Kijk en geniet mee.
YEAH, ik heb een watertje gevonden!
Onze rioolrat.
Het is niet te geloven, maar zag ik toch weer een standbeeld.
En daar is onze baggerbig weer.
Da's pas ontstressen.
En natuurlijk her en der wat hakselen.
Met af en toe een rustpauze.
Leuk hè vrouwke, dat ontstressen?
En Blinker? Hij heeft zo zijn eigen manier van ontstressen.
Vanmorgen ging ik met Honey een wandeling maken hierachter in de velden. Even de situatie schetsen. Ik ga bij ons door de tuin, achterin de tuin doe ik een grote 'deur' in de schutting open en kom dan in onze 'kippentuin', ik open daar een ander hekje en via onze moestuin kan ik de velden in. Enfin, na een tijd flierenfluiten besloot ik weer richting huis te gaan. Zie ik in de verte een Duitse Herder rennen. Een Duitse Herder? En dan nog wel één die errug veel op Blinker lijkt. Efkes gevoeld of ik niet droomde. Nee, ik had ook geen alcohol genuttigd. Kortom: dit was realiteit. Het was BLINKER!!!! Ik was zo met stomheid geslagen dat ik er niet eens aan dacht om een filmpje/foto's te maken van Blinker, want die blik en die kop vergeet ik nooit meer. Zoiets van: "Hihihi, vrouwke, hier ben ik hoor. Gaan we lol maken? " Ongelofelijk, wat een triomfantelijke blik, wat een pretoogjes. Mijn 'raderen' draaiden op volle toeren, want hoe was hij hier gekomen???? Ik weet zeker dat ik de achterdeur dicht gedaan had (die gaat overdag nooit op slot als Blinker en/of Honey binnen zijn). Het flitste door mijn hoofd: "Heeft hij de voordeur open gekregen???" Zo ja, dan staat die nog wagenwijd open. Zo rap als ik kon ben ik terug naar huis gegaan. Het hekje bij de moestuin zat nog dicht. Plots zag ik het ontsnappingsplan. In de grote 'deur' had hij een gat gemaakt:
Zo groot is dat gat niet, maar voldoende voor meneer om zich er doorheen te wurmen. Ergens in de kippentuin moet hij dan over de afspanning zijn gejumpt.
Hihihi, dit is geinig! Ik kan de kippies zien.
Blinker had dus de achterdeur open gekregen. Dat op zich is al een mirakel, want de deur gaat naar binnen toe open en bovendien zit er een veer op, waardoor er toch een soort weerstand op de deur zit. Tja, voortaan dus echt de deuren op slot als Blinker en/of Honey thuis blijven. MONSTERS zijn het. Wat ik nu ga doen? Een hamer, spijkers en hout zoeken en fungeren als timmerman (of iets dat erop lijkt). Ja, ik weet het, er zijn hier twee kerels. Maar ja, allebei de hort op, dus ga ik zelf aan de slag.
Als Blinker en Honey hun eten krijgen, dan moeten ze in hun mand. Ik breng dan het eten ergens in de tuin en roep hen. Dan mogen ze 'aanvallen'. Honey is echt een spook en bij haar gaat het alsvolgt:
Ik: Honey, in je mand. Honey: Oké, vrouwke, kijk eens hoe braaf?
Ik doe een paar stappen en wat doet ze terwijl ik wegloop?
Ik: Honey, in je mand. Honey: Oké dan, als het echt moet.
Ik doe nog een paar stappen en wat gebeurt er?
Ik: Honey, in je mand! Honey: IK HEB HONGER!
En pas als het zo blijft, roep ik haar en mag ze eten. Whoehahaha, elke keer weer probeert ze het.
Honey heeft sterk het vermoeden dat we niet voldoende noten hebben voor haar, dus besloot ze er onlangs één te begraven. Diezelfde avond heeft ze hem voor het slapen gaan weer opgegraven en opgegeten.
Ik moet toegeven: zo'n ijssie smaakt goed met die hitte. 't Is nie waar hè! Loert die Witte Tornado op MIJN ijssie. Effe die Duitser in het snotje houden. Als hij niet oplet, dan is ZIJN ijssie MIJN ijssie.
Ik heb vandaag alle kleden op de bankskes verschoond. Toen ik bezig was met het bankske van Honey, stonden Blinker en Honey allebei achter me te wachten. Ik was nog maar net klaar of Blinker jumpte op het bankske van Honey. Het is de eerste keer dat dit gebeurd, Blinker blijft altijd trouw aan zijn eigen bankske. Whoehahaha, die kop van Honey!
Graag wil ik aan jullie voorstellen: Blinker onze Duitse Herder van 6 jaar en Honey onze Zwitserse Witte Herder van bijna 2 jaar. Het is een héérlijk duo en hier wil ik jullie laten meegenieten van hun wonderbare belevenissen.
Ik mis een poot! 
Ugly monster. 
<
>
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
