.... en ik mocht mee. Nu weet ik niet wat 'hort'
is, maar als ik zie dat ik met de auto mee mag, dan maakt het mij allemaal niet
meer uit. Het feest is dan al begonnen. Plots zag ik dat we op bekend terrein
kwamen. Ik zag dat we naar 'mijn Blinker bossie' gingen. Ik ging daar vaak met
vrouwke naar toe, toen we nog in ons andere huis woonden. Natuurlijk heb ik
vrouwke laten horen hoe blij ik was.
Laat ik maar eens beginnen met
baggeren.
Zo, dat hebben we alvast te pakken.
Dat ziet er ook aantrekkelijk uit.
Spring ik of spring ik niet?
Ik een baggerbig?
Laat me niet lachen!
'k Heb ook nog aan hydrotherapie gedaan.
Hierna gingen we weer met de auto weg en toen we stopten, zei vrouwke dat ik
lekker mocht gaan slapen. Nou, dat hoefde ze echt niet te zeggen, want ik was
héél moe en mijn oogjes vielen toe.
Toen
ik geslapen had, bleek dat vrouwke nog een verrassing had. Ze vertelde dat we
naar een mooi bos gingen, waar ik al eens geweest ben toen tante Lianneke bij
ons was. Uiteraard heb ik vrouwke duidelijk laten horen, dat ik wel wist waar
we naar toe gingen. 't Is maar dat ze niet vergeet om op tijd te stoppen
hè?
En ja hoor, ik moest weer poseren.
Wablief? Moet ik niet zo onnozel kijken?
Vrouwke zegt dat ik een boom van een kerel ben.
Please, gaan we weer verder?
Inmiddels ben ik weer thuis en zijn mijn hondenpootjes héél moe. Ik ga nu dus
lekker maffen. Tot de volgende ronde.
Vanmiddag lekker op stap geweest met Blinker en een plek gezocht waar hij lekker
efkes los kon. Ik merk dat het wandelen veel energie van hem vraagt.
Vermoedelijk omdat het lopen natuurlijk niet van een leien dakkie gaat. Het is
ook te zien aan de foto's die ik vandaag maakte. Oké, efkes staan lukt wel,
maar dan ga ik zitten hoor vrouwke. En als het dan nog langer duurt, dan ga
ik erbij liggen.
