terwijl de bestelwagen volgeladen wordt: gewoon een hele bullepees geven.
Mjammie, da's lekker!
Zaterdagavond laat arriveerde ik met Blinker en Honey in ons nieuwe
huis. Blinker was erg onrustig en piepte veel. 's Nachts was hij wel stil
en de volgende dag was het over en was hij 'thuis'. Ik denk dat het goed
geweest is dat ik onlangs met Honey hier twee dagen was. Ze had toen veel
stress, maar nu ze weer hier kwam was ze héél rustig. Het leek erop dat ze
dacht: 'O, dit ken ik. Hier ben ik al geweest.'
Zondagmorgen vlogen
Blinker en Honey meteen de tuin in en werd het ravotten en spelen. Dat was
lang geleden! Daar heb ik geen 'beeldmateriaal' van. Later die dag wilden ze
weer spelen, toen ik met hen naar buiten ging. Ook Blinker is een balljunkie.
O ja?
Zeg nou eerlijk.
Is dit een onnozel manneke of is het niet?
Vandaag, maandag. Geef Blinker zijn mand en zon en hij is thuis!
En Honey? Zij is nog altijd daar waar het vrouwke is.
Ziehier (een deel van) het pluimvee van de buren. Vanavond konden we bijna
kippensoep eten. Een kip was hier geland. Tja, dat is vragen om problemen.
Dit keer
had ze mazzel en kon ontsnappen.
En als je in de Zonnestraat woont, dan moet je toch eigenlijk ook zonnebloemen
in de tuin hebben staan.
Ik ben gek van vlinderstruiken, maar wat ik hier nu zie..... Ze groeien hier
gewoon uit de muren.
Tja, dan ben je hard aan het werk
en je werpt een blik naar
buiten. Vervolgens zie je dit:
De dader? Is betrapt en doet alsof hij van niks weet. Blinker was dus
bijzonder aktief voor zijn doen
en fiks aan het graven geweest.
En dan nu wat galgenhumor. Ik vond nog een plek waar hij gegraven had en
dit
is juist de plek die ik gekozen heb voor de tijd dat het 'zover' is.
Je zou dus
gerust kunnen zeggen dat hij zijn eigen graf gegraven heeft.
Ook vandaag waren Blinker en Honey weer in de 'mood', maar..... dan heb je
zo'n grote tuin en MOET er geravot worden op zo'n klein stukkie waar ook nog
eens allerlei troep staat/ligt.
Het is hier nog altijd een 'bende', maar het is al heerlijk om niet meer steeds
heen en weer te moeten rijden. We slapen nog altijd op de grond, er moeten
nog veel kasten ineengestoken worden en er moet nog héél veel opgeruimd
worden. Ik probeer nu wat eerder te stoppen 's avonds, want ik ben echt
geradbraakt. De dag van de verhuizing vond ik afschuwelijk en uiteindelijk lag
ik pas om 2 uur op bed. Het zoeken naar je spullen vreet ook energie. Niet
weten waar bepaalde dingen zijn, die je toch nodig hebt. Maar ja, elke dag
een deel opruimen en over een tijdje heeft alles zijn plek. Het is al
héérlijk dat we weer internet hebben. 's
Avonds dus weer efkes relaxen achter (voor?) de laptop. Ook moet ik nog veel
dingen regelen via internet en ook om die reden is het toppie dat in dat opzicht
alles weer in orde is.
Om een lang verhaal kort te maken: operatie
geslaagd, patiënt leeft nog.
De dag begon echter minder
'feestelijk'. Toen Antoine gisteren met Blinker aan het wandelen was, had
Blinker enorm veel moeite om te kakken. Uiteindelijk was het dan toch gelukt.
Vanmorgen vroeg ging Antoine weer wandelen en toen hij thuiskwam vertelde hij
dat Blinker weer zoveel moeite deed om te kakken en dat het Blinker niet lukte
om te kakken. Uiteraard schrok ik me rot en dacht ik: "Gaat de ellende nu
echt beginnen?" Ik gaf hem rap Iso-kel en zal dat nog een paar dagen blijven
doen. Aangezien ik vandaag pas in de middag naar ons nieuwe huisje kon gaan,
had ik me al voorgenomen om rond de middag naar 'ons bossie' te gaan. Negen van
de tien keer kakt Blinker daar altijd. Zo gezegd, zo gedaan. We waren nog
geen halve minuut in 'ons bossie' en Blinker kakte!!!!! Het kostte hem geen moeite en ik
kan jullie zeggen dat er een blok beton van mijn schouders viel. En toen was
de wandeling natuurlijk extra feestelijk. Kijk en geniet mee:
