Vandaag zag ik je voor het eerst weer lachen na een lange tijd Spiegelbeeld ik vond het fijn te zien dat je niet meer leid Dat stilaan het geluk de weg naar je hartje vind Dat verdriet plaats maakt voor wat je bemind Alles word in eens zo mooi rondom ons beide Samen zitten plots aan één zijde Spiegelbeeld stel me nu AUB niet teleur keer nu niet meer terug naar dat getreur Laat ons nu samen vechten als één man Je weet dat het kan Samen zijn we één nooit meer alleen Samen kunnen we alles aan Zullen we de zwaarste stormen doorstaan
Je ogen zo donker als de nacht toch voelt je blik zo zacht Je lijf zo groot als een tebby beer kijk ik met veel respect op je neer je bent zo anders dan ieder ander raar dat ik door jou zo van gedachte verander weet niet goed wat ik er mee moet Plots lijkt het zuurste snoepje zo zoet weet niet of ik er tegen moet strijden of ik mijn hart deze keer het pad moet laten leiden zoveel dingen hebben we gemeen plots voel ik me niet alleen je moet het zelfde pad doorlopen liefst met goede moed mag ik hopen zou het erg vinden dat je hier alleen om moet leiden Zou alles willen doen om dat te vermijden Ik weet even niet goed wat ik moet doen daarom dat ik beter even wacht met de bibber in mijn schoen Kan dit gevoel niet echt een plaats geven Als ik nog maar iets van je hoor begin ik te beven kan zelfs de juiste woorden niet vinden maar ga er geen doekjes om winden jij bent iemand waar ik zot van zou kunnen zijn maar toch heb ik schrik van de pijn zou ik jou gelukkig kunnen maken zou ik je verdriet kunnen kraken Dit keer ga ik even wachten om te vertellen dat je dwaalt door mijn gedachte raar dat ik me zo voel normaal ben ik bang van dit gevoel zo ik me er tegen verzetten alles doen om dit te beletten maar nu heb ik geen zin om me er tegen te weren heb het gevoel dat jij die bent die mijn leven doet keren Ach waarom is dit zo moeilijk voor mij is dit echt of gaat ook dit voorbij ?
het is stil om me heen maar toch voel ik me niet alleen ik voel alleen rust in mijn hoofd niets wat mij van die rust beroofd stilaan begin ik er aan te wennen dat nooit iemand me echt zal kennen ik heb me er bij neer gelegd dat ik nooit meer zal doen wat men mij oplegt enkel nog mijn eigen wegen belopen dat ooit de ware mijn pad doorkruist blijf ik hopen ik heb nooit het geloof in hoop opgegeven want hoop doet leven en leven is wat ik wil mijn tijd staat ook niet stil ergens zal ik het geluk wel vinden iemand die mijn hartje weet te verslinden tot die tijd blijf ik liever alleen en blijft het lekker stil om me heen want zij die me echt kan begrijpen geeft me de tijd om alles te laten rijpen zij die echt wat voor mij voelt weet perfect wat ik bedoel ze heeft het zelfde pad begaan ze heeft dezelfde pijn moeten doorstaan alleen zij zal voelen wat ik voel ieder woord begrijpen wat ik bedoel aan haar wil ik mij geven elke dag de rest van mijn leven denk jij de ware te zijn waag je kans maar pas op voor de pijn
het spel werd gespeeld lief en leed gedeeld maar jou oren wouden alleen jouw woorden horen niets was zoals jet lijkt gevoelens gelogen zoals het blijkt elkaar dingen verwijten fouten naar het hoofd smijten woorden die mekaar raken kijkend wie het eerste zou kraken maar dan geef ik me snel gewonnen was ik maar nooit iets met jouw begonnen nu zoek ik terug de rust van het leven om leuke dingen te kunnen beleven voorgoed verleden tijd van deze beslissing krijg ik nooit spijt
