het is stil om me heen maar toch voel ik me niet alleen ik voel alleen rust in mijn hoofd niets wat mij van die rust beroofd stilaan begin ik er aan te wennen dat nooit iemand me echt zal kennen ik heb me er bij neer gelegd dat ik nooit meer zal doen wat men mij oplegt enkel nog mijn eigen wegen belopen dat ooit de ware mijn pad doorkruist blijf ik hopen ik heb nooit het geloof in hoop opgegeven want hoop doet leven en leven is wat ik wil mijn tijd staat ook niet stil ergens zal ik het geluk wel vinden iemand die mijn hartje weet te verslinden tot die tijd blijf ik liever alleen en blijft het lekker stil om me heen want zij die me echt kan begrijpen geeft me de tijd om alles te laten rijpen zij die echt wat voor mij voelt weet perfect wat ik bedoel ze heeft het zelfde pad begaan ze heeft dezelfde pijn moeten doorstaan alleen zij zal voelen wat ik voel ieder woord begrijpen wat ik bedoel aan haar wil ik mij geven elke dag de rest van mijn leven denk jij de ware te zijn waag je kans maar pas op voor de pijn
het spel werd gespeeld lief en leed gedeeld maar jou oren wouden alleen jouw woorden horen niets was zoals jet lijkt gevoelens gelogen zoals het blijkt elkaar dingen verwijten fouten naar het hoofd smijten woorden die mekaar raken kijkend wie het eerste zou kraken maar dan geef ik me snel gewonnen was ik maar nooit iets met jouw begonnen nu zoek ik terug de rust van het leven om leuke dingen te kunnen beleven voorgoed verleden tijd van deze beslissing krijg ik nooit spijt
