|
Even stil
Je ogen zo donker als de nacht
toch voelt je blik zo zacht
Je lijf zo groot als een tebby beer
kijk ik met veel respect op je neer
je bent zo anders dan ieder ander
raar dat ik door jou zo van gedachte verander
weet niet goed wat ik er mee moet
Plots lijkt het zuurste snoepje zo zoet
weet niet of ik er tegen moet strijden
of ik mijn hart deze keer het pad moet laten leiden
zoveel dingen hebben we gemeen
plots voel ik me niet alleen
je moet het zelfde pad doorlopen
liefst met goede moed mag ik hopen
zou het erg vinden dat je hier alleen om moet leiden
Zou alles willen doen om dat te vermijden
Ik weet even niet goed wat ik moet doen
daarom dat ik beter even wacht met de bibber in mijn schoen
Kan dit gevoel niet echt een plaats geven
Als ik nog maar iets van je hoor begin ik te beven
kan zelfs de juiste woorden niet vinden
maar ga er geen doekjes om winden
jij bent iemand waar ik zot van zou kunnen zijn
maar toch heb ik schrik van de pijn
zou ik jou gelukkig kunnen maken
zou ik je verdriet kunnen kraken
Dit keer ga ik even wachten
om te vertellen dat je dwaalt door mijn gedachte
raar dat ik me zo voel
normaal ben ik bang van dit gevoel
zo ik me er tegen verzetten
alles doen om dit te beletten
maar nu heb ik geen zin om me er tegen te weren
heb het gevoel dat jij die bent die mijn leven doet keren
Ach waarom is dit zo moeilijk voor mij
is dit echt of gaat ook dit voorbij ?
***©Wiz@rD***
|
