Waarom moet alles zo ingewikkeld zijn...Weten dat jij beseft dat ik iets voor jou zou zijn maar dat je hart het niet kan voelen doet me zo'n pijn.
En ik wil wel wachten maar wachten kan lang duren en dat maakt het zo moeilijk.
Ik ben blij dat we elkaar wel af en toe zien, maar dat maakt het er niet gemakkelijk op. Vooral niet omdat we binnenkort naar Gent in het licht gaan. Zoiets romantisch... en toch... Ik weet dat het een perfecte avond zal zijn, maar daardoor zal je hart nog niet veranderen.
Moet ik me nu afstandelijker houden als ik je zie.... dat kan ik gewoon ook niet want ik geniet te graag van jou aandacht en knuffels.
Zoals ik al zei maakt dat het net zo lastig, dit alles... dit gevoel... zo hartverscheurend...
Kon ik maar in de toekomst kijken en weten dat het goed zou komen, zou al een hele geruststelling zijn....
Ik heb me te hard gefocust op een toekomst met jou dat het zo'n pijn doet om te weten dat dit misschien niet zo zal zijn...
Met Achim zal het ook zeker niet meer zijn, dus blijft het 1 groot zwart gat...
Ik weet niet of ik mij naar iemand anders toe ook zo open kan stellen als naar jou toe. Want bij jou voelt dat zo goed aan, nooit gedacht zo open tegen jou te zijn. Maar jij begrijpt me perfect en kan het soms beter verwoorden dan ikzelf wat ik voel of denk.
Jij vult me zo goed aan, en het doet me pijn te denken dat dit misschien in de toekomst niet meer zo zou zijn.
Want stel dat jij iemand anders leert kennen of ik... dan zal die hechte band die we nu hebben er ook minder zijn.
Dat zou zo jammer zijn mocht die verdwijnen of minder worden.
Ik heb jou gewoon nodig in mijn leven, in mijn toekomst.... Jij bent gewoon mijn toekomst Nico.
Ik had zo'n hoop dat het binnenkort wel goed zou komen...Na je reactie van voorbije weekend, maar blijkbaar zit je nog met je gedachten niet helemaal bij het nu...Kan je je nog niet openstellen voor een relatie...
Je zegt dat ik niet moet wachten op jou, maar voorlopig doe ik dat wel. Daar ik het gevoel heb dat wij echt samen horen.
Dat jij het wachten echt waard bent... tot nu toe toch.
Het is raar hoe diep gevoelens voor iemand kunnen zitten, en mijn gevoelens voor jou zitten er wel al even vandaar dat het nu zo moeilijk is om die weg te toveren.
Ergens was je er altijd voor mij, kwamen we altijd goed overeen. Je gaf me altijd een goed gevoel en kon goed met me praten.
De gedachte dat ik je met iemand anders zou moeten delen in de toekomst maakt me gek... Omdat ik degene wil zijn met wie je alles deelt....
Beetje egoïstisch maar soit.
Voor mij ben jij degene die mij intens gelukkig zou maken, maar ja het moet omgekeerd ook zo zijn natuurlijk.
You know I want you, it's not a secret I've tried to hide...
Zo blij dat we dinsdagavond terug zo lang gechat hadden. Dacht al dat je me negeerde.
Je bent zo'n schatje.... Fijn te weten dat je collega het ook gezellig had gevonden vrijdagavond.
Hij gaf me alleszins mooie complimenten... Was vooral blij dat hij vond dat ik echt iets voor jou was.
Blij dat jij dat ook weet/beseft en je hartje, niet mee inzitten.... Langzaamaan verover ik dat wel... Komt wel goed met de tijd... Geef het een kans. Dan zal alles goed komen.
Blij dat wel elkaar nu zondagmiddag zien om samen tiramisu te maken en te genieten van elkaars gezelschap.
Heb er zo'n zin in, echt waar.
Gisteren stuurde je me dan nog een foto door van je nieuwe kapsel... mmmm knap hoor.
Bij deze heb ik nu ook een foto van jou zoals jij er ene van mij hebt. 1 voordeel op jouw foto zijn jouw ogen open.
Zalig gewoon om die foto nu zo af en toe te bekijken, je bent echt zo'n schatje. Helemaal om bij weg te smelten.
Ik krijg geen reactie op mijn berichten naar jou. Zaterdagnacht stuurde ik jou een Messenger bericht en na men nacht shift een sms.
Ik weet dat je ze beide gelezen hebt, maar een antwoord daar zit ik tevergeefs nog op te wachten.
Op fb vond je mijn berichten leuk dus het is niet dat je me daar negeert.
Is er vrijdagavond iets gebeurt waardoor je nu niet kan antwoorden op mijn berichten?
Ik mocht altijd sturen en als je kon zou je antwoorden, maar nu zit ik te wachten en vraag me af wat ik misdaan heb...
Heb ik vrijdag iets verkeerds gezegd of gedaan.... Ik denk van niet want je gaf me het gevoel dat je blij was me te zien en zolang naast me kon zitten om gezellig te babbelen.
Begin je twijfels te krijgen over onze vriendschap, heb je schrik om toe te geven aan je gevoelens...
Ik weet dat het geen gemakkelijke situatie is maar gevoelens kan je nu eenmaal niet wegstoppen in een doosje.
Ookal zou dat misschien makkelijker zijn. Mijn gevoelens voor jou worden alleen maar groten/sterker, en dat is mss verkeerd? Ik weet het niet.
Liefst van al zou ik je gewoon willen vasthouden en zeggen dat alles goed komt en je kussen.
Hopelijk laat je me niet te lang met al deze twijfels en gedachten zitten en laat je me vlug iets weten hoe het met je gaat of waarom je niet vroeger kon antwoorden.
Ik hoop dat als je iets zou beginnen voelen dit niet wil afsluiten maar de kans wil geven zoals we met Kerst afgesproken hadden.
