Waarom mediteren ?

Een topic van de eerst avondtalk op de retraite. Inderdaad waarom zouden we gaan mediteren eerlijk ?

Als je vraagt aan mensen waarom ze naar de gym gaan of regelmatig gaan lopen, zwemmen... Kunnen wij daar heel eenvoudig en een eenduidig antwoord op formuleren : het is goed voor mijn fysiek, ik word er sterker door, ik voel me goed in mijn vel na een workout etc.

Wel meditatie is eveneens een workoutprogramma, maar dan één om onze mind te trainen. Onze spieren in de mind aanscherpen. Voor je aan zo een training begint is het raadzaam om te weten hoe die 'geest' eigenlijk werkt en welke oefeningen zijn aangewezen, zoals het een meerwaarde biedt alvorens je naar de gym gaat te weten welk fitnessprogramma op jou is afgestemd.

Ik legde reeds uit dat onze geest voortdurend afdwaalt met gecreëerde verhalen in het verleden en de toekomst, dat het een ego creëert waar we ons mee gaan identificeren keer op keer en vergeten eens in het 'mooie nu' aanwezig te zijn. Het is zoals op het perron staan wachten op de trein en de trein van jouw leven voorbij zien gaan aan volle snelheid zonder er zelf op te zitten.

Wel meditatie kan ons leren bewust te worden van de gedachten in ons hoofd - het aanscherpen van onze aanwezigheid. Het kan je leren emoties en fysieke sensaties thuisbrengen in je lichaam.

Het brengt innerlijke vrede, rust, ruimte in het hoofd. Kortom het sterkt je in het dagelijkse bestaan om te leren omgaan met moeilijke situaties en die hebben we allemaal wel eens te verduren. Eveneens niet onbelangrijk het leert je het menselijke aspect beter te begrijpen: waarden als empathie, mededogen etc.

Jullie hebben nu al wat meer duiding over het waarom. Het hoe leg ik uit in een volgend schrijfwerkje.

------

Op het einde van bovenvermelde topic vroeg ik aan mijn meditatieleraar Paul hoe we in staat kunnen zijn de aangeleerde waarden in het meditatiecentrum terug te brengen in ons vluchtige bestaan in het Westen. Hier zit iedereen op dezelfde golflengte, is er mogelijkheid tot 6 uur per dag meditatie en is er een ongelofelijk prachtige natuur aanwezig die je al voor een groot deel 'zen' maakt.

Als ik dan de vergelijking met mijn 'thuisfront' maak, zit ik niet op dezelfde golflengte met de meeste mensen in mijn omgeving. Al vaak gehoord van 'heb je u pilletjes al genomen ?' Of 'nog niet klaar voor de psychiatrie'. 

Wel het antwoord dat ik kan geven is dat onze maatschappij de psychiatrie is met al zijn verlangens , behoeftes, materialistische grijpen, die nooit 100 procent bevredigend kunnen zijn en de mensen, inclusief mezelf doen leiden. We vergeten de warmte en vriendelijkheid in ons uit te stralen naar onze medemens. We lopen gestresst en gejaagd bezig als robotten gestuurd door de 'computermaatschapij'

Als we kunnen leren dat het geluk in onszelf zit dan lijkt het me inderdaad de moeite waard om er werk van te maken en geloof me het is geen gemakkelijke opdracht. Toen ik in 2011 terugkwam van Sri Lanka kon ik me nog maar moeilijk aanpassen aan de 'drukte'. Mijn relatie liep op de klippen en in plaats van 'zen' te leven ging ik na een tijdje over naar de 'darkside' of life. Ik dacht zo'n leven is hier toch niet mogelijk en besloot dan maar op het vluchtige bestaan te storten van 'sex, drugs en rock en roll. Ik was teleurgesteld, ik dacht al de waarden die ik had gevoeld in het Oosten, die innerlijke vrede en vriendelijkheid, te kunnen behouden in mijn westerse bestaan, maar faalde. Mijn rust veranderde geleidelijk in onrust en mijn vriendelijkheid kende niet meer dezelfde waarde.

Hiermee wil ik besluiten verwacht geen 'wauw momenten' het is gewoon een oefening in bewustzijn. Het is niet zweven in een andere wereld. Het vraagt enkel een beetje discipline al is het maar 30 minuutjes per dag.

Je dagdagelijkse leven kan bestaan uit meditatie. Je hoeft daar voor niet op een kussen te gaan zitten voor een altaar. Gewoon bewust je tanden poetsen: weten hoe je tandpasta smaakt, je tandenborstel aanvoelen op je tanden, zonder al aan het denken te zijn wat je zou aandoen van kledij en wat je vanavond gaat eten. Gewoon even het nu toelaten.

Een douche nemen: voel het warme water van je douche, ruik de zeep zonder in innerlijk gesprek te zijn met jezelf ( wat moet ik doen op het werk, wie gaat de kinderen afhalen van school).

Genoeg stof voor vandaag begin beetje door te drammen krijg ik het gevoel.

Voor ik bovenvermeld stukje schreef en op weg was naar mijn kamer hoorde ik geritsel in het struikgewas, toen ik opkeek zag ik op nog geen halve meter van mij een slang van ongeveer 3,5 meter door het struikgewas sluipen. Ik ben niet zo'n fan van dergelijke beestjes, maar bleef verwonderd kijken hoe de slang uiteindelijk met zijn elegantie in een boom klom. Zie je bewust kijken zonder weg te zweven in andere gedachten ;-)

Dag vijf in het het centrum betekent het begin van de 10 daagse retraite in volledige stilte. De retraite en meditatiemomenten worden in hoofdzaak gegeven door mijn eigen meditatieleraar Paul. Paul zakte samen met 20 andere Belgen af naar Sri Lanka om ze in te leiden in het hele gebeuren.

Het weerzien met Paul kent altijd een soort magisch gevoel. Ik heb namelijk alles te danken aan hem met betrekking tot boeddhisme en meditatie. Het mooie aan Paul is zijn eenvoud. Hij maakt van meditatie geen 'wauw gebeuren', maar een praktische tool die kan helpen in het dagelijkse leven. Hij leefde daarbij zelf 12 jaar in Azië en weet waar het om gaat. Hij weet als geen ander dat er enorm veel valkuilen zijn in ons dagelijkse bestaan om de beoefening naar bewustzijn, meditatie dus, langs de kant te schuiven.

Er wordt ons gevraagd om eveneens geen boeken te lezen gedurende de retraite, dit enkel om niet afgeleid te worden en volledig bewust te worden wat er allemaal in ons omgaat en gebeurt en trust me dat is heel wat als je het aandurft. Ik kan het iedereen aanraden het is een boeiende reis naar je 'zijn'.

Op de gang waar ik slaap is er eveneens een onderdaan van Oekraïne. Een typische potige ketel met een karakterkop. De man heeft het heel moeilijk aangezien hij geen Engels begrijpt, noch kan lezen. Ik help hem soms met kleine dingen op weg en hij apprecieert dit enorm. In ruil wil hij me dan altijd overladen met koekjes en chocolade. Krijg het hem maar niet uitgedrukt dat ik niets in ruil hoef . De potige kerel blijkt gewoon een man te zijn met vele waarden en een goed hart.

Verder kan ik vele andere 'nieuwelingen' in het centrum helpen met praktische zaken die soms moeilijk zijn in het begin van je aankomst. Het doet gewoon deugd om mensen te kunnen helpen in de kleine dingen. Er wordt niet gepraat, maar een vriendelijke blik zegt zo veel meer!

Ik probeer de stilte volledig in me toe te laten en bewust te zijn van het huidig moment. Ik ga hier op een kalme manier mee om en doe het niet op de geforceerde wijze zoals in 2011. Geen verwachtingen spannen maakt het allemaal iets losser in het hoofd.

Zit wel nog met de vraag hoe je dit alles aan technieken en innerlijke rust kan omzetten naar ons dagelijkse bestaan met onze vele afleidingen in het soms gejaagde leven. Wordt vervolgd...

--------

Zit voor me uit te kijken en probeer bewust te blijven van wat ik hoor en zie. Ik zie een prachtige natuur met bergen op de achtergrond en een kleurenpaneel van diverse groene tinten. Ik hoor het water kabbelen van het vijvertje in ons zentuintje. Plots wordt mijn bewustzijn pas echt in het 'nu' getrokken wanneer een Arend vol fierheid rondzweeft boven het centrum. Ik merk hem op in al zijn trots. Hij is de koning van de lucht en aanschouwt zijn rijk. Wauw-momentje.

--------

Daarnet kennismaking gemaakt met een voor mij nieuwe yogavorm. We hebben namelijk twee uur 'mindfulness in motions' vrij in te vullen in yoga, tai chi etc. In de voormiddag wordt deze gegeven door een yogalerares die hier op retraite is en in de namiddag door Urbaine, een Belg die toebehoort aan de groep van Paul. Urbaine gaf zich vrijwillig op om les te geven. Dit lied vele vragen reizen bij mezelf en sommige anderen. Mijn kortzichtige denken dacht 'amaai hoe kan die man met een redelijk buikje yogales geven'. Terwijl ik dit dacht was er een meisje in de meditatieruimte die gewoon letterlijk vroeg van 'heb jij wel ervaring ?'. Wel en of, die man heeft massa's kennis en brengt die op de juiste manier over. Wat heb ik genoten van deze yogavorm! Alwaar ik bij andere yogavormen al vlug last krijg van mijn onderrug (mijn ego vond het namelijk nodig op 17 jarige leeftijd 230 kg te deadliften etc. ;-) ) kan ik over deze vorm enkel met lof praten.

Je ziet maar wat je denkt te zien, beantwoordt niet altijd aan de realiteit. 

Wel een geforceerde wervel gehad, waarbij Urbaine zich over mij wou ontfermen ( dank daarvoor ).

Tevens leerde ik kennismaken met Thai chi.

Ontmoeting leerling en leraar

Tijdens onze retraite is het mogelijk om een persoonlijk interview te hebben met de leraar. Voor mij vormt dit vrij toegankelijk aangezien Paul - mijn leraar in meditatie eveneens een zeer goede spirituele vriend is geworden.

Ik struggle tijdens mijn meditatie steeds weer met wederkerende vragen in mijn denkend hoofdje 'wat met je toekomst ?'. Als deze gedachte zich opsteekt mag ik er zeker van zijn dat er eveneens angstgevoelens bij te pas komen voor het onbekende. Ik weet dan wel dat angst voor de toekomst overbodig is aangezien dit zich niet afspeelt in het heden.

Ik besluit deze vraag toch voor te leggen aan Paul, waarbij hij me zeer rustig en overtuigend ter kennis brengt 'zoek niet naar antwoorden, de antwoorden komen naar jou' 'zie dit hele gebeuren als een queeste'. Zijn woorden brengen mij innerlijke rust en zeg tegen mezelf 'volg gewoon je pad'.

Zo zie je nogmaals zorgen maken voor de toekomst levert enkel veel negatieve energie op in je bovenkamer en je zo belangrijke lichaam.

Ons innerlijk denkertje 

Ik zit reeds drie dagen in het meditatiecentrum, waarbij ik besloot deze in complete stilte door te brengen - lees geen conversaties met medebewoners, enkel nog innerlijke conversaties, waar ik niet altijd controle over heb.

Door in volledige stilte te zijn besef ik maar al te goed dat ons denkmolentje -innerlijke praatjes nooit stilstaat. De meesten onder ons, waaronder ikzelf, hebben weinig bewustzijn met betrekking tot onze gedachten. Als je eens stil zou staan bij dat waar je de hele dag aan loopt te denken zou je verwonderd staan. We denken aan het verleden, brengen het verleden dan eens in een ander kleedje terug naar het 'heden' of maken creaties, fantasieën naar de toekomst. Wat ik mij hier analyseer is hoeveel van wat ik denk is waarheidsgetrouw ? Stel die vraag maar eens voor jezelf als je wil. 

Het wordt nog erger als ons gedachten een negatief denkpatroon volgen en geloof me dat doen ze vaak in ons onderbewustzijn. Ik laat het invullen aan jezelf over met betrekking tot negatieve gedachten die je vaak ervaart. 

Sommige gedachten komen keer op keer terug, waardoor ze permanent fluctueren in onze geest, waardoor ze enorm sterk zijn aan geloofwaardigheid. Gedachten als faalangst, minderwaardigheid ...

Waar ik toe wil komen is dat het geheel aan denken ons eigenlijk voortdurend afleid van het heden of het nu - moment. Eigenlijk is het NU het enige waarheidsgetrouwe en hoe vaak zijn we eigenlijk nog bewust van dit moment. Onze gedachten kunnen namelijk niet leven in het heden en dat maakt ze bang ze grijpen graag terug naar het verleden en naar toekomst, dat is hun voer om te overleven. In het Nu lijden ze honger. Maar waarom is het zo moeilijk om het heden te ervaren ? Deels zoals hier boven al omschreven : gedachten hebben geen voeding in het heden.

Anderzijds omdat het moment van gewoon nu 'zijn' vaak niet voldoende voor ons is. We, onze gedachten, voegen er graag iets aan toe. In het huidig moment leven maakt ons angstig. Het is te gewoon - nothing special. We lopen in het park, maar zien het geheel aan natuurelementen niet meer. We lopen al te denken aan wat we vanavond zullen eten of wat er op de werkagenda staat voor morgen.

We worden eigenlijk slaaf van onze gedachten. Gedachten die niet reëel zijn en waar we ons geleidelijk aan mee gaan identificeren. Ons ego is eigenlijk ontstaan uit dit denkpatroon. Neem die gedachten weg en wie ben je dan nog echt, zonder creaties die we zelf hebben ingevuld ?

Hoe kunnen we leren omgaan met onze gedachten. Je kan ze enerzijds gewoon eens observeren en je realiseren dat het gewoon gedachten zijn. Dat je er geen identificatie bij moet gaan zoeken. Dat noemen we ook bewustzijn creëren. Bewustzijn brengt ons steeds terug naar het 'hier en nu'. Is al mooi als je bewust kan zijn van je gedachten !

Anderzijds kan je ook leren in het 'moment te zijn'. Dit vraagt geduld, nogmaals aangezien het heden ons angstig maakt. Je kan voorbeeld gewoon naar een landschap kijken zonder te interpreteren, zonder te hoeven denken. Het vraagt concentratie en geduld, maar is zeker de moeite waard om te stoppen slaaf te zijn van onze gedachten.

Wat wij hier doen in het meditatiecentrum is technieken aanleren om in het hier en nu te zijn. Daar gaat het principe van meditatie eigenlijk om, gewoon in het nu zijn. Daarvoor zijn verschillende technieken, waaronder het steeds terugkomen naar de ademhaling, gewoon luisteren naar de geluiden, allemaal factoren die je terugbrengen naar het huidige reële moment.

Om nog even dieper in te gaan op het aspect gedachten - voor zij die willen natuurlijk:

Wat is eigenlijk het proces in het opkomen van gedachten ? Ze roepen emoties op. Afhankelijk van onze gedachten positieve of negatieve emoties. De positieve willen we behouden, in die staat blijven en met de negatieve gaan we in conflict.

Vaak aanhoudende gedachten kunnen daarbij permanente emoties zaaien. Die emoties komen dan plots op zonder dat we nog bewust zijn van hun oorsprong. Voorbeeld plots angst voelen opkomen, zonder eigenlijk te weten waar die vandaan komt. Ze komt eigenlijk terug uit een jarenlang verleden gedomineert door negatieve denkpatronen bij onszelf: gedachten over falen, onzekerheid etc.

Gedachten en emoties gaan ook voortdurend in conflict met elkaar. Om terug naar het voorbeeld van angst te gaan zal je wanneer je angst voelt gedachten creëren van 'ik wil die emotie niet', waardoor het gevoel angst nog meer wordt gevoed.

Verder is er ook een vicieuze cirkel tussen gedachten en emoties. Voorbeeld je voelt je verdrietig. De emotie verdriet is aanwezig en plots begin je te denken aan het gemis van een dierbare. Je voedt jezelf daarbij met nog meer pijn, waardoor de emotie nog sterker zal aanvoelen.

Je kan bij zulke momenten gewoon leren dat de emotie er wel degelijk is, maar dat die werd gecreëerd door een gedachte - een creatie, die niet aan de werkelijkheid beantwoordt. Je hoeft gewoon maar te observeren, wees een stilzwijgende getuige van het proces.

We moeten eigenlijk leren, stap voor stap, om ons los te koppelen van gedachten. Zolang we ons niet loskoppelen zal pijn ( zowel negatieve gedachten - emoties ) een permanent begrip blijven. Wanneer we in het nu-moment leven kan er geen pijn zijn. Het vormt een proces van aanvaarding en bewust zijn, een moeilijk aan te leren proces, maar met zo veel voldoening. 

Dieren leven eigenlijk steeds in het nu. Zij kennen geen toekomst of verleden. Zij hoeven niet aan elkaar te vragen hoe laat het is. Zij kennen enkel 'het is nu-tijd'. Bij dit schrijfmoment zit ik buiten onder een afdakje. Het regent hier voor het eerst en op nog geen halve meter van mij passeert een klein aapje. Hij of zij negeert me en zit in zijn nu-moment.

Conclusie: ongecontroleerd denken creëert vaak pijn --> negatieve emoties. Leer in Het nu te leven. Aanvaard het heden zoals het is, net alsof het je eigen keuze was en je krijgt geen innerlijke conflicten meer. 

Troost je met de gedachte : het is moeilijk voor iedereen ;-)

( lees dit alles nog eens na in mijn Tuki, dit onder het muskietennet met enkel ligt van de iPad - nog 92 procent batterij over )

Nilambe meditation centrum

Zaterdag 1 maart, vroeg opstaan om te ontbijten en vervolgens door te reizen naar het meditatiecentrum, alwaar ik in 2011 ook drie weken verbleef. Tijdens het ontbijt kennis gemaakt met een vriendelijk koppel uit Duitsland. Zo'n kennismakingsgesprek doet altijd deugd met andere reizigers.

Na mijn boeltje te hebben ingepakt de tuk-tuk op richting busstation. Bij aankomst is de bus met bestemming Galaha reeds in beweging. Al lopende op de bus 'gesprongen' met hulp van de plaatselijke bevolking. Weg zijn we richting het meditatieoord. Enkele lokale mensen hebben het reeds door dat ik ga gaan mediteren, waarop ik enorm veel respect ontvang.

Na 2 uur aangekomen aan de voet van de berg, waarop het centrum is gelegen. Wanneer ik de bus uitstap word ik onmiddellijk aangesproken door een tuk-tuk driver met de woorden ' welcome back sire, still remember you'. Wanneer ik opkijk herken ik die kerel inderdaad. Grappig dat hij me 3 jaar later nog stil herkent. Ik besluit de berg te voet op te gaan goed voor een klein uurtje berg opwaarts.

Eindelijk de poort van het centrum bereikt, rust en voldoening na de 'klim' treden op. Upul, de leider van het centrum staat me te woord en overhandigt me enkele kaarsen en een deken ( geen elektriciteit in het center ).

Ik krijg kuti nr 8. Een tuki is een heel klein kamertje ( 1,5 op 3 meter ), heel wat minder oppervlakte en luxe dan onze Belgische gevangenissen , doch het minimum aan comfort brengt me steeds rust. Weinig input, less is more.

Tijdens mijn eerste verkenning in het centrum kom ik 2 mensen tegen die ik reeds ken van drie jaar terug, een Chinese jongen en een oudere vrouw ( nationaliteit niet gekend ). Ze knikken zonder woorden met een blik van 'welkom terug bekende'.

De eerste meditatiesessies vormen voor mij te lang, een sessie van 1 uur à 1 uur en een half brengen mij al na 30 minuten onrust en pijn in het lichaam. Het vele mediteren en in stilte zijn voelen als een afkickprogramma voor een heroïnejunk. Ik krijg ook af en toe te maken met een 'cold turkey', gepaard gaande met gedachten 'kerel stop daar gewoon mee'. Het is zwaar om de 'adrenalinejunk' in me te laten afkicken. Alwaar ik in mijn job vroeger enorm veel voldoening en adrenaline voelde bij bepaalde interventies ( heterdaad dieven pakken, aan een auto hangen van een verdachte, in gevecht gaan met een verdachte die zonet een fles aan stukken sloeg om als wapen te gebruiken, ...) dien ik hier terug te keren naar mijn innerlijke stilte. Ik voel een bewustzijn dat de nood aanwezig is naar 'innerlijke stilte' en aanvaarding.

Tijdens dag 2 van mijn verblijf ken ik al enkele momenten van innerlijke stilte. Mijn innerlijke gedachtenstemmetjes die me steeds afleiden naar verleden en toekomst, kennen soms pauzes in het 'hier en nu'. Mijn gedachten hebben dit niet graag en brengen me dan een cocktail van gemis aan personen die je nauw aan het hart liggen. Ik laat me niet vangen door die 'mindgames' en neem de stelling aan when its ment to be, it will be' en zullen de waardige personen op je wachten.

Bijna tijd voor de avondsnack 'toast' en nadien chanting. Om 20:00 uur is het hier pikdonker en dus slapenstijd. Ik ken een goeie nachtrust in mijn kleine hutje.

Visum extension

Vandaag, vrijdag 28 februari bood ik me bij openingstijd aan bij de immigratiedienst van Colombo. Ik dacht bij mezelf dat het er vrij rustig zou zijn gezien het vroege uur, doch niets minder waar - nr 48 in de rij. Het duurde uiteindelijk 3 uur om mijn visum verlengt te krijgen voor 2 maanden extra tot ergernis van vele westerlingen. Zo zag ik er vloeken en opjagen, dit terwijl de lokale mensen rustig hun buurt konden afwachten. Ik koos dan ook maar om de mentaliteit van het Oosten op te nemen.

Even kort de procedure uitleggen: met je volgnummer dien je uw buurt af te wachten tot je wordt geroepen om je papieren af te geven bij de beambte, nadien mag je terug gaan wachten met je volgnummer tot je wordt afgeroepen om je betalingsdocument af te halen. Met dit document moet je vervolgens naar de betalingsdienst om nadien weer je buurt af te wachten met je volgnummer. Als je dan wordt afgeroepen mag je uiteindelijk je afgestempeld paspoort gaan halen. Dan zou je al eens denken dat het bij ons een papierwinkel is

Had gehoopt om vandaag nog in het Nilambe meditation center te arriveren, maar door de vele wachturen is dat niet gelukt. Dan maar in eerste instantie besloten om de trein te nemen richting Kandy, maar bij aankomst bleek de eerst volgende trein maar na 3 uren wachttijd te vertrekken. Dan maar de plaatselijke bus genomen - enigste blanke jongen again. Na drie uur gearriveerd in Kandy. Verblijf opnieuw in het guesthouse, alwaar ik drie jaar terug ook verbleef. Warm ontvangst, aangezien de mevrouw nog wist dat ik Michael de flik ben.

Vandaag met enkele lokale mensen gesproken. Ze zijn hier zeer vriendelijk. Kreeg zelf visitekaartjes van enkelingen die me willen helpen als ik problemen zou hebben.

Morgen naar het meditatiecentrum - back to basic.

Het ego leidt me naar het lijden!

Dag vier in het meditatiecentrum brengt mij bij de noemer 'ego'. Als je ego zou kunnen omschrijven, hoe zou jij dat dan verwoorden ?

Ik zie het als een identiteit gecreëerd door mijn verstand, dit door een aaneenschakeling van gedachten uit het verleden. Kortom mijn gedachten vormen mijn 'ik'. De 'ik' die ik denk te zijn om het gemakkelijk te maken. Maar is die 'ik' werkelijkheid, als je eens terugdenkt over mijn reeds geschreven hoofdstuk 'ons innerlijk denkertje' ?

Ik heb me al gerealiseerd dat mijn 'ik' door de jaren heen al vele evoluties en gedaanten heeft gekend. Als ik tien jaar was : 'Michael de Power Ranger', als ik 13 was 'Michael de mountainbiker - met het doel alleen maar profwielrenner te worden' als ik 16 jaar was 'Michael de powerlifter - met als droom een eigen fitnesscentrum te openen en sterk te zijn', Michael op zijn 18de 'veel geld verdienen en met een BMW rijden', op mijn 23ste - politieagent worden en iets bijdragen tot de maatschappij, ...

De Michael vandaag is gewoon aan het proberen alles te vatten en los te laten

Kortom 'ik' omschrijven is onbegonnen werk met al zijn evoluties en verlangens. Want elke gedaante creëert verwachtingen met zijn illusionaire 'vallen' en negativiteit. Want al de identiteiten die ik tot nu toe heb bereikt of beter heb proberen bereiken brachten me geen voldoening enkel hunkering naar nieuw en betere identiteiten die me eindelijk gelukkig kunnen maken.

Ons ego is voortdurend op zoek naar heelheid, zoals ikzelf heb nog steeds het gevoel niet volledig te zijn - niet goed genoeg te zijn. Het wil altijd meer en beter, kortom de perfecte persoonlijkheid creëren. Zo leven in de val van die gedachte is lastig en creëert enorm veel 'leegte - no satisfaction'. We openen als het ware de jacht om ons ego - lees de 'ik' te bevredigen. Die kan door het najagen van macht, geld, bezit,... Wanneer we een deel van ons ego hebben bevredigd zijn we tijdelijk voldaan, inderdaad tijdelijk want het is nooit genoeg en eigenlijk een bodemloos gat naar verlangens en begeerte. Zonder dit te beseffen komt er enorm veel onrust naar boven vaak in combinatie met een laag zelfbeeld.

Het ego moet daarbij eveneens graag volbrengen wat het maatschappelijk denkpatroon schreeuwt: ten alle tijden geluk en plezier.  We kunnen het thuisbrengen in termen van werk, relaties, status,... We moeten een bepaalde rol waarmaken voor onszelf en de buitenwereld. 

Het klinkt misschien angstig, maar eigenlijk bestaat die gedachte van een 'ik' niet. Als ik kijk naar mijn gecreëerde 'ik' kom ik uit bij een adrenalinejunk die nooit innerlijke rust zal of kunnen ervaren en veel 'angsten' kent.

Kortom dit maken mijn gedachten me wijs en geven me ingevolge nog meer onrust.

Om nog wat verder te gaan: mijn ego geeft me veel faalangst en maakt dan maar van mij een perfectionist en controlefreak.

Dit alles klinkt misschien vrij negatief. Sorry, maar dat is enkel om wat duidelijkheid te brengen. Of zijn jullie tevreden met jullie 'ego' - lees gecreëerde persoonlijkheid ? Mijn boodschap: laat het ego gewoon varen en wees tevreden met wat er reeds is. Stop met te zoeken naar meer en beter. Klinkt eenvoudig, maar vraagt veel moed om het aan te durven.

Even het ego in verband brengen met mijn bovenvermelde 'angst'.

Hoe vaak ervaren we geen angst, angst in verschillende gedaanten: faalangst, spanning, bezorgdheid, nervositeit, angst voor de dood etc. Ik denk dat ieder wel dergelijke vormen bij zichzelf kan thuisbrengen. Kortom er is angst om te mislukken, angst voor verlies, angst om macht te verliezen,... Al deze bovenvermelde vormen naar emotionele angsten zijn eigenlijk gebaseerd op toekomst, nooit op heden. Wat als dit zou gebeuren of wat als dat ? Ken je dat beklemmende gevoel rond je hartstreek ?

Waar ik wil toe komen is dat die vele angsten eigenlijk creaties zijn van de gecreëerde 'ik'. Mijn en jouw ego heeft een onbewust verdedigingsmechanisme gecreëerd. Het voelt zich kwetsbaar en beperkt en vaak negatief. Jouw en mijn persoonlijkheid beperken ons voortdurend in ons zijn en laten ons nauwelijks toe nog echt te 'durven leven'.

Conclusie : wees bewust dat je ego slecht een klein deeltje is van een vele grotere taart - lees jouw capaciteiten, laat je er dus niet door beperken en meeslepen in angstgevoelens. Stop dreaming, start living!

Samengevat:

We hebben allemaal een verstand ( gelukkig ), maar dat verstand creëert gedachten (verleden en toekomst - nooit heden). Die gedachten hebben door de jaren heen een ego gevormd - wie we denken te zijn met zijn vele angsten. Dat ego misleidt ons voortdurend. Kortom leef wat meer in het 'nu' en wees bewust dat al je gedachten en emoties creaties zijn en niet tot jou behoren. Wees je bewust van een groter geheel. Noem het gerust gewoon 'zijn'.

Ik laat mijn ego hier al vrij goed los. Draag dagelijks witte kledij ( hoef niet na te denke welke kleuren en combinaties samen gaan), laat mijn baardgroei staan ( niemand die hier ooit zal om malen). Het kan deugd doen om even back naar basic te gaan en terug te leren waar het om gaat. Het leven is te mooi om ons te laten vangen aan bovenvermelde creaties. 

Even ter zijde: vandaag kwam een baby aapje me even hallo zeggen. Hij verliet even zijn groep op verkenning naar 'mij'. Heel voorzichtig kwam die met zijn handje aan mijn broekspijp om vervolgens aan mijn been te ruiken. Ik was verwonderd van dit gebeuren en bleef dan ook heel stil staan om hem niet bang te maken, maar plots was hij weg. Toch een mooi moment