Minister Smet liet weten dat er 72 miljoen wordt bespaard in het onderwijs.  Hoewel in onderwijs nooit zou mogen bespaard worden, kunnen we gezien de huidige economische situatie niet geheel ontevreden zijn. 

Vooral het feit dat de dienst onderwijs zelf ook en vooral de broeksriem aanspant.

Leerkrachten en vooral leerlingen worden nauwelijks getroffen.

Ik schrijf nauwelijks, omdat ik het wel spijtig vind dat de aangeboden mentoruren vervallen.

Mentoruren zijn bedoeld om ervaren leerkrachten de mogelijkheid te geven hun jongere niet-vastbenoemde collega’s te helpen met het leren van het vak. Die oudere leerkrachten zouden dan een aantal uur minder moeten lesgeven. In die tijd zouden ze hun jongere collega’s helpen. Dat was in elk geval het idee toen het decreet betreffende het mentorschap werd ingevoerd (1996). Het blijkt vandaag dat deze uren niet worden opgenomen door oudere leerkrachten maar eerder door jongere leerkrachten. De uren worden dus niet gebruikt om jongere leerkrachten te laten helpen door ervaringsdeskundigen.
Daarom dus dat deze extra uren niet langer ter beschikking worden gesteld. Het mentorschap zal herbekeken worden in het kader van het debat over de onderwijsloopbaan waarbij een effectief ondersteuningsysteem wordt uitgewerkt.

Uit mijn ervaring als mentor, je moet weten dat ik zelf ook mentor ben en daarvoor specifiek cursus heb gevolgd, vind ik het spijtig dat er nu minder aandacht daar naartoe gaat.  Maar de praktijk  ging zijn doel voorbij.

Ik heb wel degelijk het gevoel heb dat vele mentoren vaker jongere leerkrachten zijn. 

Waar het mentorschap oorspronkelijk werd ingevoerd om leerkrachten die al jaren in het vak staan hun expertise, dat nergens anders te halen is dan uit de praktijk, door te laten geven, blijkt dat dit dus heel vaak niet door hen wordt ingevuld.  Uit praktijk bleek dat heel wat van die ‘anciens’ het eigenlijk niet zagen zitten om dit nog naast hun uren erbij te nemen.  Spijtig genoeg is er niet voldoende geld om dit als een voltijdse job te kunnen aanbieden.  Dat zou trouwens ook niet realistisch zijn, omdat de meeste scholen niet groot genoeg zijn om ervoor te zorgen dat dit een voltijdse bezigheid zou kunnen zijn.  Dit zou er trouwens toe leiden dat er weer een klas zonder leerkracht valt en het is nu al zo moeilijk om de openstaande vacatures allemaal in te vullen.

Toch leerde studie dat beginnende leerkrachten er  absoluut nood aan hebben.  Het mag dus op zich niet verdwijnen.  Een goed schoolbeleid impliceert trouwens dat leerkrachten goed begeleid worden.    In die zin twijfel ik dus zeker niet dat alle opgedane expertise en gevolgde cursussen geen weggegooid geld zijn.

Ik sta momenteel nog steeds in het Brusselse en er zijn veel te weinig uren om deze taak in te vullen zoals we zouden willen.  Het is zelfs zo dat de tijd die aan de eerste  mentoren werd gegeven, waarvan ik er dus een ben, nu gebruikt wordt voor nieuwe opleidingen.  Met als resultaat dat ik al mijn mentoruren er gewoon bovenop doe.  En dat werkt.

 Het is dus niet  nodig om extra uren te geven aan het mentorschap, omdat dat gerust kan passen in de dagelijkse schooluren.  Dit houdt uiteraard in dat het er bovenop wordt gedaan, zoals zo vaak zonder morren in het onderwijs wordt gedaan.  Tijdens speeltijden, vrije uren (zedenleer/godsdienst, LO,…) of na de uren.  Misschien met er soms eens een collega inspringen zodat de mentor  even klasvrij is.  Maar dat gebeurt ook al tijdens bijvoorbeeld studiedagen.  Dit kan beschouwd worden als werklast, maar ik ben ervan overtuigd dat de meeste mensen in het onderwijs  enthousiaste en gedreven leerkrachten zijn.  Ik twijfel er dus niet aan dat dit zeker ook in de toekomst perfect zal ingevuld worden.

Het  is een spijtige zaak, zoals alles wat goed bedoeld werd ingevoerd en terug wordt afgevoerd, maar alle overheidsdiensten moeten nu eenmaal besparen.  Een kwalijk gevolg van het grommel van de (wereld)banken.   Minister Smet heeft dan ook gezocht naar die posten die de leerkrachten, en vooral de leerlingen, het minst of niet raken.  Ik denk oprecht dat dit een van die zaken is. 

Ik schrijf het minst, omdat elke mentor wel op een bepaalde manier geraakt wordt.  Maar ik ben heel blij dat aan de inhoud van het  vak zelf en aan de positie van de leerkracht zelf niet geraakt wordt en dat de kinderen geen hinder zullen ondervinden van de aangekondigde besparingen. 

17-11-2009 om 10:36 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Vorige week staakten de spoorwegvakbonden.   Het discours tegen de stakers wordt steeds maar grimmiger en rechtser.  Soms lijkt het regelrechte oorlogstaal.  

Deze week pleitte een politicus van de Open VLD, opnieuw, voor een minimum dienstverlening.  Dan heeft staken uiteraard geen enkele zin. 

Nochtans wordt er nooit zomaar gestaakt.  Staken is nooit kiezen voor de gemakkelijke weg.   Het stakingsrecht is een recht waarvoor doden gevallen zijn.  Het stakingsrecht is op het einde van het discours het enige recht dat de werknemer nog heeft.   Men spreekt steeds van soepeler uren, van flexibeler werknemers, van onbetaalde overuren, van dezelfde uren presteren voor minder loon, en ga zo maar door.  Allemaal tegemoetkomingen aan de werkgever, aan het kapitaal.  De laatste tijd wordt de werknemer maar al te vaak vergeten.   Als het dan tot staken komt, gebeurt dit na uren overleg met onwrikbare werkgevers en na vaak al vele toegevingen van de werknemer.  En dan nog wordt die werknemer, de zwakke uit het verhaal, aangevallen door liberale en andere rechtsdenkende politici,  door degenen die er al voor zorgden dat de rijken, de werkgevers, er steeds op verbeterden.

De werkgevers eisen tegenwoordig bijna dagelijks een beperking van het stakingsrecht.  Advocaten bieden openlijk hun know how aan om gerechtelijke acties te voeren die leiden tot dwangsommen om zo stakingspiketten te breken.  Steeds meer, goedverdienende, voorzitters van rechtbanken gaan in op vragen van werkgevers en beslissen na eenzijdige procedures om dwangsommen op te leggen. Zelfs sommige politiekers doen hun duitje in het zakje.  Open VLD’er De Wael geeft opdracht aan burgemeesters streng op te treden tegen syndicalisten die het verkeer verstoren.  Zijn  partijgenoot Daems diende een wetsvoorstel in om stakingspiketten te verbieden.   Dit zijn liberale vertegenwoordigers, verdedigers van het kapitaal.  Wat het VB allemaal voorstelt doe ik hier nu niet uit de doeken.  Dat zou ons te ver leiden.  Algemeen is geweten dat Dewinter en zijn companen absoluut tegen vakbonden zijn.  Zij zijn de verdedigers van het grootkapitaal. 

Op een hypocriete manier wordt het recht op werk en zelfs het recht op mobiliteit ingeroepen om het stakingsrecht volledig uit te hollen.  Waarom willen mensen nog werken wanneer er staking is?  Omdat ze schrik hebben van hun werkgever en dus vrezen voor hun job.   Van het recht voor de werknemer om  om door,collectieve actie hun rechten te verdedigen blijft binnenkort niets meer over.  Dit recht geeft geen vrijgeleide om zorgeloos thuis te blijven zitten tijdens de staking.  Er treedt in de eerste plaats loonverlies op voor de staker.  Het is vooral dat men tegenover de economische macht van de werkgever de werknemers moeten kunnen beschikken over de mogelijkheid om hun rechten te verdedigen door een effectieve collectieve actie.  Een effectieve, niet alleen een symbolische, actie heeft per definitie tot gevolg dat het economisch leven wordt verstoord. Of gaan we zoals in Japan staken, waar de werknemers  een band rond de arm dragen tijdens het werk als staking.  Wie gelooft dat dit zal helpen?

Het recht van de werknemers en de vakbonden om op een effectieve wijze collectieve acties te voeren moet absoluut gevrijwaard blijven.  Ik hoop dat het verzet tegen de tussenkomsten van de rechtbanken in het kader van collectieve arbeidsconflicten en tegen het criminaliseren van de vakbonden en stakingsacties groeit.  Laat ons niet terugkeren naar het verleden, naar  de tijd die de tegenstanders van de vakbonden bestempelen als de tijd toen de vakbonden nog goed werk  leverden.  Die tijd is de tijd dat de vakbonden illegaal waren!

09-11-2009 om 17:30 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

19-10-2009 om 18:07 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Dit weekend is het het visie 09-congres.  Het had de doorstart moeten zijn van de heropstanding van de partij.  Zo verloopt het niet helemaal.

Het zag er voor de verkiezingen nochtans goed uit.  Het elan was terug, het voelde weer goed om socialist te zijn.  De paar kleine foutjes van onze voorzitster, de naamsverandering die er geen was, de slechte communicatie omtrent Bert Anciaux, namen we er graag bij.

De regeringsonderhandelingen verliepen na de verkiezingen zelfs wonderwel.  Maar sindsdien liep het wat verkeerd. 

Een aantal mensen die de overstap maakten van het federale parlement naar het Vlaamse met de bedoeling minister of fractieleider te worden bleven in de kou staan.

Frank Vandenbroucke, door vriend en vijand geprezen om zijn verstand en kennis werd gewoon opzijgeschoven.  Hij mag dan vaak zijn eigen koers gevaren hebben, soms tegen de partijprincipes in, de sp.a kon en kan het zich niet veroorloven om haar raspaard op stal te laten.  Komt daar nog eens bij dat uit een achtergehouden studie blijkt dat Frank de enige sterke troef was in de socialistische campagne.  Hoeveel die studie waard is is moeilijk in te schatten.  Ze werd  vóór de verkiezingen uitgevoerd.  Veel militanten en evenzoveel kiezers bleven echter wel teleurgesteld achter.  Ik mocht het gaan uitleggen bij een aantal mensen waarom de persoon waarvoor ze kozen, waarom de persoon die procentueel gezien de meeste stemmen behaalde van iedereen, geen minister werd.

Wij hebben nu 3 ministers.  Smet en Vandenbossche, en Lieten.  Deze laatste werd minister zonder  op de lijst te hebben gestaan.  Ach, tot daar toe.  Dat is nog gebeurd.  Maar het is toch een bittere pil voor alle militanten te weten dat deze zelfde Lieten het lijsttrekkersschap in Limburg weigerde.  Het lijsttrekkersschap!  Gegarandeerd verkozen, zelfs zonder campagne te voeren!

Het laatste feit zijn de uitgelekte mails.  Een verwerpelijke daad, dat wel, maar de manier waar hierop werd gereageerd vind ik nog veel lager.

In eerste instantie geen commentaar op de inhoud.  Een inhoud die elke socialist, terecht, doet steigeren.  Zo praten over kameraden, dat hoort niet binnen het socialisme.  Daar bovenop heb ik het gevoel dat onze voorzitster over deze mails niet helemaal eerlijk is. Als ze beweert dat ze nooit naar zo een mening heeft gevraagd...  Dat je vrienden je willen bijstaan is geen probleem.  Maar dat mensen in je eigen partij geen recht van spreken hebben en buitenstaanders wel, en dan nog op deze toon, lijkt me ook niet normaal.

Ik wens het ontslag van Caroline Gennez niet.  Ze heeft een paar goede dingen verwezenlijkt de voorbije twee jaar.  Maar ik vind wel dat de communicatieadviseur van de partij, Milan Rutten, ondertussen al genoeg kemels heeft geschoten.  En was hij het niet?  Dan is het zeker zijn verantwoordelijkheid. Eigenlijk twijfel ik niet echt aan ‘ons Caroline’, maar zeker wel aan haar entourage.  Een herstructurering dringt zich op.

Het congres van vandaag kreeg een extra item.  Een actualiteitsdebat over de voorbije gang van zaken.

Ik was benieuwd.  Ik had schrik.  Als Maya Detiege op Tv zegt dat militanten wel inspraak hebben wanneer het over ideologie gaat, maar niet over structuur,  dan voel ik me daar niet zo goed bij.  Als er op het congres dit weekend een behoorlijk aantal debatten en workshops Engels gesproken zijn.  Dan heb ik zo iets van, hier bereiken we een aantal mensen niet!  Er wordt te weinig rekening gehouden met de ‘arbeider’, de ambtenaar, de werknemer, met de kleine man.  Zonder die te willen onderschatten.

Ik ben niet helemaal tevreden na deze eerste dag, maar ik hoorde ook hele goede dingen.  Het feit alleen al dat de top wou luisteren naar de militanten is hoopgevend.  Het is nu alleen te hopen dat er ook met al die aan- en opmerkingen rekening wordt gehouden en dat er iets uit geleerd wordt.  We zullen dan ook de vraag van onze voorzitster ter harte nemen om onze aanmerkingen, wensen en voorstellen te bespreken op lokaal vlak en haar die te bezorgen.  Met onze militanten.

Laat ons hopen dat na dit congres de neuzen toch wat meer in dezelfde richting wijzen.  En dat hoeft niet perse de richting te zijn die de top aanwijst.  Laten we ons er samen aan werken.  Laat ons nieuwe gemotiveerde mensen recruteren; en laat ons de ideeën van de “oude” garde, de”nieuwe” garde en de “toekomst” garde samenvoegen en terug tot een partij komen die niet alleen socialistisch van gedachte is, maar ook van uitvoering.

17-10-2009 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Vandaag werd ik met een schok wakker  toen ik op het ochtendnieuws hoorde van het voorstel van minister Pascal Smet om het lerarenloon in te krimpen met 1%.  Dat deze gedachte alleen al in hem opkomt vind ik een socialist onwaardig.

Ik ben dan ook uitermate verbolgen.  Ik hoop dat dit niet door de partij gedragen wordt want dan zou ik  beschaamd zijn om lid te zijn van een socialistische partij die iemand met een beleidsvoerende functie in haar rangen heeft die dit durft voor te stellen.  Besparen op het loon van een werkende mens is ondenkbaar in het socialistisch gedachtegoed.

Kennis is de enige rijkdom dat Vlaanderen nog bezit en d eminister wilt besparen  op de vergoeding van degenen die dit moeten overbrengen!

De demotivatie onder de leerkrachten is al groot.  De motivatie om jongeren warm te maken voor een lerarenopleiding is al zeer miniem.  Het lerarentekort is een reëel probleem.  Geen enkele job eist , en terecht, zoveel aanpassingen als de job van leerkracht.  Er zijn echter zoveel aanpassingen in een veel te korte tijdspanne waardoor een leerkracht het bos niet meer door de bomen ziet.

Nu krijgen  ze ook nog de boodschap dat ze niet gewaardeerd worden voor hun job, want blijkbaar vindt de minister dat ze te veel verdienen.

In zijn intentieverklaring liet hij nochtans opnemen dat hij vooral met leerlingen en leerkrachten wenst te spreken.  Moeten wij er nu al vanuit gaan dat dit slechts om een dode letter gaat om  een goede indruk naar buiten uit op te wekken?

Laat ons in alle geval stellen dat hij slecht gestart is  om een gesprek aanvaardbaar te maken met de leerkrachten.

Onze partij, sp.a, heeft reeds het gevoel gegeven aan het ene deel van haar basis, de arbeider, dat ze in de steek werd gelaten.  Nu pakt de minister ook het middenveld aan. 

Hopelijk mogen we na de desastreuze verkiezingsuitslagen van de voorbije jaren niet concluderen dat we nog slechtere resultaten kunnen boeken, omdat we voor niemand meer opkomen, niemand meer aanspreken en niemand meer kunnen geruststellen.  We waren net zo goed bezig.  De militanten waren weer gemotiveerd, de ideeën goed.

Als de toch zo rood-getinte-regering zo nodig wil besparen op lonen dan is het van taak van de socialisten ervoor te zorgen dat er in de lonen van grotere verdieners wordt gesnoeid.  "Heren, dames wat dacht u  van het loon van ministers en parlementariërs?  Zonder twijfel zal dat ook een pak miljoenen opleveren."

Ik heb minister Smet in het veld tot nu toe steeds verdedigd.  Het was niet eenvoudig, vooral omdat heel wat onderwijsmensen de voorbije verkiezingen op sp.a hebben gestemd om de heer Vandenbroucke terug te zien op de plaats waar de heer Smet nu zit.  Maar ik kon de mensen overtuigen deze laatste een kans te geven. 

Als echter sp.a met dit soort voorstellen  komt vrees ik dat wij nog op weinig begrip zullen kunnen rekenen.

25-09-2009 om 16:40 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

20-08-2009 om 12:20 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

De NAVO heeft sinds vorige week een nieuwe baas.  De Deen Anders Rasmussen.
In zijn intentieverklaring liet hij weten dat hij de banden met de islamitische wereld wil aanhalen.

Tot voor kort was dit nog een absoluut taboe, maar na Obama in Egypte is Rasmussen nu al de tweede grote Westerse wereldleider die voor een opening zorgt in de dialoog met de islamitische wereld.

Wat ik bewonder in het gaval van Rasmussen is dat hij, verdediger zijnde van de vrije meningsuiting  zelfs tegen alle islamitische kritiek in ten tijde van de Mohamedcartoons, niet leidt tot een anti-islamdenken.  Hij weigert het geschreeuw van een paar duizenden  fundamendalisten te veralgemenen.

De consequente verdediging va              n vrijheden van het Westen impliceert uiteraard niet dat elke dialoog met de moslims niet kan.  Het aangaan van die dialoog houdt evenmin in dat je moet toegeven aan alle eisen van de tegenpartij.

 Als beide partijen  nu hun denkbeeldige superioriteit opzij kunnen schuiven en als ze wederzijds hun fouten en mankementen kunnen toegeven, dan gaan we naar een betere wereld toe.

Weldra zal de wereld geteisterd worden door een mondiale (olie)crisis.  Het zal dan meer dan noodzakelijk zijn dat de verschillende “werelden” vreedzaam kunnen samenleven.  Globalisering ten top.

17-08-2009 om 13:29 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

12-08-2009 om 21:40 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

We hebben een sterk en sociaal regeerakkoord afgedwongen en dit werd door het sp.a congres met een overduidelijke meerderheid goedgekeurd.  Ik denk dat iedereen wel even moet wennen aan een Vlaamse regering zonder Frank VDB.  Iedereen looft zijn  sterktes en bijna iedereen betreurt zijn afwezigheid in de regering.  Maar denk nu niet dat zijn rol uitgespeeld is.  Rustig afwachten is de boodschap..  Weet dat  in de eerste  plaats de ijzersterke onderhandelaars (waaronder Frank) een echt sociaal regeerakkoord hebben klaargestoomd dat voor de sp.a ongelooflijke kansen biedt. 
We roepen steeds voor  verandering, voor vernieuwing, dat het toch niet kan dat, wat je ook stemt, altijd dezelfden terugkomen.  Wel, nu is het volgens sp.a tijd voor anderen.  De  anderen moeten nu het werk verzilveren.  Elke generatie  moet zijn kansen krijgen, maar wees gerust die van Frank is nog niet uitgespeeld.  Kijk dus vooral naar de inhoud. 
Ik ben er  alvast gerust in dat we dankzij de sterke onderhandelingen het Onderwijsbeleid van Frank  onverkort zullen voortzetten (met extra middelen voor kleuter en hoger en extra aandacht voor secundair en Bu O).

Ik vind het eenerzijds wel spijtig dat hij er niet meer bij is.  Anderzijds heb ik ook écht vertrouwen in de nieuwe generatie.  Ik denk trouwens dat we Frank nog wel gaan terugzien, op de een of andere manier.  
De voorzitter heeft een verdedigbare keuze gemaakt.  Ze moet reeds sinds het begin opboksen tegen alles en iedereen.  Tegen de oude krokodillen, tegen de opposanten in de eigen partij,….  Hoe je het ook bekijkt:  je kan nooit goed doen voor iedereen.  Denk ook eens aan Peter Vanvelthoven  die ook een  sterke ministerkandidaat was.   Die is er ook niet meer bij.   Dit is een opportuniteit  voor sp.a om een nieuwe weg in te slaan, om met een sterke en eensgezinde partij aan de noodzakelijke groei werken.

Enfin we mogen fier zijn op de gehaalde eisen in dit sterke regeerakkoord.  
Tot slot: ik ben heel tevreden met de bevoegdheden die onze ministers zullen uitvoeren.  Woonbeleid dé uitdaging voor de toekomst als we onze kinderen betaalbaar willen laten wonen.  Energie: we zullen het ecologisch kunnen invullen.  En onderwijs: core-business van socialisten.

(met dank aan Kasper  Vanpoucke)

12-07-2009 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

11-07-2009 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Mét of zonder. Die keuze wil ik jou vandaag voorleggen. Met of zonder investeringen in jobs. Met of zonder een sterke sociale bescherming voor iedereen. Met of zonder moderne openbare dienstverlening.  Met of zonder kansen voor iedereeen in een betaalbaar onderwijs?

Ik kies drie keer 'mét'. De keuze voor sp.a bij de verkiezingen zondag ligt dan ook voor de hand. Het is dé partij die, zeker in deze moeilijke economische tijden, altijd de kant van de mensen kiest. Dat bewijzen we ook met ons Durfplan. Het is een plan om massaal te investeren in jobs, in schone energie en in de talenten van iedereen. En om van onze banken opnieuw betrouwbare banken te maken.

Laten we kiezen voor een sociaal Vlaanderen. Voor een beleid met sterke resultaten.  Laat je niet lijden/leiden door rechts.  Kies voor een sterke linkse partij.

05-06-2009 om 13:03 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Federaal vicepremier Karel De Gucht (Open VLD) zei zaterdag in Gazet van Antwerpen een coalitie met de N-VA boven een met
SP.A te verkiezen.
Hij is er niet van overtuigd dat de volgende Vlaamse regering een klassieke tripartite zal zijn. Hij vroeg zich af waarom geen formules zonder de SP.A mogelijk zijn. Economisch zit de Open VLD veel dichter bij de N-VA dan bij de SP.A volgens De Gught.  Het is nochtans over de N-VA waar hij nog niet zo lang over zei dat er niet mee valt te onderhandelen.  Dat alle dialoog altijd vast zal zitten met de NV-A aan de onderhandelingstafel.  Wat een hypocriet.
Sinds dit weekend is het dus heel duidelijk geworden wat de inzet is van de Vlaamse verkiezingen: een regering met of zonder de socialisten. 
Nochtans zullen de socialisten meer dan ooit nodig zijn in de regering. Die keuze is in tijden van welvaart en luxe geen probleem, maar nu, op het ogenblik dat je gaat moeten beslissen wie gaat opdraaien voor de kosten van de crisis, is het voor zeer veel mensen absoluut noodzakelijk dat de socialisten er bij zijn.  In het balng van jobs en sociale zekerheid.  SP.A Nu Zeker!

26-05-2009 om 11:47 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

02-05-2009 om 15:40 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

22-04-2009 om 09:21 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Radio Victoria, de lokale vrije radio van Halle, heeft de voorbije weken zijn impact bewezen met de programma’s in de aanloop naar carnaval Halle.  Nu starten ze met eenzelfde soort programma voor de paassoldatenfeesten van Lembeek.

De programma’s werden uitermate veel beluisterd en becommentarieerd.  De impuls die de radio aan carnaval gaf, en aan de paasfeesten in Lembeek waarschijnlijk zal geven, was enorm. 

Het belang van een regionale radio is voor elke stad waarachtig en belangrijk.  Radio zoals ze die bij Victoria maken is een meerwaarde voor de inwoners in het algemeen en de uitstraling van de stad in het bijzonder. 

Wij eisen van de regionale radio’s dat ze regionale programma’s en informatie brengen.  Voor inhoudsloos geleuter luisteren we wel naar de Q-Musics, MNM’s en andere 4FM’s.

Victoria brengt die regionale informatie en slaagt er zelfs in regionale programma’s te maken met gasten die hun ding kunnen komen doen en verenigingen die op een nog vrij goedkope manier publiciteit kunnen brengen. 

Het is dan ook onvoorstelbaar dat die regionale radio’s en onze geliefde Radio Victoria op geen hulp kunnen rekenen van de overheid.  De enige manier van overleven is deel uitmaken van een groot , nationaal consortium waar de regionale inbreng tot het absolute minimum wordt beperkt.

De enige manier van overleven is de steun die de luisteraar en dus de plaatselijke bevolking geeft.  Dat is fijn,want de regionale radio is radio voor en door u, maar het is niet voldoende. 

Op federaal en gewestelijk niveau moet er daarom iets gedaan worden aan het Vlaamse medialandschap.  Maar  ook op lokaal vlak moet er wat roeren, want regionale radio’s moeten regionaal zijn en dus ook regionaal ondersteund worden. 

Ik hoop dan ook dat onze lokale radio, radio Victoria – en nog vele andere met hen-, nog vele jaren mijn regionaal nieuws de ether instuurt en me zo duidelijk maakt wat er allemaal in mijn buurt leeft.

Daarom roep ik ons Hals gemeentebestuur op eens goed na te denken over de toekomst van radio Victoria.  Ik wens niet in de schoenen van die gemeenteraadsleden te staan die verantwoordelijk zullen zijn voor het verdwijnen van een belangrijke nieuws- en amusementsfactor in Halle. 

Leve radio Victoria, leve Halle!

31-03-2009 om 23:14 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Vorige zondag hielden zowel sp.a als VB hun verkiezingscongres.

Twee totaal verschillende congressen.  Zeker qua stijl maar vooral qua inhoud.
sp.a hield een positief en hoopvol congres. 
De accenten liggen op 4 peilers.   Betrouwbare banken, slimme investeringen, sterk onderwijs en stevige solidariteit.
Vooral de twee laatste krijgen extra aandacht.
Het onderwijsgedeelte  valt op door grote plannen en vele investeringen in onderwijs en gelijke onderwijskansen. Dat terwijl er de voorbije jaren met Vandenbroucke reeds zoveel verbeteringen en positieve stimulansen werden ingevoerd.  Het blijft echter totaal onrechtvaardig dat de plaats waar je wieg staat bepaalt of je later al dan niet 'succes'vol kan zijn.  Goed onderwijs voor iedereen helpt daarenboven de hele maatschappij vooruit. Want met een goed diploma vind je een goede job.  Met een goede job draag je bij tot de maatschappij.  Je zorgt dat er minder werklozen zijn en dus minder uitkeringen moeten betaald worden.  Uiteindelijk komt dit zelfs uw portefeuille ten goede, want hoe minder uitkeringen, hoe meer middelen elders kunnen aangewend worden.  Goed onderwijs voor iedereen dus.  Dat is eerlijk.

Een punt dat alle aandacht verdient in het deel van stevige solidariteit is het voorstel om een soort maximumfactuur in te voeren in de rusthuizen.  Nooit zou een rusthuisfactuur meer mogen kosten dan wat de  resident verdient.  Dit is een delicaat vraagstuk, want het kost geld.  Toch moet hier goed over nagedacht worden en moet dit doorgevoerd worden.  Het is niet eerlijk dat iemand dat heel zijn leven werkte moet verarmen omdat de maatschappij hem of haar dumpt als oud vuil.  Een heel leven draag je bij tot de solidariteit met je medemens door middel van belastingen, solidariteitsbijdragen en zo verder.  En plots, wanneer jij zorgbehoevend wordt kan je er weer voor opdraaien.  Of zoals zo vaak gebeurt, je kinderen. Veel rusthuisgangers moeten tegenwoordig hun facturen laten betalen door hun erfgenamen.  Dit is niet eerlijk  Daarom de maximumfactuur in rusthuizen.

Over de stevige solidariteit zou ik nog uren kunnen doorschrijven, maar ik verwijs u graag naar het programma van sp.a. Als u dat leest zult u merken dat sp.a nu nog meer nodig is dan anders.

sp.a nu zeker.

Op dezelfde dag hield dus het VB zijn congres.  En wat was daar de boodschap?  “Wij zijn tegen Europa!”

Vb is tegen Europa, tegen België, tegen de Franstaligen, tegen vakbonden, tegen mutualiteiten, tegen vreemdelingen, ook tegen economische vreemdelingen, tegen extra opleidingen,…

Overal zijn ze tegen.  Waar zijn ze dan eigenlijk wel voor?  Voor niets!

Het lijkt me dus onwaarschijnlijk dat je voor een partij stemt die nooit vertelt waar ze voor staat.  Je weet dus uiteindelijk niet waarvoor je stemt.  Je zou dus best eens heel erg bedrogen kunnen uitkomen mochten zij het voor het zeggen hebben. 

Neem dus dat risico niet en stem met verstand voor een positief programma.

De volgende verkiezingen zijn van levensbelang, want de meeste programma’s van de partijen zijn niet gericht op de mensen, maar wel op het herstel van de economie en de bedrijven.  Steeds meer steun aan bedrijven zonder garanties voor de werknemers, arbeiders of bedienden.

Aan u de keus dus.  Kiest u voor een rechtse regering of kiest u voor een regering met sp.a die voor iedereen zorgt?

10-03-2009 om 11:34 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

 De telefoon gaat over. “Beste groepslid, de eigenaar van uw ‘hangar’ hier. Met spijt moet ik u meedelen dat u op zoek moet naar een nieuwe thuisbasis om uw pronkstuk in elkaar te steken. Het was fijn samenwerken met u.” Daar sta je dan, verbijsterd. Een beetje eenzaam. Maar bij de pakken blijven zitten is geen optie. Ergens op de Vlaamse aardbol, liefst in de nabijheid van Halle, moet een lege schuur staan die dienst kan doen als hangar. Bijna elke groep kreeg in zijn bestaan met dit probleem te maken. Tot op vandaag hebben de groepen altijd een nieuwe thuishaven kunnen vinden. Maar wat op de dag dat zij zonder een dak boven hun hoofd hun praalwagen moeten proberen te bouwen? Dan kan het al te laat zijn.

Al jaren is er vanuit verschillende fronten vraag naar een gemeen­schappelijke plaats voor het bouwen van chars. Bij de stad werd al meer­maals aangeklopt, telkens kwam de deur vrij hard tegen de neus terecht. “Vanuit de oppositie hebben we al enkele keren geprobeerd om een loods los te weken, die onderdak biedt aan de Halse carnavalsgroepen. Telkens stuitten we op een neen. Vandaag wordt er tijdens de ge­meenteraad zelfs niet meer over gepraat.We zijn meer dan ooit verwijderd van een gemeenschappelijke hangar”, aldus Bertrand Demiddeleer (sp.a). “Te veel groepen moeten werken in een loods die ver gelegen is van Halle, vaak in erbarme­lijke omstandigheden. Werken in een stal of in een schuur van een oude boerderij, het zijn ondankbare omstandigheden.” Volgens Demiddeleer ligt de oorzaak bij het feit dat er vanuit de carnavalswereld nooit echt een duidelijke vraag is geweest naar de stad toe. “Dat is niet waar, Halat­traction heeft enkele jaren geleden rond de tafel gezeten om een oplossing te vinden voor het probleem, maar die werd nooit gevonden”, zegt Jos Appelmans, voorzit­ter van Halattraction.

Voorrang aan zwembad

De stad geeft voorrang om zijn budget uit te geven aan andere zaken, zoals een fuifzaal en een brandweerkazerne. Maar vooral het idee voor een stedelijk zwem­bad kan op veel bijval rekenen van de stad. Begrijpelijk, een stad als Halle, waar toch veel jong volk woont en die verschillende secundaire scholen telt, zou veel baat heb­ben bij een modern zwembad. Alleen is het een bijzonder duur project. De eerste plannen van een stedelijk zwembad date­ren vanuit 1909, honderd jaar later is er nog steeds geen bad. In 2005 werd gedacht aan een zwembad ter hoogte van Molens Dedobbeleer, maar dat voorstel dreigt in een kluwen van juridische papieren verstrikt te raken. Er werd een samenwer­king opgestart met de privésector die het zwembad zou financieren, maar die kreeg zo de touwtjes in handen van het project. De gemeente werd buitenspel gezet.Vanuit de op­positie werd er door Lijst De Decker een voorstel ingediend om het zwembad in het pro­vinciaal domein van Huizin­gen te overdekken, maar ook dat eindigde op een sisser.

Doordat de stad het niet eens geraakt over het zwembad, worden ook anderen getrof­fen. Door zich te blijven focussen op het zwembad, wordt er amper geluisterd naar andere voorstellen, zo ook niet naar de vraag van Bertrand Demiddeleer. “Onze laatste berekeningen zeggen ons dat de investering zo’n 750.000 euro is. Dat is niet weinig, maar je krijgt er veel voor terug. De kwaliteit van één van de mooi­ste carnavals uit België blijft bewaard en wordt zelfs verbeterd. Jaar na jaar gaan de monden van het publiek meer en meer open van verbazing bij het zien van al dat moois, maar nog steeds worden de Halse kunstenaars niet naar waarde geschat door de stad. Voor hen wil ik vechten,” besluit Demiddeleer.

Jos Appelmans van Halattraction is niet meteen tegen een gemeenschappelijke loods. “Ik ben de eerste om te juichen als die loods er komt, maar ik wil pas echt voor het idee gaan als er voldoende vraag naar is. Uit rondvraag blijkt dat van de 27 groepen slechts zes echt nood hebben aan die loods. Bovendien stel ik mij de vraag wie de verantwoordelijkheid van die loods op zich zal nemen. Ik weet niet of elke groep het ziet zitten om in één grote zaal te werken. Iedereen heeft graag een eigen plekje.”

Er wordt al te vaak over het hoofd gezien wat er eigenlijk allemaal aan te pas komt in een loods. “Er moet sanitair voorzien worden met stromend water, de loods zou verwarmd moeten worden omdat de charbouwers vaak tot laat in de nacht doorwerken en er moeten wetten geres­pecteerd worden. Vele carnavalsgroepen werken met polyster, dat kan je niet zo­maar gebruiken waar en wanneer je wilt. Als de loods er ooit komt, moet alles perfect in orde zijn op het vlak van infra­structuur en veiligheid en moet er iemand de verantwoordelijkheid voor de loods op zich nemen. Anders vind ik het geen goed idee,” besluit Jos Appelmans. Een laatste voorstel werd gelanceerd door enkele groepen. De stad zou dan een stuk grond ter beschikking stellen waar groepen zelf hun loodsen kunnen bouwen. “Daardoor is de kost voor de stad veel lager, maar worden de groepen toch geholpen. Hoe de loods er ook zal uitzien, maakt niets uit, maar er moet echt één komen. Dat is de beste oplossing.” aldus Bertrand Demiddeleer.

Het gemeentebestuur besloot drie jaar ge­leden al dat een gezamenlijke loods geen prioriteit is. Zeker voor 2012 wordt hier dan ook geen doorbraak verwacht. “We zijn er niet van overtuigd dat een loods haalbaar is. Vergeet niet dat het gebouw meer leeg zal staan dan dat er chars gebouwd zullen worden. Ook de vele milieuvergunningen zijn niet mals. Bovendien hebben we de groepen een subsidie toegekend om hun kosten te verlichten,” aldus burgemeester Dirk Pieters. Volgens het gemeentebestuur heeft de huidige manier van werken ook zijn charme.

Welk resultaat er ook uit de bus komt, de carnavalsgroepen doen ieder jaar op­nieuw hun uiterste best om een prachtig resultaat af te leveren. Dat zal ook in 2009 niet anders zijn. De chars komen vooral tot stand door noeste handenarbeid. Het onzekere bestaan van een thuishaven behoort tot de tradities van carnaval in Halle. En tradtities, die moeten in ere gehouden worden.

“Niemand is zeker van zijn stek, ook de grote groepen niet”

“Ik weet niet of elke groep onder éénzelfde dak wil zitten”

Wilt u u hierover iets kwijt? Mail ons naar studio@radiovictoria.be en laat uw mening tellen

08-03-2009 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Elke dag opnieuw gaan er jobs verloren.  Dat maakt de volgende verkiezingen tot de belangrijkste in vele jaren.  En u kiest straks of wij kunnen wegen op het beleid in Vlaanderen of niet.  In de Vlaamse regering hebben we bewezen dat we een partij zijn die opkomt voor alle mensen.  Elke Vlaming die werkt, kan nu rekenen op een jobkorting van minstens €250.  Vooral voor de laagste inkomens is dat een mooie bonus.  Dankzij sp.a krijgen bijna 300 000 leerlingen en studenten een school- of studietoelage.  We zorgen ook voor 18 500 extra plaatsen in de kinderopvang, en 18 000 bestaande opvangplaatsen worden beter betaalbaar.  En met een forse investering in de sociale woningbouw krijgt de bouwsector de komende jaren een stevige duw.   

Dat zijn de keuzes die jobs opleveren. 

Dat zijn de keuzes die van Vlaanderen een eerlijker samenleving maken.

Vertel ons wat u erover denkt.

Surf naar www.s-p-a.be en ga in dialoog met onze kopstukken.

Dat is waar sp.a voor staat.

07-03-2009 om 11:57 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

05-03-2009 om 18:56 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Als alle actoren van het linkse spectrum zich zouden verenigen dan zou dit een sterke formatie geven. Als de mensen van sp.a, GAC, sp.a Rood, PVDA, Groen! en andere linkse progressieven zich kunnen verenigen dan kan er iets sociaals voor de maatschappij worden gerealiseerd, iets wat iedereen ten goede zou komen.
Als alle linkse formaties zouden samenwerken dan zou de daadkracht van die samenwerking en van elke partij apart vergroten.
Er zou tevens een democratisch evenwicht ontstaan tussen de ideologieën waar de verschillende partijen tegenwoordig voor staan.
De kracht van links zou groeien. Daardoor kunnen dan weer meer linkse thema's aangesneden worden. Thema's waarvan ik overtuigd ben dat ze absoluut nodig zijn en dat ze alle mensen zouden bekoren. Dit zou ertoe leiden dat meer mensen door de sociaal-democratie (wat het dan helemaal zou zijn) aangesproken worden. Wat dan weer op zijn beurt leidt tot meer groei en dus nog meer ideeën die kunnen uitgevoerd worden.

Ik ben me er wel van bewust dat dit niet van de ene op de andere dag kan gerealiseerd worden. Vooral bij de sp.a zullen we ons anders moeten organiseren. Het opengooien van ramen en deuren voor anderen dan socialisten-pur sang zette in het verleden, maar zal dat ook in de toekomst nog doen, bij een aantal militanten, al dan niet terecht, kwaad bloed. Want hoe moet het nu verder met een socialistische partij waarbij het niet duidelijk is wat de meerwaarde is van het lidmaatschap? Maar leden van een linkse partij, en vooral van de sp.a, zijn heel erg belangrijk.
De sp.a moet de komende jaren en decennia groeien naar een ledenpartij binnen een progressieve beweging. Want dat leden het verschil maken is voor de hand liggend. Als lid van sp.a draag je ertoe bij dat sp.a de grootste formatie zou zijn in samenwerkend links.

Een links front bestaande uit verschillende linkse partijen en andere progressief-denkenden met één lijst en één programma zou een enorm potentieel hebben.  Voor elke progressieve en linkse kiezer zou dit de meest ideale situatie zijn, want een eensgezind programma zou ontstaan uit een compromis waarbij iedere partij zijn gading zou vinden. De sp.a heeft genoeg ervaring om te weten dat het afsluiten van compromissen uiteindelijk, mits goed beheer, leidt tot het realiseren van een aantal ideologieën op lange termijn.

Samenwerking! Dat is de toekomst.

01-03-2009 om 21:24 geschreven door Bertrand Demiddeleer