MIJN WAGENS  Deel 1

Ik leerde autorijden met een VW kever, model 1952, van een iets oudere vriend.

Dat model werd ook “Brilletje” genoemd wegens de 2 kleine achterruitjes.  Een luchtgekoelde boxermotor met 4 versnellingen,

die niet gesynchroniseerd waren. Het rijbewijs bestond toen nog niet in ons land. Dus leerde men rijden op en veldweg en kon 

na enkele oefeningen de baan op.

De VW was heel eenvoudig. Geen buitenspiegels, geen temperatuur meter of tank inhoud weergave. Enkel 3 lampjes in de

kilometerteller : 1 voor de oliedruk, 1 voor de batterijlading en 1 voor de grote lichten. Verwarming werd geleverd door de

koellucht van de motor. Het getoonde model is aangepast voor de huidige verkeerswetgeving. Buitenspiegel en achter mistlamp.

Pinkers waren richtingaanwijzers. Ze kwamen ook niet vanzelf terug, maar diende uitgeschakeld te worden.

Midden op het dashboard diende de witte knop voor de “pinkers”. Onderaan zie je een grote witte toets om de motor te starten.

Boven het gaspedaal zie je de hendel om de reserve tank van 5 liter te openen.

Mijn ouders kochten in 1957 een Ford Taunus 15 M. Hij had een super vierkante kopkleppen motor van 1500 cc cilinderinhoud.

3 versnellingen. De buitenspiegels, de verwarming en de radio waren in optie.

Onze wagen had ook al parkeer lampjes. (in het midden boven de zijruiten)

Er waren toen nog geen katogen en reflectoren verplicht.

Binnenzicht. Merk de hangende pedalen, die toen voor het eerst gebruikt werden.

In mijn studententijd ging ik soms helpen in het jongenstehuis van Nonkel Jan (Z.E.H. Frateur) in Oosterweel.

 Ik moest dan dikwijls boodschappen doen met de VW bus. Er bestonden al pinkers en een normale versnelingsbak was al

gedeeltelijk gesynchroiseerd.

Ook met de oude Opel Kapitän vervoerde ik soms kinderen van het jongenstehuis.

In de Opel kreeg je ongeveer 10 jongens in. Beneden de 12 telde men voor een halve persoon.  

Ik hielp ook bij de paters redemptoristen. Ze hielden een ontmoetingsruimte open voor Congolese zeelieden.

(Amical des Marins congolais.) Daar werden door mij boodschappen gedaan met de wagen van Pater Kennis.

Een R4 Renault. Watergekoelde achterliggende 4 cilinder motor.  Handig wagentje in de stad.

Heel uitzonderlijk mocht ik de wagen van pater overste gebruiken.

 Dat was een nieuwe Renault “Dauphine”,

In  september1962 vertrok ik naar Kongo om mijn vervangende legerdienst te doen. Eerst had ik een fiets om mij te verplaatsen.

Doch rond het middaguur is het te warm om in de zon te rijden. Dus kocht ik een 2de hands wagen : een Chevrolet 1952.  

6 cilinder automaat 4 deuren 6 ploaatsen

In de motor afdeling was alles toen nog goed herkenbaar en bereikbaar.

Lang heb ik met die Amerikaanse wagen niet gereden, omdat er zich een gelegenheid voordeed een nieuwe scooter NSU  te kopen.

Heerlijk.  3 versnellingen, elektrische starter , 2 takt, dus met olie vermengde benzine. Geen 2 liter per 100 km.

Toen nog genieten zonder helm, in  gewone kleding. Zalig.

Hieronder de scooter in zijn oorspronkelijke kleuren.

Eigenlijk was het een 2+zitter, maar meer ging ook.  

03-05-2015 om 00:00 geschreven door bertus  

Voorwoord en geschiedenis.

Na ons kerkelijk huwelijk in Kongo (18 november 1968) noemden we onze woonst "'t Kakelnest". Wanneer we in juli 1976 definitief terug naar Vlaanderen kwamen, waren we verplicht eerst een zestal jaar huizen te huren. Een gezin met 5, 6 kinderen heeft een groot huis nodig en daar krijg je dan altijd lastige huisbazen bij. Dat maakt dat we een huis wilden kopen. Er was veel te koop, maar niets dat voor ons "instaprijp" leek. Dus kwam de goesting om te bouwen.

Hoe en wat ? Het moest rap gaan. Daarom dachten we aan prefap of systeembouw. Al dat traag opeen zetten van bakstenen nam te veel tijd. Daarbij dachten we aan de isolatie. Een diepvries met wanden van enkele centimeters kan van + 20° naar - 20° behouden. Het antwoord van een architect : "In een diepvries is het niet zo gezellig wonen".

1. Bouwgrond.

    

Toen in februari 1982 de regering besliste de BTW voor nieuwbouw te verlagen van 17% naar 11 % besloten we te bouwen. Het toeval wilde dat er toen door de stad Tongeren een grote verkaveling op het “Galgenveld” te koop werd aangeboden. We kozen en verkregen (mits betaling) een stukgrond van ongeveer 750 m² voor een openbebouwing. We voldeden ook aan de voorschriften om een gunstige lening te krijgen wegens 6 kinderen ten laste. Vele percelen waren reeds verkocht, maar wij waren de eersten die de bouw startten.

Ongeveer 730 m². Op de achtergrond het hospitaal

Op de achtergrond de basiliek.

Na het uitzetten van de kelderruimte kon het uitgraven beginnen. Alles werd door onze kinderen nauwlettend gevolgd.

Heel de kelder werd op een betonplaat uit één stuk gegoten evenals de inrit naar de garage.

Op de bodemplat werd begonnen met de kelder.  Hiervoor gebruikte men snelbouw blokken.

Leentje volgde de werken van dichtbij

Eens de kelder klaar kan de verdeling van de toekomstige kamers aangebracht worden.

Merk de toekomstige schouw.

De binnenmuren komen uit Noorwegen in de vorm van platen van 2,40  bij 8,50 m.

Op een namiddag was de binnen verdeling klaar.

Wil je hier een deur ? Dan zagen we een stuk uit de muur.

Zo groeit het huisje muur na muur.

De ene na de andere binnenmuur wordt aangebracht en vastgezet.

De toekomstige bewoners kijken toe.

En nu het dak nog..

De ruwbouw is klaar. Nu de afwerking.

Ons huisje is af. Nu kunnen onze kabouters het testen.

10-03-2015 om 20:00 geschreven door bertus