Heb jij ooit al eens een grote fout gemaakt? Zo'n fout dat je denkt dat, als je een deel van je leven kon veranderen, het dat zou zijn dat je zou veranderen?
Ben ik de enige?
Ja? Nee? Een kleine tip voor de bezoekers die voor het eerst mijn blog bezoeken: lees bij "Categorieën" mijn "dagboek" vanaf het begin, want anders is het nogal moeilijk te volgen...
22-04-2013
Zonder mij
Ann-Sophie, Cathérine (twee goeie vriendinnen... hoop ik) en ik zaten in de eetzaal samen te eten. Ann-Sophie zat voor me en Cathérine naast me. We hadden het over m'n bomma die in het ziekenhuis was opgenomen... en toen vroeg ze het.
'Eh, Kyana?' vroeg Ann-Sophie aarzelend. 'Zou je het erg vinden als Cathérine en ik maandagmiddag samen iets zouden doen?' We moesten sowieso op school blijven, dus veel konden ze niet doen. Ik slikte. 'Zingen?' Ik had ze al tegen elkaar daarrond iets horen zeggen. Over dat als iedereen was gaan eten, zij op de weide konden gaan "zingen". Ze fronste. 'Eh, ja.' Ze had waarschijnlijk niet doorgehad dat ik dat gesprek had meegevolgd, omdat ik zo vaak niet luisterde... 'En waarom mag ik niet mee?' Nu was het mijn beurt om te fronsen. Ann-Sophie leek niet op haar gemak. 'We willen iets met z'n tweeën doen.' Auw. Dat deed zeer. Ik voelde me de laatste tijd al zo buitengesloten. 'Oké,' fluisterde ik, half mompelend. Ik keek naar de klok. 13.00 u. Op het uur. Juist dan gebeurde dit. Ik had het wel zien aankomen, maar ik was zo koppig om te geloven dat ze me niet wegwilden... 'Met wie ga je dan eten?' 'Geen idee,' bromde ik zowat. Toen negeerde ik ze. Ik wou niet doen alsof het me niks kon schelen, want dat deed het wél. Maar, mij kennende, zat ik na een paar minuten alweer tegen ze te praten. Ik kon niet tegen ongemakkelijke stiltes... dus zei ik uiteindelijk iets. Ook al hadden ze me erg gekwetst. Ze beseften waarschijnlijk niet hoe erg.
Die zelfde middag nog, ongeveer vijf minuten voordat de bel ging, kwam ik van het wc en zag dat ze plots weg waren, ze waren weggegaan zonder mij...
Ben ik de enige die soms denkt dat anderen geen hersens hebben? Ik bedoel, het is toch raar om te denken dat andere mensen net als jij denken en dingen doen? Het lijkt net vanzelf te gaan. Alsof ze er geen hersens voor nodig hebben. Nu vraag je je, volgens mij, waarschijnlijk af of ik gek ben. Of, je staat er net als ik soms bij stil en geeft me helemaal gelijk. Allee, het is toch zo? Als iemand iets zegt tegen jou, dan denk je toch niet direct: hé, die heeft nagedacht over datgene wat hij ging zeggen en sprak het daarna uit.
Dat slaat toch nergens op?
Of, iemand gaat ergens op een bank in bv. een park gaan zitten, dan sta je er toch ook niet bij stil dat diegene eerst iets dacht van: ik moet even ergens even zitten en o, kijk daar, een bank! Dat ze er daarna naar toe loopt, bedenkt dat ze moet gaan zitten en dan kijkt ze even rond om te kijken of ze ergens iemand in de gaten of zo kan houden. Nee, hé? Dat denk je niet.
Sta jij daar ook wel eens bij stil? Of eigenlijk juist helemaal niet? Stem of reageer dan op dit bericht.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Ben ik de enige? Tags:gedachten
Hallo!!!
Hey! Ik ben Kyana (zoals je waarschijnlijk al doorhad) en ik ben deze blog begonnen omdat ik wil uitzoeken of iedereen net zo denkt als ik. Of dat ik juist heel anders ben. Wie weet? Maar het is niet alleen voor mij bedoeld, maar ook voor jou! Misschien zit jij net als ik met diezelfde vragen... Zover ik weet is er nooit onderzoek naar gedaan, dus... Als je af en toe eens naar m'n blog zult komen, zal je merken dat ik zelf vol twijfels zit en dat ik zelf niet weet wat ik moet doen. Misschien dat jij kunt helpen? O ja, liefst geen haters of zo graag, want, nou ja, niemand wil dat zeker? Als je iets tegen m'n blog hebt, dan hoef je alleen maar op het rode kruisje rechts bovenaan op je scherm klikken. Niet moeilijk. Je gaat er niet aan dood.
Dit is zowat een korte inleiding. Ik hoop dat je vaak komt kijken en me helpt om deze blog tot een succes te maken zodat ook anderen deze blog in de gaten krijgen!
Ps: schrijf je EIGEN verhalen gerust op! Niemand geeft er kritiek! (Ik toch alleszins niet...) En dan NOG! Trek je er niets van aan! Je kent die mensen toch niet...
Ik hoop dat je vaak komt kijken en me helpt om deze blog tot een succes te maken zodat ook anderen deze blog in de gaten krijgen! 
