Ik ben Sigrid De Ruyck
Ik ben een vrouw en woon in Gent (België) en mijn beroep is boekhoudster.
Ik ben geboren op 10/12/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek, gedichten, powerpoints, pc.
Vaak gebruik ik ook de nickname C@ttle Annie, dit bij de creaties van men powerpoints.
Sigrids Blog
Met mijn blog wil ik jullie laten kennismaken met een paar van mijn bezigheden en jullie men gedachtengang laten tonen over bepaalde dingen en gevoelens die heel diep zitten.Alvast bedankt om een bezoekje te brengen. Laat gerust een krabbeltje na in mijn gastenboek. Neem rustig de tijd om op men blog te vertoeven ......
11-03-2009
Vaarwel vriendschap...
geen geheimen voor elkaar
gesteun door dik en dun
dat is wat echte vriendschap is
en dat is wat ik je gun
bellen kon je mij altijd
zelfs om vier uur in de nacht
nu is de vriendschap toch voorbij
en snap ik niet wat jij verwacht
ik kon ook altijd bij jou terecht
al was het maar voor iets heel klein
vertrouwen kon ik jou altijd
zou het echt voorbij zijn?
ik hoopte dat het weg zou gaan
dat nare gevoel dat ik je verlies
toch bleef dat gevoel wel dagenlang
en heb je verteld waarvoor je kiest
ook al scheiden onze wegen hier
en doet dit mij nu heel veel pijn
hoop ik dat we ooit een keer
weer goede vrienden zullen zijn
Zoveel dingen gebeurt, waar ik mezelf niet over heen kan zetten. Zoveel fouten gemaakt die ik niet recht kan zetten. Niemand heeft het makkelijk, iedereen heeft verdriet. Alleen is aan mij de keus, wie het wel ziet en wie niet. Is het nodig om men leven aan te passen aan wat je hebt meegemaakt ? 't lijkt mij overbodig, Ik moet er gewoon voor zorgen dat ik niet terug de zelfde fout bega. Op een dag kom ik bij men zinnen, en besef ik wat ik heb gedaan. Alleen is er dan geen weg om over terug te gaan. Laat ik misschien dingen voor wat ze zijn. Doorgaan en genieten van men leven, want er is niemand die me de tijd terug kan geven. Blij wezen met wat ik heb, en niet 'hoe het had kunnen zijn'. Ik heb er nooit voor gekozen, en daarom doet het pijn. Mezelf een dienst bewijzen Laten zien hoe ik van binnen ben, want hij die altijd bang is voor verdriet word nooit als persoon herkend. Ze zullen zich de harde buitenkant blijven herinneren, want wat van binnen zit, hou ik schuil. En mag ik niet vergeten wat men zegt :,, Maak van je hart geen moordkuil''.
Ik zit nu vaak te huilen om wat ik je aandeed Ik wil jou niet zien huilen ook niet om wat ik deed Ik wil jou niet zien huilen om mijn fouten Ik zei ik begrijp het maar jij weet even goed dat ik dit zo moeilijk kan nakomen Steeds ga ik weer in de fout Ik geraak er niet omheen Niet vandaag en ook niet over een paar jaar Maar je kent me ik kan niet zonder je Nu kijk je misschien met een boos gezicht naar mij Om hetgeen ik zei Maar ik was eerlijk en zei het oprecht dat ik het niet aankan Ik wil je niet zien huilen omdat ik fout zat Als je me niet meer kunt begrijpen ? En als je me niet meer wilt zien zeg het me Ik ga je zeker missen maar stoppen en jou vergeten kan ik niet Al heb ik zo vaak sorry gezegd.
Iedere dag pijn, Iedere dag dat stille verdriet. Je mist iemand, Maar je ziet hem niet. Iedere dag weer, huilt men hart verscheurt van binnen, ieder apart. De hoop, het verlangen dat de dag komen gaat. Men aller grootste wens, dat je weer naast me je staat. Geen enkele dag gaat voorbij zonder pijn, Ik wou dat ik weer, al was het maar heel even bij jou kon zijn.
Voor anderen weet ik het altijd heel goed. Vertel hun dat ze moeten blijven vertrouwen. Ik luister naar anderen en geef ze nieuwe moed. Maar wanneer ik in mijn diepste binnenste keer. Dan is het allemaal een grote vraag. Van binnen gaat alles als een razende tekeer. Maar als je alles met je gevoel doet. En je verstand zegt het tegenovergestelde. Weet ik soms niet waar ik naar luisteren moet. Lijkt het wel of ik mezelf eventjes kwijt ben. Mijn evenwichtigheid verdwenen is. Alsof ik mezelf niet meer herken.
Nu is het toch wel over? Dat is wat ze zeggen. Nu gaat het toch weer goed? Dat is wat ze denken. Niet wetende dat het slecht is, lig ik nu te huilen. Ik lig te huilen om hen, die me geen warmte meer geven, de warmte die ik zo mis
ik ben de rust weer kwijt ik had hem weer hervonden alleen nu kwijt geraakt Ben ik eindelijk weg van alles wat me pijn deed heb ik er opnieuw iets bij gemaakt.
Waarom heb ik de gedachten die me weer onzeker maken terwijl er niks aan de hand is ik moet het alleen even overwinnen ik ben de rust kwijt en ik zal hem weer hervinden
Ik zou uit mijn schulp moeten kruipen Maar zo gemakkelijk gaat dat niet Steeds maar op mijn tenen sluipen Bang dat een ander het aan mij ziet
kom maar op
Maar op een dag gooide ik mijn boekje open Vertelde jullie mijn verhaal Want van het lang op mijn tenen te hebben geslopen Werd ik helemaal gek dit maal
Kom maar op
Ik ben niet langer bang voor wat komen gaat Ik hou me gewoon sterk Want voor je het weet is het te laat Weet dat ik daar aan werk
Kom maar op
Soms duurt het heel erg lang Maar soms gaat het ook wat vlug Maar, nee, ik ben niet langer bang Kom maar op
spijt, er is veel in het leven dat me spijt, domme dingen die ik mijn leven doe, foute dingen die ik in mijn leven doe, domme dingen die ik in mijn leven heb gezegd, foute dingen die ik in mijn leven heb gezegd,
het knaagt aan me, ik heb spijt, spijt dat ik zo'n dom persoon kan zijn, spijt dat ik daar andere verdriet mee doe ik heb spijt.....
Maar ik ben niet feilloos, en probeer steeds men best te doen, Vaak is het sterker dan mezelf, alsof ik er onbewust naar toe gedreven wordt. Een impulsieve kracht die ik niet voorkomen kan.
