We kozen voor de 110 km, en deden dat in groep samen met de familie Van Doren. Door de hoge temperatuur (25 °C) én het hoge tempo werd het een afvallingskoers. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Theo was de eerste die het moeilijk kreeg. Goed omringd haalde hij op wilskracht de eerste bevoorrading (45 km).  Maar hij besloot dan “binnendoor” naar Essen te rijden. Steven Van Aert bleef bij zijn nonkel.  Ze deden uiteindelijk toch 90 km.

Een eind over halfweg kreeg Stef van de familie Van Doren een klop van de hamer.  Samen met zijn pa Frank zette hij door, tot de tweede bevoorrading op km 80.  Maar dan stapte hij in de bezemwagen. Frank Van Doren reed wel door tot de finish.

Ondertussen zat René Van Loon in een Sjas Patat (chasse-patate), vooraan ging het te snel en terug laten zakken had ook geen zin.

In Nispen moest ondergetekende de kopgroep laten gaan, de laatste kilometers naar Essen bleef Lars bij zijn vader.

Paul Verboom, Ward Van Doren en de maat van Steven Van Aert (met triatlon stuur) gingen het laatste deel ontzettend hard.  Het was dan ook knap van Stan, hij bleef tot het eind in de kopgroep.

Toch niets dan tevreden gezichten na de rit: ieder voor zich moet nu maar uitmaken wat er nog moet gedaan om de fietsdodentocht van Bornem tot een goed einde te brengen.

Voor degenen die het nog niet gedaan hebben : schrijf vooraf in, via Stan De Backer