Klokslag 10.00u zetten wij met zijn zessen vanaf de Belisol-vestiging Roeselare  de achtervolging in op Greipel, Sieberg e.a. Belisol-eliters,  die we zo’n half uurtje voorsprong hadden gegeven: op een ritje van 75 km moeten we immers die gasten gemakkelijk terugpakken.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 ’Wij’ zijn :  Theo, Stan, Daan, Edwin, en twee meer jeugdige coureurs: een  Belisol directielid uit Hasselt en een Belisol medewerker uit Brugge.

 ‘Zessen’ omdat Francis het startuur niet gehaald had wegens file-problemen tussen Gent en Aalter.

 Het eerste uur gaat vlotjes: het parcours is prima afgepijld en met Edwin aan het stuur halen we 29 km per uur,  maar dat vooral omdat we meestal de wind van achteren hebben. Pieken tot 36 km/u worden vlotjes bijeen getrapt. Zo passeren we  tussen de velden o.a. Hooglede, Oostnieuwkerke, Westrozebeke,  en de typische oorlogskerkhoven rond Passendale.

Van dan af komt er wat meer glooiïng in het parcours: Beselare, Geluwveld en Zillebeke, waar we terug noordwaarts draaien en de wind (tot 4Bft cfr Sabine) meer op de neus krijgen.

We passeren links van de torens van Ieper ; de geit van Leterme laat zich niet zien.

Op de splitsing 75-125 km probeert  Edwin nog een oude truc om links richting de 125km op te slaan, maar Stan, zijn Pappenheimer kennend, rijdt  stoïcijns rechtdoor en doet of hij niks ziet of hoort (dat laatste is ook zo ) en neemt zo de anderen op sleeptouw.

Omdat de wind meer en meer parten begint te spelen en de heuveltjes hun tol beginnen te eisen, wordt de kop uitgebreid tot een duorol:  de Bruggeling, duidelijk wind gewoon, posteert zich naast Edwin. Zo lijkt onze troep heel even op een krachtig span uit de Ben Hur film, al moet erbij gezegd dat degenen die in het karretje zaten niet met de zweep op de paarden kletsten (misschien omdat het al rap genoeg ging?).

Na ongeveer 45 km arriveren we aan de ravitaillering. Van alles in overvloed: van broodpudding over wafels, peperkoek, de gebruikelijke banaan en sinaasappels en een ‘ bediening’  die een aparte vermelding waard is : twee jonge meisjes die voor tijdens het uitdelen een heus dansje in elkaar geknutseld hadden om de vermoeide coureurs terug leven in te blazen.

Nog goed dertig kilometer. Door de velden van Poelkapelle en Staden. Wind en hellingkjes beginnen hun tol te eisen.  Wanneer een groepje ons passeert geeft Theo het sein : rijd maar door , die laatste 15 km rijd ik wel op eigen tempo. Even wordt er nog getwijfeld: samen uit - samen thuis is immers het devies, maar als Stan zegt bij Theo te blijven, wordt er vooraan verdapperd. De kloof met het groepje moet worden gedicht.  Snelheden van boven de 40 km worden gehaald.  Straatoversteken en bochten maken dat slechts twee de aansluiting kunnen maken: de Bruggeling en Edwin. Die laten zich vervolgens meedrijven met het groepje veelal jonge snaken dat toch constant zo’n 35 km/u  haalt.  

Nog één ambetante hindernis: de Gitsbergstraat op de grens Gits en Roeselare: een kasseistrook met een smal betonnen fietspad met van die (aan de gevoerde snelheid alleszins) toch wel gevaarlijke plastieken afboordkegels, waar je niet mag tegenaan knallen.


Helling Gitsbergstraat

Zonder ongelukken arriveren we terug bij Belisol Roeselare, waar ik nog net hoor dat Greipel nr 603 heeft geloot voor de Ridleycarbonfiets…. De rest weet je al .

Het was een fijne rit met een tiptop organisatie!

Tot volgend jaar…?