Ja, spijt komt na de zonde
. Slechts drie onder ons mogen
zich terecht eigenaar noemen van de enige echte Jan Bogaert Classic Bidon
(naast de enkele duizend andere deelnemers, die evenwel slechts replicas
mochten ontvangen).
JAN BOGAERT CLASSIC
Omstreeks 09.00u zondag 10-06-2012 duwen Theo, Rene en Edwin
hun fietsschoenen in de klikpedalen en verlaten zij de startplaats Temse.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Al onmiddellijk moet er geklommen worden (De Temseberg
zeker?). Iets verder een eerste noodkreet: Theo zijn computerke is van zijne
velo gedonderd! We stoppen, keren terug, zoeken in de grasberm: er ligt van
alles, maar geen fietscomputerke.
Geen erg , Theo had er blijkbaar toch al een ander
besteld
.en zoals de dokter van de echte Lotto-Belisol - ploeg het hem had
gezegd, doet het eens goed te rijden zonder al die snelheids-, afstands- en
andere gegevens te kennen
Als uitleg om de computerpil door te slikken kan dat
tellen.
Als we terug in ons ritme zijn, kunnen we aanpikken bij een
groepke van 9 man met een volg-vrouw met aanhangwagen. Die mannen trappen een
goed tempo van ca 30km/u .
Theo gaat bij onze mederijders informeren welke afstand die
rijden
. De 70km zo blijkt.
Omdat we in t wiel rijden goed zijn en eigenlijk niet weten
welke pijlen of kleuren we moeten volgen om de 90 km-rit te doen, besluiten we
de 9 te volgen: ondertussen kunnen wij van ons ritje genieten: het zonneke
schijnt, de wind steekt niet te veel stokken in de wielen en de omgeving valt
mee. Wel een paar kilometerstroken van ambetante kasseiweg : met zijn allen
achter elkaar op de slechts ca 40cm brede betonpaadjes, wederzijds naast de
kasseien
. En af ten toe de kasseien eens kruisen
Hier zijn we niet erg
scheutig op.
Ook de kwaliteit van sommige macadam- en betonbaantjes is
aboninabel
Op een gegeven moment komen we zelfs een kookpot tegen op onze
weg.
Ondertussen zijn we Belsele, Sinaai en Moerzeke gepasseerd..
en voor dat we het goed en wel beseffen zij we aan de bevoorrading (Hondenclub
Dog & Dream, Lepelstraat Wachtebeke) gearriveerd.
We moeten wel die 9 gasten in t oog houden wanneer die terug
vertrekken, dan kunnen we ook de rest van de rit die hun wiel houden. We hebben
juist onze energiedrank op en de schil van ons halve banaan in de vuilnisemmer
gedropt, als de kreet van Rene weerklinkt : Die mannen met hun volgmadam
vertrekken!
Als de weerlicht springt Rene op zijne fiets en plant zich
alvast voor de rijdende volgmadam. Net als Edwin en Theo willen aanpikken
vanachter de remorque van de volgmadam roept Theo naar Edwin om te stoppen
.
Zijne helm stond nog niet vast op zijne kop
. En die zonder handen vastmaken is
geen optie, gezien de weggesteldheid
en hij is al een computerke kwijt
vandaag, den Theo, dus liever ook geen tanden.. Dus stilhouden, helm tegoei op
t kopke en riemke aantrekken. Ondertussen zijn die gasten, Rene en de volgmadam
al wel uit het zicht. Theo plant zich in het wiel van Edwin en samen dichten zij
in no time het gat (niet van, maar tot aan de volgmadam).
We rijden langs het domein Puyenbroek te Wachtebeke, dan
Eksaarde, de kasseistroken van Daknam-Lokeren (vergelijkbaar met de Donderij van
de Ronde) , om zo via Waasmunter , Elversele en Tielrode terug Temse te
bereiken.
Zoals paarden die hun stal geroken hebben kriebelt het bij
sommigen om de laatste kilometers nog eens deftig op de trappers te duwen. Zo
springt Edwin in Tielrode naar het wiel van een passerend nobele onbekende en
dicht even later Rene het gat.. Snelheden over de 40km/u worden gehaald. Dan is
de eindmeet in zicht. We worden onthaald door de Joe Piller Band en zetten ons
met een drankske aan een tafeltje tussen de honderden andere wielertoeristen,
waarbij ook Jan Bogaert himself van de partij is: het was weer een ritje om
geen spijt van te hebben.
Tot
Bornem
?
Dit schitterend relaas van de rit kwam uit het toetsenbord van Edwin Spoelders.
BORNEM 2012
