Vier Belisol Trappers reden de fietsdodentocht van Bornem editie 2018. En ze brachten het er levend van af. Want met de gevreesde hitte viel het nog al mee. En we deden de hellingen op een rustig tempo. Onderweg leek het ook wat minder druk dan vorige jaren (vandaag gelezen dat er 4647 deelnemers waren).
Zaterdag 08u30. Vier Belisol Trappers op de afspraak in Burcht. Jo, René, Daan, Theo.
We vertrokken vrij rustig. Tot we werden voorbijgestoken door een 'individueel'. Maar die zag dat niet zo zitten, vier man in zijn wiel. Hij kon wel een stukske rijden : aanvankelijk tegen 32 km/h, maar hij dreef de snelheid op tot 35-36 per uur. En hij ging ontzettend snel door de bochten. Langs het smalle fietspad werd dat wat te gevaarlijk, en dus haakten we af. Een tijd later kwamen we in het zog van een groep "allerlei" : KBC, BMC, TREK en zoveel andere merknamen. Eens uitgerust vonden we het tempo wat traag, en we reden weg van deze groep. Nog voor de bevoorrading snelden "de schapekoppen" ons voorbij. We volgden, maar weer werd het wat link bij die snelheid, en we zochten ons eigen tempo. Jo was in zijn nopjes : Elversele, Tielrode, bijna tot Hamme : het parcours liep door zijn geboortestreek en het moet gezegd, het Waasland is prachtig om te fietsen.
Na de drankpauze moesten we nog 30 km doen. Ieder reed zijn deel op kop. Tussen km 65 en 70km een erg knappe beurt van René. Die zit in grote form zeg ! Helaas kan hij er volgende maand in Bornem niet bij zijn.
Het was warm, maar op de fiets voel je toch altijd een zuchtje wind, dus het was draaglijk. Kwart voor twaalf arriveerden we aan het voetbalstadion van Burcht - Waaslandia.
De statistiekn : 82 km. Gemiddeld 28 km/h. Per persoon 1524 kcal verbruikt. Een equivalent van ongeveer 7 blonde Leffe's.
Een mooie rit, het ging verrassend goed.
Wel moe, maar volDAAN.
Tot de volgende : Bornem, fietsdodentocht 100 km, zondag 5 augustus.
Drie locomotieven (Edwin, Maurits, Ludo) en drie wagonnetjes (Daan, Theo, René).
Al liep het anders dan gedacht. Na ongeveer 15 km werden we ingehaald door Pek & Slik, een groep van ook 6 renners.
Een succesvolle samensmelting. Want nu hadden we een mooi peloton, en Edwin en Maurits aan kop bepaalden het tempo.
De andere groep wou iets terug doen, en twee van hen namen de leiding over. Voor we er erg in hadden waren we al halfweg. Bevoorrading.
We besloten om het tweede deel ook met Pek en Slik te rijden, want dat was echt een goed tempo. Edwin en Arthur deden de ganse tijd kop.
Finish na 80.5 km.
De opkomst in het sportpark van Kalmthout was meer dan behoorlijk. Het weer heel goed, de organisatie prima. Bediening aan de tafel, een gratis pannenkoek. Meer moest dat niet zijn. Een rit die we volgend jaar weer op de kalender zullen zetten.
René die in Essen compleet choco was tijdens de rit van 'kom op tegen kanker' en sindsdien niet meer op de fiets zat ...
Theo die nog maar een dag terug was na de reis en zijn koerstenue bleef 2 weken in de valies ...
Daan was zo vermoeid dat hij twijfelde om mee te doen in Branddonk ...
Wat moest daar van komen?
Gelukkig was er den Edwin. Meer dan ooit onze kopman. Letterlijk. Edwin op kop, een strak maar gelijkmatig tempo. Als een metronoom, zei René. En wij in het wiel.
Herman Frison stuurde ons door het vlakke landschap van de Noorderkempen. En een stukje Nederland. De wegen waren prima, op een paar 'macadamspleten' na, en de onvermijdelijke gevaarlijke oversteken van drukke autobanen.
Leuk gevonden op het einde waren de bordjes. Dat gaf moed :
- aankomst op 10 km
- aankomst op 5 km
- proficiat u bent op 1 km van de finish
We bereikten de aankomst gezond en wel. 85 km, gemiddelde 29km/h. Geheel de verdienste van Edwin.
Op de foto onderaan een renner in het groen, van Crelan Charles. Die pikte onderweg aan, nog voor de bevoorrading, en reed de rest van de tocht met ons mee. Hij deed ook een deel van het kopwerk, deze sympathieke Waaslander uit Temst (Temse). Eigenlijk verving hij zo een beetje de Jo.
Bij het opstellen van de kalender was het plan : 70 km samen met de fietsvrienden van Ludo Kuppens.
Een dag of tien geleden een mailtje van Ludo : "'t Is maar om te zeggen dat wij al aan 90 km per rit zitten momenteel met
gemiddelde van rond de 30.
Is dat teveel voor jullie ?".
Het was een vrij belabberd voorjaar wat betreft het fietsen. Te weinig getraind. Maar, dapper als we zijn, deed René Van Loon een voorstel : "We kunnen starten met de grote
jongens en zien waar we eventueel moeten afhaken. Om dan tegen ons eigen tempo (en redelijk choco) terug naar de Wildert te rijden.
Onderweg kunnen we dan via sluipwegen ergens in de buurt van de 70 km uit komen."
Behoorlijk nerveus en onzeker reed ik zondagmorgen richting Wildert. Bijeenkomst op het dorpsplein (vroeger heette dat gewoon de Beylestraat). Jo De Smet was er al. Jo was al van zaterdag in afzondering gegaan, ergens in het Stabroekse. Kwestie van op tijd te zijn. Trouwens tegen halfnegen was iedereen present.
We gingen snel van start, in de Sint Jansstraat was het 'getten' om bij te blijven. Vanaf de Nolse Baan werd het tempo gelijkmatiger. Posities werden ingenomen. Theo De Backer werd met zachte hand aangemaand door Maurits Costermans om meer vooraan te fietsen. In de buik van het peloton. Een zeer goede raad, want dan wordt je als het ware meegezogen door de groep, en Theo kon de hele rit (schijnbaar) moeiteloos volgen.
De groene tenue met sponsor 'fietsatelier Wannes' was in de meerderheid. Maar ook het hemelblauw van Belisol was goed vertegenwoordigd. Daar zorgden onder meer Peter Van Aert, Steven Van Aert, Laurens van Aert voor. In Nederland is het verplicht om op het fietspad te rijden. Met zo'n omvangrijke groep is dat soms smal. Gevolg : een valpartij. Er haakten enkelen in mekaar, nog proberen overeind te blijven, maar Herman Leys viel. Gelukkig in de zachte berm, zodat hij ongeschonden verder kon.
Op een fietspad langs het water, nog voor de Bocht Van Bath, reed René Van Loon plat, achterband. Gelukkig konden we weer beroep doen op de ervaring van Maurits. Een bandenwissel in recordtijd : binnenband eruit, boosdoener ijzeren pinnetje verwijderd, nieuw bandje, bommetje, klaar. Natuurlijk wachtte de groep, even gelegenheid om te eten, en dan verder. We zaten dan aan ongeveer op de helft, 50 km.
Na het keerpunt hadden we vooral de wind mee, dat ging lekker. Maar ik hing achteraan, en dan is het na elke bocht weer bijtrekken om niet gelost te worden. Aan de rekker hangen noemen ze dat. Op een gegeven moment dacht ik dat we in de verte de toren van de Rommershoef al zagen. Helaas, het was de kerktoren van Ossendrecht nog maar. Een fata morgana dus, in volle inspanning.
Over de grens, op de Huybergse baan, kregen mijn benen het moeilijk. Ik kon het wiel voor mij niet meer houden en moest afhaken. Gelukkig had Ludo Kuppens het gezien. Hij liet zich uitzakken, wachtte tot ik terug wat gerecupereerd was. Hij zette me volledig uit de wind, ik moest maar volgen. Strak maar gelijkmatig tempo. Wat was hij sterk ! Meter voor meter kropen we weer dichter bij. Dank zij de verkeerslichten aan de Luien Hoek konden we net op tijd terug aansluiten. Merci Ludo !
Grootste verrassing voor mij was toen we na afloop Café Volksvriend binnenkwamen. Dat zat daar stampvol ! Geen kruk of stoel meer vrij. Dat had ik zelfs in de glorieperiode van de voetbal niet gezien, zoveel volk bij den Backer. De wielerploegen, waaronder wij en 't Pedalleke, die 's morgens nog apart waren vertrokken, zaten nu gezellig te verbroederen. Leuk ook dat Jef Kuppens even goedendag kwam zeggen. En natuurlijk dank aan Herman Beyers, die het parcours had uitgetekend. Prachtige omloop. En dat het wat meer kilometerkes waren dan eerst gezegd, nemen we niet kwalijk.
We hebben het toch maar weer geDaan.
Sportieve groeten, en tot de volgende (waarover binnenkort meer).
Het is nog donker als ik uit Hoboken vertrek, richting Horendonk. Halfweg een SMS-je van Theo "Gaan jullie vertrekken of is het te nat?". Ik heb thuis buienradar geraadpleegd. '3 uur vooruit' viel dat nogal mee. Een paar mm neerslag. Dus beantwoord ik met "Ja, ik ben op weg". Bijna ben ik nu in Essen. Telefoon. Het is René Van Loon. Hij is al op den Kraaienberg. Plichtsgetrouw, want hij is tenslotte de organisator van deze einde seizoensrit."Daan, ge moet niet komen hoor. Veel te slecht weer : windstoten, regen en nog eens regen op komst". Okido, maar ik ben er bijna, en dus besluit ik om even goedendag te komen zeggen. Daar zitten we dan, aan de keukentafel bij Guy VDB. Guy, René en ik. Ons besluit is genomen : het is te zot om met dit weer op de koersfiets te kruipen. Guy schenkt een bakje thee, we keuvelen nog wat.
Plots komen een achttal supergemotiveerde "jonger dan ons"-atleten de nu te kleine keuken binnenvallen : Ik herken Steven Van Aert, Ludo Kuppens, Peter Verleysen (Belisol), en van VDB Cycling Thijs Elst, Wannes Anthonissen, Hendrik en Jef Van Loon. Oei, hier is geen ontkomen aan : dan wordt er toch gereden. Niet naar Willemstad. Maar naar de Oesterdam ! Zo'n jeugdig enthousiasme mogen we niet ontgoochelen, dus gauw de fiets uit de auto, en tegen negen uur rijden we de grens over, richting Tholen.
We zijn een paar kilometer ver, het gemiezer gaat over in regen. Stortregen. Plassen groeien aan. In het wiel zitten is niet aan te raden, dan hang je vol opspettend slijkwater. Op den duur heb je geen droge draad meer aan je lijf. En denk je : 'waar zijn we mee bezig?; 'dit is toch niet gezond?' .
Maar rijdendeweg vergeet je de nattigheid en de kilte. Leuke babbels, strak tempo. En plots zijn we er : de magische Oesterdam. Trainingsparcours van Dumoulin, Van der Poel, Campenaerts en andere bekende vrienden van de fiets. Voor een groot deel hebben we de wind mee. Maar tegen het einde maakt de dam een bocht naar links. En dan is de wind pal op de kop. Zo in groep tegen de wind in beuken, een waaier vormen, schouder aan schouder er tegen aan. Het doet wat met een mens.
Na de Oesterdam gaat het gemakkelijker : wind in de rug, het is nu droog en zelfs de zon komt er door. Via Wouw en Nispen komen we aan De Gaffel. Beste café van Essen. Want de Gaffel houdt speciaal open op zondag voor de GVDB-boys. Kletsnat, maar heelhuids en zonder kleerscheuren zetten we de fiets tegen de gevel. Iedereen blij dat we deze rit toch maar weer gedaan hebben.
De fietscomputer afgelezen :
Trip distance : 76.026
Max Speed : 63.5
Average speed : 28.7
Trip time : 2u38'47''
Calorie : 1602
Applaus voor mezelf (1ste in het klassement 2017), en ook voor René (2de) en Theo (3de).
Ook proficiat Steven, die dank zij de deelname vandaag een plaats opschuift, voorbij de Jo. En proficiat Ludo Kuppens, eerste punten gehaald dit seizoen. En hij wil volgend jaar ook een rit organiseren, met de Bosrand vrienden.
Voila, tiende en laatste rit van het seizoen zit er op. Kom goed door de winter, en tot volgend jaar in maart.
Om 08u30 stonden 7 Belisol Trappers aan de start. Zeven. Theo en Daan natuurlijk. Maar ook Peter en Steven Van Aert. En die hadden voor versterking gezorgd : Jan Gommeren, Peter Verleysen en Wout. Ook die laatsten voor de gelegenheid in (rode) Lotto Belisol outfit.
Heerlijk fietsweer. Het reed vlot, ons treintje Belisol. Man in vorm Steven gaf meestal het tempo aan, maar het moet gezegd, iedereen deed een deel van het kopwerk. En vooral, niemand moest de rol lossen. We vormden echt wel een homogeen groepje, die mannen moeten gewoon aansluiten bij de Belisol Trappers.
De tocht - 90 km - liep bijna volledig over de Nederlandse fietswegen. We reden net niet tot Willemstad. Meer dan tevreden kwamen we weer heelhuids en pechvrij in Essen aan, op het terrein van het parochiecentrum.
Nu nog even de conditie op peil houden, want er wacht nog één rit dit seizoen : de verbroederingsrit op den Uil, met de Guy Van den Broek boys.
Drie Belisol Trappers aan de inschrijvingstafel : Daan, René, Theo.
Uitstekend fietsweer : droog, niet te koud, weinig wind.
René, naast wielrenner ook voetbaltrainer, moest kort na de middag in Berendrecht zijn om zijn ploegske te coachen. Omdat hij in uitstekende "vorm" verkeerd, en zijn voetbalhelden niet in de steek wou laten, zette René er flink vaart in. In het zog van een grotere groep met aanvaardbaar tempo. We laten hem het zelf vertellen :
"Ik ben, zonder stop, en zonder drank (en bijpassende live-muziek) doorgestoomd
naar Berendrecht. Edoch niet na langs de EHBO-post te zijn geweest want met
gehavende knie uit de strijd gekomen. Valpartij in het pelotonnetje vlak voor
mijn neus. Een valpartij was niet meer te vermijden maar gelukkig kon ik de
drie mannen voor mij nog ontwijken. Met de knie op het fietspad beland en knie
geschaafd. Das was alles en bovendien was de verwonding zeer oppervlakkig. Die
valpartij zag ik gelukkig redelijk goed aankomen. Een (vrouwelijke) bestuurder
van een auto wilde zich per se vanuit tegenovergestelde richting langs de
fietsers wurmen op een versmald deel bij het buitenrijden van het ene of het
andere dorp. De helft van het pelotonnetje was er al langs maar een aanrijding
met de auto in kwestie viel achteraan in de groep niet meer te vermijden . Het
zag er in den beginne allemaal erg uit maar ik denk (en hoop) dat het bij lichte
blikschade aan de auto (en de fietsen?) gebleven is. Omdat er genoeg volk bij
was, heb ik het allemaal niet al te nadrukkelijk meer gevolgd en heb ik mijn rit
vervolgd."
Gelukkig viel de schade dus mee, René was op tijd in Berendrecht, én zijn ploegje won met 23-1 !
Daan en Theo hadden wat meer tijd, deden het iets kalmer aan, op eigen tempo. Theo vindt de hellingen leuk, als het bergaf gaat. Er moest heel wat geklommen worden. Soms steil en dan hoorde je de kettingen kraken, soms lange stukken vals plat.
Buggenhout is één van de mooiste ritten, die moet zeker op de agenda blijven.
Eerder twee duo's : Steven en René in eigen tempo, Daan en Theo ook eigen tempo maar iets trager.
Het parcours werd lichtjes gewijzigd tegenover de vorige edities. Bredere wegen had ik de indruk. Mooie panorama's en vergezichten onderweg. Eerste bevoorrading na 40 km. Tweede stop in Steenhuffel, deze keer niet alleen voor een verfrissende Palm. Maar ook de gebruikelijke bananen, peperkoek, en suikerwafels stonden klaar.
Toenemende aanwezigheid van 'kickbikers', die de 100 km al steppend afleggen op een trottinnet.
En we werden voorbijgereden door een geslaagde lookalike Peter Sagan, wel zonder wheelie. Opvallend veel deelnemers met materiaalpech langs de weg.
Dit jaar 4889 deelnemers, zo'n 800 minder dan vorig jaar. Wel aangenaam fietsweer, zo'n 22°C.
Leuke verrassing in de aankomstzone. Francis kwam gedag zeggen. En niet met lege handen. Hij trakteerde met een heerlijke (Lierse) rijstvlaai. Mooie afsluiter van deze zeer geslaagde toerrit.
En voor de diehards was er dan nog een laatste beklimming, de Lindenberg. Ook hier viel alles in de smaak.
O ja, de volgende rit : zaterdag 2 september, de Avalon classic in Buggenhout. Be there !
Drie Belisol Trappers aan de inschrijvingstafel, om 08u30.
Communiefeest, paardenweekend, fietsvakantie: daardoor niemand van Belisol Noord aan de start.
De eerste kilometers verliepen wat aarzelend. De ongewone bewegwijzering (rode pijlen), geen andere fietsers tenzij in tegengestelde richting. We dachten dat we verkeerd waren, op de route van de familietocht of zo. Tot we dan toch werden ingehaald door een groepje, en die gingen ook voor de 99km. Op de folder stond 94km, maar het waren er dus 5 meer.
Eens de grenspaal voorbij, op de heerlijke fietspaden en rijwegen van onze noorderburen, kregen we er zin in. Meer en meer renners kwamen aansluiten, het werd een grote groep. Achter ons hoorden we zeggen : "de groep wordt te groot, we zullen eens aan de boom schudden". Met die mannen aan kop ging het wat te snel, en moesten we afhaken. Op eigen kracht over de Oesterdam, wind tegen. Dan duurt de oversteek naar Tholen wel lang. Maar het ging al bij al redelijk vlot, en even daarna konden we aanpikken bij "The Eagles". Lekker tempo tot aan de bevoorrading op 63 km.
Het tweede deel begonnen we weer met ons drie. We werden bijgehaald en overstoken door een gemengde groep. Met 'gemengd' bedoel ik dat het een bonte verzameling aan truien was, zoals 't Kramikske, 't Ontstopperke, Lanxess enz. We lieten ons meedrijven zolang het kon. Maar bij een oversteek over een drukke baan splitste de groep, en raakte Theo geisoleerd. We waren toen al meer dan 80km aan het rijden.
René zat in de eerste groep, Daan en Theo deden het laatste deel kalm aan. De Verbindingsweg door de Kalmthoutse Heide kan dan ook lang duren. Moe maar voldaan werd de Gitok bereikt. René zat al op de bank met een blonde (Tongerlo).
Twee Belisol Trappers om 08u30 aan de start van de Saeftinghe classic. Daan en René.
Straffe René ! hij kwam om halftwee 's nachts thuis van een city-trip naar Wenen.
Niet de ideale voorbereiding voor een toerrit, maar hij stond er toch maar.
We dachten dezelfde tactiek toe te passen als vorige keer : aanpikken bij
een groep.
Maar er waren niet zoveel deelnemers als in Hamme. Een eerste groepje
(PALMANS) ging veel te snel.
We sloten aan bij een volgende groep. Maar die stopten plots, ik denk
iemand met materiaalpech of zo.
Dus moesten we het met zijn twee klaren. Dat ging wel goed, we losten
elkaar frequent af. Dat was nodig, want er zaten veel lange rechte stukken in
het parcours. En Saeftinghe, dat is veel open vlakte. Het was 'vrijwel' windstil, maar het voelde toch aan als 'wind op kop'.
Bevoorrading op 45 km. We vertrokken voor de laatste 30 km. En dan kregen
we wel een goed wiel te pakken.
Een temporijder, op zijn shirt stond op t grootste verzet.
Uit beleefdheid pakten we een paar keer de kop over, voor zover dat ging,
maar voor het grootste deel bleven we gewoon in t wiel.
De laatste 5 km ging hij zo hard dat we moesten lossen. Of waren wij suf gereden en was het beste er af?
In alle geval, blij dat we hebben gereden. Hopelijk volgende keer met een paar mannetjes meer. In Kalmthout, zondag 21 mei, de Adri Van de Poel classic. Tot dan !
Hamme. Wielergemeente
bij uitstek. Waar beroemde renners opgroeiden.
Zoals Greg Van Avermaet, én Jo De Smet.
We startten vroeg, 8u30. Dan heb je nadien nog iets aan uwe
zondag.
Met drie : Jo, René, Daan. Zonder tempobeul Edwin. Dus was het tactisch plan : aansluiten bij
een groepje met een goed tempo. En dat
lukte gemakkelijk. Want er was een hoge
opkomst voor deze 53 x 11 classic. Grote
groepen van wielerclubs, dus veel keuze om aan te pikken.
Het werd een zeer mooie tocht. Schitterend fietsweer. En puike organisatie, op de gevaarlijke
kruispunten werd het verkeer geregeld door politie en seingevers. Wat onze sportbestuurder niet had gezegd : er
zaten enkele serieuze kasseistroken in het parcours. Een beetje Parijs-Roubaix in de koers. Alsof
we zweefden over de kasseien van Carrefour de lArbre. Ja, alsof.
We kozen voor het licht heuvelend parcours, 88 km. Bij de
splitsing na ongeveer 40km ging de grote groep de andere kant op, voor de
langere afstanden (110 138 km). Het
was even zoeken voor ons. Maar dan
konden we ons wagonnetje weer aanpikken bij twee jongens met een trui van CERA.
Die hadden een goed tempo.
In Oosterzele een flinke helling, naar een hoogte van 61
meter. Jo was in grote vorm, hij voelde
nauwelijks dat het bergop ging. René en Daan
gaven een beetje terrein prijs. Maar
René is ook in goede doen en kon het gat dichten. Met uw verslaggever in het wiel maar niet bij
machte om over te nemen.
Bevoorrading op km 55.
Naast de bananen, carre confituurkes, cake, peperkoek worden nu ook
Haribo gummies aangeboden. Aan wie zou dat liggen? Ook een installatie met
Svensson sportdrank recht uit de kraan.
Na de ravitaillering waren er weer genoeg wielen om aan te sluiten, het ging
verdomd snel richting Hamme. De 53 x 11 kwam hier van pas. Moe maar
voldaan kwamen we aan in het Provinciaal Technisch Instituut. En in ruil voor het oranje polsbandje kregen
we nog een pannenkoek.
Een erg geslaagde classic.
Volgende afspraak is 29 april in Bazel voor de Saeftinghe classic 75 km.
De oproep om naar Niel te komen voor deze voorjaarsklassieker werd heel goed beantwoord.
Voorzichtige start, want het had geregend 's morgens, dus moesten we oppassen voor het natte wegdek. Edwin morrelde aanvankelijk wat aan zijn GPS, maar toen dat euvel hersteld was, kwam hij naar voor. Om niet meer van de leiding te gaan ! Meteen lag de pikorde vast : Edwin op kop, Jo daar achter. René nestelde zich mee vooraan. Steven met in zijn kielzog nonkel Theo, en Daan in het wiel van Lars.
70 km, langs een voor een groot deel nieuw parcours : via Willebroek, Eikevliet, Lippelo, Londerzeel naar Merchtem (bevoorrading). Dan Meise, Breendonk Ruisbroek en terug richting Niel.
Geslaagde eerste rit, want geen pech of ongeval onderweg ! Op naar de volgende (9 april - Hamme).
zondag 9 oktober 2016 : Horendonk - Willemstad - Horendonk
Negen VDB cycling's en vijf Belisol Trappers op de afspraak om 09h00 in de Kraaienberg op den Uil.
(Belisol: Edwin, René, Steven, Daan, Theo)
Aanvankelijk fris, zo'n 11°C. Weinig wind.Al gauw komt de zon hoger te staan, nevel en mist in de velden lossen op.
Eric Van Oevelen en Co houden er een strak tempo op na. Gevolg : de groep splitst in twee, de Belisollers zitten in de eerste groep.
Halfweg, 40 km, een korte stop in Willemstad aan het haventje (Lantaarndijk). Dan terug, richting Essen. Langs de suikerfabriek in Dinteloord. Onderweg worden we even te voet gesteld, in Oud Gastel. Wegens een plaatselijk evenement : veldrit competitie.
Vanaf Nispen is er geen houden meer aan, aan de VDB-ers Jeroen Peeters en de Van Oevelen's. Belisollers Edwin en Steven kunnen het langst aanklampen. Maar dat is niet zo belangrijk. Het voornaamste is natuurlijk dat iedereen gezond en wel de finish haalt. Geen ongevallen, geen pech onderweg. Zodat we moe maar voldaan verder kunnen verbroederen aan de toog in de Gaffel.
De GPS van Edwin geeft een gemiddelde van 32 km/uur. In 2013 was dat nog een gemiddelde snelheid van 27 km/uur. René stelt vast dat hoewel bij de gemiddelde leeftijd telkens een jaartje bijkomt, ook de gemiddelde snelheid steeds met eentje verhoogt! Die curve klopt niet, dat gaan we niet kunnen volhouden.
Het seizoen zit er op, dit was de laatste rit van de Belisol kalender 2016. Het komt er nu op aan de winter goed door te komen, zodat we in maart weer klaar staan voor de eerste rit van volgend jaar, in Niel.
Vijf Belisol Trappers én de schaduw van (foto)graaf Guido Van den Broek.
Voor de stand van het regelmatigheidscriterium, klik hier
Het ging droog zijn, wel bewolkt. Aldus de weermannen en buienradar.
Maar ik was nog maar net op de A12 richting Boom en ik moest de ruitenwissers al opzetten.
Eerst wat gemiezer, Oei, en ik had geen regenvest bij.
De Avalon Classic kan bogen op een puike organisatie, met veel vrijwilligers.
We werden naar een parking geleid op de speelplaats van nabijgelegen school.
Ik was eerst op het terrein, waar ook de inschrijvingen gebeuren.
Het begon harder te regenen. Genoeg tenten om te schuilen.
Ha, daar zag ik ze aankomen, In de lichtblauwe Belisol outfit.
Het gaat dus door !
We waren met vijf: Jo De Smet, Theo De Backer, Daan Beyers, Luc Hofman, Paul Proost.
Ingeschreven voor 90 km.
Een mooie tocht, met veel hellingen over de hele omloop verspreid.
Al kan ik niet nalaten nog eens de bar slechte staat van ons wegennet aan te klagen.
Na een uurtje, met lichte regen, begon de hemel te klaren.
Het werd warm. De regenvestjes gingen uit (sommigen doen dat al rijdend, levensgevaarlijk !).
Luc, Paul en Jo hielden het tempo er in. Ikzelf en een paar onderweg aangepikte jongens konden profiteren van hun rug.
Theo had 'dikke benen', een gevolg van zijn woensdag rit in de Ardennen.
Als er een oponthoud was aan verkeerslichten, smolten de vele groepjes samen. Dan had je plots een groep van een man of zestig.
En dan is het oppassen. Veel testosteron in het peloton, dan wordt er zot gereden en zie je rare manoeuvres.
Na de bevoorrading op 55 km lieten we de 'jeugd' gaan. En ze gingen. 'Neig' hard.
Theo en ik reden op eigen tempo door, al dan niet aanpikkend bij voorbijsnellende groepjes.
Rond 13u00 was de klus geklaard. Veilig aangekomen. Het is de Bike Rock. Dus veel ambiance op het terrein. De zon kwam er goed door, en een orkestje zorgde voor live music.
Iedere deelnemer mocht nog een prijs afhalen, te kiezen tussen een buff of een rugzak.
René, onmisbaar als competente trainer van het jeugdvoetbal, moest forfait geven voor Buggenhout. En dus zijn er verschuivingen in het klassement !
Nogal twijfelachtig weer, dreigende
wolken en veel wind. Na twee afmeldingen uiteindelijk nog 3 belisoltrappers
aan de start: Jo,Maurits en Theo. Er wordt gekozen voor de 70km, we willen
droog binnen bollen. Er wordt kort na de middag "echte regen" voorspeld. Jo
heeft daarmee ook net genoeg om eerste te worden in het klassement, voor Theo is
70km gewoon voldoende en Maurits is akkoord. Start rond 9.15u. Vlot begin
richting Holland. Rustige en goede wegen, wind meestal vanachter. Jo en
Maurits afwisselend aan de kop. Rond km 35 moeten we even aan de kant.
Regenvestjes aan owv een plotse regenbui. Maurits riekt de bevoorrading ( km 47)
en we snellen er tegen 35/36km per uur naar toe, wind vol in de rug. Ondertussen
droog, na cake, peperkoek en wat sportdrankjes terug op de fiets. Iets minder
vlot. Iets verkeerd gegeten of gedronken of is het nu die strakke wind op kop?
Maurits voelt er niet echt veel van. Gelukkig, voor Jo en Theo, halen we rond km
60 een rustig groepje in. We bollen met hen verder naar de meet. 75km op de
teller aan 28,6 per uur. Fiets in de auto, eerste druppels en op weg naar
huis gietende regen. De 70km bleek dan toch een verstandige keuze.
Verslaggever: den Theo
Een toerrit die met stip genoteerd stond in de kalender van de Belisol Trappers.
Eerste kilometers opwarming, tijd voor een babbeltje. Dan komt Edwin naar voor. Zonder een woord te zeggen. Hij spreekt met zijn benen : het tempo gaat onmiddellijk de hoogte in. Ik denk dat we niet meer onder de 30km/h gaan. Ja, en dan heb je maar te volgen. Zo goed en zo kwaad mogelijk.
Mooie omloop overigens, af en toe wel op en af de stoep, een paar moeilijke oversteken, tegenliggers, paaltjes. Maar dat heb je altijd wel. Een vijfkoppig groepje Belisol Trappers: Edwin, Paul, Luc, Daan, Jo. En een zesde die ons tempo kon volgen, een wielrenster uit Wijnegem.
Achteraan rijden is ook zwaar. Je hangt aan de 'rekker'. Vooral na elke bocht moet je weer optrekken om bij te blijven. Op rechte stukken kan je natuurlijk meedrijven, uit de wind, je wordt als het ware meegezogen. En bij oversteekplaatsen volg je gewoon de eersten als die teken doen dat het veilig is.
Achteraan kun je wel proberen inschatten hoe de form van de anderen is. Edwin laat er geen twijfel over bestaan : hij kan het nog altijd hoor ! Paul is ook in goede doen, hij staat scherp, en heeft dit seizoen al heel wat kilometertjes in de benen. Luc zegt dat hij niet veel getraind heeft. Misschien gelukkig voor ons, want als hij de kop eens overneemt van Edwin gaat het even hard. Aan Jo zie je niets, maar hij heeft de laatste weken niet veel kunnen fietsen. En onze lady uit Wijnegem volgt bijzonder gemakkelijk.
Bevoorrading na 40 km. Er zijn ongeveer 160 inschrijvingen voor de Bacwalde toerrit. Niet de grote massa dus.
Het tweede gedeelte loopt lekker : meer lange stukken, goed asfalt. En belangrijk : het blijft droog. Maar 75 km tegen dit tempo is zwaar. Paul en Luc houden het wiel van Edwin. Jo en Daan "kraken", en gaan door op karakter. Maar we halen allemaal de finish, zonder ongelukken. Zelfs geen platte banden of andere pech. En dus zeggen we : weer een geslaagde rit.
Start:
Provinciesteenweg 654A te Boechout aan de velden van SK Bacwalde
- Tourrit van 75km met 150 hoogtemeters.
Boechout-Berlaar-Heist o/d Berg-Wiekevorst-Boechout met één bevoorrading.
BORNEM 2012
