Ongelijkheid in levensstandaardxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We krijgen regelmatig berichten over ondernemingen die verhuizen naar “lage loonlanden”. Algemeen wordt aangenomen dat de loonkost en de regelgeving de voornaamste oorzaken zijn. Ook rekening houdend met de logistieke kost, zal men dus uitwijken naar een land waar één of beide elementen aanwezig zijn. Zowel de hunker van de bevolking van die landen om hun levensstandaard te verbeteren, als het winstmotief van de ondernemers zijn elementen die moeilijk tegen te houden zijn voor ons, “westerlingen”. De vrees leeft dat wij daardoor “er zouden op achteruit gaan”. Er is op zich niets mis, buiten de uitputting van de huidige grondstoffen, dat iedereen op deze aardbol een vergelijkbare levensstandaard zou bereiken. Het is niet alleen rechtvaardig, maar het zou, naarmate de levensstandaard van derde wereldlanden verhoogt, er automatisch kunnen toe leiden dat er een geboortebeperking uit voort vloeit. Dit laatste is niet onbelangrijk voor de draagkracht van onze planeet.

Vraag

Los van staatsstructuren of regimes, hoe kunnen we bijdragen om de levensstandaard van de derde wereld sneller te verhogen, zodat het verschil in kosten en regelgeving sneller krimpt en dat de druk om een onderneming te verhuizen vermindert ? Kan men een systeem uitwerken waarbij alle import in bv. Europa (het is misschien een illusie: de wereld) een invoerheffing oplegt gelijk aan het verschil tussen de sociale en ecologische kost die het uitvoerend land heeft met het invoerend land ? Zou daardoor de druk op het uitvoerende land niet groter worden om deze kost af te bouwen in het voordeel van zijn eigen bevolking ?